Hoi, ik ben Lotus, 33 jaar en helaas...zoals velen hier, nog niet zwanger. Ik heb al vele (zwangerschaps)forums bekeken, maar kon mezelf er nooit toe zetten er eens rustig voor te gaan zitten, laat staan zelf iets te plaatsen. Dat was toch niks voor mij zoiets, genoeg mensen om me heen om mee te praten toch?! Maar...die snappen t toch net niet helemaal. Lief bedoeld allemaal hoor, maar wat heb ik aan goed bedoelde adviezen als 'niet teveel mee bezig zijn, dan komt het vanzelf' of (echt tegen me gezegd!!) 'je moet eens yoghurt smeren (down under), neutraliseert de zuurgraad' Hoe verzinnen ze t! Maar goed, ons probleem, in het kort! Bijna 3 jaar bezig met kinderwens, waarvan 1,5 jaar in het zh dokteren. Met mn man is alles goed, die van hem zwemmen prima. Bij mij is, in principe ook alles oke, niks echt afwijkends gevonden. Dik 1 jaar geleden hebben we een innesteling gehad maar dat is na 2,5 week mis gegaan (vanaf de eisprong). Daarna nog een HSG gehad (foto van de eileiders), daarop was niets te zien, alles liep goed door en een aantal maanden daarna begonnen met de eerste IUI. Begonnen met Lucrin, na 3 dagen Gonal F erbij en toen afwachten. 3 goede eitjes, inseminatie, daarna utrogestan tabletten 2 weken inbrengen en wachten maar. Helaas niet gelukt. Een maand wachten (de wachtmaand) en daarna wilde we weer beginnen met IUI maar aan het einde van de wachtmaand kreeg ik een positieve zw-test (heel licht, maar positief en dat zonder behandeling!!). Helaas bleek ook dit niet goed te zijn gegaan, wederom innesteling niet goed. 2,5 week geleden de 2e IUI gehad, gisteren bloed geprikt en bleek een hcg waarde van 61 te hebben, volgens de arts niet goed, vooral omdat ik gisteren ook ben gaan vloeien, en behoorlijk ook nog! Weer die innesteling dus!! Morgen weer bloed prikken om te zien wat er met de waarde gebeurd. Voel me raar in ieder geval. Misselijk, hoofdpijn, anders dan bij normale ongesteldheid, maar dat zal wel komen omdat er nog wat hcg in me zit. Weet ook niet of dit nou mijn menstruatie is of de innesteling die eruit komt.. Ik heb eigenlijk zoveel vragen, maar elke situatie is anders dus heeft het zin om die vragen te stellen en mezelf vanalles in mn hoofd te gaan halen? Ik weet het niet, zit op dit moment in zo'n bui dat ik t allemaal niet meer weet en me niet zo'n raad weet met mezelf. Ik vraag me vooral af hoe jullie hier allemaal mee omgaan en of jullie iets speciaals doen waardoor je je beter voelt bij slecht nieuws, en of jullie het ook moeilijk vinden om met je partner te praten hierover (t blijft toch n man ). En zijn er meer mensen die problemen hebben met vooral de innesteling?? Tips zijn van harte welkom!!! Hoe dan ook, ik ben mn ei even kwijt, als er niemand reageert, ook goed, ik voel me gewoon raar vandaag, dus moest het even kwijt! Doei, groetjes Lot
Welkom! En wat een naar verhaal Ook al zo lang bezig en dan moet het ook nog eens misgaan. Heel oneerlijk he? Hopelijk lucht het op om je hart even gelucht te hebben!
Welkom Lotus, Ik denk dat jou verhaal voor veel meiden hier heel erg herkenbaar is! Die steun kan je hier zeker wel vinden! Klets lekker mee in een topic die bij je past, met meiden in de zelfde situatie als jij .Lucht altijd op, zo lekker anoniem mee beppen.
Welkom!!! Ik hoopt dat je je verhaal kwijt kan en dat je wat steun mag ontvangen!!! Sterkte!! Groetjes
bedankt voor jullie lieve reacties!! Er is nog steeds onduidelijkheid..waarde nu 1971 maar krampjes en niets te zien op echo...afwachten dus.. Grt