Oh ben heel benieuwd hoe het straks bij mij gaat. Ik heb nu ook echt DUIDELIJK het MIJN gevoel. Ik neem een verrijdbaar wiegje...als er bezoek is en ik kan niet uit bed...dan blijft de baby mooi bij mij op de kamer en mag iedereen even komen spieken. Als ik wel uit bed kan, staat dat wiegje ook in de woonkamer en als de baby slaapt...dan slaapt hij en laten we hem ook rustig liggen. Ik wil geen "van hand tot hand" situaties creeeren. Ik zal de kraamverzorgster ook inlichten hierover en mijn moeder is ook al op de hoogte...dus die kunnen de mensen weghouden en erop attenderen dat ze de kleine moeten laten liggen. Ook mijn man zal ik duidelijk maken dat ik vooral rust wil voor de baby. Iedereen is welkom, maar niemand trekt em zomaar uit zn bedje of wat dan ook. Mijn kind, we doen hoe ik t wil. Al moet ik daarvoor ruzie krijgen met wie dan ook! En dan praat ik ook eigelijk voornamelijk over mijn schoonfamilie. Die kunnen er wat van en pakken ongevraagd de baby weg bij anderen of op uit de maxi cosi en daar gaan mijn stekels van overeind staan...laatstaan als dit bij mijn eigen kindje gebeurt! Dikke doei... ik beslis!
Wipstoel of maxicosi is niet zo''n goed idee voor een pasgeboren baby. Je kan het kindje beter in de een wieg of voedingskussen leggen!
Je kindje is net geboren en is nog helemaal niks gewend! Laat je kindje eerst maar eens aan papa en mama wennen.. Wordt je kindje alleen maar onrustig van als het van hand tot hand gaat. Ik hiel het alleen zelf vast. Verder mn (schoon) vader & ( schoon) moeder mocht hem wel vasthouden. Broers & zussen ook.
Wat ik jammer vind is dat wij (aanstaande) moeders ons al zoveel zorgen maken om het kraambezoek dat misschien onze baby vast wil houden. Je bent als kersverse moeder zo kwetsbaar. Het lijkt wel of moeders met oudere kinderen dat alweer vergeten zijn van zichzelf. Kraamvisite zou zich bescheiden op moeten stellen. Ik heb een draagdoek en daar gaat de baby in als hij niet in zijn wiegje slaapt. Dat lijkt me een sterk non verbaal signaal...
Ik maakte me er van tevoren ook veel zorgen om, maar het is me wel meegevallen. Ik had het excuus dat ze hem de eerste dagen niet mochten vasthouden vanwege een bevalling met de vacuumpomp en later omdat hij reflux had. Op het kraamfeest kwamen mijn oma en mijn tante naar me toe dat ze hem graag wilden vasthouden en ik heb gezegd dat ik dat niet zag zitten. Ze dropen teleurgesteld af maar vooral mijn oma begreep het wel. Ik liet mensen hem wel vasthouden als ze alleen op visite kwamen, maar niet als ze met een hele groep waren (zodat ie dan van hand tot hand zou gaan). Gewoon duidelijk je grenzen stellen en je geen zorgen maken over de mening/reacties van de anderen!
Ik heb niet alle reacties goed doorgelezen maar wat is er mis met het van te voren goed met je partner bespreken (dus afspreken dat vasthouden door anderen niet gebeurt)? En wat is er mis met gewoon tegen kraambezoek zeggen: nee je mag haar niet vasthouden? Waarom moeten daar "smoesjes" of redenen voor gezocht worden? Ik heb zelf de eerste weken bijna alle kraamvisite buiten de deur gehouden, zelfs broers/zussen. Dat heeft mensen wel lichtelijk beledigd, maar achteraf zeggen die wel: ik wou dat ik dat zelf gedaan had na mijn bevalling, het is veeeel rustiger. De eerste tijd met je baby is heel bijzonder en is echt voor jou en je partner. Die haal je nooit meer in. Iedereen die daar bij mag zijn moet dat zien als een grote gunst en moet absoluut niet verwachten de baby vast te mogen houden. Is iemand het er niet mee eens, dan kunnen ze vertrekken en komen ze wat weken/maanden later maar weer op visite. Het is jouw baby, niet die van de opa's/oma's. Jij bepaalt wat er in jouw huis en met jouw kind gebeurt en als ze goed fatsoen hebben, houden ze zich daar gewoon aan.
Ik vind ook dat je best tegen kraambezoek kan zeggen dat ze de baby niet vast mogen houden. En als ze dat niet begrijpen hebben ze gewoon pech. Wij hebben de eerste dag alleen bezoek gehad van de buren (dit wilde we zelf zo) en die hebben hem ook niet vast gehad. Komt ook wel omdat hij is de couveuse lag, maar anders ook niet hoor. Dag 2 zijn de oma's, opa, ooms en tantes geweest en die hebben hem bijna allemaal vastgehad. Op dat moment had ik er niet zoveel moeite mee, al hielp ik hem scherp in de gaten . Ik was op dat moment ook nog veels te uitgeput om me er druk om te maken. maar snap je gevoel heel goed. En je moet het van te voren gewoon goed met je partner bespreken. Ik zie sommige zeggen dat bv (schoon)moeder de kleine "gewoon" oppakte terwijl je dat eigenlijk niet wilde. Heb je dat dan gewoon laten gebeuren, of heb je de kleine wel teruggepakt?
Ik zag daar ook tegenop. ik was bang dat iedereen ons kindje wilde vasthouden... en dat is ook zo Dus bedenk je van te voren wat je gaat zeggen als je DE vraag krijgt. Trouwens, dochter is nu 10 maanden maar ik zet haar nog steeds niet bij mensen op schoot. ze is geen pop, en ze vind het zelf ook helemaal niet leuk.
hmmm, ik denk dat ik daar wat makkelijk in zal zijn (maar je weet het nooit met de hormonen ) ik bedoel, die visite is er een uurtje... als de kleine slaapt, dan slaaptie, dan ga je em niet uit z'n wiegje trekken iddd, maar als hij de fles krijg en daarvoor dus ff wakker is ofzo dan mogen mijn vriendinnen natuurlijk ook even vasthouden, dat zou ik zelf ook leuk vinden! Mijn best vriendin is een week geleden bevallen van haar meisje, en ik heb haar gisteravond de fles gegeven en wel 20 minuten vast gehad, ff oefenen alvast daar heeft zij helemaal geen problemen mee... daarna is ze naar haar moeder gegaan en daar nog een hele tijd bij gelegen... het is wel zo dat als je bijv. 4 mensen ofzo op visite hebt ik wel begrijp dat je niet van 1, naar 2, naar 3, naar 4 etc... zou doen... maar ik zou bijv, de vrouwen dan wel even lasten vasthouden, de mannen/vrienden geven er meestal toch niet zoveel om om zo'n beepje vast te houden. maar goed, ik zal straks wel reacties krijgen van "wacht maar af tot het er een maal is "
Ik vond het zelf helemaal niet erg dat de kraamvisite Valerie vast hield. Ze werd er verder ook niet onrustig van. Kan me best voorstellen dat de visite de baby ook even wil vasthouden, en als de baby er verder geen last van heeft, waarom zou het dan een probleem zijn? Ze kunnen zich er later echt niks van herinneren hoor...
Wacht maar af tot het er een maal is Nee grapje. Je hebt op zich wel gelijk. Als het 1 of 2 mensen zijn is het niet zo erg. Maar als het er meerdere zijn heb ik er wel problemen mee. Als 1 iemand de kleine vast mag houden willen ze allemaal en het is dat erg moeilijk om tegen de 2e "nee" te zeggen als de eerste wel mocht. Milan is nu wel "al" 6mnd, maar hij vindt het nog steeds vervelend om van schoot naar schoot te gaan. En mama ook. Op het moment zelf gaat het goed. Maar van slapen komt er die dag en avond dan niet meer van. Veels te veel prikkels. Je moet echt doen wat je zelf het beste lijkt, en kijken hoe je kindje er op reageerd.
Ik had een goede reden waardoor niemand hem vast mocht houden de 1e 48 uur. Ik kreeg koorts bij de bevalling en hij moest in zo'n warmtebak en hij had erg last van zijn nek en hoofdje ivm vacuumpomp. Iedereen mocht kijken en niet aankomen De 1e week hebben we het vasthouden zoveel mogelijk beperkt en wij merkten allebei dat we erg beschermend waren. Nu zijn we er allebei al veel makkelijker mee en ik merk dat ik er van geniet als iemand hem graag wil vasthouden
Ik wil ook echt niet dat iedereen mijn kindje straks gaat vasthouden. Met (schoon)ouders en broertjes/zusjes heb ik geen problemen, maar ik vind het niet nodig dat iedereen haar vasthoudt. Ik begrijp eigenlijk ook niet dat zoveel mensen vaak verwachten dat ze de baby vast mogen houden. Het is toch geen publiek bezit ofzo? Als ik ergens op kraamvisite ga, ga ik er ook niet vanuit dat ik de baby vast mag houden. Tuurlijk is het leuk als het mag, maar zo niet, ook prima, en zoals ik al zei: ik ga er iig niet van uit.
oww neeeeee kraamvisite prima maar alleen opas en omas mochten even vasthouden verder heeft hij lekker bij mij in mn armen gelegen.
Ik had ook verwacht dat ik mijn dochter niet af zou willen geven maar dat was het tegendeel. Ik was helemaal niet moe na de bevalling en was gewoon super trots op mijn meisje dat iedereen haar mocht zien en vast houden,mits ze niet sliep. Ik heb trouwens allemaal leuke familie dus geen moeite met bemoeienissen. Geef zelf aan wat je wil aan de mensen en wees daar duidelijk in.
Hoi, Ik heb mijn zoontje ook best veel afgegeven en soms vond ik het vreselijk. Maar was heel bang dat mensen zouden zeggen dat ik ook al zo'n moeder was die alleen het kind voor zichzelf hield!. Achteraf had ik er veel meer voor op moeten komen want dan had ik zelf niet met een huilende baby gezeten als iedereen weg was.
De eerste 4 dagen lag mijn kindje in een couveuse en werd hij alleen vastgehouden door mijn vriend en mij en de verpleegkundigen. Inmiddels zijn we een paar weken verder en is hij ook vastgehouden door zijn opa's, oma's, ooms en tantes, maar ik houd hem nog steeds het liefste zelf vast.
Gewoon doen wat goed voelt; wij haalden Iris zowiezo niet uit d'r bedje als ze sliep; dan mochten mensen even kijken en dan weer weg uit haar kamer en we hebben haar zelf veel vastgehouden. Bij mensen waar we t zagen zitten vroegen we of ze d'r wilden vasthouden en bij anderen niet. Het is jouw kind....is niet voor vermaak van anderen...
wij hadden de regel, als sam bij mij op bed ligt en wakker is mogen ze hem vast houden, maar als hij in zn wiegje ligt te slapen blijven ze van hem af!!!!!! en dat ging prima!! ik was er ook echt panisch voor, de hormonen denk ik hihi, achteraf denk ik.. wat een drama heb ik er van gemaakt... ze worden er niet slechter van als iemand ze even knuffelt!! op het moment zelf is het allemaal anders... als je maar wel samen een goeie regel hebt, dat je daar geen discussie over hebt, dan loopt het allemaal wel los.... Liefs Muis
Ik loop nu nog met een trauma van mijn kraamtijd... Na een week ziekenhuis eindelijk thuis... En toe begon het gestalk van schoonfamilie die het liefst elke dag kwamen kijken. Ik wilde rust aan me kop na een week ziekenhuis maar dat begrepen ze niet. Man vond het lullig voor zijn familie en voelde zich schuldig. Ik heb dus flink ruzie gehad met man om duidelijk te maken dat ik rust wilde, en dat je kind er over paar weken ook nog lief en leuk uitziet/is! Uiteindelijk redelijk duidelijk geworden..nu 1x in de 2 weken bezoek (vind ik nog 'veel' en een verplichting maar dat terzijde) Toe de kleine 2 weken oud was waren we op bezoek bij schoonfamilie... Hier pakte schoonmoeder kind uit me armen en begon te kirren en te doen. En hoppa ga ook maar even bij die en die op schoot... En ik? Ik als kersverse mama durfde er niks van te zeggen..maar zat me vreselijk te irriteren en op te vreten. Na een uur natuurlijk kind zwaar op de zeik en krijsen en niet meer willen stoppen.. Als ze momenteel komen dan zijn is me schoonmoeder zo hyper met hem..alsof het haar 'ding' is. Wil hem niet meer uit handen geven, kan niet meer stoppen met druk doen tegen hem. Met het gevolg dat na een uurtje bezoek ik strontsjacherijnig ben..en kind zwaar overprikkeld en over de zeik. Na een uurtje bezoek van hun kan ik hem direct op bed leggen waar hij weer een uur bij moet slapen. Na bezoek van hun is de nacht erop een drama! Maar ja wat doe je eraan? Niet veel want het blijven zijn opa en oma... Ik doe het nu maar zo dat ik man hun kant opstuur voor een uurtje, ik er niet bij ben om me te irriteren, hun leven zich maar uit zolang ik het niet zie (man probeert het binnen de perken te houden) gaat het wel...dan maar zo.. Had gewild dat het anders was want het beheerst enorm me leven momenteel. Blijf me boos maken als ik aan schoonmoeder denk!