Ohja, ik heb nu wel een "raar" gevoel onderin mn buik/ rug, net alsof er een steen op ligt. Maar dat zal er vast wel bij horen. Nu is het allemaal voorbij.. toch wel moeilijk hoor. Dat ik nu niet meer zwanger ben en ons kindje voorgoed bij mij weg is. Toen ik wakker werd van de narcose moest ik ook meteen huilen. Het besef dat alles nu voorgoed voorbij is.. is toch wel hard!
Gelukkig is het meegevallen Noukje , maar nu , weer verder , da'sniet makkelijk !! Dikke kkknnnuuufffffff
Sterkte... Ik heb het vorige week meegemaakt en ondanks dat ik de ingreep niets voor vond stellen is het emotioneel vreselijk... Ik was wel nog benieuwd wanneer een stollingsonderzoek gedaan wordt of wanneer dat aan te raden is? Ik heb vanaf 6 weken bloedverlies gehad tot de 11 weken (bij bijna 8 weken is het kindje gestopt met leven) en ben hier wel benieuwd naar, misschien moet ik daar ook eens om vragen.
@noukje, heel veel sterkte. hopelijk heb je niet veel last van de narcose? toen ik gecurreteerd was werd ik ook huilend wakker, de zusters dachten dat ik pijn had, maar het was al het verdriet wat er ineens uit kwam.
Hier in het ziekenhuis zeggen ze 6-8 weken na de miskraam. Ik heb eind maart een afspraak dus hoor dan wel wanneer we bloed kunnen laten prikken voor de onderzoeken. Heb jij ook meerdere miskramen gehad?
Nee 1 'nog maar' (vond het eigenlijk genoeg ). Alleen ik verloor al heel veel bloed (echt maandverbanden vol) toen het kindje nog leefde en hartje nog klopte. Vandaar dat ik benieuwd was. Weet overigens totaal niet of dat met een stollings-iets te maken (kan) hebben hoor, misschien was het echt gewoon 'domme pech' zoals ze dat dan noemen....
hai noukje, ik ben steeds blijven meelezen hoe het hier ging. Maar een verdrietige afloop. Wij moesten ook 8 weken wachten voor we bloed konden prikken. Je lichaam moet echt ontzwangert zijn. Daarna moet je 2 á 3 maanden wachten op de uitslag. Bij ons is er overigens niks gevonden. (maar misschien had ik dat al gezegd).
Hallo, Hier gaat het met ups en downs.. Het vloeien is een heel stuk minder geworden, gelukkig. Maar nu weer verder hè.. het leven gaat door! Al voelt dat voor mij af en toe niet zo.
Noukje,Fijn dat de curretage op zich is mee gevallen. kAN ME voorstellen dat het verdriet gelijk loskomt. Heel veel sterkte ook vor de noukman! Dikke knuffel!!
Herkenbaar hoor, dat het leven gewoon doorgaat terwijl je het liefst zou willen dat de wereld even stilstaat.. Dat heb ik ook wel gehad, maar aan de andere kant vond ik de afleiding ook wel weer lekker, door weer aan het werk te gaan en lekker even met mijn paard aan de gang, omprutsen in huis enz...
Hallo meiden, Ik heb een vreselijke nacht achter de rug. Ik voelde me helemaal niet lekker, lag te rillen van de kou in mn bed. Ongelofelijk veel spierpijn in mn benen, pijn in mn knieën en schouders. En ook nog eens hoofdpijn en buikpijn. Uiteindelijk toch nog in slaap gevallen. Ik had nog nauwelijks bloedverlies, was meer oud/ donkerbruin bloed. Vanochtend wel weer vers bloed verloren, maar niet veel. Nu gaat het op zich wel weer, na een Ibuprofen.
Nee ik had geen koorts, maar het leek wel een koortsstuip ofzo. Mn man was beneden schaatsen aan het kijken dus die heb ik na een tijdje toch maar geroepen. Toen meteen temp opgenomen maar dat was gewoon normaal (37,4 en bij ontslag uit het ziekenhuis was het 36.7).
Oh gelukkig! Maar toch maar goed in de gaten houden! Ik kan bij 37,4 ook al echt last hebben van een koortsig gevoel, omdat mijn basis temp vrij laag is. Misschien kwam alle emotie er op een lichamelijke manier in 1 klap uit... Het is ook allemaal niet niks wat je nu mee maakt! Daar kan je lichaam best heftig op reageren!
Tsja ik weet ook niet wat het was. Ben blij dat ik er nu geen last meer van heb. Maar voel me nog steeds niet helemaal de oude. Hoe is het met jou Kirrebir?
Vooral rustig aan doen en je lijf goed in de gaten houden. Dat lijkt me het belangrijkst. Hier nog steeds aan het wachten totdat alles weer het oude is. Weet niet of je nog meegekregen heb dat ik aan de Asherman geholpen ben (op een wat bizarre manier...). Sindsdien heb ik een spiraal (om de verkleving open te houden) en heb ik een hormonenkuur (voor de opbouw vh slijmvlies) achter de rug. Ik krijg alleen wat tegenstrijdige berichten ivm hoe nu verder. Volgens een artsassistent zou ik nu moeten wachten totdat mijn lijf na de hormonen weer zelf z'n cyclus op pakt. Maar al 1 dag na het stoppen met de medicijnen kreeg ik menstruatie tekenen... (precies 34 dgn na de vorige menstr en zo lang is mijn cyclus ongeveer). Ik ben nu soort van ongesteld, maar het mag geen naam hebben. Heb wel veel last vd buik en bloed bij afvegen, maar maandverband blijft schoon. Aangezien ik pas het zh weer mocht bellen op het moment dat ik ongesteld werd, heb ik dat nu maar gedaan. Heb morgen telefonisch consult met de gyn, dus ik ben benieuwd wat hij zegt. Omdat de menstruatie niet echt is zoals normaal, maak ik me stiekem een beetje zorgen dat de Asherman nog niet helemaal weg is. Dus ik wil iig dat er zodra dat mogelijk is er gekeken wordt. Ik zit voorlopig dus nog even in de wachtkamer!
wat vervelend zeg! je kunt natuurlijk altijd aangeven dat je verder onderzoek wil sterkte!en hopen dat je weer snel zwanger mag worden