de titel zegt het al. mijn vraag was hoe jullie mannen met de druk om gaan met betrekking van het ziekenhuis op tijd presteren. steunen op een teleurstelling. mijn mannetje kon de druk niet aan. en heeft nu zondag aangegeven dat hij het allemaal niet meer weet. en hij is bij een vriend gaan wonen om na te denken. ik heb 7 maanden geleden een miskraam gehad en sindsdien ben ik niet meer de oude. alles draaid om de baby en de rest er omheen zag ik niet meer. ik ben hulp gaan zoeken maar het helpt nog niet. mijn mannetje kan er dus nu niet meer tegen. vandaag twee weken geleden hebben we onze zesde iui gehad en over een paar dagen mag ik testen. groetjes puck
Jeetje meis heftig!!! Hier tja mijn man heeft het heeeeeeeeeeeeeeel erg moeilijk met zijn onvruchtbaarheid Wat natuurlijk ook erg logisch is. Nu gaan we voor kid, en ook wij hebben een miskraam vorige maand gehad van onze 2 cryo-d's , hij was echt heel erg blij met de zwangerschap. Maar de gedachte niet van mij was nu wel aanwezig. Daarbij komt ook nog dat hij als enigste hier is, zijn hele familie woont in turkije dus steun heeft hij charm niet. Nu ik dit schrijf pfffffff realiseer ik me nog meer hoe zwaar dit allemaal voor hem is. Maar hierdoor zijn we wel meer naar elkaar toe gegroeid! We hebben zeker onze woordenwisselingen maar ik zou toch neit zonder hem kunnen hoor! Na 4,5 jaar proberen zijn we nog steeds samen gelukkig! Veel sterkte meid xxx
ik dacht ook dat we naar elkaar toe waren gegroeid maar ik was blind en zag alleen mijn eigen verdriet en dat ik niet lekker in mijn vel zat. ik was alleen maar aan het chagerijnen. ik kwam nergens meer ik had er gewoon geen zin in. ik ben zelf ook wakker geschud nu.
och meid wat erg allemaal! dikke knuffel! ook voor jou elif! hubbie zegt tegen mij ook dat ik meer met hem moet praten dan met de meiden van het forum. We hebben er niet echt hele erge ruzie om maar soms maakt hem dat wel kwaad. Als ik hem dan vertel hoe ik me voel dan is het vaak van zijn kant: ach we wachten af en we zien wel. Terwijl ik ook weleens willen horen: het komt vast allemaal wel goed. Ook heb ik af en toe toch wel behoefte aan een knuffel. En net op de momenten dat hij het niet kan hebben heb ik er weer behoefte aan.......... raar allemaal he. minniemouse
oh meis... wat naar... komt dat er ook nog bij... goed van je dat je je wel realiseerd dat dit ook voor je man zwaar is.... mijn man wilde er liever niet steeds over praten... terwijl ik het er juist wel steeds over wilde hebben.... omdat zijn zaadkwaliteit eerst erg slecht was zat ik hem steeds op zijn nek dat hij dit niet mocht en dat niet mocht.... en ik was zo bang m,n ei te missen dat hij van mij steeds paraat moest staan om te klussen.... dat zorgde voor ruzie en daardor werd het allemaal nog ingewikkelder... soms beleef je het ook allemaal zo verschillend....... ik denk dat praten heel belangrijk is.... en elkaar niet vergeten..... soms weten wanneer je de ander even met rust moet laten.... en soms ook gewoon sorrie kunnen zeggen als je weet dat je te ver bent gegaan...en er moet ruimte zijn voor ieder verdriet... mijn man was op een gegeven moment erg bang wat ik zou doen als hij mij niet zwanger kon maken......was bang dat ik weg zou gaan.... ik heb heel erg veel van me afgeschreven hier op dit forum... maar mijn man had niet echt iemand waarmee hij dit wilde/kon bespreken.. ik hoop dat jullie er uit kunnen komen.... en ik hoop dat je hem binnenkort het nieuws kunt brengen waar jullie allebei zo hard op hopen... veel liefs Jose
Mijn vriend en ik willen hier graag even op reageren . Allereerst wat goed van je dat je hulp hebt gezocht. Maar ben je echt obsessief bezig met je miskraam en het krijgen van een kindje? Het kan zijn dat je vriend hier niet meer tegen kon en dat hij het moeilijk vindt om altijd maar op de tweede plaats te komen. En wellicht kan hij er ook niet goed mee omgaan om jou constant met het verdriet te zien. Dat hij niet meer weet hoe hij jou goed kan steunen. Dat hij bang is dat als er weer een IUI mislukt, dat jij dan weer niet goed met die teleurstelling om kan gaan. Dat hij bang is dat je instort. Hij weet waarschijnlijk niet meer hoe hij jou kan troosten en gelukkig kan maken! Misschien maakt dit hem zo onzeker dat hij het voor zichzelf opvat dat hij niet meer van je houdt. Maar dan moet hij dit wel bespreekbaar maken. Is het misschien een idee om samen in therapie te gaan, mocht hij ook willen vechten voor jullie relatie? En misschien is een time-out van jouw vriend ergens ook wel goed. Hij kan dan even goed tot rust komen en bedenken wat hij werkelijk wil. Even nieuwe energie opdoen. Voor jou is dit echter helemaal niet leuk. Ik zou jullie toch aanraden een gesprek aan te gaan. Jij hebt ook recht om te weten waar je aan toe bent. En ik weet niet hoe lang jullie al samen zijn, maar ik zou een relatie niet zomaar weggooien. Wij kunnen samen goed over onze MMM praten. Telkens als er een IUI mislukt is, praten we erover en steunen we elkaar. Wij balen ook samen. Maar gaan ook samen weer met goede moed naar de volgende poging. En mocht een van ons even een pauze willen van de MMM, dan is dat ook bespreekbaar. Het is zelfs niet eens verkeerd om af en toe een kleine pauze in te lassen. Even aandacht voor elkaar in plaats van voor de witte jassen in het ziekenhuis. Wij gaan ons nu voorbereiden op het zwaardere traject van IVF. Wetende dat de MMM niet oneindig is (dat is ons laatst door de gynaecoloog duidelijk gemaakt). Na IVF/ICSI is er namelijk helemaal niks meer! Dat besef is zwaar hoor en je moet dan ook wel stevig in je schoenen staan. Wij weten van elkaar dat we er niet alleen voor staan, dat we het samen doen, dat we bij tegenslag / teleurstelling op elkaar kunnen rekenen, elkaar kunnen troosten en er met elkaar over kunnen praten.
joseetje ik heken dat stukje van om de zaadjes te verbeteren dat deed ik ook. be happy ik denk dat we ook een rust hadden moeten inlassen na onze miskraam ja dat is achteraf denken. ik wou toen zo graag meteen weer starten. als het goed komt dan wil ik ook een rust inlassen. we zouden 20 mei op cruise gaan.( vorige week geboekt en toen zei hij niks?! hij had dit van mij cadeau gekregen) misschien draait hij bij en gaan we na de cruise verder. zo niet moeten we die annuleren
ach meis..... 20 mei is nog harstikke ver weg....je kiest niet zomaar samen voor een kindje... jullie komen hier vast doorheen...... niet de moed opgeven hoor...het is gewoon hardstike moeilijk allemaal... veel iefs Jose
Puck wat vervelend zeg!!!! maar wel heel goed van jou dat jeje eigen fouten in kan zien.. het is ook zo ontzettend moeilijk en iedereen gaat daar anders mee om. Ik moet zeggen het nieuws dat wij hoorden dat we hulp nodig hebben om zwanger te worden kwam heel hard aan bij mij vriend, is er een week heel ziek van geweest en hij gaat erook met iemand over praten, mijn vriend is echt geen prater en ik heb het er juist wel graag over met hem. en dat botst soms heb 1 week gehad dat ik dacht we moeten nog beginnen hoe gaan we dat doen. Maar gaat nu eigenlijk heel erg goed, probeer er zo veel mogelijk met hem te praten en als hij geen zin hebt dan hoeft dat ook niet....het is gewoon zo moeilijk!!! Ik wil jou heel veel succes wensen, en geef elkaar de ruimte.... dikke kus voor jou
thanx bloemetje ik ben nog niet ongesteld het voelt wel als of het er aan zit te komen ik zit nu op dag 15/16 na iui
Wat vreselijk zeg... Ik wil je heel veel sterkte wensen. Soms ben ik ook wel eens bang dat het ons ook zo zal gaan vergaan. Ik kan soms zo verdrietig en sjaggerijnig zijn, dat ik me het soms best zou kunnen voorstellen dat hij zou zeggen: de groeten... Maar wat zijn dat vreselijke gedachtes... Bij jullie is dit nu dan echt gebeurt... *huil* Bestaat er denk je een kans dat jullie er samen uit weten te komen? (((knuffel))))
Puck, allereerst sterkte. Wat een naar verhaal en ik hoop dat jullie er samen uit gaan komen. Wat ik me nog goed herinner toen wij voor de 1e keer bij de gyn kwamen is dat zij ons op het hart drukte dat wij moesten blijven praten met elkaar en er op moesten letten dat we niet uit elkaar gingen groeien. Ik zal dit nooit vergeten en vond het een enorm goede tip. Toen wij in augustus bij (andere) gyn kwamen om IVF te bespreken zij hij tegen ons dat we zeker onze rust momenten tussen de behandelingen moesten nemen. Hij adviseerde om bijv. in december geen behandeling toe doen maar op vakantie te gaan. Dit hebben we dus ook gedaan . Ik moet zeggen dat we de afgelopen jaren alleen maar samen sterker geworden zijn. Ook na mijn miskraam vorig jaar hebben we samen gehuild en heel veel gepraat. Ook weet ik dat het voor hem anders is als voor mij. Wij vrouwen voelen alles, ondergaan alle behandelingen en onze mannen kunnen in veel gevallen alleen maar lijdzaam toezien. Toen wij gisteren te horen kregen dat onze 2e poging mislukt is vond ik het ook heel moeilijk voor mijn man want ik merkte dat het hem ontzettend pijn deed en hij was ook enorm kwaad. Bij ons zijn geen afwijkingen gevonden dus vallen in de categorie onverklaarbaar en daar heeft hij erg veel moeite mee. Hij wil graag het waarom weten en dat er geen antwoord is frustreerd hem enorm. We hebben er dus gisteren weer heel veel over gepraat want dat moet je gewoon blijven doen. En mocht het ons niet gegeven zijn om een kindje te krijgen dan heb ik er ook enorm veel vertrouwen in dat het ons ook gaat lukken om samen verder te gaan, hoe moeilijk het ook zal zijn in het begin. Puck, ik wens je nogmaals sterkte en raad je zeker aan om ook je vriend in het proces met hulp van buitenaf te betrekken want dit moet je juist samen doen! En het is trouwens geen schande dat je hulp nodig hebt, ik vind het juist heel sterk van je dat je inziet dat jullie hulp nodig hebben.
dank je wel lardouce en maartje praten tja dat is het probleem mijn man is geen prater en ik wel. ik ben zo moe en leeg ik ben helemaal op. en ben nog steeds niet ongesteld. gr puck
Heel veel sterkte! De mmm is ook niet niks meid... Het zou wel heel mooi zijn als je nu positief test, dus ik duim er flink voor!