Inderdaad!!! Mijn hemel... Ik heb voor ons bed staan kijken toen ik thuis was en heb meteen tegen manlief gezegd dat ie met mijn vader die dingen er maar onderuit moest halen. Kwam er voor de bevalling al nauwelijks in of uit, maar na zo´n operatie is het helemaal geen doen... Zeker niet als je zo´n kleine opdonder bent als ik (1.60 meter) !! Gelukkig was onze kraamhulp nog kleiner dan ik en vond ze het geen enkel probleem dat het bed op gewone hoogte stond!!!!
Ik lees nu net pas jouw verhaal Evelientje, wil je graag sterkte wensen! Ik heb dus niet dat ik het gevoel heb dat ik heb gefaald of dat ik het niet zelf heb gedaan. Ik ben een week ingeleid met gel vanwege de pre-ecplampsie en had al die tijd al redelijke weeen, toch niet meer dan 1,5 cm. ontsluiting. Na een week braken de vliezen en heb ik een oxytocine-infuus gehad, want het vorderde niet. 18 uur lang rugweeen, geen lolletje, de ruggenprik zat er zo in op medisch advies van de gyn omdat ik compleet uitgeput was. Na 18 uur mocht ik persen, maar hij kwam niet en kwam niet. Twee uur later bleek dat meneertje verkeerd lag en niet door het geboortekanaal kon. Ik heb niet eens de tijd gehad te beseffen dat ik een keizersnee kreeg; mijn kind moest eruit en wel meteen! Ik ben niet blij geweest met die vreselijke rugweeen, maar het is toch prettig om te weten hoe het is. Ik heb alles gegeven en mijn lijf heeft zo gereageerd, het is niet anders! Een bevalling is iets moois en ja; ook via een keizersnee!
ik vond een hoog bed juist lekker. kon ik me eruit laten gijden. en met instappen meteen op mijn zij gaan liggen
Hier een KS ivm een te smal bekken. Ik werd ingeleid en bij het breken van mijn vliezen contateerde ze al een smal bekken (mij werd dat niet vertelt, hoorde dat pas na de bevalling, maar goed ook) Toen de ontsluiting binnen enkele uren, ondanks weeenstorm, niet op gang kwam wisten ze dat het echt te smal was. Katheter toedienen was niet zo prettig. Verpleegkundige lukte dat tot 3 keer toe niet. Ruggeprik: hier voelde ik niks van Papa mocht kijken tijdens de KS. Toen Milan geboren was, werd hij eerst nagekeken door KA. Papa was daarbij aanwezig. Daarna kwam papa met Milan bij mij en legde hem op mijn arm en kon ik hem even aanraken en een kusje geven. Normaal maken ze beiden armen vast tijdens de operatie. Ze hadden bij mij 1 los gelaten zodat ik Milan kon aanraken. Toen ging Milan met papa naar boven voor te verzorgen etc en werd ik gehecht. Na het hechten ging ik naar de recovery en werd er naar de verlosafdeling gebeld zodat Milan met papa naar mij toe konden. Al die tijd dat ik op de recovery verbleef warem Milan en papa dus bij mij. Dat vond ik erg prettig. Wat ik wel jammer vond, ik heb Milan niet bloot op mijn buik gehad. Bij een volgende vraag ik of ze nog niet willen aan kleden etc. Daar wil ik toch graag bij zijn. De volgende ochtend werd ik geholpen vanuit bed in een stoel en 's middags mocht ik douchen. Het rechtop staan vond ik wel pijnlijk, leek alsof de boel oprekte. Helaas heb ik de 1e week veel pijn gehad. Dit kwam omdat mijn darmen niet op gang kwamen en deze duwde blijkbaar tegen de wond. Pas toen ik de juiste middeltjes kreeg voor mijn darmen en deze leeg waren vond ik de pijn goed te doen en 1,5 week later heb ik al een hele middag lopen shoppen.
Je mag wel een ander ziekenhuis kiezen. Dochter lag toen op de kinderafdeling en ik op de kraamafdeling. Wel op een kamer voor bevallen vrouwen met kinder op de kinderafdeling. Helaas wel naast de kamers voor mama`s met kinderen, ik werd steeds wakker van huilende kinderen die niet van mij waren. Dochter kreeg ik pas thuis bij echt bij me ik ging wel steeds naar haar toe `s morgens s moddags en `s avonds. Ja leuk he zo`n schoonzus, ach ik heb wel mer aanvaringen met haar. Slordig dat ze me vergeten waren ja, ik verveelde me ook suf want er was op de zuster na niemand en zij zat constant te bellen en ik wilde weten waar man en dochter waren. Toen de katheter eruit ging deed dat geen pijn. Ik kon meteen weer goed plassen. Ik mocht niet drinken tot 8 uur `s morgens omdat ik pas om 23:30 op de zaal was. Ik had zo`n dorst en het enige dat mocht was mijn lippen na maken met een watje. Zuster zei er niets van dat ik dat ding uitzoog. Ik ging vanaf zondag wel plassen en douchen aan de overkant, maar naar de kinderafdeling was een hele wandeling. Ik ben op de dag van ontslag ook per rolstoel naar de auto gebracht, dat was ook te ver. Ik sliep al heel snel niet meer overdag, maar ik ging wel elke dag even rusten. Ik was al heel snel weer hersteld. Ik moet zeggen dat ik van de aankomende bevalling ook een enorme schrik heb.
@ringeding wat fijn dat je je dochter bij je mocht hebben. Na de bevalling is Emma naar de kinderafdeling gebracht. Verschrikkelijk vond ik dat. Dat ze s nachts vooral niet bij me was. Ik hoorde op de afdeling allemaal baby's huilen en ook de vrouwn aast me had haar kindje bij zicht. Heel fijn voor haar, maar daardoor mistte ik Emma nog meer. Bij ons mag je je kindje ook bij je hebben tenzij je kindje extra zorg nodig is natuurlijk. @jada08 fijn dat ik ook jouw verhaal heb gelezen. wat spijtig dat het zo zwaar is gegaan bij je. Je kan natuurlijk alleen maar hopen dat het allemaal goed gaat. Jeetje de volgende dag al! nee dat lijkt me wel erg vroeg! Helemaal als je zelf zo'n zware bevalling hebt gehad. @marilouise Ik dacht dat je man er altijd bij mocht zijn. Goed dat ik het lees dan. Fijn dat het bij jou wel kon. Jeetje dan had je al een hele zware bevalling en een lange. En dan nog een ks erachteraan. Heb je een beetke kunnen bijkomen van de bevalling? Mooi dat je er nu zo weinig last nog van hebt. @zogelukkig kom er nu echt achter dat er een heleboel bij komt kijken en dat ik een boel vragen heb voor het zh. Ik kan me goed voorstellen dat je blij was dat je eindelijk je zoontje in je arm hebt kunnen sluiten. Als je al een week bezig bent lijkt me dat ook dat je alleen denkt kom er maar uit, maakt niet uit hoe, zeg maar. Is er ook verschil dan met bv geven als je een ks hebt gehad of een natuurlijke bevalling? Ik heb ook gekolfd een tijdje omdat Emma de borst niet wilde. maar ik had ook weinig melk, kwam niet goed op gang. Kost heel veel inspanning ja. Dank je voor de extra tip van het bed niet omhoog zetten! @antje hoezo maken ze je armen vast? Wat vervelend dat je zo'n pijn had door de darmen. Fijn dat je de hele tijd bij je zoontje en je man kon blijven. Wauw zo snel alweer lekker shoppen! hahaha!!!
Als je vaginaal bevalt, maak je prolactine, het borstvoedingshormoon aan als je baby door het geboortekanaal gaat. Bij een keizersnee komt het allemaal wat later op gang. Bij mij pas op dag 4. Heb tot die tijd wel druppels gekolfd en ik wou dat mijn zoontje die eerst kreeg voor de kunstvoeding, die hij 1,5 dag later toch moest omdat hij teveel afviel en dorstkoorts kreeg. Maar thuisgekomen kon ik goed kolven en gaf ik mijn melk via een cupje of via een spuitje (fingerfeeden) om tepel-/speenverwarring te voorkomen. Na een week, een lactatiekundige en 3 kraamverzorgsters verder, kreeg ik er een die mijn zoontje dan wel goed aanlegde en hapte hij eindelijk toe! Ik was ook echt moe en herstellende van de zw.vergiftiging en keizersnee, maar als de bv eenmaal loopt geeft het je ook zoveel! In principe hoef je alleen naar de verkoever als je een algehele narcose hebt gehad en met spinale anesthesie mag je gewoon meteen drinken en eten hoor! Tenzij je erg misselijk bent natuurlijk. Ik had de volgende middag ook echt veel last van mijn darmen, want ze leggen je darmen stil tijdens de operatie. Ik kreeg lactulose en poepte heel mijn bed onder, hahaha. Weet je, dat maakt je dan ook allemaal niet meer uit hoor en het luchtte wel op, want die volle darm drukte enorm op de pijnlijke baarmoeder! Als ik ooit nog een keer een ks krijg, ga ik vooraf al aan de lactulose, want ik heb een spastische darm en ik lag al een week stil en had in die tijd bijna geen ontlasting gehad, niet zo lekker dus. Je mag zelf kiezen waar je bevalt natuurlijk, maar je moet bij een geplande ks dan wel eerst bij de gyn in desbetreffend ziekenhuis geweest zijn natuurlijk. En ja; ze maken meestal wel je armen vast, want je ligt maar op een smalle operatietafel. Ik heb het niet eens gemerkt hoor. Mijn man zat naast mij en streelde door mij haar en kon zien hoe ze met mij bezig waren. Zoon werd omhoog gehouden en dat was zo mooi! Daarna heel even met papa en met de kinderarts mee en toen werd hij bij me gebracht, dat was eerlijk gezegd het gelukkigste moment uit mijn leven! Toen ik hem zag was ik zo ongelooflijk blij, trots en zo alles meteen vergeten, super! Na het hechten (20 min.) zat papa al met hem klaar en werd hij bloot bij me gelegd en tijgerde na een paar minuten al naar de borst, zo mooi! Ik had geluk dat ik al een paar dagen een luxe kamer alleen had, omdat ik zo ziek was.
Ik heb 2x een keizersnee gehad. Bij mijn 1e was het een spoedkeizersnee. Zij had in het vruchtwater gepoept en de ontsluiting sschoot niet op. Ben in totaal 36 uur bezig geweest en 12 uur vol aan de wee-opwekkers gelegen met een ruggeprik en toen bleef de ontsluiting op 9 cm hangen en bleek mijn dochter te groot voor mijn bekker. Ruggeprik werd opgetopt en naar de OK. Kathether had ik dus al na de ruggeprik (epiduraal) gekregen. Na de geboorte heb ik mijn dochter even gezien en toen moest ze onderzocht worden door de KA. Ik was na ong. 45 minuten terug op de kamer en heb haar toen voor het eerst vastgehad. Ik had veel bloed verloren en heb morfine gehad die nacht. Was helemaal suf en heb er niet aan gedacht om aan de bv te beginnen. Werd dus pas de volgende dag (13 uur later). Mijn dochter had al meerdere keren flesjes gehad (omdat ze zo zwaar was) en bv duurde dus even voor het op gang was. Volgende dagen paracetamol en diclofenac als pijnstilling. Stond de volgende ochtend al zelf onder de douche en mocht na 3 dagen naar huis. Herstel viel heel erg mee, na een week geen pijnstilling meer gebruikt. Alleen door bleodverlies nog erg moe. Bij de 2e werd het een geplande keizersnee, omdat ook deze dame te groot werd voor mijn bekken. In het ZH eerst infuus en katheter ingebracht. Was niet echt pijnlijk, maar wel een vervelend gevoel...alsof je heel nodig moet plassen?? Daarna door naar OK, waar de ruggeprik is gezet. Spinaal is anders dan epiduraal, ik voelde nu echt NIKS meer in mijn onderlijf! Na de geboorte heb ik mijn dochtertje even gezien en toen moest ze mee met de KA. Ik ben gehecht en heb 20 min, op de verkoever gelegen en toen naar de zaal. Ze hebben haar toen uitgekleed en bij mij gelegd en na een tijdje zocht ze zelf mijn tepel! Die dag verder in bed doorgebracht, volgende dag onder de douche en zelf lopen. Was nu na 4 dagen thuis, omdat mijn dochtertje te veel was afgevallen en geel zag. Thuis nog een paar dagen paracetamol genomen, maar herstel ging nu nog sneller!
Hier een spoed ks gehad onder gehele narcose, ruggenprik is wel geprobeert maar kon niet gezet worden. Beau is om half 4 geboren en volgens mij heb ik hem 1.5 uur later vastgehouden. Ik heb geen vergelijkingsmateriaal met een baby die direkt op me werd gelegt na de geboorte maar voor mij was dit moment prachtig! De eerste dag deed de wond pijn. Verliggen, zitten etc was echt geen pretje. Van de katheter heb ik absoluut geen last gehad, ook niet bij het verwijderen. De tweede dag (maandag) ben ik uit bed gegaan en dat viel me niet tegen. Douchen (heerlijk!) en kleine stukjes lopen gingen prima. Je voelt je wond wel trekken. Lachen deed wel wat pijn. Wij lagen in het vrouw-kind centrum in Enschede en daar ligt je kind bij je op de kamer. Ook papa kan blijven slapen! Je hebt je eigen douche ruimte en aparte wc. Je ligt alleen behalve als het heel druk is (maar dat was bij mij niet het geval dus alle ruimte) Nacht van zaterdag op zondag bevallen en op dinsdag mocht ik naar huis. Ben zelf het ziekenhuis uit gewandeld en de rolstoel was om de tassen etc te vervoeren. Qua pijn daarna.. het is me erg meegevallen. Ik kon direkt goed traplopen en tillen. Ik heb wel het idee dat je wat eerder moe bent door de narcose die je lichaam nog uit moet. Oh en die tip van je bed is erg goed!! Hier stond het bed op 2 kratten grolsch en die is na 1 nacht verlaagd naar 1 krat. Een cola krat schijnt iets hoger te zijn dan een bier krat (mocht de kraamhulp gaan protesteren dat het te laag staat). Omdat ik een infuus had (ivm heftige bloedingen) mocht ik niet direkt borstvoeding geven. Beau kreeg kv mbv fingerfeeding. Ik moest dus kolven en dat ging totaal niet. Dat was best frustrerend. Maar gelukkig kwam de bv na 4 dagen wel opgang en heeft hij nog 5.5 maand bv gehad. Ik kreeg tegen de pijn paracetamol en dyclofenac en later kreeg ik te horen dat dyclo absoluut niet mag met borstvoeding!!! Dus dat kan je nog even goed navragen van te voren. Wat ik wel vervelend vond is dat je 4 weken niet mag autorijden na je ks. Dit ivm de verzekering. Al met al, ik vond het meevallen en een volgende keer zou ik het zo weer doen als het moet. @ Evelientje: respect voor jou en de manier waarop je je verhaal verteld. Wat een heftigheid!!! En sterkte de aankomende tijd
inmiddels gaat het hier alles helemaal goed maar ik weet wel zeker dat als ik ooit nog een ks krijg bij een evt volgende dan gelijk onder narcose ze hebben bij het proberen zenuwen geraakt van mijn bovenbeen heb al 7 weken een heel doof been die niet meewerkt maar wel een prachtig mannetje
Zelf vond ik de KS heel erg meevallen. Ik heb een spoedkeizersnede gehad onder volledige narcose, omdat het eerste kindje in een aangezichtsligging lag en de navelstreng meezakte. Hoe het er op de OK aan toegaat weet ik dus niet. Mijn kindjes heb ik pas na 3 uur op de NICU kunnen zien in hun couveuse. Maar goed, dat is natuurlijk allemaal niet te vergelijken met een geplande bevalling/KS. De pijn na de ingreep vond ik niet zo heel erg. Weet wel dat ik de morfine die ik net na de operatie kreeg echt geweldig vond... Daar word je zo lekker suf van... Maar ook toen de morfine gestopt werd en ik overging op paracetamol was de pijn goed te verdragen. De pijn bleef alleen wel lang duren, maar dat kwam doordat er een grote ontsteking was ontstaan achter de wond. Houd dus goed je wond in de gaten en als je het idee hebt dat de pijn wel erg lang blijft, trek dan op tijd aan de bel. Makkelijk gezegd, maar ik zou er niet teveel over nadenken vooraf. Het komt allemaal echt wel goed en het is in het belang van je kindje! Sterkte.
Mijn bevalling begon als een gewone bevalling, maar omdat de kleine klemvast lag, moest men overgaan tot een spoedkeizersnede. Ik had al een ruggeprik en die werd op dat moment 'opgevoerd' waardoor ik mijn onderlijf niet meer voelde. Dit werkte prima, van de operatie zelf heb ik niks gemerkt. Ik was gewoon bij kennis, maar toch kan ik me er nauwelijks wat van herinneren. Je ziet je onderlijf niet, doordat er een groen operatiedoek tussen wordt gehangen. Ik kreeg mijn kindje pas 3 uur later te zien, maar dat kwam doordat hij niet ademde en ze hem gelijk mee moesten nemen. Ik was echter zo van de wereld dat ik er niks van heb mee gekregen. Bij mij heeft de operatie er behoorlijk ingehakt, maar ik moet er gelijk bij zeggen dat ik een zeer gecompliceerd geval was volgens de artsen. Mijn baby lag vast in mijn buik, waardoor ze hem met bruut geweld hebben moeten lostrekken. Dit heeft ervoor gezorgd dat het zowel met mijn zoon als met mij heel slecht ging na de operatie. Mijn zoon was bont en blauw en ik kreeg te kampen met diverse inwendige bloedingen. Ik heb de eerste dagen extreem veel pijn gehad, maar dit werd vooral veroorzaakt door de kneuzingen en nabloedingen. De wond zelf doet me eigenlijk helemaal geen pijn. Het is wel zo dat je veel minder kan doen. Je mag 6 weken niet tillen en zo min mogelijk bukken. Dit betekent; niet stofzuigen e.d., maar ook je kind niet in bad kunnen doen, niet erop uit kunnen met de maxi cosi etc. Nogmaals: mijn verhaal is geen doorsnee keizersnede verhaal, dus ga nu niet gelijk uit van het ergste. Er zijn ook genoeg verhalen van vrouwen bij wie het heel erg meeviel. Succes met je keuze!
Hier was het een spoedkeizersnede geworden. Het bevallingsverhaal samen met het dossier van het ziekenhuis kunnen opschrijven: Zondag 24 Januari 2010: (41w+2d) Om 03:00 wordt ik wakker van weeën. Eigenlijk ben ik nog geen geen keer wakker geworden van weeën in de nacht, alleen van de bekken werd ik tot nu toe wakker. Dat was dus al wat anders dan anders, maar omdat ik al vanaf week 38 veel voorweeën had gehad dacht ik nu ook aan voorweeën. Ben naar beneden gegaan om m`n man maar niet wakker te maken. De rest van de nacht heb ik beneden gezet en m`n man kwam om 07:00 ook beneden. Heb heel de die tijd vanaf 03:00 om de 10 minuten weeën gehad. Om 08:45 maar even onder de douche gaan staan want daar zouden de weeën minder mee worden was me eerder gezegt. Maar na het douche sloeg het om naar de 5 minuten. Om 09:30 kreeg ik de 1e rugwee. We hebben om 10:00 toch maar even de verloskundige gebeld. Ik moest maar even rustig aan doen en even nog een keer douche. Om 12:00 hebben we weer de verloskundige gebeld en ze is om 12:30 aan huis gekomen. De baarmoedermond was goed week maar er was nog geen onsluiting te meten. Om 15:00 hebben we weer de verloskundige gebeld en ze is om 15:30 gekomen omdat de weeën wel heel heftig waren en heel snel achter elkaar kwamen, soms gewoon om de 2 minuten. Ik had 2 cm ontsluiting en het zag er goed uit. 18:00 zou ze nog een keer terug komen en kijken hoe het met de onsluiting zou gaan. Om 18:00 was ze weer bij ons thuis en had ik 3 cm onsluiting. Tinie heeft toen de vliezen gebroken. Ons meisje had dus in het vruchtwater gepoept en de thuisbevalling was van de baan. We zijn meteen naar het ziekenhuis gegaan. Ik had zoveel vruchtwater dat de slaapkamer nat was van het vruchtwater. De auto lag vol met matjes en we zijn begeleid door de verloskundige en zijn naar het ziekenhuis gereden. Om 19:10 kwamen we op de verloskamers aan in het Tweesteden ziekenhuis. Ik had met binnenkomst al meteen 5 cm ontlsuiting en het zag er heel goed uit. Ben aan heel het aparatuur gelegt om ons meisje en mij te kunnen volgen met hartslag en weeën. Om 20:20 had ik 6 cm ontsluiting en heb ik pijnstilling gevraagd omdat ik de weeën neit meer kon opvangen die dus om de 2 minuten kwamen en steeds heviger werden. Om 21:00 heb ik Remifentanil gekregen. De medicatie zat in een pomp die ik elke keer kon bedienen. Om 22:00 had ik 7 cm ontsluiting en alles zag er nog goed uit. Om 23:15 had ik nog steeds 7 cm ontsluiting en kreeg ik persdrang, maar ik mocht niet meepersen. Ook hebben ze toen een andere weeënopvangaparaat in de vagina ingebracht om de weeën nog beter de bekijken. Ons meisje heeft ook een hartzonde in het hoofdje gehad om haar hartslag in de gaten te houden. Om 23:35 hebben ze Oxytocine toegedient (soort van weeënopewekker) Heb om 24:00 weer een nieuwe pomp met Remifentanil gekregen. De ontsluiting ging tegen werken en had ineens nog maar 6 a 7 cm ontsluiting en de baarmoedermond werd hard van de druk die ik zetten. Ik kon de persweeën noet meer in bedwang houden en heb vaak meegeperst wat de haartslag van m`n meisje liet dalen. Maandag 25 Januari 2010: (41w+3d) Om 00:45 is er overleg geweest om een "Epiduraal" ruggenprik te zetten en de arts die hem zou zetten had op dat moment een spoed ok. Om 01:35 was de persdrang niet meer te houden en kon ik alleen nog maar persen en persen terwijl dat helemaal niet mocht. Er was tenslotte nogsteeds maar 6 a 7 cm ontsluiting. De Remifentanil pomp hielp helemaal niet meer. Om 02:45 is besloten om een Sectio te doen "spoedkeizersnede". Alles is toen heel snel gegaan en wordt alles losgekoppelt en werd ik meteen naar de ok gebracht. Om 03:22 was de 1e incisie. Om 03:29 is ons meisje geboren. Om 03:36 is de placenta geboren. Ons meisje is meteen weg gebracht omdat ze wit was en niet goed huilde. Na wat handelingen en zuurstof begon ze zachtjes te huilen. En mocht ik m`n meisje eindelijk zien.
@jipper kan heel goed indenken dat morfine erg fijn kan zijn. Nee ik weet dat ik er misschien niet teveel over moet nadenken, maar aan de andere kant vind ik het wel fijn te weten wat me te wachten staat. Maar dit baseer ik ook op mijn vorige bevalling waarvan ik het gevoel heb dat ik totaal geen controle erover heb gehad. Daar heb ik nu nog veel moeite mee. Ik denk als ik tegen die trijd meer weet van de artsten ik met een geruster hart de bevalling in kan gaan. Nu heb ik helemaal geen geruststelling gehad eigenlijk. ook niet tot nauwelijks steun van de vk's en verpleegkundigen. @stefanie wat heb je een zware bevalling gehad. Zeker niet doorsnee nee. Is het nu allemaal goedgekomen met je kindje? @woops Heel erg bedankt voor je verhaal. wat heb jij lang in sterke weeen gezeten zeg! ja en persdrang is op een gegeven moment niet te stoppen. Heb je het gevoel dat ze je te lang hebben laten wegpuffen, of niet? Alles goed met je meisje nu?
Ik ben 20 febr bevallen dmv keizersnede ivm niet vorderende ontsluiting (na 25 uur bleef ik hangen op een krappe 6 cm). Ik vond het echt heel erg meevallen qua pijn. Ik denk maar zo: als je van onderen gehecht bent, dan doet het vast ook pijn. De ruggeprik zetten ging vrijwel pijnloos. Je voelt iets, maar dat is dan ook alles. Catheter zetten was ook pijnloos. Ik moest eigenlijk 5 dagen blijven, maar mocht op de 4e dag naar huis omdat het al erg goed ging met mij. De diclofenac heb ik amper gebruikt en de paracetamol ben ik ook heel snel meegestopt. De eerste keer uit bed vond ik wel een ramp, auw...Maar daar moet je ff je handigheid in zien te vinden. Gisteren zijn we voor het eerst wezen 'winkelen' met zn drietjes. Een uurtje en tussendoor even wat gedronken om uit te rusten.
Gelukkig dat je een ks hebt gehad dan in dat geval. Je zal wel heel moe zijn geweest of niet? Ja hechtingen zetten deed veel pijn. pijn zal het altijd doen. Wel fijn dat er pijnstilling is.
Ellen, wat ik me eigenlijk afvraag: ben je al opnieuw zwanger? Als je nog niet zwanger bent, zou ik mij er iig niet van laten weerhouden omdat je de volgende keer met een ks moet gaan bevallen; zo erg is dat nou ook allemaal niet!
Bij mijn eerste heb ik een spoed ks gehad en dit was geen fijne ervaring, maar volgens mij is dat omdat het snel moest gaan en de verdoving niet oké was. Ik ga je de details besparen, maar wil je wel zeggen dat het herstel bij mij heel goed meeviel. Ik heb nu meer last gehad dan bij mijn zoon, de knip heeft langer pijn gedaan dan het litteken van de ks. Het is bij iedereen anders natuurlijk, maar over het herstel heb ik niet te klazgen gehad.