Zijn jullie kleintjes van rond 1 jaar ook zo aan het uittesten? Ik vind t moeilijk!! (ook wel weer erg leuk hoor deze fase). Ons zoontje doet dit vooral snachts en met zn eten. Tegenwoordig weigert hij al zn eten maar omdat hij ziek was/ herstellende is, weet ik het daaraan. Vanalles probeerden we de laatste tijd: zelfgemaakt, potje, geprakt, heel, iets anders enz. maar nu haalden we hem van het KDV en daar vertelden ze doodleuk dat meneer eet als een bootwerker! En thuis met het avondeten vanavond weer alles weigeren. En snachts brullen om de fles en pissig worden als hij een speentje krijgt! We zijn er dus nu echt klaar mee en gaan dit eigenwijze mannetje even goed aanpakken ! Vannacht hebben we hem voor t eerst echt laten huilen tot hij vanzelf weer in slaap viel (zonder speen of fles dus). Ook met avondeten: 3 keer weigeren is geen eten meer. Hopelijk werpt t spoedig zn vruchten af. Heeft iemand hier ervaring mee? Hoelang kan zoiets duren voor ze het door hebben? Ik vind het wel lastig hoor. Zeker met eten: je wil toch dat ie alles binnenkrijgt dus moet mezelf ervan weer houden om niet dan iets anders aan te bieden etc.
Herkenbaar ja. Hier ook zo'n fase gehad van niet willen eten, maar ze werd echt niet wakker van de honger. Hier ook: 3x aanbieden, wil ze dan niet eten, dan eet ze niet. Dan krijgt ze wel een toetje (hier bijna altijd volle yoghurt, naturel) en doe ik er stiekum wat meer in. Maar vaak wil ze dat dan ook niet en dan heeft ze dus echt gewoon geen honger.
Heel herkenbaar, hier hetzelfde... Heerlijk ventje, maar hij kan ook echt een draakje zijn En dan met een big smile je aankijken... pfff! Eten ging hier ook slecht, maar ik ben daar wel heel makkelijk in, wil je niet? prima, dan niet. Ik wacht dan een tijdje en ga zelf verder met eten ofzo en dan bied ik het hem nog 1 keer aan. Als hij dan weer niet wilt dan heeft ie pech. En als hij niet wil laat hij het ook heeel duidelijk merken, hij gooit het door de hele kamer of spuugt het zo terug in je gezicht Uiteraard alles met een grote grijns. Kastjes leegtrekken terwijl je erbij staat.. ja en vooral niet luisteren naar "nee", terwijl hij dat écht al wel weet. Jas aantrekken is ook een drama hier, daar heeft ie echt een hekel aan en dan gooit ie zich helemaal naar achter en zet het op een schreeuwen. Ik negeer dit gedrag momenteel, alleen jammer genoeg zijn er veel anderen (lees; voornamelijk papa) die hem snel af gaan leiden om stil te krijgen. Ik ben echt niet streng, maar dat gehuil om niets daar kan ik wel slecht tegen haha. En dan pak ik het nog heel pedagogisch aan hoor "mama wilt graag dat je rustig doet, want anders lukt je jas niet en je moet je jas aan omdat we nu lekker naar buiten gaan".. Ik leg hem alles duidelijk uit, omdat het een soort frustratie lijkt, maar het lijkt niet te helpen. Slapen.. hier ook soms erg moeizaam, ik laat hem nu wel af en toe wat huilen, nadat ik heb gekeken of er niets is en hem heb gerustgesteld. De hele dag moet je op hem letten, en de hele dag is het "die", hij wil echt alles hebben en vervolgens nog meer En als hij z'n zin niet krijgt... oei je zou er soms bang van worden Wat mij het vol laat houden (nog wel haha) is de gedachte dat hoe consequenter we nu zijn hoe minder moeite we krijgen wanneer hij groter wordt. Hij wordt alleen maar sterker, groter en slimmer en nu kunnen we hem tenminste nog aan
Is het in jullie geval niet gewoon genoeg hebben? Ik heb bij ons zoontje juist het idee dat hij best wat wil (want elders eet hij wel en snachts wordt hij wakker) maar het gewoon weigert zo van: ik bepaal zelf wel wat en wanneer ik eet!!
Idd heel herkenbaar. Aankleden, zowel luiers als kleertjes als jasje is echt een drama: overstrekken, kruipen over de commode...pffff... dan kan ik mn boosheid niet onderdrukken hoor. Hoe kun je daar nou consequent mee zijn? Het luiertje omdoen is hier 1 grote worstelpartij!
Ik word hier af en toe ook op de proef gesteld op het gebied van eten en slapen. Avondeten wil hij de ene dag wel, en de andere niet. Hij begint ook duidelijk heel kieskeurig te worden als het daar om gaat. Potjes wil hij helemaal niet meer, alleen nog datgene wat wij zelf eten. En ook dan is het vaak na 10 happen alweer klaar. Dan wordt er heftig NEE geschud en gaat dat mondje op slot. Ik probeer het dan na een paar minuten nog twee keer, en als hij blijft weigeren haal ik het bord weg en is het klaar. Ik geef hem wel altijd een toetje, en als hij echt slecht gegeten heeft, geef ik hem vlak voor het naar bed gaan nog een fles pap. Ik kan en wil hem niet met een lege maag naar bed laten gaan, dat gaat tegen mijn gevoel in. Verder probeer ik me er niet druk om te maken...het gaat hier al maandenlang zo, dus ik ben er inmiddels wel aan gewend. Ik las gisteren in de Kinderen over een jongetje die al tijden leeft op 2 vegetarische hamburgers en 1 chocoprince-koek per dag... het kan dus altijd nog erger Wat het niet slapen betreft...daar kan ik wel héél slecht tegen... Ik raak nog net niet in paniek als hij 's nachts wakker wordt, maar het scheelt niet veel Hij heeft nu sinds een week ook weer zo'n onrustige periode... 's avonds hoor ik hem dan af en toe mekkeren door de babyfoon, en om 23.00 is hij ineens klaarwakker en wil hij spelen Het is heel vervelend, maar zo'n periode heeft hij al eerder gehad en ik weet: het gaat ook weer over. Wat ik in zo'n onrustige periode ook vaak doe, is hem nog een fles pap geven voordat ik zelf ga slapen...rond 22.30. Dan weet je zeker dat áls hij 's nachts wakker wordt, het in ieder geval niet van de honger kan zijn. En de kans dat hij wakker wordt is dan misschien ook wat kleiner...
Haha hier ook. Voor de luier heb ik 2 oplossingen, een soort vaste dingen die wel werken. Bij het 'gewoon' verschonen overdag krijgt hij 1 speelding in zijn handen, die kiest hij zelf uit van een plank. Dan laat hij alles toe en hij weet ook dat hij nog zoveel kan wijzen en "die" roepen naar andere speeltjes, hij krijgt er 1 tot z'n luier klaar is en hij weer aangekleed is. Heeft even geduurd voor het werkte, maar nu is thuis verschonen geen probleem meer. (onderweg zou je ook 1 vast iets mee kunnen nemen speciaal voor tijdens het verschonen) Bij het slaapritueel 's avonds heb ik ook een manier om hem helemaal rustig en relaxed hem te verschonen, pyama aan te doen en slaapzak aan te doen... Hij krijgt dan z'n fles in z'n handen. Hij krijgt nog 1 fles en die houd ik speciaal daarvoor er ook voorlopig nog maar in, hij drinkt vaak nog maar 100cc ofzo, maar hij wordt er heel ontspannen van en laat alles toe, zelfs zn pyamashirt doe ik dan ondertussen, dan pakt hij zn fles over van zn ene naar zn andere hand.. en hij weet al precies wat er gaan gebeuren. Jayro is een heel druk kindje en ik probeer van veel dingen een soort spelletjes te maken, die ik dan ook terug laat komen, dat werkt wel goed. Daarnaast moet hij uiteraard ook weten dat nee nee is, maar dat komt wel met andere dingen, zoals van spulletje afblijven enzo. En van z'n jas aantrekken ga ik bewust verder geen moeilijke rituelen maken, dat moet gewoon ff en daar zal hij zich uiteindelijk toch hopelijk bij neer leggen
Herkenbaar...ik heb het idee dat dit voor mijn knul ook geldt. Ik zie het gewoon aan die eigenwijze snuit van hem. Des te belangrijker dat je je op zo'n moment niet laat opfokken en niet gefrustreerd gaat doen! Want dat vinden ze alleen maar interessant.
Onze kleine meid wordt woensdag 1 jaar en heeft hier ook al een tijdje last van. Maar, hier is de oplossing gevonden. Ik laat haar alles zelf eten. Oke, het wordt 1 grote knoeiboel, maar ze krijgt wel wat binnen. En in plaats van een half uur strijd om het eten er in te krijgen is het nu gezellig onder het eten en de rotzooi is in minder dat 10 minuten ook weer weg gewerkt. Als ze echt niet wil eten, dan eet ze maar niet. Ze houden dat meestal maar een paar dagen vol en eten dan wel weer. (wel alles blijven aanbieden, inclusief toetje) Ik geef alleen nooit meer dan ze anders ook zou krijgen, want dan eet ze straks alleen nog maar de "lekkere" dingen en dat wil ik niet. Ik denk dat je het dus ook prima doet met het 3x aanbieden van eten en daarna is het over. Weet niet of je het zelf laten eten geprobeert hebt, maar anders is dat misschien nog een idee. Onze kleine meid wil echt niet meer "gevoerd" worden door iemand, maar voelt zich groot genoeg om alles zelf te doen. En dan ook grote stukken aanbieden zodat ze het makkelijker kunnen pakken en opeten. Heel veel succes en ik hoop dat je de oplossing snel hebt gevonden, daar wordt iedereen weer blij van.
Noah heeft dat niet zo met eten,wel met andere dingetjes. Aankleden,luier,zwaar dramatisch aanstellen als ik hem vertel dat hij ergens niet aan mag komen...en dan toch weer 5 keer opnieuw proberen. Ik moet zeggen,ik ben met 8 maanden begonnen met hem uit te leggen wat hij niet mag. En het word wel steeds beter als je niet toegeeft. Als hij de afstandsbediening op tafel ziet liggen,gaat hij nu maar alvast zelf met zijn hoofd schudden met met zijn vingertje zwaaien. (meestal met een prachtige "bah!" erbij)
Bij het brood eten ben ik sinds gisteren juist weer begonnen met het eten geven via een vork (door mij dus). Anders gaat alles meteen op de grond met een grote grijns erbij. Als hij dan gaat weigeren dan laat ik m zelf doen, dan gaan er weer wat stukjes in. Als hij daarna de stukjes op de grond gaat gooien is het klaar. Maar hoe doe jij dat met avondeten? Ik kan me voorstellen dat hij droge pasta of een stuk groenten en aardappel nog wel met zn handjes kan doen, maar hoe doe je dat met pasta saus, rijst en dat soort dingen?
Ja hier is het vaak een kwestie van 'genoeg hebben' maar als je dat op 1 bord legt van een dag zie je het nog niet liggen soms, vandaar. Hier ook: bij verschonen 1 speeltje, mag ze zelf uitzoeken en dat gaat goed (heeft wel even wat zweet en ergernis gekost maar we zijn zover) en 's avonds hier ook een antilekbeker met melk en mevrouw blijft braaf liggen. Zelf eten met handjes doe ik niet, ze krijgt zelf een vorkje waar ik iets aanprik en tussendoor geef ik het met een lepel (warm eten), om en om zeg maar. Brood eet ze ook zelf met een vorkje.
Ook hier gebruik ik speeltjes op de commode. Soms helpt t goed, maar hij heeft ook van die fases dat hij dat speeltje al na een paar seconde van zich afgooit. GGRR!! Echt alles moet op de grond! Potjes, flesjes, billendoekjes, zooooo irritant! En ook ik gebruik het avondflesje voor op de commode. Soms helpt dit wel ja!
Ik moet zeggen dat het hier nu steeds minder begint te worden. Papa en mama zijn aan de winnende hand Hier ook het betere gooi en smijt werk. Alles moet op de grond als meneer er geen zin meer in heeft. Lippen gingen stijf op elkaar als hij geen eten meer wilde en dan het liefste nog het lepeltje uit je handen slaan en uitspugen wat je nog in je mond hebt. Verschonen heb ik echt een maandlang een hekel aan gehad. Vooral de poepluiers waren echt een test op mijn geduld (en dat heb ik niet heel veel). Nu blijft hij gelukkig weer liggen en tegenwoordig doe ik het meestal staand, dat wil hij goed en dan het liefst met alles helpen (duurt ff, maar wel grappig om te zien). Alle deurtjes/laatjes/kastjes moesten open (na een steelse blik naar achteren in de trant van "kijk eens wat ik ga doen"). Na een duidelijke nee, kwam dan die brede smile op dat gezichtje. En dan moet je nog steeds streng blijven kijken...
hihihhi. Ik herken het ja. Hier met de luier verschonen. En maar draaien en bewegen. Hij wil gewoon weg. Op een gegeven moment ben je het gewoon zat. En dan pak ik hem beed en leg hem neer en zeg ik Nu is het genoeg!!!!! En daarstraks lachte hij me vierkant uit. Echt zo'n lachje van ja bekijk jij het maar. Maar hij luisterde wel. Ze vinden het gewoon leuk (die van mij dan) als ik hem een grote mond geef. Van de week wilde hij weer naar de kast gaan, en dan gaat hij ertegen aan staan. MAar dat wil ik niet. Ben bang dat als hij valt ofzo zijn hoofdje hard tegen de rand stoot. Dus ik mijn arm voor hem gehouden terwijl hij aan het kruipen was naar de kast. En gillen dat hij ineens ging doen en huilen. Leek net een klein verwend kind uit de supermarkt die geen snoepje krijgt en dan gaat liggen stampvoeten op de grond. Ik pakte hem op en zei "nee, nu is het afgelopen, hup gaat daar maar spelen". Toen keek hij nog even achterom met zo'n blik van jij bent gemeen maar toen ging hij weer verder spelen....
Ja hier ook met alles smijten. Maar daar is dan ook alles mee gezegd. Heb tot nu toe (even afkloppen) een dreumes die erg goed luistert en weet waar hij wel en niet aan mag zitten. Zal hij wel van mama hebben want papa luistert nog steeds niet
Haha, wat een herkenning! Hier zo een die verliefd is op de flessenwijn in het wwijnrek (begint dat nu al? haha). Zooo leuk om ze eruit te trekken! Nu is het 1 keer nee, 2e keer nee en armpje weg halen, 3e keer nee dan zet ik hem weg met een ander speeltje. Ik heb het idee dat hij het begint te snappen dat t ECHT niet mag. Maar het blijft leuk natuurlijk... Poepluiers zij echt drama hier. Hij smeert alles onder met dat draai kontje. Staand is wel een goeie tip! Die ik al wel met zn broekje en rompertje, maar vraagt wat oefening voor de luier. Maar ik denk dat t dan wel beter te doen is! Alleen het schoonmaken...?
Roy draait zich meestal op zijn buik en knietjes (met zijn kontje in de lucht), dan maak ik snel zijn luier los en kan ik het goed schoonmaken. Als hij het dan beu is, gaat hij staan en kan ik hem zijn luier (evt. luierbroekje dat is dan nog makkelijker) aandoen. Gaat 9 van de 10x goed.
ja was het hier ook ong 2 maanden lang, Gelukkig is het bij ons een fase geweest! het is nu sinds 1,5 week over pffff. nu vindt hij het weer goeden blijft liggen op zijn rug. heerlijk! de gordijnen zijn favoriete om in te klimmen en de snoeren van de computer (die niet weg te werken zijn) zijn geweldig. Wij blijven consequent `nee dat mag niet` zeggen. na een aantal keer brengen we hem een eind ervandaan en leiden we hem af met een speeltje.
Zooo herkenbaar gaat wel weer over !! hier nu peuterpuberen en dan gaan ze weer kijken of ze de grenzen kunne verleggen hier weet mevrouwtje echt bij 2 keer niet luisteren is in de hoek ik hoef nu ook alleen maar te zeggen moet noa in de hoek dan komt ze al heel gauw naar mama toe want dat is natuurlijk ook niet leuk in de hoek zitten