ja dat is een tricky one... je hebt streng en streng. ik lees hier al een reactie van iemand die zich op de borst klopt omdat het kleintje van haar vriendin vervelend is en dat van haar niet. dat kan ook puur gedragsmatig zijn. het ene kind is makkelijk als het andere. over een jaar of 6 heb je er ene veel beter beeld van.bij kinderen van 2 is daar nog zo weinig van te zeggen. ik vind je persoonlijk te streng. waarom. omdat je streng en onrechtvaardig streng hebt en ik vind bij jou de balans die kant opgaan. waarom? omdat je door heel streng te zijn ook kunt krijgen dat kinderen bang worden en daarom zo "lief" zijn. ik vind als je al doet tegen een kindje van 7 maanden. grote stukken druif geven waar ze moeite mee heeft. misschien kan ze die nog helemaal niet kauwen. en dan naar bed moet. misschien begrijp ik het verkeerd hoor. maar zo kwam het op me over. waarom ik dit zeg. ik was vroeger altijd heel erg lief. ja dat klinkt hé. weet je waarom? omdat anders mijn ouders heel hard begonnen te bulderen of te meppen. ze waren streng en keken niet naar mijn ikje. naar wat ik nodig had aan behoeftes of warmte en liefde. ze hebben geprobeerd me weerbaar te maken voor de maatschappij omdat ik een handicap heb. en ze dachten dat hard zijn die manier was. maar ze hebben hard verwisseld met liefdeloos. en die grens is heel dun. snap je waar ik naartoe wil? mijn broer kreeg door deze opvoeding erg geniepig gedrag. ontwikkelde zich als een slinkse geniepige puber die iedereen gebruikte voor zijn karretje spande de schuld gaf en overal mee weg kwam. maar in de ogen van mijn ouders was hij de engel zelf. en in beeld was hij dat uiteraard ook. ik probeer zelf heel concequent te zijn maar wel te kijken naar de behoeftes van elk afzonderlijk kind. en vooral ze te laten merken dat ik er voor ze zal zijn en van ze hou. ook als ze zich niet prettig voelen en even niet alleen willen zijn. jij alleen kunt bepalen waar welke grens ligt. als je je kind laat huilen moet jezelf inschatten waarom het huilt dat kunnen wij niet van achter de pc zien. ik wil je alleen attenderen op het feit dat je niet tever moet doorslaan snap je?
Hey Yinte, aan de reacties merk ik al dat het zeker een sticky one is hihi. Wel erg wat jij hebt meegemaakt. Nog even ter uitleg, ik leg haar dus niet echt uit straf in bed he... ze eet voor haar ochtendslaapje haar fruit. Vandaar dat ik r op bed heb gelegd toen ze niet wilde eten, zo van volgende keer beter. Ik weet dat ze de stukjes al kan eten. Anders zou het echt zielig zijn! Ik doe ook nooit boos tegen haar hoor... oh ik vind het zo moeilijk om typend uit te leggen wat ik bedoel, als ik terug lees vind ik mezelf harder overkomen dan ik werkelijk ben hoor.
naja...ik sla me niet op de borst...wou alleen vergelijken.... deelight ik ben het met je eens......wou geen discussie ontwikkelen...is niet nodig...ieder zijn eigen... Ik heb gewoon heel veel ervaring van kinderen die lief en aardig en vrij zijn opgevoed en de meeste is weinig van terecht gekomen...inclusief mezelf! Ik ben namelijk ook zo opgevoed....en ik heb gewoon altijd gezegd....dat gaat zo niet gebeuren in mijn huis...(ik was een kreng van een kind...en een hel van een puber....) Maar dat moeten we nog zien dan ze is idd nog maar 2....maar niet bang van mij!!! sorry hoor hoe durf je zoiets te zeggen.... ze wist en weet...ook al op 7/8 maanden gewoon wat wel en niet kon...en daarvan heb ik nu al profijt.....mischien later niet...wie zal het zeggen..maar andere voorbeelden genoeg bij mij dus ik hou me hier aan vast......
Tja, ik vind je aan de ene kant ook te streng voor een kind van 7 maanden, maar dat is lastig voor een ander om te zeggen. Ieder voedt zijn kind op op zijn eigen manier. Ik gaf op die leeftijd geen grote stukken fruit of groenten, maar als ze niet willen eten maak ik er geen probleem van. Dan gaan ze met een lege buik naar bed. Ook op die leeftijd al. Mijn zoon van 1 1/2 heeft nu weer een ik-wil-niet-eten-fase. Tja, na 2 dagen eet hij echt wel weer. Zolang jij denkt dat ze ook begrijpt wat je bedoelt is er niet zoveel aan de hand, denk ik. Ik heb zelf duidelijke grenzen en regels gesteld, maar daarbinnen laat ik de touwtjes ook wel eens vieren. Dan zijn ze weer blij dat ze toch een keertje hun zin hebben en het werkt voor mijn kinderen iig positief.
Ik snap denk ik wel een beetje wat je bedoeld. Jacob wil 's avonds soms ook niet eten (zeker niet als hij echt moe is), dan ga ik er ook geen drama van maken en krijgt hij gewoon geen warm eten. Daarna gewoon lekker melk en dan naar bedje. Het idee is precies hetzelfde, het is niet dat hij geen eten krijgt omdat hij "straf" zou krijgen. Daarnaast denk ik niet dat je bij elke "miep" van je baby er naar toe moet gaan. Ik laat jacob als hij wakker is nog gerust een paar minuutjes in bed liggen (niet huilen natuurlijk) net als in de box. Het is niet nodig (vind ik) om bij elke kick die hij geeft er naar toe te gaan. Ik noem dit niet streng, maar consequent en heb er geen problemen mee.
ja dee light het is heel moeilijk om in tekst goed te verwoorden wat je bedoeld. en dit soort onderwerpen zijn gewoon heel tricky. je kunt niet meer doen dan je best. en goed op je kind letten. wat voor het ene kind goed is kan voor het andere kind veel te streng zijn. het sleutelwoord zit hem met name in het concequent zijn denk ik.
Nou ik ga haar even lekker uit bedje halen... dan boodschappen doen. Tot later. (poeh hihi toch best moeilijk om met kritiek om te gaan. Heb ik weer wat om over na te denken tijdens het winkelen)
Sorry maar wat een flauwekul... dat is ook gewoon persoonlijkheid hoor! Wij (ik en mijn broer) zijn altijd heel vrij opgevoed en "lief en aardig" hoe je het zegt & wij hebben altijd respect gehad voor anderen en nog! Ik & mijn broer waren ook geen krengen van kinderen en al helemaal geen vreselijke pubers...
oh dus persoonlijkheid bepaald alles....dus dan hoeven we nooit meer streng of consequent tegen een kind te zijn....want het doet toch waar het voor geprogrammeerd is door de natuur.... sorry hoor maar dat gaat er gewoon bij mij niet in....... jouw ouders zullen ook streng voor je geweest zijn of consequent..in ieders geval je grenzen bepaald hebben.... waar ik op doel is dat ik opgevoed ben zonder grenzen...zei ik tegen mijn moeder rot op kut..ik bepaal zelf wel hoe laat ik thuis kom....dan zei mijn moeder oke wat je wilt.... je bent oud en wijs genoeg om dat zelf te bepalen (11 jaar oud!!) misschien maakt dat iets duidelijker?????
ligt denk ik ook aan het karaktertje van je kind denk ik, jouw kindje klinkt als een kindje met een pittig karaktertje en dat vraag nou eenmaal om een consequente aanpak, mijn dochtertje is heel gevoelig, als ik iets duidelijk wil maken aan haar dan hoef ik mijn stem niet eens te verheffen, een simpele "nee, dat kan/mag niet" en ze laat los (nu nog wel). ik vind je niet streng omdat ik zo uit je verhaal lees dat je kindje goed weet wat ze wil en dat ook duidelijk laat weten, jij bent er om grenzen te stellen, je slaat niet, schreeuwt niet maar handelt gewoon consequent.
Ik vind het een nobel gedachte Mgwc dat je de foute opvoeding van je ouders niet wilt nadoen. Maar let alleen op dat je jezelf niet gaat spiegelen in je kind, in de trend van 'je zult met geen beding worden zoals ik was', want het ligt wel degelijk deels aan het karakter. Mijn zus en ik hebben precies dezelfde opvoeding en jeugd gehad, onze ouders waren redelijk streng en heel consequent. Ik was uitgegroeid tot een super onzekere puber (heb regels van mijn ouders nooit overtreden). Mijn zusje was op en top rebbels, deed alles wat God verboden heeft en allemaal stiekem (want het mocht niet!), enz. Hoe een kind gaat worden ligt het karakter, maar ook aan de opvoeding. Te vrij en Te streng leiden tot dezelfde resultaat trouwens!
Hier sluit ik me bij aan al moet ik erbij zeggen dat ik het best streng vind voor zo'n klein kindje. Ik vind mezelf niet echt streng eerder te slap.Maar daardoor zijn mijn kinderen niet onhandelbaarder/handelbaarder dan een kindje wat streng aangepakt word. Alle 3 mijn kinderen kunnen heel goed alleen spelen en ik heb ze toen ze klein waren toch "verwend" met al mijn aandacht. Maar ieder zijn aanpak toch en als het bij jullie werkt niet druk overmaken.
Altijd moeilijk dit soort onderwerpen. Ten eerste is het via een topic vaak lastig uit te leggen. Wat de een consequent vindt komt bij de ander over als kindermishandeling (even overdreven natuurlijk). Het is ook maar net hoe je datgene wat geschreven is interpreteert. Wij hebben thuis een aantal basisregels en ik leer mijn dochter daar nu spelenderwijs mee omgaan. Ze kruipt al en gaat als iedere baby op ontdekkingsreis. Wij zijn van mening dat ze moet leren overal vanaf te blijven dat wilt niet zeggen dat we haar drillen maar gewoon spelenderwijs duidelijk maken dat ze het niet mag. En eerlijk gezegd kost dit meer moeite dan thuis alles aan de kant zetten. Want door haar dit te leren moeten we ook de hele dag achter haar aan lopen. Als ik alles aan de kant zet hoeft dit natuurlijk een stuk minder. Wilt ze aandacht als ze in de box zit en ik heb daar even geen tijd voor dan klets ik wat met haar zonder gelijk alles uit mijn handen te laten vallen. Slaan en gillen is bij ons absoluut uit den boze!!!! Wij zijn overigens wel gezegend met een heerlijk vrolijk, lief en bijdehand kindje dat vaak aan een half woord genoeg heeft en bijna nooit zomaar huilt.
Ik vind, zoals meerdere hier dat je wel erg 'streng' bent voor je kleine. Althans, zo komt het zoals je het nu hier neer zet wel op mij over. Voor mij zit er namelijk in hoe je het schrijft een soort van boosheid vandaar dat het zo op mij over komt, maar denk dat het vooral aan het typen ligt ! Wij zelf zijn absoluut niet streng (vind ik). Onze oudste twee hebben nog nooit straf gekregen bijvoorbeeld. Ook slaan wij niet (nee ook geen tik dat vinden wij ook slaan). Verder zullen wij altijd de moeite nemen om te ontdekken wat ze willen, zeker wanneer ze nog niet kunnen praten of het nog niet helemaal duidelijk krijgen wat er nu is, kan zeker heel fustrerend zijn voor ze dat ze je iets proberen te vertellen en papa en mama het niet snappen. Dus wanneer de jongste bijv in de box liggen (en de oudste twee ook toen ze nog niet konden praten) zouden wij er dus ook echt altijd naar toe gaan, ze roepen niet voor niks denken wij dan en ze willen iets duidelijk maken. Huilen gebeurd hier dus ook maar heel zelden in huis, omdat ze weten dat dit niet nodig is. En mochten ze toch verdrietig zijn, dan komen ze maar lekker bij papa/mama als ze dat willen om daar lekker even verdrietig te zijn. Hoewel onze oudste dochter dus weleens soort driftbuien had en dan ging ze dus in de box, ging er zelf bij staan en dat ze erin wilde. Prima, kon ze lekker weer even zichzelf worden en dan was het ook weer klaar ! Dus tja ook dat is absoluut geen straf, maar voelt voor mij wel als soort van streng...! Willen ze een keer niet eten, ik vind het best, ga daar ook echt niet moeilijk om doen, me druk om maken of erin zitten proppen, heb zelf ook vaak zat geen trek als de klok zegt dat het toch ong wel tijd is, dan over een tijdje maar weer kijken hoor ! En een keer geen eten kan ook geen kwaad vind ik dan ! Wij zijn zelf ook heel vrij opgevoed, vrijwel alles mocht, nooit geen problemen gehad thuis (nouja op 1 ding na dan, maar daar kunnen hun en ik niks aan doen verder, is nou eenmaal zo), als ik weg ging mocht ik zelf weten wanneer ik thuis kwam (en juist omdat dat mocht deed ik niet moeilijk en kwam om een normale tijd thuis) en mocht echt al sinds ik me kan herinneren zelf bepalen wanneer ik naar bed ging bijvoorbeeld. Wij hebben zelf ook nooit straf gekregen of huisarrest of weet ik veel wat, zo wil ik onze kindjes dus ook opvoeden. En tot nog toe lijkt dit prima te passen bij onze kindjes. Wij zullen dus nooit iets als huisarrest geven, zie daar totaal het nut niet van in ook. Als een ander het anders doet dan zoals wij het doen, zal dat vast bij die ouders en/of bij de kinderen passen. Ook prima hoor !
waarschuwing genoteerd...en bedankt voor je normale reactie... en mijn bericht gaat wel ergens over..namelijk hoe ik het zie...dat die niet overeen komt met andere is niet mijn probleem....maar mijn opvoed methode... Ik ben streng en ik kom er voor uit..mijn dochter krijgt straf ook al is ze 'pas' 2 jaar oud...en mijn dochter gedraagd zich goed en luisterd naar mij... 2 keer waarschuwen is tegenwoordig genoeg!! Daar ben ik zeer tevreden mee, en heb het idee dat dat niet alleen aan karakter ligt (oke het heeft ermee te maken) maar ook aan opvoedingmethodes. mening toegedaan...wind me op over niets...jullie kennen mij niet...en ik jullie niet...ik ben geen boemama...en ik sla mijn kind niet als het iets niet mag......heb mijn kind nog nooit angstig naar mij zien kijken en het luisterd goed.... Hopelijk komt het ook goed terecht als ze ouder is......en heeft ze niet haar mama het 'karakter' .............. (mensen die mij kennen noemen mij de meest zachtaardige persoon die overal aan denkt...en die heel lief is voor haar kindje...en die zien mij haar ook streng opvoeden en doen...want dat doe ik niet alleen thuis..., maar ja je kunt natuurlijk niet alles overbrengen met 'tekst'....) Voelde me even op mijn mamastaart getrapt door sommige reacties...alsof ik mijn kind niet goed opvoed...en dat het erg is dat ik en daarbij ook deelight streng zijn...dat we doorslaan enz enz...sorry hoor...maar dat vind ik overdreven. Je kunt aan je kind merken of het het al snapt...mijn dochter snapte met 8 maanden heeeeeel goed dat als ze haar eten uitspuugde door middel van prrrttt en erbij ging lachen...dat ze dan niet meer kreeg en uit de eetstoel moest....en na 2 keer doen deed ze het neit meer....dus vind ze dan echt niet te jong!
Sorry maar je reageert echt heel overtrokken en je hoeft jezelf al helemáál niet op je staart getrapt te voelen aangezien iedereen hier gewoon normaal reageert op elkaar! Ik zeg alleen dat een baby van 7 maanden echt nog niet snapt dat het alleen moet leren spelen o.i.d. Ik denk dat het verwachtingspatroon van ts gewoonw at hoog ligt.. maar dat ism ijn mening en dat is toch prima?? Ts heeft zelf een perfect moedergevoel en alleen zij kan aanvoelen of haar kindje dit wel of niet meekrijgt... prima toch? Maar dat kinderen die vrij worden gelaten en liefdevol (of hoe zei je het ookw eer 'lief en aardig' ofzo) worden opgevoed compleet ontsporen slaat helemaal nergens op! Dat zit zeer zéker voor een groot deel gewoon in de persoonlijkheid van het kind, hoe ''goed'' of ''slecht'' de moeder ook is geweest in de opvoeding
Ik probeer niet onnodig grenzen stellen. Dat wilt zeggen: afblijven van alles dat gevaarlijk kan zijn (fornuis, waterkoker, mes, kabels, stopcontacten) maar verder mag ze overaal heen en alles pakken. En met een bekertje op de tafel slaan mag ook (mijn man wordt knettergek van ). Dit is uiteindlijk een stuk ontwikkeling. Soms met een beetje creativiteit beperk jij de schade (bv een matje op de tafel = geen geluid bij bekertjesslaan ). Mijn meisje heeft echt een sterk willetje, en zo maar iets verbieden zonder alternatief werkt hier niet, ze is altijd zo geweest, vanaf het geboorte. Maar als we op visite zijn, zijn de regels wel strenger, zodat ze ook verschil leert maken tussen eigen huis en die van de anderen. Wel probeer ik consequent zijn waar de regels zijn gesteld. En dat zij soms niet krijg wat ze wilt, hoort ook bij. Maar niet overdrevend hoor, niet regels stellen om regels te hebben! Ook dankjewel en aub zeg ik altijd, zodat ze daarmee opgroeid en straks een little lady wordt Ik denk toch dat ieder zijn gang, als iemand streng wilt zijn en denkt dat het het beste voor zijn/haar kind is, wie zijn wij om te zeggen dat het niet zo is, zonder eens de moeder en het kind te kennen? (Mishandeling is een verhal apart maar zulke ouders zitten hier zeker niet) Het zit ook in eigen opvoeding van vader en moeder als kind, dus diep tussen de oren, en daar kan je weinig aan doen