Het is alweer bijna 8 maanden geleden dat ik moeder werd. We hebben een hele moeilijke start gehad. De kleine deed het fantastisch, maar bij mij ging de wond ontsteken (keizersnede), had ik al negen maanden niet geslapen en werd het er niet beter op. Het herstel duurde erg lang en uiteindelijk kwam er toch het vermoeden van een postnatale depressie uit. Al met al gaat het nu de goede kant op. Ik ben nog best wel moe, maar toch komt er energie terug. Dat is fijn. Mijn menstruatie is heftiger geworden. Wel regelmatig. Ik denk er toch maar weer over na om opnieuw met anticonceptie te beginnen. En verder heb ik toch een beetje het idee dat mijn hormonen nog behoorlijk stuiteren. Niet zo heel fijn, ik verlang wel weer een beetje naar mezelf zeg maar. Hoe is dat bij jullie allemaal?
Ik heb het idee dat mijn hormoonhuishouding nog steeds compleet overhoop ligt ondanks het gebruik van de pil. In elke stopweek word ik ziek, heb geen zin in seks, voel me gewoon anders nog steeds. Ik vind het vooral ook allemaal een stuk zwaarder dan ik had kunnen vermoeden (we hebben ook niet het makkelijkste kind maar goed).
Ik ben inmiddelds alweer 11 maanden verder, maar ik voel me best zwanger , nee, zonder gekkigheid, ik moet zeggen dat het hier allemaal kei goed gaat. Maar we hebben dan ook zo'n makkelijke dochter die alles prima vind en nog nooit ziek is geweest. Ik heb dan ook een supersnelle en makkelijke bevalling gehad en had niet veel tijd nodig om te herstellen, maar volgens mij waren we binnen een maand weer op het goede spoor. Daar bedoel ik mee, dochter had een ritme, ik voelde me op en top, en met vriendlief ging ook alles prima. Alsof er niet veel veranderd is.
Hoiiii Hier nog een die iets meer dan 8 maanden geleden mama is geworden, via een spoedkeizersnede. Met de wond is het gelukkig allemaal goed gekomen. Alleen is mijn gezondheid een stuk minder geworden. Ben heel vatbaar geworden. Heb 3 keer de griep gehad en heel vaak snotverkouden, moe en slap. Daarnaast slaapt de kleine man nog steeds niet door dus leef je op een automatisch piloot. Verder is het een heerlijk mannetje dat alleen maar aan het lachen is....alleen is hij lastig met brood eten en slapen haha. Groetjes, Wendy
hier zo 7 maanden bijna geleden....ben nog lang niet de oude..maar dat kan ook niet ik ben nu mamma heel iemand anders dan voor heen.. ik heb een hele stress volle 2 jaar achter de rug en heb nu last van de na sleep van alle stress en moeder zijn en hier aan wennen gaat met dipjes.. ik vind het echt het beste wat me is overkomen en geniet vol op maar heb wel de vermoeden dat me hormen echt nog niet op een rijtje zitten..daarbij schildklier patient maak het ook niet makkelijk. me dochter is de liefste super rustig en gemakkelijk dus dat scheelt echt wel. ik vind het balans van alles vinden zo moeizaam gaan je ben zo weer uit balans gegooit en ik was voorheen rots vast.. en dat frusteerd me..maar stapje voor stapje merk ik weer dat ik sterker word..maar ik ben er lang nog niet.. lichamelijk ppppfffff hihihi is nog niks van terug te zien haha genoeg vel over en genoeg spek.. maar ik had er nog slechter kunnen treffen hoor... HET GAAT GEWOON NIET SNEL GENOEG! hihihi
Hier is het nu ong 7,5 maanden geleden dat ik bevallen ben. Op zich ben ik wel heel aardig de oude alleen ben ik zo ontzettend (maar verklaarbaar) moe. Zo komt ons meisje nog eigenlijk elke nacht wel een keer voor een voeding, verder is ze laatst behoorlijk ziek geweest zodat we nog minder sliepen en zit nu in de verlatingsangstfase die ook veel energie kost. Daarbij kost het moederschap ook veel energie en heb ik een staand beroep waarbij ik veel lichamelijk actief moet zijn. Heb zelf een vermoeden dat als ik wat beter kan slapen dat ik me dan ook fitter ga voelen. Verder gaat het gewoon goed hier gelukkig, hormonen wel weer aardig de op rails. Maar het is wel een compleet ander leven als voor het moeder zijn, je verbruikt veel meer energie.
Zo te lezen ben ik (gelukkig) niet de enige. Er zijn dagen bij dat ik er best doorheen zit en amper energie op kan brengen om maar vrolijk te blijven zingen en lachen tegen smurf. Deze week ben ik alweer ziek geworden en de kleine dus ook. Ik weer griep en Esmae heeft pseudokroep. Papa heeft storingsdienst, dus ja, dat valt lekker samen allemaal. En dan voel ik me zo moe en gefrustreerd, dat ik het echt niet meer weet allemaal. Maar vooral ben ik heel erg boos omdat mijn lichaam me in de steek laat. Elk virusje dat rond dwarrelt, nestelt zich in mijn lichaam. Ik durf amper nog een supermarkt in om eerlijk te zijn. Dat machteloos zijn, dat maakt me soms echt kwaad. Ik wil nu verdorie wel weer eens wat leuks gaan doen, genieten en niet steeds ziek zijn etc. BAH!
Een fijne zwangerschap gehad met vrij weinig ongemakken, een vrij vlotte bevalling en een wolk van een baby. Een pittige dame, maar wel eentje die altijd vrolijk is en lekker makkelijk. Nu ruim 8 maanden verder... en ook nog steeds niet helemaal de oude. Ik merk dat mijn conditie een stuk minder is geworden en dat mijn hormonen nog alle kanten op stuiteren. Ik kan sneller emotioneel zijn en ik zweet gigantisch snel en veel bij grote inspanningen En waar ik nog het meeste mee zit en ontzettend onzeker over ben geworden de laatste weken is mijn buik... Deze groeide tijdens de zwangerschap gigantisch naar voren en ik ben enorm uitgerekt. Ik heb nu nog veel buik over, en als ik nu alle spieren zou ontspannen dan lijk ik weer 5 maanden in verwachting Mijn buikspieren willen nog niet echt naar hun oude positie ondanks het trainen. Achteraf gezien hebben al die lichamelijke veranderingen na de bevalling meer impact gehad dan ik van mijzelf had gedacht. Maar ach... het is allemaal ook zo raar nog niet. We hebben een metamorfose ondergaan en zijn moeder geworden. Dat doet wat met je! Het heeft tijd nodig. Ik denk dat ik sommige dingen zou moeten accepteren, en dat anders aan sommige dingen ook nog valt te werken Mijn buik bijvoorbeeld...
Ik heb mij nog nooit 1 dag hetzelfde gevoeld dan voor de zwangerschap. Het voelt gewoon allemaal nog niet goed, iedere dag wel even buikpijn...Ongi gevoel. Last vd bekken nog steeds.... Sex is pijnlijk bij de baarmoeder???? Tsja HA vind het allemaal normaal , dus dan zal het wel goed zijn.. Wacht nog steeds op die ene dag dat ik mij weer helemaal kip lekker voel!
Ik ben nu 6 maanden verder en voel me opzich wel weer goed!! Ik heb een fijne zwangerschap gehad en een snelle bevalling. Na behoorlijk te zijn ingescheurd was ik al weer snel op de been en had ik al weer gauw mijn oude gewicht. Toch heb ik ook dagen dat ik gewoon weinig energie heb, veel ziek en verkouden geweest. Gelukkig is de winter nu voorbij Ik merk wel dat ik nu ik moeder ben rustiger ben geworden en ik maak me niet druk meer om onbelangrijke dingen, daar ben ik eigenlijk wel blij mee want ik ben nogal tempramentvol. Mijn collega's trouwens ook
Bijna 9 maanden geleden en ze zeggen negen maanden op en negen maanden af, maar bij mij gaat het wel langer duren ben ik bang. Mijn gezondheid is minder geworden. vaak ziek (griep, verkouden enz). We hebben een hele lieve en makkelijke meid gelukkig. Alleen wel zware bevalling gehad en Emma is met Erbse parese (zenuwaandoening) geboren waardoor je daar veel over in de zorgen zit en er dagelijks me bezig bent)Emma is het mooiste dat me is overkomen en dat maakt zoveel goedVerder loop ik nog met een infectie rond (daar beneden) Voel me verder lichamelijk wel goed. Geen last van pijn meer.
Mijn zwangerschap is zonder noemenswaardige problemen verlopen en na 41w4d wilde ons kleintje zich dan eindelijk aan de buitenwereld vertonen. Helaas de bevalling verliep minder gemakkelijk dan gedacht/gehoopt en uiteindelijk is ons zoontje na een knip met de vacuümpomp gehaald en zijn we nog 5 nachtjes in het zkh gebleven. 3 weken na de bevalling kreeg ik last van galstenen en 2,5 maand na de bevalling ben ik geopereerd en is mijn galblaas verwijderd. Dat was even wat minder allemaal en het maakte de kraamtijd en de eerste maanden wel zwaarder. Lichamelijk voel ik me eigenlijk wel weer de oude nu maar ik ben emotioneler dan voorheen en de hormonen stuiteren nog wel eens alle kanten op. Ook merk ik dat ik dingen uit het verleden (o.a. de MMM) waarvan ik dacht dat ik ze had afgesloten en een plekje had gegeven nu toch nog regelmatig door mijn hoofd/gedachten fladderen. Soms valt het me zwaar dat ik niet zomaar mijn jas aan kan trekken en weg kan gaan en daardoor wel eens dingen mis of moet laten schieten. Maar mijn zoontje maakt alles goed! Hij is blij, opgewekt, slaapt goed, eet goed. Ik vind het echt een verrijking van mijn leven en zou hem geen seconde meer kunnen/willen missen.