Het einde van mijn zwangerschap nadert, en ik kijk terug op een zware zwangerschap, ik heb er weinig plezier aan beleefd deze keer... Al vanaf het begin bekkenklachten, bloedverlies de eerste 20 maanden, veel ziek geweest en ik zi al sinds 29 weken thuis. Ik moest ook lang wennen aan het idee dat er een kleintje in m'n buik zit en daarover voelde ik me hartstikke schuldig. Op een gegeven moment heb ik dat van me af kunnen zetten en ben gaan houden van het kleintje in mijn buik ondanks dat het gewoon compleet anders is dan bij de eerste zwangerschap Nu ben ik dus bijna uitgerekend en ik kan echt bijna niet meer door m'n bekkenklachten en moeheid. Ik had met de verloskundige besproken dat ze me met 40 weken gingen proberen in te leiden maar dat blijken ze achteraf helemaal niet te doen. mijn bezoekje aan de acupuncturist (wat zij me had aangeraden) was dus ook voor niks... Verder heb ik nu alweer borstvoedingdilemma's door mijn borstverkleining... Ik was de hele zwangerschap van plan er niet aan te beginnen door m'n bekken en de kleine slagingskans vanwege de verkleining totdat dezelfde vk vertelde dat het niks uitmaakt voor je bekkenklachten... Maar stuit ik weerstand van m'n partner en ik zie het eigenlijk ook alleen maar zitten als de kleine gewoon aan de borst kan drinken zonder allemaal ellende eromheen. Nou ja.... Nu voel ik me zo onzeker/onvoorbereid/boos op de vk voor alle tegenstrijdigheden/verdrietig over m'n zwangerschap... Ik wil gewoon genieten van het idee dat m'n kleine mannetje elk moment kan komen maar het lukt me even niet meer... Ik wilde het even kwijt, hoop dat er meer meiden zijn die de roze wolk even kwijt zijn
Wat vervelend allemaal voor je! Het heeft je die 9 maanden inderdaad niet meegezeten als 'k het zo lees, logisch toch dat je er nu onderhand wel een beetje klaar mee bent. Wel een beetje jammer dat je er misschien al wat op gerekend had om met 40 weken ingeleid te worden en dat dat nu niet gedaan wordt! Ook niet zo handig van de verloskundige dat ze dat niet gelijk aangegeven heeft! Probeer 't nog even vol te houden hoor, als 't goed is ben je er bijna. En ja, herken het helemaal dat je de roze wolk een beetje kwijt bent, komt denk ik pas weer terug als je bevallen bent! Sterkte hoor!
Klinkt wel een beetje herkenbaar, mocht je daar iets aan hebben. Mijn eerste zwangerschap was ook zo vreselijk pijnlijk en langdurig (42 weken). de laatste weken was ik echt tegen het depressieve aan, achteraf gezien. Gelukkig was na de geboorte alles wel meteen een grote roze wolk, wellicht geeft jou dat een stohalmpje om naar uit te kijken!
nijntje ik snap hoe je voelt de gyneacoloog had het bij mij ook over inleiden met 38 weken maar ze wou dus pas met 38 weken kijken of mijn BMM verweekt is na vorige week paar dagen achter elkaar in het zieknhuis geweest te zijn hebben de VK daar weer een afspraak gemaakt met de gyn en ik heb daar gewoon een datum geeist en gezegd dat het zo echt niet meer gaat ik heb nu een datum gekregen en wordt dus over anderhalve week ingeleid ik zou het er gewoon nog een keer over hebben dat het zo echt niet meer gaat !
Hier ook helemaal geen leuke zw schap, terwijl ik er de vorige x doorheen huppelde! Ben nu 34 wkn zwanger en gister met vk over gehad dat ik echt niet nog 6 wkn door kan, ben helemaal op. Ga zelf met 37 wkn beginnen met voetreflex massage en accupunctuur, en anders ga ik ook rond 40 weken eisen om ingeleid te worden. Roze wolk was heeel klein, en het waaide hard, dus die was snel weer weg, maar denk dat we er straks allemaal op zitten! Heel veel succes nog!!!
Thanx meiden, gelukkig ben ik niet de enige die er helemaal klaar mee is. Ik denk dat ik het er met de vk nog een keer over ga hebben als ik tegen de 40 weken loop want nu stuit ik alleen maar op weerstand tegen het inleiden... Daar word je toch chago van als een andere vk het eerder zo'n beetje beloofd heeft??? Jullie ook allemaal nog veel succes met de laatste weekjes!!!
Goh Nijntje wat een bekend verhaal. Ik heb ook al sinds het begin van deze zwangerschap last van bekkenklachten, ben net als jij met 29 weken gestopt met werken. Mijn dochter is 6 weken ouder als jou meisje en ik verwacht over 5 weken een jongen! Jammer dat je VK nu ineens moeilijk gaat doen over inleiden! Hebben ze je als eens getoucheerd om te kijken of je stripbaar bent? Dat is toch wel het minst wat ze voor je kunnen. Zeker met je bekkenklachten, ik kan zelf ook amper een stukje lopen, maar kan me voorstellen dat je er nu gewoon klaar mee bent! Het is ook niet niets, een kleintje, weer zwanger en dan laat je lichaam je in de steek. En nou doet de hele wereld moeilijk. Heb je nog oppas voor je dochter? Zodat jij nog wat uit kan rusten? Heb je de vorige keer geprobeerd borstvoeding te geven? Misschien is de hulp/ begeleiding van een lactatiekundige wat voor je. Die kan je advies geven over het geven van BV na een borstverkleining! En wat betreft je bekkenklachten, dat hieft echt geen probleem te zijn. ik heb na mijn bevalling, echte bekkeninstabiliteit gekregen. Ik heb 2 weken helemaal niet zelfstandig kunnen lopen. Daarna ging het maar langzaam beter. Mijn man heeft toen mijn dochter aldoor moeten aangeven, ik kon haar eerst niet zelf uitbed tillen, dat was zelfs te pijnlijk. Maar met hulp en steun kan het! Ik heb een jaar BV gegeven. Toen wou ze niet meer, ik was toen ook alweer zwanger, dat zal er ook wel iets mee temaken hebben gehad. Probeer toch nog eens samen met je man je angsten en gedachtes te bespreken en vraag aan hem ook om niet gelijk met een oordeel klaar te staan, maar eerst te luisteren en daarna pas zijn mening te geven. He en meid, denk ik elk geval lekker alvast aan de lente en zomer, heerlijk met je twee koters in de zon, lekker genieten! Liefs Pip
Het is inderdaad echt jammer, mijn vk praktijk werkt met 5 vk's en tot nu toe heb ik er nog nooit problemen mee gehad. Ik vind het ook raar dat er dingen beloofd worden die ze blijkbaar niet kunnen waarmaken. Misschien wilde ze me gewoon een beetje oppeppen, want ik zat er echt doorheen en m'n moeder was zelfs mee om een beetje aan te dringen. Misschien moet ik maar stiekem zelf m'n vliezen breken ofzo @pipelina: jeetje jouw verhaal is inderdaad bijna precies hetzelfde zeg! Heftig dat de BI bij jou zo hard aankwam na de bevalling. Het lijkt me wel heel rot als de bekkenklachten zo ontzettend lang aanhouden, daar ben ik ook best bang voor. Ik wil zo graag m'n eigen lijf terug en niet meer steeds zo bezig zijn met al die irritante pijntjes de hele tijd, ik voel me net een bejaarde af en toe. Laat staan dat je lekker met je twee kleintjes in de weer kan zijn. Ik heb inderdaad wel veel hulp, m'n moeder maakt elke week mijn huis schoon, en mijn dochter gaat twee dagen per week naar het KDV en een dag in de week is mijn man thuis. Over het borstvoeding geven: Vorige keer heb ik het niet gedaan, terwijl ik het van tevoren wel van plan was, maar op de een of andere manier is het na de bevalling misgegaan met de begeleiding. Voor deze keer weet het gewoon echt niet meer... het ene moment denk ik heel erg dat ik totaal geen zin heb in alle extra ellende die dat met zich mee zou kunnen brengen (baby voor en na wegen, bijvoeden met een lepeltje, kolven e.d.) en wil ik het liefst dat de baby lekker probleemloos (uit z'n flesje dus) kan drinken en het andere moment denk ik weer aan m'n dochter die toen zo op zoek was naar mijn borst en dat ik er helemaal overstuur van raakte dat ik het haar niet kon geven... ik word echt gek van mezelf!! Die hormonen ook M'n man staat wel achter elke beslissing die ik maak maar het komt erop neer dat hij het zelf niet ziet zitten om de baby steeds te wegen en het gedoe van bijvoeden enzo, en hij ziet weinig kans van slagen en daardoor word ik nogal onzeker...
Mijn laatste weken waren ook een tranendal hoor. Ik had vanaf week 13 bekkenklachten en heb het -weliswaar op mijn tandvlees en op de rand van oververmoeidheid- volgehouden tot 30 weken, voor ikj me ziek thuis meldde. Ik kon niet meer lopen, was opgeblazen door het vocht ( ja..ik was zwanger in die hete zomer) en ik was alleen, want mijn partner en ik wonen nog niet samen. Ik kan me jouw gevoel dus heel goed voorstellen. Gek genoeg was alles redelijk snel naar de achtergrond verdwenen ( maar niet vergeten!) toen de kleine er was. Hoewel de bekkenklachten er, nu een half jaar later, nog altijd wel zijn. Alleen iets minder. Ik heb nooit gewogen na het geven van BV, dat schijnt men tegenwoordig ook helemaal niet meer te doen, tenzij de kleine echt niet goed groeit. En dan nog meestal maar eens per dag. Eb of je moet bijvoeden, dat weet je niet vantevorewn. Mijn start was ook heel erg moeizaam, moest kolven na het voeden en dan nog weer geven met cupje of fles. Ik weet nog hoe enorm moeilijk die tijd was. Maar...als BV eenmaal loopt is het makkelijker dan de fles. Je haalt ze uit bed en legt aan. Anders moet je eerst weer een fles gaan maken. BV is niet zaligmakend hoor, zo radicaal ben ik niet. Misschien moet je gewoon wachten en zien wat je gevoel zegt als de kleine er is.
Gelukkig zijn de meeste vrouwen gelijk van hun klachten af na de bevalling. Ik was helaas een vette uitzondering. Het gaat nu beter als in de zwangerschap van mijn dochter. @BV: probeer anders gewoon. De eerste dagen hoeven ze niet veel te hebben. Het moet opgang komen. Biedt gewoon je borst aan. Zo wordt er gestimuleerd. Niet gaan wegen, voor en na, gewoon de natuur zijn gang laten gaan. Als de baby echt te weinig heeft dan geeft hij/zij dat echt wel aan. Dan geeft je gewoon nog wat kunstvoeding erbij. Honger lijden zal hij/ zij vast niet. Vaak hebben ze alleen al aan het zuigen en het kleine beetje melk genoeg! Voel je na een aantal dagen dat je stuwing krijgt, dan gaat het alleen maar goed. Voel je je er niet goed bij, ophouden, klaar. Ik ben super pro borstvoeding, maar ik vind niet dat het ten koste moet van alles. Stel dit eens voor aan je man, en probeer er zelf ook relaxed onder te worden. Echt dan komt het goed. Stress en adrenaline, dat zijn de killers van het bv hormoon wat melk aanmaakt. Gewoon proberen, kunstvoeding in huis voor als het niet wil. Zelfs, ik die een jaar BV heb gegeven, heb het gewoon in huis. Het geeft mij een heel prettig gevoel. (heb van die poederzakjes 3 stuks voor 200ml/stuk) Je zult altijd zien dat het mis gaat midden in de nacht en je kunt wel naar de apotheek, maar dan heb je het ook en wel zo'n lekker gevoel Liefs Pip
Hi pip, nogal late reactie van mij dit ik heb de knoop doorgehakt en ik ga het zo doen als jij idd aangeeft, ik heb zo'n drink pipetje en tepelbeschermers gehaald (ik heb mega gevoelige tepels) en de kraamzorg gebeld dat ik toch BV wil proberen. Ik heb bij de vk erover gehad en gezegd dat ik niet wil wegen en kolven en dat leek haar prima. En dan ga ik er gewoon voor!! Geeft nu toch wel een heel goed gevoel, ik kan altijd nog stoppen. Het valt wel op wat een wisselende reacties ik krijg op de bvk, de ene vk zegt: gewoon doen , je hebt veel kans van slagen, de ander kijkt meteen met zo'n blik van: dat word niks, de apotheker zegt meteen: ga jezelf maar niet kwellen, als er niks uitkomt, meteen stoppen... Nou ik ga het mooi minimaal een week proberen, eerst de stuwing afwachten iig... Man is nu ook wel mee nu ik zelf rustiger ben, heel fijn Hoe gaat het met jou, trek jij het allemaal nog? Bijna in de uitgerekende periode!! Hopelijk gaat het daarna toch ineens een stuk beter, het blijft een mysterie, een zwangerschap m'n bekken gaat de laatste dagen ineens iets beter? Denk dat de kleine de boel heeft klemgezet ofzo haha
Over de bv, daar loop ik ook al m'n hele zw schap tegen aan. Vorige x moest ik er nix van hebben, lekker flesjes gegeven en ik en mijn zoon vonden het prima! Maar nu kwam er toch een gevoel dat als ik het nu niet doe dat ik waarschijnlijk nooit meer de kans krijg (denk niet dat er nog een baby komt helaas) dus ook ik wil het proberen, maar kijk er toch een beetje tegen op. Ga ook nog ff tepelhoedjes halen, en heb allemaal flesjes en 2 pakjes voorgemaakte voeding in huis. Want als het niet lukt dan is het klaar. Wil geen strijd en tranen! Nog 12 dagen, dan mag de baby komen. Alles rommelt en doet, en volgens de vk duurt het vast niet lang meer, nou dat hoop ik maar, want ben het zwanger zijn goed zat! Ga het getrappel vast missen, maar dat kan niet op tegen dat mooie kereltje wat ik straks in mijn armen heb! Vanaf 37 weken ga ik accupunctuur en voetreflex massage proberen om de boel op te wekken, met goedkeuring van de vk! Misschien is dat ook iets voor jou!! Nog ffies, dan zijn we er!!
Heel goed meid! Kijk je bent nu zelf positief en dat is al de helft. Vertrouw op je zelf! En echt, je kindje geeft het echt wel aan als ie honger heeft. Dan kun je altijd overstappen. En die verschillen van mening hou je altijd, Dat zie ik ook in mijn werk t.a.v. BV. Van je af laten glijden en gewoon proberen. Bij mij gaan mijn bekken sinds een week ook beter, de baby ligt nu ook ingedaald en vast, dus dat het zeker zijn, Gelukkig! Ja vanaf zaterdag mag ik los. Heb nu al een aantal dagen flinke voorweeen, ben er vannacht zelfs uitgeweest. Dus wie weet?? Hoest met jou? Ben je er al flauw van? Gr Pip
Oh wat lekker dat jij ook minder last hebt van je bekken! Toch fijn he, even zo aan het eind van de zwangerschap 'normaal' te kunnen bewegen haha. En ook al voorweeen joh, da's minder, tenzij er wat ontsluiting van komt natuurlijk! Jammer als dat niet doorzet, word je een beetje blij gemaakt met een dooie mus Ik ben vorige week gestript en sindsdien rommelt het bij mij ook flink, voorweeen, krampjes, slijmprop verloren... maar het zet maar niet door helaas... De laatste tijd kan ik niks doen of ik heb het gevoel dat ik ga flauwvallen, heel irritant... Laten we hopen dat we snel mogen gaan bevallen! Succes! xxx Nijn