Papa moet alles doen. Maar vooral naar bed brengen. En ik krijg dan te horen "Mama blijf onder, papa mee boven" compleet met een wijzend vingertje. Als mijn man en ik eens samen wegmoeten (laatst voor een begrafenis) begint hij te jammeren dat papa thuis moet blijven. Mama kon gerust vertrekken blijkbaar Als mijn man thuiskomt wordt hij helemaal happy. Hij loopt zijn papa bijna omver van vreugde. Ik krijg een "hallo mama" als begroeting. Nog geen kusje Iedereen zegt mij dat ook dit een fase is. Alleen duurt die al van zolang hij zich min of meer kan uitdrukken. Fijn voor papa dit, maar niet voor mama! Ik vind dit echt erg. Ik doe zoveel voor hem, en laat zoveel voor hem. Maar een peuter kan dit allemaal niet snappen natuurlijk, dat begrijp ik ook wel. Maar goed mama baalt verschrikkelijk.... en hoopt stiekem dat nr 2 een mama-kindje is!
Lastig..hier is t andersom dus vervelend voor mijn vriend. Wij gaan er lang niet altijd in mee en Iris mag niet vervelend doen tegen mijn vriend of zeggen dat hij wegmoet. Dan leggen we uit dat dat niet leuk is.
Hier is Nienke een echt mama's kindje. Wel heel herkenbaar, dan wil ze alleen maar door mama naar bed gebracht worden. Wij hebben er nooit echt aan toegegeven. Hier was het af en toe zo van 'Ik wil dat mama mij naar bed brengt want ik vind papa niet lief' en daar werden we dan best wel boos om. En dan werd ze juist door papa naar bed gebracht. Op andere momenten is dat dan weer helemaal over en word papa plat geknuffeld. Maar volgens mij is dat ook een fase want de echte drama's hierover zijn eigenlijk weer over.
Hier ook wel een paar keer gehad dat papa leuk was, maar meestal ben ik de leukste, geeft toch wel een fijn gevoel en mijn vriend vindt het volgens mij niet erg! Tja, wat kan je er aan doen? Ik denk dat jij ook wel een voorkeur hebt qua papa en mama?
ot twee jaar was voor jelle papa alles papa vond dit erg leuk, en ik eigenlijk ook wel want vaders wert hele dagen en dat hij thuis komt is zoontje lief dol op hem nu is het omgedraaid en moet mijn zoon minder van vaders hebben nu moet ik helpen op bed tandenpoetsen etc.
Hier is ook de voorkeur wisselend. Eerst was pappa alles en nu is mama weer 'in'. Dus het kan zeker nog veranderen hoor! Maar ik kan mij voorstellen dat het niet leuk is, ook al weet je dat hij er niets aan kan doen.
Het is wel echt een fase hoor! Hier begin ik heeeeel langzaam weer aan populariteit te winnen. Maar, even voor de duidelijkheid; werkt papa 5 dagen en ben jij veel beschikbaar? Dan vind ik het logisch dat je kindje op de tijden dat papa er is, papa ook gaat claimen. wij doen dat bewust zo, dat papa haar naar bed brengt en nog met haar speelt enzo en ik ruim de boel op. Ik heb immers al zoveel tijd met haar. En op zondag doe ik ook al vanaf het begin een stapje terug, zodat papa en kind de ruimte hebben die ik al meer heb. Misschien als je je er iets meer op instelt doet het minder pijn. Ik heb er totaal geen moeite mee namelijk.
Ik ben al heel zijn leventje meer beschikbaar als mijn man. Ik geef hun ook hun tijd samen. Maar ik vind het gewoon rot dat hij zo overduidelijk kiest voor hem. En mij dat dan ook even komt vertellen. Ach ja. Komt misschien ooit nog wel, bij zijn eerste liefdesverdriet of zo
Ja hoor een fase! Geen leuke, maar het gaat echt wel weer over. Hoort een beetje bij deze leeftijd. Wij geven er niet steeds aan toe, dan leert ze het snelste dat het geen ramp is als een andere dan de 'gewenste' persoon iets doet
Bleeeeeeh, ik zou ook heel erg jaloers worden! Bij ons zijn de liefdesuitingen wel goed verdeeld, en daar ben ik blij mee! Maar eigenlijk is het ook wel een beetje te begrijpen van zo'n kleine puk: Als mama de hele dag al in de buurt is, is die paar uurtjes papa toch ook veel interessanter!? Als mama de hele dag zou werken, en papa is huisman, dan zou het vast andersom zijn.
Mijn dochter koos ook heel duidelijk voor papa sinds ze een jaar is, zo ongeveer volgens mij. Mama bestond een tijdje amper, maar daarna kreeg ik weer meer aandacht alleen bleef papa de leukste. Geeft niets, mij ziet ze de hele dag en papa alleen `s avonds en in het weekend. Logisch dus. Op zondag doen ze ook vaak iets samen, dochter taalde dan niet naar mij. Maar de laatste tijd moet mamma ook mee van haar! Ik krijg nu de meeste knuffels en kussen, maar dat komt denk ik omdat ik zwanger ben. Mijn buik krijgt ook steeds kusjes en aaitjes. Hier is de voorkeur nu veel minder sterk, wel vraagt ze `s morgens altijd naar papa. Dat papa werken is vindt ze niet erg, papa vanavond thuis zegt ze dan zelf.
zodra hier papa in huis is dan val ik niet eens meer op haha. Mama is er toch wel 7 dgn in de week en papa niet. Ik maak me er niet zo druk om ik zou mama ook wel zat zijn die is er toch altijd
misschien dat het nu een beetje gaat beteren, ik ben weer aan het werk sinds deze week. (ook niet simpel trouwens) Plus hij gaat naar school vanaf volgende week (halve dagen) Dus ook al ben ik thuis hij ziet me niet altijd Maar vandaag liet hij me toch weer heel duidelijk verstaan "papa mee boven, mama blijf onder" *zucht*
HIer hetzelfde probleem. Ik heb altijd veel met mijn zoontje gedaan en sinds de 2e er is, is hij helemaal een papa kindje geworden. Mijn 2e is onverwacht te vroeg geboren, ik heb 2 dagen in het ziekenhuis gelegen na de bevalling en toen 2 weken op en neer naar het ziekenhuis gereden. In die tijd heeft papa veel voor hem gezorgd. Daarna gaf ik thuis BV en was ook veel met de jongste bezig. Ik denk dat dit alles bij elkaar er voor gezorgd heeft dat hij naar papa toe trok. Deze is er altijd voor hem en ik ben toch nog veel met de jongste bezig. Het duurt hier nu al 10 maanden. Heb het er best moeilijk mee gehad. Heb wel het idee dat het nu toch beter gaat en hij mij ook meer accepteert. Hij roept in bed altijd om papa en 's ochtends ook. Het was altijd een drama op de dagen dat ik thuis ben en mijn vriend al werken was. Hij wilde papa. Dit gaat nu ook al iets beter. Hij mist papa, ik zeg dan dat ik papa ook mis en dat hij er snel weer is. We kunnen dan vrij snel naar beneden zonder al te veel drama. Is het bij jullie ook al zo geweest voor de 2e? Of pas erna?
Het is altijd al zo geweest. Sinds dat hij zich kon uitdrukken heeft hij me duidelijk gemaakt dat hij papa wou. Ik heb echt een papa kindje. Ik moet weer de uitzondering hebben die de regel bevestigd. Bij alles wat we doen zegt hij papa. Eerder had ik geen problemen met hem in bed te doen als mijn man weg was, maar dat begint nu ook al. Hij begint gewoon te zeuren dat papa hem naar boven moet doen. Echt frustrerend. Uit bed halen mag ik dan weer wel. Maar hij wilt ook niet door mij verzorgd worden als mijn man thuis is. Dat doe ik dan wel, maar de helft van de tijd blijft hij gewoon zeuren "papa doen". Het is niet leuk meer.
Ik zie dat je ook nog een klein kindje erbij heb?? Ik heb me laten vertellen dat je vaak ziet dat 1ste kindjes heel erg naar papa toe trekken als er een 2e is geboren! Dus ik weet niet of dit al lang speelt??? Hier merk je dat ook. Mijn zoontje is nu heel erg op mijn man gericht sinds mijn dochtertje er is. Nu is dit heel logisch want ik heb gewoon iets minder tijd voor hem dan hij gewend is, de verzorging van mijn dochtertje doe ik toch het meest. Nu ga ik gewoon ook minsten 1 keer in de week even iets doen met mijn zoontje alleen. Dus gewoon samen met z'n tweetjes. Even die 1 op 1 aandacht. Hij geniet hiervan en ik merk dat hij nu weer iets meer mijn kant op trekt! kus miek
Hier ook gehad, een papa en mama fase. Wij geven er niet aan toe, wij bepalen wie bv Quinn naar bed brengt, en wie er wat doet met Quinn wat er moet gebeuren. Soms was het drama, maar helaas pindakaas op dat moment. Moet zeggen dat het nu redelijk goed gaat, maar is vervelend zo fase dat moet ik toegeven
Het moet echt niet veel gekker worden hoor. Vandaag ging hij voor de eerste keer naar school. Mijn man en ik hebben hem samen gebracht en we mochten dan per uitzondering mee naar het klasje. Toen we wilden vertrekken ging ik hem een kusje geven en hij trok zich weg van mij! Daar kwam dus niks van in huis! Kus gegeven tot straks gezegd bla bla bla. GEEN PROBLEEM. Mijn man gaat hem een kusje geven. En hij begint te wenen! Mama mag vertrekken dat boeit hem dus integraal niks, maar oh wee als papa weg gaat. GRRR. En dan te bedenken dat ik mijn tranen daar sta te verbijten zodat hij vooral niks zou merken en graag zou daarblijven. Ik ben misschien een zacht ei, maar ik word hier écht verdrietig van!
Oudste papa's kindje & de jongste een mama's kindje wat zal nummer 3 worden. Vooral bij de eerste (papa's kindje) was het wel eens pijnlijk. Zowel voor mij als voor de papa (die voelde zich schuldig). Nu ben ik optimaal aan het genieten want langzaam willen ze allebei mama. Maar ze zijn ook vast jaloers als de andere iets met de andere ouder iets doet. Dus dan heb ik of mijn man even de handen vrij.