geslacht weten betekent afscheid nemen van andere geslacht..

herkenbaar... ik had wél een voorkeur. Voor een meisje.. maar uit een soort van zelfbescherming denk ik, hield ik heel erg rekening met het feit dat het een jongetje zou worden.. Stelde me daar steeds meer op in.
En toen bleek het dus een meisje! Erg bizar, omdat je zou verwachten dat ik juist superblij zou zijn. Nou was ik dat ook wel, maar ik moest toch heel erg wennen ofzo, de juich-stemming was er niet en die had ik wel verwacht . Heel bizar...

 

Inderdaad herkenbaar. Ik had een voorgevoel en geen voorkeur. Het blijkt zoals ik dacht een jongen te zijn en dat lijkt me hartstikke leuk. Maar ik heb ook momenten gehad dat ik dacht: of had ik liever een meisje gehad....? Dat gevoel verbaasde me maar gelukkig is dit dus normaal!

 

Herkenbaar. Het is denk ik altijd ff wennen, los van wat je krijgt. Wel erg leuk om het te weten vind ik. Kan je alvast dagdromen en specifieker naar dingen kijken.

 

Ik moet nog iets meer dan 4 weken wachten, maar ben wel heel benieuwd of m'n voorgevoel (en heel stiekem toch lichte voorkeur) klopt..

 

Ook hier was dat het geval.
Niet zozeer een teleurstelling ofzo, maar vond het wel erg jammer dat er niet nog een jongetje bij kwam.
Maar ik denk dat het andersom ook zo zou zijn geweest. Als we te horen hadden gekregen jullie krijgen weer een jongetje.. dat ik dan hetzelfde gevoel had gehad naar een meisje toe..
We zijn heel dankbaar dat we nu een meisje krijgen, maar we waren echt net zo dankbaar geweest met nog een jongen
Tis moeilijk te verwoorden he?! Maar ik weet precies wat je bedoeld

 

Ik ben vanaf het begin heel stellig geweest dat het het een is. Ik denk als er bij de echo uitgekomen was dat het het andere was dat ik dan toch stiekem geschokt geweest was. (het is dus wat ik dacht dat het was)

 

wij weten niet wat het wordt, maar ik dagdroom heerlijk over bijde! het is ons eerste kindje en ons maakt het niet zoveel uit een jongen of een meisje.

@ lola86 zie dat we op de zelfde datum zijn uitgerekend! en voel je de kleine al goed? hier schopt het er vrolijk op los!

 

Nou ik voel het nog al goed manlief heeft het ook al vaak gevoeld.
Net een tijdje met de afstandbediening op mn buik gelegen en ging maar heen en weer (minum mn eigen hardslag )

 

Ik heb dat wel eventjes gehad, toen we wisten dat de 2e ook weer een meisje was. Helemaal super hoor, maar het betekent wel dat er hier waarschijnlijk nooit een jongetje komt...

 

Na mijn vorige zwangerschap waarbij mijn man vanaf dag 1 al zei dat het een meisje was (en wat ik ook heel erg leuk zou vinden omdat ik al een jongetje heb uit mijn vorige huwelijk) ben ik nu toch steeds meer aan een meisje aan het denken dan aan een jongen. Helaas mocht ons meisje niet bij ons blijven en is op 38 wk zwangerschap in mijn buik overleden. Het maakt me absoluut niets uit wat het wordt, ik ben al lang blij als er straks weer een wondertje levend bij me ligt..maar toch neig ik nog steeds naar het "haar" .... we willen het dit keer wel weten en dan kunnen we ons daar helemaal naar richten met indeling van het kamertje en spulletjes aanschaffen.

Maar wat het ook is, het is en blijft een mooi wondertje!!!

 

Lijkt het je juist niet moeilijk weer zwanger te zijn van een meisje? Mijn nichtje heeft haar eerste kindje (een jongetje) verloren met 37 weken zwangerschap en was eigenlijk wel blij daarna alleen maar meisjes te hebben gekregen. Niet dat ze een voorkeur had, maar het was makkelijker.
Succes in ieder geval deze zwangerschap, lijkt me heel zwaar na zoiets mee te hebben gemaakt.

 

Ik vind het hééééél erg voor degenen die hun kindje zijn verloren bij zoveel weken maar dat is niet echt iets wat ik nu wil weten... Ben na 2 miskramen zó blij eindelijk echt zwanger te zijn, het idee dat het nog steeds fout kan gaan stop ik liever weg.

 

ik had ook een voorkeur en met 23 weken werd ook gezegd dat we dat kregen. we dachten dus een meisje. met 30 weken bleken we een jongen te krijgen en dat was echt omschakelen.

was wel blij toen het na de bevalling niks uit bleek te maken... al had ik een kip gebaard ik zou er nog megaveel van gehouden hebben

 

Bij de eerste had ik een lichte voorkeur en heel sterk voorgevoel dat het een meisje zou zijn, bij de 16wekenecho klopte het ook.
Ik had helemaal niet het gevoel dat ik afscheid moest nemen van het andere geslacht omdat ik mezelf helemaal had ingesteld op een meisje .

Nu ben ik zwanger van de 2e en m`n gevoel neigt nu naar een jongetje. Maar eigenlijk maakt het me helemaal niets uit wat het geslacht is, ik wil alleen maar dat het kindje gezond is en het goed doet. Voordat ik zwanger raakte vond ik nog een meisje erbij heel erg leuk, maar nu denk ik ook meer aan een jongetje. Het zou wel even schakelen zijn als het echt een jongen blijkt te zijn, want er komen dan geen schattige kleine jurkjes en rokjes meer voorbij, geen kleine staartjes om in te doen geen lieve meisjesrompers meer.
Maar ach, als hij gezond is, ben ik de gelukkigste mama met een dochter en een zoon!!

 

Herkenbaar, ik had het ook.. Het maakte me totaal niet uit wat het zou worden.. En dan toch, op het moment dat je het te horen krijgt is het toch even slikken.. Niet in de dramatische zin van het woord, maar je hele instelling wordt veranderd.. Ik ben er nu super blij mee, en ook vindt ik het toch wel fijn dat we het nu al weten..

Ik dacht gelijk...ooohh maar we hebben er nog geen naam voor, het behang, kan dat nu wel?? Noem maar op haha.. Vriendlief lag in een deuk waaraan ik aan dat moment allemaal aan het denken was..

 

@ marieke1983 - Nou maakt het mij ook weinig uit, maar een kip....hihihi! (moest er wel om lachen...)

Had hier ook een heel sterk voorgevoel, maar blijkt andersom te zijn, niet erg, maar inderdaad even 'wennen'....

 

Ik heb dat ook gehad!
Met 15 weken had ik sterk het gevoel dat het een meisje werd, wat ik prefereerde maar toen bleek het met ruim 16 weken een knulletje te zijn! En gek genoeg ben ik er SUPERRRRRBLIJ mee haha..Ik moest er wel aan wennen want ik me gedachten was ik al vlechtjes aan het maken..

 

Bij mij is het net zoals Manny211. Ik heb gisteren te horen gekregen dat ons 2e kindje een meisje wordt. Heel erg leuk!! Mijn man was helemaal trots eerst een zoontje en nu een meisje. De glimlach ging gisteren niet van zijn gezicht. Ik ben ook heel blij, alleen.. tja... alleen.... zou ik het ook niet erg hebben gevonden als het een jongetje was. Een speelkameraadje voor ons zoontje. Ik denk dat het het voor hem leuker was als het een jongetje zou zijn geworden omdat er 3 jaar leeftijd verschil tussen zit. Een meisje en jongen sluiten dan wat minder aan denk ik? Mijn broer is 5 jaar ouder en daar heb ik vroeger weinig mee gespeeld hij had hele andere interesses.
Maar nu wordt alles roze ipv blauw, heel leuk, maar toch ook weer een beetje .... tja hoe omschrijf je dat... dubbel? pff hahaha.
Misschien gewoon een kwestie van wennen???
Nu kan ik ook alle jongens baby kleertjes weg doen... ook iets waar ik aan moet wennen, zucht... en toch ben ik heel blij...
snappen jullie het nog? haha