Hebben jullie dat ook? ik heb het altijd uitgebruld dat mn eerste een jongetje zou zijn. jongens zijn makkelijker, ben je niet zoveel mee bezig, zijn makkelijker stoerder, etc. en ik heb echt een hekel aan haren kammen, met een meisje zou ik langer bezig zijn met staartjes maken en optutten, met een jongetje, hoepla borstel der door en klaar. toen ik ontdekte dat ik zwanger was zei ook iedereen tegen mij dat het een jongen zou worden. het was gewoon aan me te zien (volgens mijn bijgelovige schoonmoeder) . oma had gedroomd dat ik eenjongen zou krijgen, vriendin deed een speciale oproep aan de goden (vraag me niet welke ik geloof der niet in) en daar kwam ook een jongen uit... dus goed, het was beslist ik krijg een jongen.. Maarrrr.. Naarmate de tijd verstrijkt krijg ik toch de kriebels... in de H&M wordt ik bijna magnetisch aangetrokken door roze jurkjes, bij prenatal stond ik te spelen met roze rammelaars en ik betrapte me erop dat ik stiekem naar haarspeldjes stond te dromen... en gister werd het helemaal te gek. ik kocht een roze snoopy rompertje een roze slabbetje en een roze borden service.. wat is dat toch? hoezo dat ik nu toch een meisje wil. ik heb al een hele rij meisjes namen, geen enkele jongensnaam.. wat als ik strax teleurgesteld ben met de uitslag als het toch een jongetje blijkt te zijn? en hoe kon ik intussen zo zijn veranderd.. altijd wilde ik een jongen, en nu ik zwanger ben droom ik van een meisje?
Voordat ik wist wat het geslacht was van ons kindje hoopte ik ook stiekem op een meisje, waarom? Geen idee, leek me veel leuker! Ook een jongetje leek me leuk, maar het leek me leuker om een meisje te krijgen, dat tutten enzo... Toen wij met 18 weken een pretecho lieten maken en daar te weten kwamen dat we een klein mannetje kregen sloeg gelijk alles om! Ik was niet eens teleurgesteld of niks! Ik was gewoon op dat moment hartstikke blij dat het een jongetje was! Terwijl het 's ochtends voor de echo ik nog tegen mijn vriend zei: hopelijk is het een meisje! Ik was ook eerst bang voor de teleurstelling, maar dat was helemaal niet het geval, ik was juist op dat moment dolgelukkig! En nu nog steeds!
Misschien geeft je onderbewuste wel aan je door dat het een meisje is! Daar geloof ik wel een beetje in. Maar als je niet van het "zweverige" bent: als ik jouw verhaal zo hoor zou je met zowel een jongetje als een meisje uiteindelijk heel blij zijn. En stiekum een voorkeur hebben is toch prima? Dat hebben zoveel mensen! en ze zijn daarom echt niet minder blij met hun kindje als het iets anders blijkt te zijn! Voel je vooral niet schuldig en blijf lekker kijken naar de jurkjes en haarspeldjes!
ik vind stiekum een voorkeur hebben ook helemaal niet erg hoor! tis toch zo dat er uiteindelijk toch wel van gehouden word of het nu een jongentje of een meisje is.! Ik heb het zelf helemaal niet maar ben wel ontzetten nieuwschierig naar wat het word! groetjes
Voel je vooral niet schuldig en blijf lekker kijken naar de jurkjes en haarspeldjes![/quote] ok zal ik blijven doen
Ik hoopte ook stiekum een beetje op een jongetje en mijn vriend ook, dan ben je best bang dat je teleurgesteld bent als het meid is, terwijl dat natuurlijk ook hartstikke welkom is. Ik denk dat iedereen het wel heeft. Ook een kleine voorkeur is denk ik meer dan normaal. Nou krijgen wij een ventje dus waren we superblij maar een meid dat is toch ook grandioos! als het maar gezond is, dat is zooo de waarheid.
haha jaa... bij mijn eerste zwangerschap wist ik 1000000% zeker dat het een jongetje werd... en vrienden en fam zeiden ook het word een ventje... en jaaa tijdens de echo bleek dat het idd een ventje was! Deze zwangerschap hoop ik toch wel op een meisje... want dan heb je alletwee? das toch leuk! Toch denk ik weer dat ik een jongen krijg... maar ben er deze keer niet van overuitgd want iets zegt me dat ik toch een meid krijg... en ik blijf ook zo plakken bij meidennamen.. en bij meiden spulletjes! Voel me niet schuldig.... want als het een jongen word hou ik er net zo veel van... maar het is gewoon een voorkeur lijkt me gewoon leuk een koningskoppeltje
ik hoop ook stiekem op een jongetje (heb al 2 meiden) maar mocht een meisje worden is het ook heel leuk en makkelijk kan alles van de meiden doorgeven aan de beeb hihi en een jochie ja lijkt me ook echt super een stoere vent hihi en je hoeft je echt niet schuldig te voelen hoor en wie weet zoals mesaana zegt misschien is het je onderbewuste wel khad bij de eerste heel sterk het gevoel dat het een meid werd en met de 2de een jochie maar was toch echt een meisje hahahaha. vooral lekker blijven kijken naar speldjes en dingetjes. groetjes
Ik hoopte stiekem ook op een jongen, ook al durfde ik dat pas toe te geven toen ik bij de echo had gezien dat het inderdaad een knulletje is! Maar ik had juist alleen maar meisjesnamen, kon geen enkele leuke jongensnaam bedenken. En nu moet ik er dus wel aan geloven!
Hallo, Ik heb dus een dochtertje van 2,5 jaar en toen hoopte ik al op een meisje en mijn man ook. Nu ben ik dus 28 weken zwanger en we hopen weer dat het een meisje is. We voelen ons daar absoluut niet schuldig door. Is het wel een jochie dan zijn we nog steeds net zo blij! Natasja.
Bij de zwnagerschap van Merijn hoopte ik op een meisje. Iedereen verwachtte ook dat ik een meisje zou krijgen omdat ik volgens hen een meisjesmoeder was. het bleek een jongen te zijn.. Helemaal in love met mijn ventje.. een jochie is ook heerlijk. Nu was ik vanaf begin overtuigd van het feit dat het weer een jongen zou krijgen. En wat bleek afgelopen zaterdag, ik had gelijk. VOor mij dus weer geen jurkjes, maillotjes en vlechtjes.. En weet je, ik vind het jammer, want een jongen en een meisje zou helemaal top zijn. Maar ik ben net zo blij met een 2e knul. VOor Merijn lijkt het me super, een speelkameraadje erbij. En een mama wordt door jongens vaak op handen gedragen.. En ja ik was ook bang om erg teleurgesteld te zijn, maar ja ik vind het jammer, aangezien dit waarschijnlijk mijn laatste zwangerschap zal zijn. maar ben er niet minder blij mee..
Mamary, je bent echt niet de enige. lees dit topic maar eens: http://www.zwangerschapspagina.nl/viewt ... 84&start=0
Wij wilden ook graag een meisje, maar mijn gevoel zei dat het een jongen zou worden. En inderdaad een jongen. Ben ook bang dat het bij de tweede weer een jongen wordt omdat we zo graag een meisje willen. Maar zal er niet minder blij mee zijn, ben nu ook heel blij met mijn mannetje.
ach volgens mij heeft bijna iedereen wel een voor keur ondanks dat je toch altijd van je kleintje zal houden... maar na samen met mijn man 4 meiden te hebben hadden we toch ook wel een voorkeur voor tenminste 1 jongentje, en zie hier ik krijg er zelfs 2
Als je het eenmaal vast hebt dan kun je je niet meer voorstellen dat je het andere geslacht liever had gewilt. Meisje leek mij ook altijd leuk, terwijl ik nu helemaal into the jongens ben! Heb nu zoiets..lijkt me super om allemaal jongens te krijgen.. gezellig ik alleen met al die kerels thuis Lekker voetballen, hutten bouwen etc. Maar ik heb nooit gehad dat ik veel liever een meisje wou etc.. het maakte mij niets uit.. Al lijken mij allemaal jongens stoer.. als ik een meisje zou krijgen.. en haar vast zou hebben weet ik zeker dat ik ook dan denk, goh ik kan me niet voorstellen dat ik met een jongen blijer zou zijn geweest.
dat is heel mooi gezegd Senna. en ik hoop dat het voor mij ook zo uitkomt. ik vond het geruststellend te lezen dat er nog meer mensen zijn die ook een voorkeur hebben. maar nog beter om te zien dat ze als de baby er eenmaal is gewoon van de baby kunnen houden ook al is het van het andere geslacht.
Mij maakte het eigenlijk niets uit. Vroeger hoopte ik altijd op een meisje, en misschien in het begin van de zwangerschap ook. Toch zei mijn gevoel dat het een jongetje was, en ik krijg nog steeds tranen in mijn ogen bij het moment dat ze bekend maakte dat we een knulletje krijgen (op de dvd van de 3d echo) Ik heb dus helemaal geen teleurstelling gevoeld of iets dergelijks.