dat gevoel heb ik ook ik mis mijn kleine meid in mijn buik ik mis mijn mooie grote buik aan het eind van mijn zwangerschao was ik het helemaal zat ik wilde mijn prinsesje graag in mijn armen sluiten uiteindelijk ben ik bevallen met 38+5 weken toen de bevalling begon wist ik niet wat ik ervan moest denken maar ik was wel ontzettend blij 2 dagen daarna moest ik huilen omdat ik dat gevoel gewoon miste (kraamtranen hihi) als ik zwangere vrouwen zie dan word ik ook jaloers omdat het gewoon zo mooi is maar voorlopig geen kindje voor mij ik wacht wel minstens 1 jaar
Haha ja, ik had 5 minuten na de bevalling alweer de grootste praatjes terwijl m'n vriend een uur lang totaal in shock was. Niks kon zeggen en zelfs heeft staan huilen (heb ik em nog nooit zien doen!) Ik snap et wel hoor.. het zit toch in de natuur dat vrouwen die pijn snel vergeten. ik had een hele heftige bevalling met 20 uur weeen en uiteindelijk met vacuum geboren maar ik ben er niet door getraumatiseerd. Ben zelfs hele delen kwijt in m'n geheugen...
het is nu bijna 8 maanden geleden.. en nog steeds mis ik mijn buik.. maarjah daarnaast mis ik ook gewoon de zwangerschap, het pas geboren babytje... het gaat gewoon veel te snel allemaal !!
Yep veel en veel te snel. Mijn mannetje was niet in shock na de bevalling maar wel vreselijk moe van een nacht missen. En dan te bedenken dat hij nog tot 2.30 uur heeft kunnen slapen Ik heb het ook al wel over een tweede en dan word ik ook raar aangekeken hoor maar wij beleven het toch anders. Ben benieuwd wat hij zegd over een week als hij er weer is
Ik had t ook... Is nu pas over nu ik weer een buikje begin te krijgen en weer kleine dingetjes begin te voelen Liefs mij
Ik heb dat heel lang gehad en nu anderhalf jaar later begint het buikje weet te komen...ohhh wat ben ik blij!!!!
Ik herken het ook wel een beetje. Ik voelde me prachtig met mijn bolle, zwangere buik en hoewel ik nu heeel blij ben met mijn gezonde mannetje en het heerlijk vind dat hij geboren is, zijn er dagen dat ik mezelf een beetje zielig vind met mijn uitgelebberde, lege buikje en (zwangerschaps)kilootjes te veel... Andere dagen ben ik weer apetrots; 'dit lichaam heeft mijn kind gedragen en op de wereld gezet', denk ik dan... Zal het ontzwangeren wel zijn, hahaha.
Ik herken het juist helemaal niet!! Ik was diezelfde dag nog zo dankbaar dat ik m eindelijk kwijt was. Heb m werkelijk geen seconde gemist. Bij allebei de zwangerschappen trouwens. De bewegingen waren de laatste 10 weken meer ellende dan "oh wat fijn mijn baby beweegt" Ik had een enorme buik die nogal buiten mijn lijf hing (klinkt raar, i know) dat deed veel pijn. Vandaar dat ik werkelijk geen seconde terug verlang naar die buik. (wel eventueel aan nog een baby in de toekomst hoor, maar goed daar moet ik dan toch eerst nog een keer zwanger mogen worden en op mijn manier moeten doorstaan)(wil niemand voor het hoofd stoten trouwens, maar dit is hoe ik het voel en zie)
Hmm... dan ben ik waarschijnlijk een uitzondering, ik herken het helemaal niet. Ik kan nu al eigenlijk niet wachten tot die buik weg is... had ik bij de eerste ook, ik voelde me zo beperkt op het laatste en het begint nu ook alweer. Het enige voordeel nu, is dat m'n buik mooi strak en bol staat en daar is straks niks meer van over natuurlijk, één grote slappe hap Maar geef mij toch maar m'n normale lijf terug .
Haha, ik hoor het wel van meer hoor, de meesten kijken mij raar aan (zo van: wil jij weer zwanger zijn, ben je gek ofzo?). Ik mis het nogsteeds maar het is wel echt minder aan het worden. Het helpt dat ik nu ook weer ben begonnen met trainen, weg met die flubbelbuik! IJdele hoop natuurlijk, tegen de tijd dat ik van de flubjes af ben, zit er misschien alweer een tweede mini in. Maar goed.
ik heb al 3 prachtige kids, en tijdens de zwangerschap van ons meisje had ik zoiets van NOOIT MEER!! Ht is genoeg geweest ben het zat. Maar na een maand of 6 begon ik het toch wel te missen. Het kriebeld nu nog wel hoor, soms heb ik zoiets van We gaan er gewoon nog 1x voor! Maar andere momenten denk ik nee het is goed zo. Maar die mooie buik missen en de trapjes in je buik, de band tussen jou en je kindje die je al opbouwt dat zal nog wel even zo blijven denk ik. Ben nog maar 24 dus me klokje tikt nog wel even door. Ik zeg nooit nooit maar mannetje wil niet meer op dit moment. Maar als ik het over kon doen alle 3 deed ik het zo weer!! het mooiste wat er is zwanger zijn!
ohhh ik weet nu ook al zeker dat ik mijn bolle buik zo ga missen. Hij zit nu zeker in de weg, en soms is het zwaar. Verder heb ik echt de ideale zwangerschap, dus niets te klagen. Ik geniet er nog volop van. Ben nu 39 weken zwanger, dus ieder moment kan de bevalling zich aankondigen...... 2 mei ben ik officieel uitgeteld, en als het nu komt is het helemaal goed ... maar nog even tot 2 mei vind ik ook prima.
Ik mis het ook enorm om zwanger te zijn, vond het zo bijzonder ! Zo speciaal, ook al was het soms afzien.. En zeker op 't laatst, was ik het ook zat, maar nu... Zou zo weer zwanger willen zijn ! En ik heb nu nog meer last van 't ontzwangeren dan toen van het zwanger zijn. (tenminste zo voelt het) Ben soms zo vergeetachtig, kan niet op de simpelste dingen komen en zo verschrikkelijke zere spieren en gewrichten ! Arghhh... vreselijk. Heb last gekregen van carpaal tunnelsyndroom, puur door 't ontzwangeren Vreemd maar waar ! Maar goed, ik hoop ooit ('t liefst als mijn zoon ongeveer een jaartje is....) weer zwanger te mogen worden, maar nu eerst vollop genieten van mijn héérlijke ventje !