Lieve meiden, Ik kreeg echt kippevel bij het lezen van zoveel medeleven. THANKS THANKS THANKS.... Ik ben heel verdrietig maar ben wel blij dat we nu inzien dat we (even) moeten stoppen met alles. Stel dat je net zwanger bent...pfoe... Ik blijf wel gewoon meelezen hoor. Knuffel, Elisabeth
Hoi, Ik wil je ook even sterkte wensen, want ik kan een beetje uit ervaring spreken... December 2005 begonnen mijn babykriebels, alleen mijn vriend moest het nog even laten bezinken. Juni 2006, we zijn gestopt met de pil, eerst 2 maanden condooms en dan gaan we ervoor. 2 augustus 2006, mijn vriend en ik hebben besloten om de relatie te verbreken. 8 augustus 2006, mijn relatie was net een week uit, leer ik mijn huidige vriend kennen. Oktober 2006, we wonen inmiddels samen en hebben een huisje gekocht waar we in januari de sleutel van krijgen. Januari 2007, we zijn vorige maand gestopt met de pil en hebben nu een positieve test in handen! Inmiddels ben ik 10 weken zwanger! Een half jaar geleden dacht ik ook mijn babykriebels in de ijskast te moeten zetten. Je moet het leven nemen zoals het komt, je weet nooit wat je onderweg meemaakt. Groetjes Saskia
Jeetje Saskia, wat een bijzonder verhaal! Heerlijk om, naast het verdrietige, ook wat positiefs te horen Inderdaad: zo zie je maar weer, je kan heel veel willen plannen maar uiteindelijk bereik je het onverwachte. Supermooi om te lezen en ik wens jullie natuurlijk superveel geluk. Geniet van de zwangerschap. Liefs, Elisabeth