Pffff, wat een ****. Ik ben zelf ook enigst kind en kan niet zeggen dat ik a-sociaal ben. Kan prima met andere mensen omgaan
Wat ik het meest brutale vind aan deze vraag (hetzelfde als de vraag aan kinderloze ouders wanneer 'het een keer van komt') is dat je als buitenstaander helemaal niet weet wat de situatie is. Misschien proberen mensen uit alle macht om (nog) een kindje te verwekken en het lukt niet. Hier andersom probleem. Echt IEDEREEN (van bakker tot aan de baliejuvrouw die ik niet ken) roept tegen ons: 'Nou, jullie zijn al klaar!' of 'Hierna zeker geen kinderen meer!' Uuhhmm, mogen wij het zelf bepalen aub??
hier het tegenovergestelde als ik zeg heel graag een tweede te willen, zeggen mensen dat ik eerst van Ties moet genieten en snel een tweede erachteraan zielig is voor hem. conclusie: het is gewoon nooit goed
o ja dat kan naturlijk ook nog, wie weet willen jullie er wel een stuk of 10, ik snap werkelijk niet waar mensen zich meebemoeien. Zo heb ik ook veel opmerkingen gekregen als: het was zeker niet gepland??? Daar heb ik alleen maar op gezegd, je moest eens weten, dan zijn ze stil hoor.
Hier niet direct vragen daarover. Moet wel zeggen dat nu dochterlief een jaar is, dat mensen er wel naar vragen. Maar dan meer in de trant van "wil je nog een tweede?" en niet zozeer..."wanneer is nummer twee dr?"
Is het 'krijgen' van een of meerdere kinderen sowieso al niet egoïstisch? Een tante van mij zei vroeger altijd tegen mij dat zij het egoïstisch vond als we geen kinderen 'namen'.... Dat vond ik toch wel zo'n domme opmerking. En een 2e kindje op de wereld zetten onder het mom van 'één is ook zo alleen' moet niet DE reden zijn. Als jullie gezin compleet is zo met z'n drietjes.... dan is dat toch heel fijn? Dus niet naar luisteren of anders gewoon opmerken dat je het een zeer ongepaste opmerking vind omdat zij niets van jullie privéomstandigheden af weten! x
Oh hier ook constant van die vragen. Wij willen nog geen tweede en als we het wel willen is het nog maar de vraag of het erin zit. We zijn meer dan een jaar bezig geweest om zwanger te raken van ons meisje, nog een miskraam gehad het is dus allemaal niet zo vanzelfsprekend. En dan nog opmerkingen (van mijn ouders) dat je in deze tijd geen tweede moet nemen en dat je al blij kunt zijn in deze tijd eentje fatsoenlijk groot krijgt. Waar bemoeien mensen zich mee???!!!! Ik dacht altijd dat dat prive-aangelegheden waren?!
herkenbaar! WIj hebben 1 zoon en zijn ook klaar. Mijn vriend wilde er eigenlijk geen en door zijn beroep als muzikant zie ik het ook niet zitten om er 2 te hebben. Ook wil ik nooit meer een punctie omdat ik dat hel vond en de zwangerschap vond ik ook vreselijk. Ik ben echt heel blij met mijn zoon en vind het goed zo. Ik word heel erg gek van de opmerking " wacht maar af tot die kleine wat groter is, dan weet ik zeker dat je er nog een wil'. En dan vooral die kop erbij. Mijn schoonmoeder heeft maar 1 kleinkind (onze zoon) en wil er graag meer, die heeft daar vooral een handje van. Ook hoor ik veel dat dat egoistisch is inderdaad of dat het zielig is. Maar ik ben ook te egoistisch voor meer kinderen. Ben ik ook eerlijk in. Maar dat is toch onze keuze!
't Is nooit goed voor 'de mensen'. Stel dat je dan meteen voor een tweede gaat dan vragen ze: "was het wel gepland?". Dat is meestal allemaal niet slecht bedoeld, maar het komt niet goed aan als je nog maar pas bevallen bent. En de keuze van hoeveel kindjes moet je idd zelf maken en ik vind niet dat een ander daar een mening moet over hebben. Dat is helemaal niet egoistisch of zielig.
Jep heb ik hem ook uitgelegd, ik vond het ook niet erg 'sociaal'van hem dit te zeggen aangezien er een andere vriendin bijzat die ook enigstkind is. En hij heeft nog wel een broer
Oh ik heb deze vraag volgens mij al 1000 keer gesteld gekregen Op een gegeven moment begon ik het wel een beetje irritant vinden, zeker toen ze het vroegen toen wij bezig waren voor nummer 2. Of toen ik net zwanger was. Dan moet je dus echt om de feiten heen gaan draaien. Maar voor die tijd heb ik altijd eerlijk antwoord gegeven, namelijk dat we nog niet wisten wanneer we voor nummer 2 zouden gaan. Dat vond ik geen groot probleem, maar opvallend was het wel dat werkelijk iedereen ernaar vroeg!
Bij mij iets soortsgelijks. Ik heb een aandoening waardoor ik altijd veel pijn had, tijdens de zwangerschap en eerste maanden was dat helemaal weg, dus ruim een jaar zonder pijn gelopen, heerlijk. Als mensen nu vragen hoe het gaat en ik zeg dat de pijn weer terug is, dan zeggen ze: dus je gaat gauw voor een tweede... Op zich zou ik wel een tweede willen, maar dan als mijn dochter zelf kan lopen en eventueel als ze op school zit. Maar mijn man wil het er bij 1 houden.. dus hoe de toekomst eruit ziet... geen idee.
Zou me er maar niet te druk om maken. Mensen hebben altijd wel wat te zeuren. Toen ik vertelde dat ik eweer zwanger was zeiden er heel veel mensen: nu alweer... zo snel al...? Liefs mij
krijg die vraag ook zo vaak te horen ... en wanneer komt de 2de ?? mogen we ook nog ff genieten van de eerste ????? we proberen dit jaar nog wel zwanger te worden maar dat ga ik niet breed uit vertellen aan de mensen....het horen of zien het vanzelf !
Herkenbaar! Ook ik krijg regelmatig vragen over een tweede en alle kwaaltjes worden aangegrepen om maar een grapje te maken over een eventuele zwangerschap. Inderdaad ook vaak opmerkingen over enigskinderen die zielig zijn, want die hebben niemand om mee te spelen en kunnen niet leren delen e.d. Ik zie de geboorte van mijn zoontje echt als een wonder en een geschenk, Heb aardig wat mensen om me heen bij wie het krijgen van kinderen niet zo vanzelfsprekend is en weet daardoor des te meer hoe veel geluk wij hebben met ons mannetje. Als ik er nog precies zo een kon bestellen zou ik dat morgen doen!!! Helaas werkt dat niet zo... Hij is nu 15 maanden en lijkt zich goed te ontwikkelen. Zowel mijn man als ik hebben familie met een verstandelijke beperking en autisme. Van autisme is bekend dat er een erfelijke factor meespeelt en die wetenschap beinvloedt onze keuze voor een evt tweede kindje behoorlijk. Wij hebben het goed nu, genieten van ons gezinnetje en hebben rationeel besloten het hierbij te laten. Maar wie weet, neemt ons gevoel in de toekomst toch de overhand... Het is gewoon nogal een lastige, emotionele overweging en een keuze die ooit gemaakt moet worden die hoe dan ook ons hele leven zal beinvloeden. Ik vind het moeilijk dat andere mensen zich daar, hoe onschuldig ook, mee bemoeien en dat ik soms het gevoel heb dat ik verantwoording af moet leggen. Ik beantwoord de vragen en opmerkingen nu maar met "voorlopig nog niet" of "nou, ik heb m'n handen vol aan deze". Ook heb ik wel eens heel bot gezegd "er komt geen tweede, wij zijn blij dat we dit kadootje hebben gekregen en willen het lot niet tarten". Daar schrikken mensen echt van en je ziet ze denken; dat kan ze niet menen. Gewoon oprecht geinteresseerd vragen naar onze toekomstplannen vind ik geen probleem, hoor. Maar de vanzelfsprekendheid waarmee er gesproken wordt over kinderen krijgen (of erger: nemen!), kan erg kwetsend zijn.
hoi ja ik vind het ook zo rare mensen hoor die dat vragen wanneer komt de tweede ik word er ook gek van nu zijn we ook bezig sinds april voor de 2e maar ten eerste wij maken zelf uit of er wel of geen 2e komt en ik zeg tegen mijn schoonfamilie altijd van als wij er voor gaan voor de 2e doen wij het omdat wij het leuk vinden maar niet persee omdat onze dochtertje van 15 maanden nu een broertje of zusje wilt hebben want mijn man ziet zijn broer en zussen ook nooit alleen met verjaardagen omdat verplicht is daar scheiden wij ook mee uit en mijn man zijn broer heeft er 3 en dan zeg hij van ja wij gaan voor de 4e dan zeg ik nou jongen voor mijj appaart neem je een 11 tal zou mij een worst wezen ja ik ken me eigen ook zo kwaad om maken hoor en ik heb het ook gehad hoor tijds mijn kraambezioek hoor toen dacht ik ook van pfff waarom vraag je het me nu maar het is eerder eigen keus mijn broer heeft maar 1 zoon van 6 jaar en daar blijft het bij nou dat recepeteer ik ook hoor mijn familie vraag er nooit over ook niet toen wij nog geen kind hadden maar mijn schoonfamilie wel van en... wanneer worden wij oom of tante pfffff vroeger zei ik altijd van ik kinderen neee en dan hielde ze wel op maar nu pfffff maarsoms reageer ik er niet meer op en ga ik erover heen praten Maar dames maar gewoon schijt eraan hoor en laat je niet gek praten jullie doen waar jullie gewoon zeg zien in hebben en niet wat hun willen jullie moeten er 24 uur voor verzorgen en niet hun gr citta
oh hier hetzelfde, 1 kind is geen kind wordt er dan gezegd nou pardon:O mijn kind zal altijd mijn kind blijven ongeacht wij het geluk mogen hebben als er een tweede komt.. en ook als wij ervoor kiezen om het bij een kind te houden wij willen nog een tijdje van ons mannetje genieten! ja maar hij is al 1,5 krijg ik al reactie! nou en!!! tussen mij en mijn zusje zit 4 jaar... ik ken genoeg mensen die enig kind zijn en die funtioneren heel normaal in de maatschappij doe gewoon lekker waar je je zelf goed bij voelt...
Heb die vraag ook al vaker gehad hoor maar ik kan er niet wakker van liggen en zeg dan ook gelijk..."nee alsjeblieft niet, moet er niet aan denken!" Ben gelijk heel duidelijk dat ik er wel klaar mee ben en dat ik het wel goed vind zo met mijn zoontje. Vind het heerlijk met zijn 3tjes en het is ook een stuk makkelijker dan met 2 kindjes...hup we stappen de auto in en zijn weg, kunnen zo oppas krijgen en eerlijk gezegd zit ik gewoon niet te wachten op die drukte. Ben niet het type voor veel (meer) kinderen. Maar wie weet verandert mijn gevoel over een paar jaar wel en komt er wel een brusje maar op dit moment weet ik het zeker dat mijn zoontje alleen blijft! En nu is mijn zoontje best makkelijk en met slapen hebben we eigenlijk nooit problemen gehad en mijn nachtrust is me echt heilig dus ik zie het niet zitten dat je dalijk een 2e krijgt en dat je er 10 x per nacht uit moet of dat het een lastig kindje zal zijn. Zie ik gewoon niet zitten!