ervaringen logopedie bij niet kauwen

Tjonge, jonge, waar dat CB zich allemaal al niet druk om maakt. Ieder kind is gewoon anders en het komt allemaal vanzelf wel hoor. Is het niet nu al, dan over een paar maandjes wel. Misschien ligt jullie meisje hierin dus iets achter in de "ontwikkelingsnormen" van het CB, maar er zijn vast andere dingen die ze al sneller kan dan andere kindjes. Ik geef je man dus ook groot gelijk dat hij aangaf dat het vanzelf wel goed zou komen. Een kind kan zich niet op alle vlakken tegelijk ontwikkelen.

Noelle is nu anderhalf en eet pas sinds ruim een maand goed brood, ander eten met stukjes en stopt nu zelf eten in haar mondje. Ze heeft nu namelijk haar kiesjes erdoor en sindsdien ging ze pas echt kauwen. Daarvoor kauwde ze dus nauwelijks en verslikte zich ook voortdurend. Brood eten was dus ook echt een ramp en pas vanaf dat ze 14 maanden was, ging dat eindelijk iets beter, zonder zich steeds te verslikken. Maar pas vanaf dat ze ruim een maand geleden haar kiesjes erdoor kreeg, ging ze echt goed kauwen en vanaf die tijd geeft ze nu ook echt aan dat ze allerlei eten wil proberen en eet ze ook met smaak nu een broodje.

Voorheen heb ik dus alles gewoon gepureerd en door haar fruit pureerde ik dan wat brood of brinta, zodat ze toch wat meer vulling in haar maag kreeg. Verder heeft ze ook veel yoghurt gegeten, want pap wilde ze namelijk ook nooit eten. Daarnaast bleven we het brood eten en eten met stukjes erin wel gewoon proberen en op de leeftijd van 16/17 maanden was ze er uiteindelijk zelf aan toe en ging ze uit zichzelf ineens meer kauwen.

Sommige kindjes hebben gewoon even wat meer tijd nodig om het kauwen goed te leren en het lijkt mij dus echt nogal overdreven om daarvoor op de leeftijd van 1 jaar al naar een logopedist te gaan. Gewoon blijven proberen lijkt mij en daarnaast er niet moeilijk over doen om haar haar voedsel op een wat gemakkelijker manier aan te bieden. Bij Noelle heeft dat prima gewerkt en eigenlijk is het toch ook best logisch dat het vanzelf beter gaat als het gebit van een kindje wat completer wordt en het ook echt kiesjes heeft. Noelle kreeg het toen tenminste ineens echt onder de knie en zelf heb ik ook steeds vermoed, dat het dan vanzelf wel beter zou gaan.

Dus laat je niet van de wijs brengen door de adviezen van het CB en kijk naar je kind en volg je eigen gevoel daarin.

 

Nou, daar ben ik ook inderdaad wel benieuwd naar Meranou.
Ik vraag me ook af hoe je dat uberhaupt kunt stimuleren, want over het algemeen kun je kleine kinderen niets opleggen. Meestal doen ze de dingen echt niet zoals jij het wilt en volgen ze lekker hun eigen weg.

Ik ben dus ook zeer benieuwd of er mensen zijn die wel ervaring hebben met logopedie bij zo'n jong kindje.

 

Wat sta jij dan lekker snel met je oordeel klaar over het CB als je niet eens ervaring hebt met logopedie.

Bovendien, voor zover ik weet is kauwen belangrijk voor de spraakontwikkeling van een kind.

 

Wij hebben wel ervaring met logopedie bij een jong kind. Mijn jongste heeft vanaf 1 jaar logopedie. Hij heeft na de geboorte langdurig aan de beademing gelegen en is daarna heel lang met de sonde gevoed. Daardoor heeft hij heel veel moeite met slikken en kauwen gaat eigenlijk nog moeilijker. Door zoveel negatieve prikkels in zijn mond -en keelgebied schiet hij direct in de stress als er iets in de buurt van zijn mond komt, dus ook eten. Daar heeft de logopediste van het ziekenhuis wel verbetering en nuttige tips bij gehad. Sinds kort at hij zelf een boterham (dat was echt een mijlpaal bij ons, hij is nu net 2 jaar).

Vorige week zijn zijn keelamandelen verwijderd en we zijn nu even terug bij af. Hij weigert alle eten en drinken momenteel. Echt even balen dus. Maar hij heeft eerder laten zien dat hij het kon, dus we hopen dat hij het langzaam weer oppakt.

Maar om allerlei redenen kan logopedie nuttig zijn. Er zijn vast heel veel kinderen die het uiteindelijk zelf oppikken maar ook genoeg kinderen die wel een beetje hulp nodig hebben. En inderdaad: voor de spraakontwikkeling is kauwen en een goede mondmotoriek belangrijk. Als voorbeeld: mijn zoontje praat echt nog nauwelijks.

Groetjes, Josie

 

ik heb een gesprekje gehad hier op het 'cb' toen jamie bijna 11 maanden was omdat ik me zorgen maakte over het feit dat hij niet goed kauwde. (hier dachten we dat het te maken had met een kort tomgrimpje)
de deskundige waar ik mee sprak zei juist; geen zorgen maken, komt vanzelf en mn zoontje deed het juist hardstikke goed..
haar tip was om gewoon zoveel mogelijk dingen aan te bieden waar ze op kunnen kauwen, zoals brood, koekjes, rijstwafel etc. en ze leren het vanzelf
dus ik maak me absoluut geen zorgen meer, ondanks dat zoonlief zich weer 3 a 4 keer verslikte in zn broodje vandaag.. het hoort er nu eenmaal bij en ze kunnen het vanzelf zodra ze doorhebben wat ze moeten doen

 

Jij staat ook lekker snel met je oordeel over mij klaar, moet ik zeggen.

Ik lees hier namelijk nogal vaak berichten van moeders die onzeker gemaakt worden door uitspraken van het CB. Bij de verschillende CB's worden soms ook zoveel verschillende adviezen gegeven, dat je je soms af kunt vragen wat nu juist is. Zolang ouders zelf niet het gevoel hebben dat er iets mis is met hun kind, lijkt het mij ook niet nodig om meteen in te grijpen met een bepaalde therapie of je ergens grote zorgen over te maken.

Volgens mij zijn er genoeg kindjes die in het eerste jaar best moeite hebben met kauwen, maar dat wil niet zeggen dat ze het niet kunnen of niet zullen gaan doen. Kinderen moeten iets leren door er ervaring mee op te doen en in hun eigen tempo.

En natuurlijk zijn er ook kinderen die wel hulp van bepaalde therapieen nodig zullen hebben, maar dan zal je als ouder ook dat gevoel zelf al wel hebben. Wat ik vooral wilde aangeven is, dat je niet altijd zonder meer op de adviezen van het CB af moet gaan, maar ook vooral op je eigen gevoel erover moet vertrouwen.

 

mijn zoontje heeft van kleins af aan logopedie gehad, en nog steeds (1,5 is ie nu alweer). Het bevalt ons echt prima!!!! Het is heel belangrijk dat de mondmotoriek goed ontwikkelt, voor de spraak. Kan geen kwaad om eens gesprek aan te gaan en het aan te kijken. Mocht het jou/je kind niet bevallen kun je er altijd nog mee stoppen toch..!
Mijn zoontje is er trouwens omdat hij downsyndroom heeft, en die hebben vaak lagere spierspanning en dus ook bij de mond.

 

Welk oordeel als ik vragen mag? Volgens mij valt dat hartstikke mee. Je bericht was onnodig aanvallend richting het CB. Dat kinderen het vanzelf wel leren, wil nog niet zeggen dat een beetje hulp daarom maar onzin is. Misschien heeft een logopediste een aantal hele bruikbare tips die het proces wat kan versnellen. Dat is volgens mij alleen maar in het voordeel van het kind gezien kauwen dus goed is voor de spraakontwikkeling. Ik snap niet waarom het nodig is om zo'n advies direct maar als onnodig te bestempelen.

Verder ben ik het wel met je eens dat je gevoel als ouder een belangrijke raadgever is.

 

ik ben logopedist en werk o.a. met eet en drink problemen

logopedie kan hlepen voor de mondmotoriek, welke van belang is voor het eten én idd ook voor het spreken.

w.b. kauwen, ikzelf vind het zelf moeilijk om kleintjes hierin te stimuleren, ondanks dat ik bijgeschoold ben ik deze problematiek. (ik werk wel met verst. geh. met eet en drinkproblemen)

wat je zelf zou kunnen doen:
een soepstengel geven/brood roosteren: dan hoort je kindje het eten ook en dat kan de stimulans zijn om meer te willen. Desnoods dan ook helpen het eten wisselend links en rechts tussen de kaken te plaatsen.

je kunt ook spelen met eten: een bak neerzetten met b.v. slagroom, handen er in en aflikken maar. daarnaast een bak met nibbits chippies. handen er in, spelen en tussen door zelf 1 in de mond doen, stimuleren tot nadoen/proberen er 1 in de mond te doen tussen de kaken dan!..Deze smelten nl mocht er onvoldoende gekauwd worden..

maar nogmaals 1 jaar is erg jong vind ik zelf. Mijn zoontje is bijna 1,6 en hij kauwt wel, maar vaak zie ik ook zuig en plet bewegingen, wat passend is hoor.
maak je niet te druk en maak van eten vooral een plezierige bezigheid, t komt vanzelf er is geen een volwassene (zonder motorische beperkingen) die niet kan kauwen..

 

ps zegt je kindje al woordjes? want vaak gaat dit in combinatie!
als je kindje nauwelijks wat zegt, zijn de spraakorganen ook minder ontwikkeld, welke je ook gebruikt voor kauwen!

 

Mijn dochter (bijna 1) heeft vanaf dat ze 4 maand was problemen gehad met drinken uit de fles. Vanaf de 1 op de andere dag weigerde ze de fles. Ik heb ongeveer 2 maand hier mee geklungeld en zat soms wel een uur met haar op schoot en dan was ik blij dat ze 30 a 40 cc dronk. Ze kokhalsde ook erg veel. Haar voeden was alles behalve ontspannend. Bij het CB bleven ze in 1e instantie alleen maar hameren dat ze 150cc per kg op een dag moest drinken. Dat was iets wat ze nooit haalde en daar werd ik alleen maar weer onrustige van. Totdat de arts van het CB kwam (ze was toen bijna een half jaar) met een telefoonnummer van een prelogopedist. Die houden zich bezig met kindjes voordat ze kunnen praten. Haar heb ik toen op bezoek gehad, gewoon lekker thuis. Zij heeft ervoor gezorgd dat mijn dochter na 3 dagen beter dronk dan dat ze ooit had gedaan. Alle flessen gingen leeg binnen 20 minuten. Ik wist niet wat me overkwam. De oplossing? In overleg met haar en de arts mocht ik me geen zorgen meer maken als ze maar rond de 300cc op een dag dronk en verder als het niet ging gewoon mijn dochter wegleggen. Dus geen druk op haar uitoefenen.
Zo gingen we verder... van een lepeltje eten wou ze eerst ook niet. Dus om de dag 1 of 2 lepeltjes geven en daarna stoppen. Dus vooral niet doorgaan zodat ze er weer een afkeer van zou krijgen. Ze zei toen ook dat ze beter 1 lepeltje goed kan eten dan een heel potje met veel strijd. En ja hoor het kwam vanzelf na ongeveer 2 weken. Vanaf toen gingen er met gemak hele potjes in. Brood en soepstengels net zo.. Rustig aanpakken en vooraal geen druk uitoefenen.

Conclusie: Sommige kindjes hebben gewoon meer tijd nodig om aan nieuwe dingen te wennen. En eten moet vooral leuk zijn en blijven anders wordt het niet eten echt een probleem.
Voor ons was een logopedist op dat moment echt een uitkomst.

 

mijn vriendin haar dochter loopt er uiteindelijk voor bij de kinderarts en gaat bij verslechtering van eten aan zondevoeding

die wou ook eerst niets van cb aannemen

 

Mijn zoon en dochter hebben als kleine baby's ook pre-logopedie gehad voor het drinken uit de fles. (Hier ook ivm beademing en sondevoeding.) Dit heeft enorm geholpen. Daarna hebben we het een hele tijd zonder hulp afgekund. Vloeibaar en gepureerd eten ging prima. Kleine stukjes eigenlijk ook. Maar sinds ik brood ging aanbieden, kreeg mijn zoontje toch weer wat probleempjes. Na een paar happen begon hij enorm te hoesten, wat vaak overging in kokhalzen en soms echt spugen. De hele maaltijd lang. Dus toen heb ik de pre-logopediste maar weer gebeld. Zij kwam meekijken met een broodmaaltijd en zag gelijk wat er mis ging. Ze gaf me een paar bruikbare tips en binnen een week ging een broodje er zonder problemen in.

We hebben eerst een paar weken zelf ons best gedaan en we hoopten dat hij het wel zou oppikken. Maar al die tijd kon hij echt niet van zijn boterham genieten. De logopediste is maar één uurtje hier geweest maar dat maakte wel een wereld van verschil! Nu smult ie weer lekker van zijn broodje. En ik hoef niet meer elke middag de vloer te dweilen.

Ik zou zeker even een logopedist laten meekijken. Dat kan echt geen kwaad. Het gaat er niet om dat je kindje alles maar snel en volgens het boekje moet leren. Maar soms zit een kindje (zoals mijn zoon) gewoon op de verkeerde weg. Uiteindelijk komen ze er op eigen kracht ook wel. Maar om hem een heeele lange omweg te besparen, wijzen we hem even de juiste richting. Dan kan hij zijn energie weer voor andere dingen gebruiken. Want er valt nog zoveel te leren...

 

Enige hulp van een logopedist is misschien dan geen overbodige luxe om beter te leren kauwen, maar uit de reacties van moeders waarvan kindjes wel bij een logopediste zijn geweest, maak ik wel op dat het eigenlijk allemaal kindjes waren, die problemen hadden doordat er in het beginstadium medische ingrepen nodig waren. Ik kan me voorstellen dat hierdoor ook bepaalde 'trauma's' kunnen ontstaan die tot veel verslikken en problemen met kauwen kunnen leiden. Dus bij kindjes, die verder geen medische problemen hebben gehad, lijkt het mij dan nog steeds niet meteen nodig om naar een logopedist te gaan. Zoals gezegd, hebben sommige kindjes gewoon even wat meer tijd nodig om het kauwen onder de knie te krijgen, maar volgens mij is over het algemeen het probleem voordat een kind anderhalf jaar is dan uit zichzelf wel opgelost. En zo niet dan kun je dan altijd nog naar een logopediste gaan.

 

@ topicstartster

als je kindje wat kokhalst bij het eten is dit omdat er nog onvoldoende ervaringen zijn opgedaan met dit voedsel en is er op dit moment nog sprake van een overgevoeligheid.
op een ontspannen manier met kleine stapjes doorzetten, dan zal het kokhalsen langzaam afnemen door ervaring/gewenning

succes!

 

Dit is bij mijn zoon niet het geval. Ik vertelde over zijn voorgeschiedenis om aan te geven dat we het telefoonnummer van onze logopediste nog hadden liggen. Maar de kauwproblemen van de laatste tijd staan echt helemaal los van zijn vroeggeboorte. Hij heeft geen overgevoeligheid van zijn mondgebied (zoals je soms bij prematuren wel ziet) en geen trauma. Hij deed gewoon iets verkeerd, dat kan elk kind overkomen. Ik kan me niet voorstellen dat ik dat nog een half jaar aankijk, om vervolgens alsnog hulp in te schakelen. Volgens mij creëer je op die manier juist een trauma. Als je eten (en voedsel) gaat associëren met kokhalzen, dan gaat het na een tijdje tegenstaan. Dan vergaat het enthousiasme en de zin om te eten.
Het gaat er niet om dat ik wil dat mijn kind zo snel mogelijk netjes leert eten. Het gaat erom dat hij er last van had. Ik wil dat hij van zijn eten kan genieten, niet dat het steeds weer een uitdaging is om zijn maaltijd binnen te houden. Misschien zou hij het over een paar maanden ook zelf omder de knie hebben gekregen. Maar ik kan geen enkele reden bedenken waarom we daarop moeten gaan wachten en niet kiezen voor een beetje professionele ondersteuning.