Mijn dochtertje van bijna 3 drijft mij de laatste tijd tot het uiterste! Druk druk druk, echt geen rust in dat lijfje te krijgen. Alles zelf willen doen, niet luisteren, alles doen wat mama en papa juist verboden hebben, mij echt tot het uiterste drijven.. Ppff ik vind het echt niet leuk meer. Vooral niet om nog buiten de deur nog wat met haar te doen, want we krijgen steevast ruzie of zij gaat huilen omdat het uitje voorbij is en we naar huis moeten. Zo vermoeiend, ik kan er niet eens meer van genieten! Zij is heel vroeg gaan puberen maar zo erg hebben we het nooit meegemaakt. Ik dacht dat het bijna over moest zijn, maar het word alleen maar erger. Is dit nog steeds de peuterpubertijd of.. ??
Oeh, ik hoopte dat het tegen de 3 al wel over zou zijn, maar mijn dochter van 2 jaar en 3 maanden heeft zo te lezen nog een lange weg te gaan. Hier ook een zeer eigenwijs dametje. Soms doen we een wedstrijdje ja en nee zeggen (zegt zij nee, zeg ik expres met rare stem ja, zij weer met rare stem nee, etc etc.) (Maar ook ik word er soms heel moe van, hoor) Succes met je peuterpuber! Marla
Hier ook bij haar begint het nu pas echt 8) om alles huilen, alles pieperig vragen. Huilend wakker worden, alles zelluf doen en boos worden omdat ze dingen nog niet kan doen. Ik denk dat zij eigenlijk al klaar is voor school ze wilt meer uitdaging en steeds meer kunnen/willen. Probeer nu met het mooie weer vaker naar buiten te gaan en haar op een grasveld laten rennen. Ze is ook erg moe merken jullie dat ook?
Hier lijkt het juist weer wat af te zwakken 8) Hopelijk is dat niet een tijdelijke rust en begint het straks weer in alle hevigheid, want zo leuk was het hier in huis 2 maanden geleden niet . Ik herken het dus heel erg, ik zat af en toe er zo doorheen dat ik tegen haar ging schreeuwen. Dan had ik het helemaal gehad. Nou die tijd is gelukkig voorbij en blijft ze even zo lief zoals ze nu weer is. Vooral naar haar zusje toe was ze echt erg en nu spelen ze "samen". Succes er in ieder geval mee!
Pfff, Ik ken je verhaal!! Laura is nu 3 jaar en 3 weken! En hier is het ook ruzie met regelmaat! Alles is niet goed, echt niet is haar favo zinnetje met me. Ik word er helemaal gek van. Ook ik hoor mezelf veel vaker schreeuwen tegen haar. Ach, het zal toch wel een keer overgaan, toch??!!!
jaja hier ook heel bekend bij mijn zoontje hij is 3j en 3mnd ook heel erg gehad zo nu met vlagen gelukkig wat minder nu succes..
ik was nu net op zoek naar zulke verhalen omdat ik mij begin af te vragen of het aan mij ligt, of er gewoon bijhoort Fayth moet nog 2 worden en zit precies al in haar peuterpubertijd pfff dus ik zal nog een laaaaange weg moeten begaan! Het is begonnen een dikke week geleden, ik had hiervoor heel vaak moeten werken en nu heb ik vakantie, manlief staat met de nacht dus die moet slapen in de ochtend maar kan niet slapen door het vele brullen, huilen, gillen en opstandig gedrag van haar :x Ik word er moedeloos van en die 5 dagen vakantie hebben mij nu zoveel energie gekost dat ik er even losdoor zit! ze wil alles zelf doen, maar het lukt niet, dan gaat ze gillen en echt gek gaan liggen rollen en stampen over de vloer, ik mag ook niet helpen, dan gaat ze nog harder gillen! luier omdoen is drama, op het potje wil ze ook al niet dus elke nieuwe luier is een strijd van jewelste! En nog zovele dingen, teveel om op te noemen, het gaat een hele dag door en op den duur heb ik het gevoel dat alle contact met mijn dochter negatief is, dat ik constant loop te vitten op haar, op den duur roep ik op haar en moet ik echt tot 20 tellen om tot rust te komen of ik doe haar wat! ik kan ook nog moeilijk lief doen tegen haar omdat zij zo kattig is tegen mij en we zitten precies vast in een negatieve spiraal... Ze haalt het bloed van onder mijn nagels! Als er iemand tips heeft om op een positieve(re) manier om te gaan met die soort gedrag, hoor ik het graag want ik ben radeloos en oververmoeid
ja hier ook. Je word er ook radeloos van he En vooral dat vreselijke gillen. Dat vind ik nog het allerergste! Ze noemen mijn oudste hier in de buurt het luchtalarm. Dan kan je je wel voorstellen wat voor geluid ie maakt. ZElfs het cb en de peuterspeelzaal leidsters zeiden dat ze nog nooit een kindje ZO hard hebben horen gillen. Onze jongste is wat onrustig de laatste tijd, zelfs opgnomen in het ziekenhuis. En als ie dan eindelijk slaapt en de oudste begint te gillen, nee daar word je niet vrolijk van. Zit er zo doorheen dat ik na 3 jaar gestopt te zijn geweest nu alweer sinds een week rook
hier ook een peuterpuber in huis. Mijn meisje is nu ruim 2,5 jaar en zit in een hele vermoeiende fase. Ze is ook super lief hoor, maar kan om alles huilen, dreinen en zeuren.Absoluut niet luisteren en alles zelf willen doen. Daarnaast heeft ze een enorme mama fase en doet ze erg afwijzend tegen papa( niet leuk!) Ik had gehoopt dat het wel snel afgelopen zou wezen, maar als ik het zo lees kan dat dus nog wel een tijdje duren.
Heel fijn om zulke verhalen te lezen maar heeft ook iemand tips? Ik betrap mezelf ook steeds vaker op schreeuwen tegen haar waar ik absoluut niet van hou... Maar heeft er iemand tips? Ik kan haar echt nergens mee straffen. Als ik dreig met de trap gaat ze al op de trap zitten liedjes zingen, als ik dreig met de gang gaat ze er al heen en als ik dreig met bed zegt ze "mama, mag ik naar bedje toe?" Pfff, zo vermoeiend, ben er helemaal kapot van...
Hier heeft het echt geduurd van 2,5 - 3,5 jaar. Nu merken we pas dat ze weer echt lekker in d'r vel zit. Ze heeft nu ook meer rust in d'r lijf en kan heerlijk spelen en luisteren. Tip: zorg dat je zelf uitgeslapen bent zodat je overal rustig op kunt reageren. Zodra je zelf boos of ongeduldig wordt, wordt het gedrag van je kind alleen maar vervelender. Pim
tja tips. -Afleiden wil hier nog wel eens werken. -Dat ie iets niet mag ( bijvoorbeeld niet naar zijn lievelingsprogramma kijken, niet naar opa en oma ( als ie daar heen zou gaan ), geen lekkers, niet mee boodschappen doen etc ) -speelgoed afpakken.
Goh wat fijn om te zien dat we niet de enige zijn met dit probleem.. Hier ook een monster af en toe , hij kan zo ontzettend driften om iets (in mijn ogen) zo onbelangrijks Ik zou wel eens in dat kleine koppie willen kijken , gewoon om te zien wat er nu in omgaat en waarom het toch allemaal zon probleem is als mama die melkbeker niet open maakt (tuitbeker) of waarom hij zo ontzettend gefrustreerd is soms. Ik kan het over het algemeen goed oppakken , maar het word wel steeds lastiger. Als hij zon bui heeft probeer ik hem te kalmeren door te vragen of hij even naar mama luisterd , om vervolgens te kijken wat er nu precies is.. of uit te leggen wat we nu precies aan h et doen zijn. Werkt echter niet altijd.. en dan zijn de poppen weer aan het dansen. Heb me eigenlijk al die tijd afgevraagd wat ik toch verkeerd doe , en of dit gedrag blijvend is.. maar zoals ik het lees is het een periode , en gaat het over.. Tot die tijd moeten we maar "even" doorbijten dan..
alyssa heeft de laatste tijd ook van die vreselijke buien. haar "strafplek" is de deurmat in de keuken en daar heeft ze inmiddels een haat/liefde verhouding mee. ik leg haar ook altijd uit waarom ze naar de mat moet en we maken het altijd goed met een knuffel en een kusje. soms is alyssa zo boos dat er niks mee te beginnen is. ik probeer haar meestal bij me te nemen en haar te kalmeren. ook zeg ik vaak dat ik begrijp dat het allemaal niet makkelijk is voor dr en vaak wordt ze daar wel rustiger van. doordat ik het tegen haar zeg voelt ze zich begrepen. verder heb ik geen tips en hoop ik dat het snel voorbij is (al ben ik na het lezen van de reacties een beetje bang dat het nog wel even kan duren). liefs doris
heeeeel herkenbaar. mijn dochter is 2,5 en de puberteit lijkt met de dag erger te worden. plus dat ze er vreselijke slaapproblemen bij heeft en dus ook vermoeidheid vaak een rol speelt. heel moeilijk om een beetje positief de dag door te komen. ik zit er ook helemaal doorheen, soms weet ik echt niet meer wat ik met dr aanmoet. vooral het constant meppen van dr broertje van 1 is erg vervelend. morgen voor het eerst naar de peuterspeelzaal, stiekum toch een beetje lekker krijgt broertje ff een paar uurtjes rust zonder gemept te worden.
erg herkenbaar dit hier allemaal, onze zoon is er nu gelukkig sinds 1 maand overheen, af en toen nog wel eens een dagje vervelen maar daar houd het mee op. onze zoon heeft dit vanaf rond zijn 2,5 gehad tot aan zijn 4 .
Pff , dat is een leuk vooruitzicht. Fijn dat het bij jullie nu over is. Hopelijk krijgen wij een verkorte versie hihi.
hey meiden heel herkenbaar maar hier nog niet in de fase van totale ontmoediging, wel gaat onze dochter steeds meer uitproberen en als ik nee zeg doet ze het juist wel! Heel erg uitdagen en als er iets niet snel genoeg gebeurt gillen of huilen! dikke tranen!!! moet zeggen dat wanneer ik met haar buiten ben het veel beter gaat dan dat ze binnen is! ik probeer rustig te blijven maar soms betrap ik me er op dat ik steeds meer op een politieagent lijk. niet eenvoudig en als ik jullie verhalen lees ben ik er nog lang niet!! sterkte meiden!! enne als het medicijn voor peuterpubertijd is uitgevonden mij even PBen als je blieft ha ha ha!!! jette