Hoi allemaal, Ik vraag me af of ons zoontje de enige is die niet meer in de buggy/kinderwagen wilt zitten (vast niet). Als je hem erin zet is het al huilen en overstrekken / tegenwerken dat hij er niet in wilt. Hij loopt op zich al redelijk goed, maar het werkt helaas nog niet om hem mee te laten lopen. Hij loopt dan juist de andere kant op en houdt het ook niet zolang vol natuurlijk. Zolang je blijft wandelen gaat het nog wel, maar als je een boodschap moet doen of in een winkel bent en je staat stil, dan begint het gezeur weer zeg maar. Hoe gaan jullie hiermee om?? Ik ga nu steeds meer met tegenzin niet met de buggy / kinderwagen weg terwijl dat ook niet de bedoeling is lijkt mij. Of heeft hij dan gewoon even pech wil ook niet zo een verwend kindje krijgen natuurlijk. We passen ons al veel aan door veel met hem naar het speelpleintje te gaan zodat hij zich lekker en veilig kan uitleven. Hoor graag hoe jullie hiermee omgaan. Bedankt alvast?
Hier precies hetzelfde verhaal. Mannetje loopt nu sinds een maand echt goed en voelt zich nu dus ook veel te groot voor de wagen. Hij is erg gesteld op zijn vrjiheid . Prima in een speeltuin, of als we gewoon wandelen ofzo, maar in de winkel is het niet handig. Want hij begrijpt nog niet echt dat het de bedoeling is dat ie met mij meeloopt. Hevige strijd als ie weer de wagen in moet. Gillen, huilen, overstrekken, loswurmen. De eerste periode nam ik hem dan vaak maar op mijn arm, om al die heisa te voorkomen, maar ook dat vindt meneer niet leuk meer. En een dreumes van 15 maanden is best zwaar . Ik ben er een beetje klaar mee en heb besloten dat hij maar gewoon moet leren dat hij soms moet doen wat mama wil . Dat betekent dus regelmatig flinke krijspartijen op straat of in winkels en dan een mama die "rustig" de andere kant opkijkt en boodschappen doet... Ik moet zeggen dat ik me daar echt niet zo rustig bij voel, maar het begint wel zijn vruchten af te werpen. Natuurlijk is zijn eerste reactie nog steeds verzet en veel lawaai maken. Maar hij wordt sneller rustig, lijkt langzaamaan te begrijpen dat het geen zin heeft om te blijven huilen en schreeuwen. En ik maar denken dat alles makkelijker zou worden als ie eenmaal kon lopen...hihi...
Hier exact zo! Mama is toch echt de baas, dus als ik vind dat hij in de wagen moet, gaat hij in de wagen, dan maar even boos.
Eens met de laatste twee berichten Dan maar even boosheid, maar hij luistert hoe dan ook naar mama. PUNT Wat ik wel doe in een winkel bijvoorbeeld, is dat ik hem een onderdeel van de boodschappen geef (pakje thee, of pak luiers..), zodat hij zich op één of andere manier nuttig voelt en is zo even bezig. Als hij uitgekeken is, ruil ik het om met iets anders uit de boodschappen kar Helemaal als ik hem een pak luiers geef. Veel te groot pak op zich. Maar dan is hij zo trots en het heeft zo'n indruk, dat er niets terecht komt van jengelen. Succes p.s. september verwacht ik ons tweede kindje en dan moet onze zoon op de kiddyboard gaan staan. Zal je zien dat hij eigenlijk graag weer in de kar zou willen zitten
Ja heel herkenbaar. Sinds ze loopt wil ze niet meer in de buugy en niet meer gedragen worden. Ik snap het ook wel, want dan kan je eindelijk lopen, mag het niet... Gevolg, krijsen, wurmen... Ik laat dr gaan en leidt dr zoveel mogelijk af, door inderdaad de boodschappen te geven. En als het heel erg is een koekje of een krentenbol
Ik kan me ook erg vinden hoor in de reactie van mamasim. Vanochtend moest hij toch ook echt even mee in de wagen naar de AH en ja hoor dat was weer een drama. Maar toen ik eenmaal onderweg was ging het gelukkig prima!
Mijn zoon vindt het wel prima in de buggy. Lopen doet hij als de beste maar hij is het snel zat en dan wil hij zelf zitten.
Ons zoontje vind het nog heerlijk om rechtop en actief kijkend in zijn wagen te zitten. Hij staat gewoon te dringen om in zijn kinderwagen te mogen als we weg gaan. Maar wij hebben ook een kleine observeerder die echt alles wil zien en hij vertelt je rustig welke kant hij op moet. Dus heerlijk zitten, kijken, wijzen en benoemen. Wie weet is het over als hij straks lange einden zelf loopt. PS: In de speelgoedwinkel is het natuurlijk een ander verhaal, dan moet hij er uit en wel onmiddellijk.
Mijn dochter wilde sinds ze kan lopen ook niet meer in de buggy maar ook niet in een winkelwagen( en dat al vanaf 11 maanden). Ik heb er voor gekozen om haar te laten lopen wat als resultaat heeft dat ze nu altijd zelf loopt en dicht bij me blijft, dit is natuurlijk belangrijk als ze zelf lopen. Ook geef ik haar vaak een boodschap om te dragen. Dit bevalt mij goed alleen was soms de buggy ook handig geweest
Onze dochter kan sinds dat ze kan lopen (met 16 maanden) ook gelijk al ver lopen. Ze loopt zo met me mee naar de winkels en terug. Is zeker 1km, en dat met die korte beentjes. Als ik de tijd heb, dan mag ze gewoon naast me lopen, maar als ik haast heb dan gaat ze wel de wandelwagen in. Dit vind ze niet altijd even leuk, maar inderdaad mama is de baas. Wat ik echt vervelend vind, is dat me dochter me geen handje wil geven als we aan het wandelen zijn. Nu hoeft dat ook niet altijd, maar wil het wel als we gaan oversteken, of er nu verkeer aan komt of niet. Ik pak dan altijd ahar hand, maar dan is het echt huilen en krijsen.
Hier is het ook elke keer janken en krijsen wanneer ze de wagen moet (ze is bijna 2). Ze kan perfect lopen en ook redelijk wat stukken, maar het probleem is dat ze gewoon absoluut niet luistert op straat en in de winkels. Ze rukt zich los en ze is weg, geen beginnen aan.