Ja en ik ook ! Mijn schoonouders wonen hier 5 minuten vandaan, maar ze hebben nog nooit opgepast en ik vraag me af of het in de toekomst gaat gebeuren. Ze tonen weinig interesse en weten eigenlijk niks (praktische dingen) over Thijs. Zo hebben ze nog nooit een luier verschoont of een fles gegeven. Ik heb ze meerdere keren gevraagd en mijn man ook. Ze willen het niet. Ook hebben ze een totaal andere visie dan de onze. Mijn schoonvader wil Thijs steeds wat lekkers geven (taart, cake oid), maar Thijs is erg allergisch en mag dus niks hebben. Laatst had mijn schoonvader het er wel over dat Thijs volgend jaar wel een weekendje meekan naar de camping. Nou dan moeten ze toch echt gaan veranderen.
mijn schoonouders zijn marokkaans doen alles net even anders zoals ik dat doe, spreken geen woord nederlands dus de discussie aangaan wordt ook lastig. hebben mij sinds 6 mnd geleden pas geaccepteerd terwijl mijn vriend en ik al 10 jaar met elkaar gaan. Maar ik heb altijd gewild dat de kleine meid een band met haar opa en oma kon opbouwen. Dus ging mijn vriend alleen met haar. Helemaal hieperdepiep kwam ze dan weer terug en was pas de volgende ochtend weer een beetje de oude! Maar dol dat ze is op haar opa en oma en van dat ene dagje in de week of 2 weken dat alles net even anders gaat dan normaal is ze echt niet minder van geworden. Ik heb me er gewoon bij neer moeten leggen en juist mijn eigen gevoel aan de kant moeten zetten om haar haar opa en oma te gunnen. Daarbij hebben mijn vriend toch ook opgevoed tot een ontzettend lieve en betrokken man. Dus ergens kunnen ze het toch ook wel goed doen toch? Groetjes joyce
Heerlijk als mijn schoonouders een dagje of een weekendje oppassen. Kan ik het huis eens goed doen of eens lekker schilderen. Grappig, mijn schoonmoeder kleed mijn zoontje altijd om. Ze vind blijkbaar mijn smaak niet zo, zij houd van kak en ik niet! Maar ik laat haar maar lekker! Mijn eigen moeder leeft niet meer, dus ik ga niet moeilijk doen om van die kleine dingen!
Nee hoor natjes, anders zou ik ook een kreng zijn en dat kan natuurlijk niet Mijn dochtertje ziet haar opa en oma heel weinig, is er nog nooit zonder supervisie geweest en heeft er zeker nog nooit gelogeerd, en dat gaat ook nooit gebeuren. Opa is een alcoholist, oma is een achterbaks kreng en ik weet dat ze zielsveel van hun kleindochter houden, maar als ze hun eigen kinderen al zo honds hebben behandeld in hun jeugd, waarom zou ik ze dan vertrouwen met mijn kind? En die verhalen over dat het belangrijk is de opa's en oma's te kennen: ik ben ook maar opgegroeid met 1 oma (de rest was al dood) en daar ben ik niet slechter van geworden. En ik heb geen kind om anderen gelukkig te maken, dus ga ik geen risico lopen om haar bij hun te brengen. Gelukkig is mijn man het hier volledig mee eens, hij wil ze trouwens zelf al niet eens meer zien.
Als er geen echte redenen voor zijn, vind ik het wel een beetje raar. Uit je verhaal kan ik niet echt opmaken of je nare ervaringen hebt met je schoonouders mtb het oppassen. Mijn ouders vertrouw ik blind, met mn schoonmoeder heb ik wat meer moeite, maar dat is meer omdat ze heel anders is dan dat ik ben. Toch gaat het altijd prima en haal ik altijd een vrolijk kindje op. Ik zou er toch goed over denken of het verstandig is om je kindje zo bij hen weg te houden (tenzij er een reden voor is natuurlijk). Ik vind het geweldig om te zien wat voor goede band mijn dochtertje met haar opa en oma's heeft!
O lees net je uitleg Ik snap je punt zeker en zolang je er wel voor zorgt dat je zoontje de kans krijgt zijn opa en oma te leren kennen (en andersom) is het natuurlijk geen probleem dat je ervoor kiest hen niet op te laten passen.
Hier dus hetzelfde. Had maar 1 setje opa en oma en die woonde zo ver weg dat we er maar heeeeeel af en toe heen gingen. Kan me er ook niet meer zoveel van herinneren, maar heb het dus ook niet gemist. Ik ben blij dat mn dochter een opa en oma heeft die zielsveel van haar houdt en voor haar door het vuur gaat, maar ook die zijn het eeuwige leven niet gegeven, dus nu genieten we er maar extra van. En idd, haar brengen omdat het voor de so zo leuk zou zijn, jammer dan, hadden ze zelf maar wat leuker voor hun kinderen moeten zijn! Wij gaan daar niet tegen onze zin zitten, alleen om hun een pleziertje te doen.
Lieve natjes, Ik was dit even vergeten, maar je had het me al eens verteld en dat verklaard voor mij wel één en ander. Want zoals je dit topic begon, dacht ik echt: ja, wel lekker egoïstisch... Dat was mijn eerlijke mening, nu ben ik genuanceerder. Maar als ze hem 1x per week zien, dan zijn het gelukkige grootouders. Mijn moeder woont 2,5 uur rijden en mijn vader een uur en die zien de kids dus maar eens in de 2/3 maanden. Van mij mag het vaker, maar het is gewoon moeilijk plannen, aangezien zij ook werken. Mijn schoonouders zijn echt een verlengstuk van onze opvoeding. Ze houden zich strikt aan onze regels en verwennen heir en daar een beetje extra met een bisquitje of zoiets. Dat mag, want ze weten het verschil goed: bij oma mag dat, bij mama niet. Geen punt hier! Schoonouders zijn eens in de veertien dagen hier een dag en regelmatig zijn kids daar, als mama even moet boodschappen doen of gaat zwemmen met één van hen. Ik vind het heerlijk en vind het jammer dat jij dat niet met je schoonouders hebt. Ik hoop dat ze ooit bijdraaien...
PS: ja, hellend vlak, want ik ken situaties niet, maar ik vind het wel jammer om te lezen dat toch zoveel mensen in zo'n lastige situatie met hun ouders/schoonouders zitten. Ik heb ook een heel slechte band met mijn vader gehad, maar ik heb er alles aan willen doen om het weer goed te maken. Er zit nog steeds een beetje boosheid en frustratie, maar we hebben het nu (na jaaaaaaaren ploeteren) erg gezellig samen en de kids mogen daar ook logeren. Mijn vader houdt zielsveel van zijn kleinkinderen en dat was voor hem ook reden om over onze relatie na te denken. Nogmaals, ik ken jullie situaties niet, maar ik vidn het zo triest dat het zo vaak moet botsen tussen ouders en hun kinderen. En dat er dan zoveel boosheid en frustratie door de posts heen klinkt. Je moet er helemaal achter staan en accepteren dat er veel pijn naar boven komt - tevens dat je het verleden nooit uitwist - maar het is toch mogelijk om weer meer tot elkaar te komen. Ik persoonlijk ben blij dat ik het geprobeerd heb. Mijn vader met mijn kinderen te zien heeft hem echt in een heel ander daglicht gezet en ik zie nu ook echt dat hij van mij houdt. Sorry voor deze interventie, maar ik wilde het toch even delen.
Ik snap het TS, ik heb het alleen met mijn eigen ouders. Dat zijn net 2 kleine kleuters, een soort van animatieteam. Ik vind het heerlijk voor onze kinderen dat ze meer aandacht krijgen hoor, en extra lekkers, maar je kan het ook overdrijven en dat doen mijn ouders. Het vervelende vind ik dat ze wat ik zeg volledig aan hun laars lappen en vervolgens gewoon doen wat zij willen (mijn moeder luistert wel enigzins, mijn vader niet. Die stookt mijn zoon ook op in de zin van hier heb je snoep, dat mag niet van mama, dus ssssst, niks tegen haar zeggen hoor... hoe maak je hem stiekem :s). Ik zie dit al 3 jaar aan, ben aan bijna 3 jaar aan het proberen of dit anders kan, maar voor mij is langzaamaan de maat vol. Ze luisteren gewoon niet. Zij willen dus heel graag dat onze zoon (van bijna 3) bij hun komt logeren, maar ik wil dit absoluut niet. Hij heeft 1x bij hun gelogeerd toen ik aan het bevallen was en kwam toen veel zwaarder terug (niet overdreven, zijn broeken konden niet meer dicht. Toen ik er naar vroeg: hij had zó goed gegeten, 7 boterhammen op de dag en 2 borden nasi, stroopwafels en weet ik het allemaal...). Om op je vraag terug te komen, ik vind je geen kreng hoor... je voelt je er gewoon niet fijn bij als zij oppassen. En ze zien je zoon toch gewoon regelmatig?
Tja, en soms vraag ik me af is het nou allemaal zo erg? Ze hebben het beste met hem voor, maar ik vind het erg vervelend dat ze niet naar mij luisteren en mijn (belangrijkste) regels aan de laars lappen...
Tja.....als ze niet luisteren, is het natuurlijk moeilijk. Maar mijn idee is ook: Als ik erbij ben (bij mijn schoonouders of ouders) dan hebben ze te luisteren naar mij, maar zodra ik weg ben, dan mogen ze gewoon opa en oma zijn en de kleine lekker verwennen met aandacht ed. Het moet natuurlijk niet te gek worden met snoep en chips ed, maar een beetje verwennen hoort erbij als je opa en oma bent. Dat is ook de reden dat ik vroeger bij mijn oma wilde logeren...........daar geldde namelijk de oma-regels en die waren veel leuker als thuis!!!! Persoonlijk vind ik het wel een beetje sneu voor je schoonouders om ze voor deze reden niet even op te laten passen. (niet om je aan te vallen hoor). Maar als ik zie hoe fijn mijn meisje het heeft bij beide opa's en oma's en hoe gelukkig de oma's en opa's zijn als ze ons meisje even voor zichzelf hebben..........nee, dat wil ik geen van allen afnemen.
Ik moet zeggen dat ik het niet erg aardig van je vind klinken, komt misschien ook door hoe je het opschrijft hoor. Ik heb zelf helemaal geen geweldige band met mijn schoonouders, we liggen elkaar gewoon niet, maar ik laat de oudste er wel af en toe logeren en ze passen ook soms op als het zo uitkomt. Ze wonen hier 1,5 uur vandaan, dus niet regelmatig, maar we proberen het wel af en toe te doen. Hij logeert daar overigens pas vanaf de leeftijd van 1,5 of zo hoor, daarvoor vond ik het ook niet zo nodig om hem speciaal daarvoor erheen te brengen. Ze doen bepaald niet alles zoals ik dat graag zou willen, maar zolang het niet echt kwaad kan, probeer ik me er maar neit druk over te maken. Hij krijgt er niks van als hij eens in 1 weekend 2 x patat en pannenkoeken eet, of een hele zak met snoep wegwerkt. En zij vinden het zo geweldig als hij komt logeren, ze genieten er echt van. De jongste heeft er nog niet gelogeerd. Zou op zich wel mogen van mij, maar hij heeft in zijn eerste levensjaar zoveel gehuild, dat ze het zelf volgens mij niet zo zien zitten om hem langer om zich heen te hebben. Bovendien is het nogal een sloper, en wonen zij in een heel mooi huis, dat propvol staat met breekbare antieke spullen. Niet zo'n beste combi dus, haha.
Ik moet wel zeggen, sinds ik zelf alleen maar zonen heb, ben ik wel op een andere manier naar mijn schoonouders gaan kijken. Ik word later tenslotte zelf ook de schoonmoeder, zeg maar. En ik hoop echt dat ik een betere band met mijn eigen schoondochters zal krijgen dan dat ik met mijn schoonmoeder heb. Dus probeer ik nu die band tussen haar en mij wat te laten verbeteren, door niet meer op alle slakken zout te leggen en vooral te kijken naar wat wel leuk is. Blijft moeilijk, maar het is wel veel beter voor de sfeer en, hoe zweverig het klinkt, je krijgt er meer energie van dan altijd maar afstandelijk doen en je ergeren aan elkaar.
Ik heb een niet al te makkelijke schoonmoeder, en herken het gevoel wel. Ik denk trouwens wel dat schoonmams prima voor haar zou zorgen, het is meer dat ik zelf horendol van haar word. Maar als Renske wat groter is, denk ik wel dat ze heel af en toe bij oma gaat logeren. Zij heeft ook recht op oma-tijd, vind ik. Zolang ze bv krijgt is het sowieso niet wenselijk om haar EN ver van de borst EN in een andere omgeving te hebben. Maar als ze straks een blije peuter is, moet het kunnen. Wat er nog meespeelt is dat mijn schoonzus in het buitenland woont en geen kinderen wil (ze heeft een stiefkind en zelf niet perse een kinderwens). Mijn schoonmoeder is dolblij dat ze oma is, en mijn man en ik zijn de enigen die voor kleinkinderen kunnen zorgen zeg maar. Gelukkig wonen we te ver uit elkaar voor echt dramatische bemoeienis.
Zo, ik heb even niet kunnen reageren ivm vakantie (uiteraard zonder schoonouders...hehehe ) @limmeke: you bitch! haha Iemand vroeg hoe dat het kindje eronder lijdt... - als ie daar 1,5 uur geweest is dan is ie in totaal bij 16 verschillende mensen op schoot gedaan. - kindje totaal overprikkeld - nacht erop niet slapen ivm overprikkeld - dag erna helemaal uit zijn doen. - als wij iets zeggen over hem: hij moet even drinken. "neeee hij heeft geen dorst joh". Allemaal van dat geleuter. - na even op schoot te hebben gezeten (waar zo hysterisch en irritant gedaan wordt...bv constant in gezicht blazen) begint ie te krijsen dat ie weg wil. (logisch, ik zou der allang een beuk hebben verkocht ) (<-- grapje! Maar irritant is het wel, en gewoon doorgaan he) Totaal niet luisteren naar onze manier van opvoeding en er valt niet mee te praten... Dan ben ik dus de heks dat ik mijn kindje hiervoor bescherm.
Staat je vriend achter je? Hier ook als we met de kleine toekomen bij m'n so: de maxi-cosi staat nog niet op grond of ze wordt er uitgetrokken. "coochi-coochi" "zeg eens iets" bedje in, 2 min later bedje uit...terug de schoot op, fotoflash in d'r snoetje... "Toevallig" heeft ze telkens we daar zijn een slechte dag, terwijl als m'n moeder er is ze steeds lacht, brabbelt en doet... Ze laat ze dan ook met rust. Als m'n sm erbij is, heb ik haast geen kans om m'n eigen dochter bij me te hebben. Moet haar steeds op de arm hebben, flesje geven etc. Ze trekt ze zelfs uit m'n armen... !? Laatste keren heb ik dit gelukkig weten te counteren Onlangs was er een etentje met familie van haar. Hoewel ik en m'n vriend er waren, , bepaalde ZIJ wie de kleine hoe lang mocht vasthouden en deed ze dus de ronde van de tafel?? Heb het al eens voorzichtig laten vallen bij m'n vriend, maar die kan geen slecht woord over z'n ouders horen...
Tja.. ik snap het wel en ik vind dat je gelijk hebt. Ze hebben jullie wensen betreft de opvoeding te respecteren en zich daaraan te houden. Ik word zelf een beetje moe van de clichés als: Vroeger kregen ze overal suiker in en ze zijn toch ook groot geworden. Vroeger mochten onze kinderen ook alles en ze zijn goed terecht gekomen. Het zijn opa en oma, dus mogen de kinderen daardoor verwend (lees=verpest) worden. Ik ontneem mijn ouders/schoonouders niet tijd en plezier van onze dochter, maar ik vind het wel vervelend om ze telkens te moeten wijzen op onze wensen en om deze wensen te verdedigen. Ze is 8 maanden en als wij aardbeien met slagroom eten, hoeft zij geen slagroom te proeven en ik hoef er ook geen commentaar op. Als wij gebak hebben, betekent het niet dat zij ook een hap gebak mag, omdat ze dat VROEGER ook deden! Zij deden het op hun manier en daar kan ik nogal wat op aanmerken, maar ik houd wijselijk mijn mond, omdat ik respect voor ze heb en geen ruzie wil maken, ookal sta ik regelmatig op ontploffen. Het zou fijn zijn als ze ook respect hebben voor ons en onze opvoeding. Wij moeten maar lief lachen? En alles goed vinden? Eerlijk gezegd, vind ik dat de omgekeerde wereld, aangezien het ONS kind is en niet dat van hen. Zij hebben hun kinderen ook op hun manier groot mogen brengen. Tot nu toe wordt er nog wel naar ons geluisterd, maar als ik er lucht van krijg dat ze onze dochter toch vol stoppen of haar over de zeik helpen, dan zou ik ze de keus geven.. of we doen het op onze manier en anders houd het op, dan komt ze alleen nog met papa of mama. Het zijn hele lieve mensen, maar ik zou het niet accepteren. Liefs Huismus