Ik wil graag begraven worden. Dat voelt bij mij goed, cremeren daarintegen niet. Bij mezelf dan he Zal ook grotendeels te maken hebben met mijn geloof.
brrr.. ik vind het allebei maar niks! Misschien stel ik me beschikbaar aan de wetenschap ...laat ik me opzetten ofzo ...
Ik weet het niet! Een vriend van mijn moeder heeft zijn lichaam ook aan de medische wetenschap gegeven. Dan wordt je gebruikt als proefpersoon,waar studenten in kunnen snijden.en dat wordt je als het ware in stukjes gesneden. Maar hij had dan ook wel een hele aggresieve vorm van kanker,en daar konden hun weer proeven of iets dergelijks op doen!
Vroeger wilde ik altijd begraven worden, tot dat mijn beste vriend overleed op 21 jarige leefdtijd en zijn ouders hebben voor cremeren gekozen. Dit vond ik zó ontzettend mooi en vooral wat hun daarna gedaan hebben.. Hij staat in een mooie urn thuis en zijn ouders hebben een ketting met daar in zijn as. En het idee van begraven vind ik nog wel erg mooi, maar als je familie het graf niet onderhoudt, dan word je ook niet in ere gehouden en daarbij.... je familie moet blijven betalen voor de onderhouds kosten!!!
Ik wil begraven worden. Ik vind crematies heel kil en zou niet weten wat ik met het as zou moeten doen. Mn neefje is gecremeerd en ik vind het vreselijk dat ik geen plekje heb om naartoe te gaan. Verder is iedereen begraven en wanneer ik de behoefte heb kan ik daarheen gaan. Manlief wil gelukkig ook begraven worden en we willen een familiegraf met zo'n groot deksel zodat de mensen niet over je heen lopen. Mijn ouders willen gecremeerd worden en daar heb ik het nu al moeilijk mee! Misschien raar om te zeggen, maar als we het er wel eens over hebben word ik gewoon helemaal naar bij die gedachte.
@asin ja ik weet dat ik dan dood ben en er niks van merk maar je moet zulke dingen bedenken als je nog leeft en de angsten die je nou hebt toch?
Ik wil begraven worden. Ben zo geboren dus wil ook heel mijn kist in. Begrijpen jullie wat ik bedoel?!
Ik weet het nog niet eigenlijk. Maar de opa van mijn vriend is afgelopen januari overleden en wij zijn na de begrafenis niet meer naar het graf geweest. Hij wilde begraven worden zodat iedereen nog naar hem toe zou gaan maar voor ons gaat dat dus niet op. Mijn vriend en ik hebben allebei helemaal niks met graven. Wij zijn niet echt personen om daar naar toe te gaan en dan aan hem te denken enz. Ik denk hier thuis vaak aan hem of op andere momenten,bij een graf heb ik dat juist helemaal niet. Mijn vriend wil dan ook gecremeerd worden, ik weet nog niet wat ik wil..
Mijn opa's zijn beiden gecremeerd, en mijn ene opa zijn urn staat in de urnengalerij. Ik ben er 1x geweest, en er zijn nog wel een aantal mensen die er naar toe gaan (te zien aan de verse bloemen). In mijn omgeving ken ik maar weinig mensen die echt naar een graf gaan, ja op 1 stel na.. dat is het grafje van hun kindje. vroeger wilde ik ook altijd begraven worden, maar wat als er niemand behoefte aan heeft? mijn man wil ook gecremeerd worden net zoals mijn ouders en eigenlijk de rest van de familie. En dan komt ook een stukje praktische en financiele zaken om de hoek kijken..waardoor ik uiteindelijk zoiets heb van... cremeren! En het stukje om te herdenken, ik wil het mogelijk maken voor het houden van beetje as in sierraden. Dus bijvoorbeeld ketting voor de meiden (als ze dat willen dan he...)
ik dacht dat ik het 100% zeker wist dat ik begraven wilde worden. Ik wil graag een graf waar mijn man ook in komt te liggen. Maar het idee wat er met je gebeurd vind ik best creepy. jaja ik weet het je merkt er niks meer van want je bent dood, maar toch het idee vind ik eng. cremeren heb ik eigenlijk weinig mee. Maar goed ik moet wel kiezen, maar ben er nu niet over uit. ik hou het nog op begraven. Eigenlijk wil ik een derde optie maar die is er niet he haha
Ik weet precies ; * Welke muziek * Welke kist * Welke kaart * Wat voor auto enz... Maar ben er nog niet over uit of ik begraven of gecremeerd wil worden. Het lijkt me fijn dat joey een plekje heeft waar hij naartoe kan als hij nog zo jong is. Mijn man heeft zijn moeder 12 jaar terug verloren (hij was toen 14 jaar oud) en hij heeft er veel aan gehad dat hij naar het graf van zijn moeder kon. Ze hadden een graf voor 20 jaar, maar nu komen er steeds minder mensen. Daarintegen denk ik; lekker dan, lig ik daar en niemand die na verloop van tijd naar me omkijkt. Laat me dan maar cremeren op Noorderveld, zet me in een mooie urn en zet me in een tuintje die je 5 jaar kan huren. Daarna kan je me uitstrooien. Dus stel, ik kom morgen onder een auto dan mag mijn man het bepalen. Binnenkort ga ik naar een opendag toe bij een uitvaartcentrum, misschien dat ik daarna een keuze kan maken.
Ik wil begraven worden omdat mensen dan nog een plaatsje hebben om naar toe te gaan en ik ben bang voor vuur (weet het je voelt er niks meer van, maar het idee dat ik verbrand word staat me niet aan) Mijn man wou gecremeerd worden, maar heb hem omgepraat hij wou gecremeerd worden, om niemand te verplichten naar hem toe te gaan, dat wil ik juist wel, dus nu zal hij worden begraven (dubbel graf )
Het maakt me niets uit wat ze met mijn lijf doen, ik ben er dan toch al uit vertrokken. Ze mogen alle deeltjes gebruiken voor mensen die het nodig hebben en de rest mag in de bio-bak wat mij betreft. Maar dat zal voor de achterblijvers niet zo fijn zijn wellicht, dus wat mijn nabestaanden fijn vinden, dat wil ik, het gaat tenslotte om hun afscheid.
Waarom mensen verplichten om naar je graf toe te gaan? (als dat is wat je bedoelt met je zin hoor). Zoals mijn bovenstaande post, opa van mijn vriend wilde ook om die reden begraven worden, maar wij gaan er dus niet heen.... Hij zei het net nog, zullen we naar het graf van opa gaan en meteen erachteraan, nouja waarom eigenlijk, ik ga daar toch niet staan praten oid..... Snap je wat ik bedoel, ik denk dat het gewoon voor iedereen verschillend is of ze wel of niet naar een graf toe gaan.