Of de vraag: mag ik u wat vragen? (dat doe je al...) Oké, flauw, maar dat mag hier, toch? Zit in onderwijs en deze vraag wordt mij bijna nooit meer gesteld. Ik krijg nu direct de eigenlijke vraag.
Vorige week in de V&D: is het een jongetje of meisje? Euhm, duidelijke jongenskleding en volgens mij ook een duidelijke jongenskop. Vind het op een of andere manier ook een beetje een vervelende vraag. Vind het niet zo leuk dat mensen niet kunnen zien dat het een jongetje is.
Kijk je een beetje boos: ben je sjaggie? Nee hoor... Even later weer 1: ben je sjaggie? Nee hoor... Later weer 1: ben je sjaggie? JA, NU WEL! Loop ik al scheldend en tierend door het gebouw op mijn werk. Vraagt een collega: ben je boos? Oeh, als blikken konden doden..........
Ik denk dat sommige vragen ook bedoeld zijn om een gesprek aan te knopen alleen niet de meest zinnige dan lol
Bij mij ben je dan helaas aan het verkeerde adres, want ik geef dus wél die lullige reacties. Maar soms is dat dan weer reden tot leuke gesprekken, dus helpt het toch...
Op m'n werk altijd: mensen die bellen voor iemand en diegene is ingesprek, ik vraag dan of ze willen wachten. Krijg ik de vraag: hoe lang gaat het nog duren dan? Heb altijd de neiging om iets te zeggen: nou, na tijdopname van al haar gesprekken ben ik op een gemiddelde gekomen van 5 minuten en 43 seconden. Ik denk dus dat ze over 2 minuten en 21 seconden klaar is met bellen...
Ja, dat zijn ook leuke Pinkpuma. En dan zou jij zeker ook de schuld krijgen als het ze te lang duurt...
Heb zelf het oude telefoonnummer van een bedrijf. Word nog vaak voor dat bedrijf gebeld. ik: hallo met Juud -Hallo, spreek ik met ..... ik: nee -Hoe kan dat nu weer? ik: omdat u een verkeerd nummer heeft...? -Maar ik belde ...... ik: klopt, maar ik ben niet .... -Nou, daar begrijp ik niets van ik: zij hebben al jaren een ander nummer, en ik heb nu hun oude nummer. U moet ze dus op een ander nummer bellen. -Maar hoe kan het dan dat ik dit nummer heb? ik: tsja, dat weet IK ook niet meneer....
Mijn moeder (verder echt de liefste moeder van de wereld hoor) vroeger als ik uit school kwam: ben je nu al thuis? Nee mam, ik ben nog op school!!! Duhh!!
Ik betrap mezelf er nog weleens op dat ik ook van die domme vragen kan stellen... Als mijn man bijv. een bloedneus heeft dan vraag ik dus: "hee, heb je een bloedneus?" Duh... net alsof het tomatensap is. Of als ik zie dat mijn man wakker is: "Hee, ben je wakker?" Duh... nee hij slaapt met zijn ogen open, nou goed.
Moet altijd ontzettend lachen als mensen op een kinderlijke manier met een hond gaan praten. Zo van "ben je lekker uit geweest" of "lust jij een lekker koekje van me" vraag dan ook altijd aan ze of ze nou serieus antwoord verwachten van zo'n beessie.
In de winkel werd er tegen mijn oudste dochter gezegd, wat een lief broertje heb jij! En tegen mij: Een echt koningspaar! Zeg ik het is een zusje. Wordt erop gereageerd, dat is ook leuk . Nou ja zeg!!! Mijn jongste was in het roze gekleed!!!!
niks mis mee hoor,zo praat ik ook tegen mijn 2 honden....en het antwoord wat ik dan krijg is enthousiast gekwispel,en een sloeber door mijn gezicht.