... om hem er achter te kunnen plakken!!! oh, mijn uk van bijna 2... haalt het bloed onder mijn nagels vandaan... en maar pedagogisch verantwoord bezig proberen te blijven....:x limonade spugen, brood op? bord met kruimels etc door de kamer frisbeeen, vooral niet luisteren, juist het tegenovergestelde doen... enz enz enz enz... en dan je geduld bewaren, lief blijven...proberen mee te laten helpen, anders is het helemaal drama en net zei ik alleen maar, en nou ga je maar weg, gaat ie achterin de kamer toch een partij zielig huilen, hartverscheurend, dus moeke hier ook bijna (beetje moe met ukje2 van 6 weken dus mijn lontje is in alle opzichten wat kort) en er zijn dagen bij dat ie het zo goed doet, en lief is enz enz... dan is zo'n dag zo'n domper...
Maar waarom zou je lief moeten blijven? Je mag toch gewoon boos op 'm worden? (Zolang dat uiteraard binnen de perken blijft). Maar je uk mag toch merken dat dit niet leuk is?
erg herkenbaar hoor, hier soms ook van die ´rotdagen´ (zoals gister, inderdaad brood door de kamer, tekenen op de muur en een hele fles haarlotion op het laminaat leegspuiten binnen 10 seconden), vandaag zijn we weer helemaal vriendinnen. Voel me soms ook wel schuldig hoor, maar denk dat iedere moeder wel van die dagen heeft waarin het alleen maar ongezellig is.
lief blijven bedoel ik niet te ontploffen maar op een redelijke manier proberen duidelijk te maken dat het echt klaar is, wat overigens vandaag niet helemaal lukt, tis maar goed dat ie bepaalde woorden nog niet napraat
Oh ik had dinsdag precies hetzelfde. Zoonlief was lief aan het eten totdat hij zijn doperwten op de grond ging gooien. Manlief en ik iedere keer 'nee' en 'niet doen' zeggen, maar hij vond zichzelf nogal grappig en negeerde ons compleet. Uiteindelijk was ik het helemaal zat, pakte zijn bord, zette het weg en riep 'nu is het klaar!'. Gevolg was dat meneer keihard in huilen uitbarstte en pas een uur later (toen hij naar bed ging) een beetje was bedaard... Toen voelde ik me toch best wel een beetje schuldig Maar ja, af en toe kan ik hem ook achter het behang plakken. Vooral als hij een dag alleen maar aan het jengelen is en niets goed genoeg is. Ik heb hem regelmatig aan manlief overhandigd omdat ik merkte dat ik mijn geduld niet heel lang meer zou kunnen bewaren (dan ga ik dus wanhopig schreeuwen... iets wat ik bijna nooit doe, maar wat een enkele keer op een toppunt kan voorkomen).
Dat zijn van die dagen dat je de klok vooruit kijkt tot aan bedtijd. Heel herkenbaar. Ik ga dan vaak op zo'n dag als mijn man thuis komt even sporten ofzo. Ff stoom afblazen. Hier word overigens nooit gehuilt als ik boos word, alleen maar hard gelachen. Zo mogelijk dus nog gefrustreerder. Ik zeg altidj tegen mezelf, tis een faseeeeeeeeeee
Och ja dat had ik dus gister ook.. in mijn ogen was ze al enorm irritant bezig (maar zal ook enorm met mijn hormonen te maken hebben gehad en het feit dat ik gewoon op was van de dag) en toen begon ze dus al lachend de fles haarlotion leeg te spuiten. Ik roepen van een afstand maar ze bleef lachend doorgaan dus ben echt als een enorme heks op dr afgerend, heb die fles uit dr handen gerukt en haar bij dr arm gepakt. Gleed ze nog uit ook en janken dat ze deed.. We hebben later maar flink geknuffeld
Oh Loesjej.. zo herkenbaar... hier eentje van 22 maanden en eentje van 6 weken..!! Zo herkenbaar! Ik ben in mijn zwangerschap wel eens uitgevallen tegen mijn zoontje. Huilen, huilen, huilen. Zo zielig. En zo'n spijt maar het gebeurt (de beste). Nu ben ik gemakkelijker geworden. Sommige dingen mogen echt niet en andere.. tja... dat laat ik dan maar even gaan. Eten op de grond gooien? Dan ben je dus klaar, bordje weg. Boos worden doe ik niet. Het beëindigen wel. Continu aan de Ziggo kaart zitten / tv / stereo / stopcontacten etc? Dan ga je maar naar je bedje toe (is op dit moment het enige plekje waar ik hem veilig kan stallen). Gooien of hard rijden met speelgoed? Dan zet ik het op de gang. Brullen? Ach, het gaat wel over. Ik benoem wel altijd alles. "Jeetje, wat ben jij boos"... Of "Ik zie dat je heel verdrietig bent, mag mama jou troosten?" Heel vaak mag dat dan wel. En afleiden helpt ook nog steeds. Boos.. 'daar komt een muisje aangelopen...' Helpt eigenlijk altijd. Ik merk dat ik niet zozeer grenzen aan het stellen ben als wel mijn eigen energie aan het doseren ben. Ik heb gewoon geen zin om continu Nee te zeggen en het helpt ook niet. Ik beëindig het gedrag zodat ik niet boos zal worden en me niet helemaal rot irriteer. Werkt eigenlijk best heel goed. En hij leert er ook van merk ik. Het blijft op die manier ook nog gezellig. Maar ooooh... wat kunnen ze het bloed onder je nagels vandaan halen!! Ik ben (bijna) twee en zeg heeeeel hard NEEEEEE!
ik denk op zulke dagen altijd nog eventjes volhouden het is bijna 7 uur. dan ga ik lekker met de kleine in het zonnetje wandelen en verder niet veel meer doen en morgen ziet alles er weer anders uit.
Zo probeer ik het ook op te lossen, wil niet de hele dag negatieve sfeer hebben. Bovendien maak ik met boos worden totaal maar dan ook echt totaal geen indruk op mijn dochter (evenals bv met voor straf op de gang, vind ze ook geen probleem) Ben ook wat milder geworden in wat wel en niet mag en stop abrupt dingen die niet mogen, dan is het ook afgedane zaak. Hebben we echt zo'n behangplakdag probeer ik er lekekr op uit te gaan, naar de diertjes of speeltuin ofzo. Dan draait ze bijna altijd wel weer bij
En zo is het haha.. hier ben ik er ook achter dat we beter gewoon even helemaal iets anders kunnen (inderdaad een stuk gaan wandelen of even wat bij de winkels kijken) en dan zijn we het alweer vergeten en uit die negativiteit.
loesje, tlijkt wel of ik het geschreven heb! zoonlief is 19 maanden en dochtertje van net 1 week oud... zoonlief zegt al Neej! voor je je zin of vraag hebt afgemaakt bij jou zijn het dan kruimels die door de woonkamer vliegen, hier is het gewoon heel het brood ow en drinken dat maakt zo'n mooie vlekken op de bank! krijtjes horen in het zwembad en het water op mijn tuinkussens... hier is het mss gewoon nog wennen omdat hij er nu een zusje bij heeft... of mss gewoon de leeftijd? ik snap wat je bedoeld met lief blijven... af en toe krijgt jamie hier toch wel eens een flinke tik hoor! of je pakt zijn hand vast om zijn aandacht voor je te krijgen en brult hij alles bij elkaar... terwijl je hem amper aan raakt, of je geeft hem is een flinke tik en hij begint ermee te lachen... gek jong!
Zo herkenbaar. Ik heb het al aan het begin van de dag, dan ga ik hem verschonen en aankleden en begint het al met dat hij me hard gaat trappen, nou dan heb ik al geen zin meer haha. En dan de rest van de dag lekker jengelen en huilen en jengelen. en nee, nee, nee en express dingen stukmaken en gooien met speelgoed. De honden knijpen, mama slaan. De lampen eraf gooien. Nou op zulke dagen dan schiet ik ook wel eens uit mijn slof (wat overigens niet helpt) en brul tegen hem dat hij moet ophouden. En als het weken zo gaat bel ik mijn lieve mama met de mededeling dat ze mijn duiveltje mag komen halen omdat ik hem anders t.e.a.b. op Marktplaats ga zetten.
Hier is het ook al weken 'Auuuw! Pijn! Auw!' en dan superoverdreven.. werkt vooral goed wanneer ik haar bij haar hand wil pakken in de supermarkt.. lekker aandacht trekken van ander winkelend publiek die mij vervolgens aankijken alsof mijn kind ontzettend mishandel thuis
@umm85, dat is inderdaad ook zijn bedoeling. omdat zijn oma's wel eens durven reageren met: Ahhh, laat hem lekker... tot ik ze duidelijk heb gemaakt dat ze op zo'n moment maar beter even de andere kant uitkijken omdat ze het anders alleen maar erger maken
Goh, fijn te lezen dat jullie ook wel eens uit je slof schieten, ik baal altijd van mezelf als ik boos ben geworden op mijn dochter maar soms vragen ze er gewoon om hè? Zo is mijn dochter een echte driftkikker en ik kon daar altijd wel om lachen, maar sinds ik zwanger ben pfffff, dat gejengel en gezeur wordt me dan al gauw teveel hoor. Nu begint ze ook lichamelijk steeds agressiever te worden, slaan, schoppen, speelgoed of wat ze maar in d'r handen krijgt gooien :x Soms ben ik wel eens bang voor wat er nog komen gaat - ze is pas 15 mnd God weet hoe lang dit nog kan duren.....
pfhoe zegt dat lijkt me erg moeilijk; je wilt idd geen negatieve sfeer in huis creeren door boos te worden elke keer maar ja alles maar voor lief nemen is ook niet de bedoeling. en met negeren denk ik dat je kindje je maar zal blijven uitlokken tot je ontploft. ik kan hier nog niet van meepraten maar gho ik hoop dat ik tegen die tijd goed voorbereid bent.
Oh wat heb ik toch zitten zoeken naar een laag DIK behang sinds 17u vanmiddag :x maar helaas, ik had alleen het uit-mijn-tenen-geperst-engelengeduld om mijn krijsend en jengelend NEE-ik-wil-niet-eten-en-NEE-ik-wil-OOK-NIET-in-bad!!!!-kind stil te krijgen...pfffff ben nu helemaal leeggelopen geloof ik..... *zucht*...... En nu slaapt ze eindelijk (wat zijn ze lief dan he ) en kan mama eindelijk de keuken opruimen, de badkamer opruimen, wasjes in de wasmachine en maar hopen dat ze rustig blijft zodat we ook nog even kunnen zp-en Tja, tis weer een faaaaaaaase inderdaad (die fases komen me intussen aardig mijn keel uit).
ik heb daarstraks toch met hem gelachen! meneer mag van mij altijd helpen met fruitpap maken, dan zet ik hem op het aanrecht blad en mag hij druifjes in de maatbeker doen, en aardbeitjes en peer en banaan enzo... nu was ik aan het koken (aardappelen enzo) en dan mag hij van mij niet op het aanrecht zitten! veel te gevaarlijk. ook was ik eline ondertussen de borst aan het geven dus kon echt niet... meneer werd boos: kijkeuhhh! kijkeuhh!! dus ik ga op mijn knieën zitten en zeg tegen hem, jamie dat kan niet, dat is gevaarlijk. en hij begint me daar te gillen, wil mijn hand pakken en me bijten maar ik trek net optijd weg waardoor hij dus in zijn eigen arm bijt hij had het nog niet helemaal in de gaten dus geeft een flinke knauw haha en janken dat hij deed! mama auuww! ik kwam niet meer bij! ik zeg dat komt ervan... als jij mama bijt doet dat bij mama ook auw... nu moet ik zeggen dat hij niet meer gebeten heeft