nee je zeurt niet dit is van 1935. ik snap alleen niet zo goed waarom je terug gegaan bent naar hem terwijl je dit allemaal al wist, maarja zoete broodjes en wij vrouwen trappen er weer in. ik snap het wel hoor. ik lees dat je inmiddels al iets voor jezelf aan het zoeken bent. lijkt me een strak plan.
Nou ik raakte mijn woning kwijt En hij LEEK een aantal maanden echt veranderd. Dus kon ik bij hem intrekken. Nou had ik in de goede maanden gezegt.... oooww dit gaat goed ik wil het wel weer proberen..... maar nu kijk ik er echt anders tegen over.
ik was net mijn reactie aan het aanpassen las dat je al voor jezelf aan het kiezen was. vind ik goed van je.
Hij zal opgevoed zijn met het idee dat de vrouw alles moet doen. Dat krijg je er niet uit. Hij weet niet beter. Sterkte met wat je gaat doen.
je zeurt echt niet, ik heb ook even in die situatie gezeten (en relatie ging zelf ook ff niet echt goed) en inderdaad, je wordt er knetter van. Ik heb het vaak gewoon letterlijk gezegd, maar het kwam niet aan ofzo. Heb toen maar de beslissing genomen dat ik weg zou gaan als hij nu niet ging laten zien dat er verandering in kwam. Heb het hem gezegd, en hij schrok ervan. TERECHT!!! En gelukkig is ie ook helemaal bijgetrokken. Sommige mannen krijgen dit gewoon van thuis mee. Mijn man hoefde thuis gewoon NIKS te doen, liet alles achter zijn kont liggen. Heb hem meteen maar duidelijk gemaakt dat ik dus niet zijn sloofje ben. Kun je niet eens een paar daagjes weg gaan met een vriendin ofzo? Dan kan hij voelen hoe zwaar het is!
Je bent absoluut geen zeur! Hij moet zich doodschamen!!! En zijn moeder ook....Ik vind het heel knap dat je je er zo doorheen slaat en hij moet echt een trap onder zijn reet krijgen. Je hebt SAMEN kinderen en daar zorg je ook SAMEN voor.
Heel eerlijk? Wegwezen daar! Bij je ex / partner en bij zijn moeder! Of je moet de rest van je leven een sloofje willen blijven (en dit ook overdragen aan je kinderen). Sterkte meis! x
Jij bent echt geen zeur!! Jeetje jouw man is nog erger dan die van mij! (ik wist niet dat dat kon ) Maar hier ging ik toch echt met hem over praten, even heeeel duidelijk zijn! En dat zijn moeder zo doet, poeh dat zou ik helemaal niet pikken!
Wat jij doet is alles behalve zeuren. In mijn ogen ben je zelfs nog erg aardig. Ik ben altijd onwijs hard in dit soort dingen, en hij moet blij wezen dat hij niet zo'n vrouw als mij heeft. Hoe bedoel je mannen hoeven niks, mogen uitslapen, niet meehelpen en niets met de kinderen doen? Ik zou hem even een goede schop onder zijn kont geven. En die moeder? Waar bemoeit zij zich mee?
Mijn vriend is zijn hele leven gewend geweest dat zijn moeder (die nu helaas overleden is) alles deed, maar dan ook echt alles. Toen we net samenwoonde deed hij echt helemaal niets. Niet omdat hij het niet wou doen, maar het simpelweg niet gewend was. Ik heb hem vanaf het begin duidelijk gemaakt dat ik geen slaaf ben en dat als hij het er niet mee eens is absoluut maar dan ook absoluut niet met mij moet samenwonen en al helemaal geen relatie met mij moet beginnen. Maar het is me gelukt Ik heb dat 'niets doen' eruit gekregen Het is even een kwestie van wakker schudden denk ik . Ik ben degene die kookt in huis, puur omdat ik dat erg leuk vind maar het gaat mij gewoon om het principe dat hij opstaat en uit zich zelf zegt; "Schat zal ik vandaag stofzuigen terwijl jij het eten maakt?" om maar een voorbeeld te noemen. Aan de topicopener: Dit is naar mijn mening wel moeilijker nadat jullie samen al kinderen hebben etc. Dit soort dingen moeten in het begin gemeld worden. (als je er dan al vanaf weet natuurlijk)
Je zeurt absoluut niet! Kom op je zit samen in de relatie met kinderen dan heb je allebei verantwoordelijkheden!! Hier verdelen wij het huishouden en de zorg voor de kinderen
Ik kan je helaas helemaal begrijpen en je een hand geven. Voor mij is nu de maat wel vol... Ik kap ermee. Wij zijn ook gescheiden en hebben weer "verkering" omdat ik gewoon hoopte dat ie ooit zou veranderen. Maar helaas... Kan ik het net zo goed helemaal alleen doen. Ik wil een vent niet om z'n geld, laat dan maar zitten.
jeetje, ik vind je echt geen zeur hoor! vind het knap van je dat je dit leven kan volhouden... je staat er in principe helemaal alleen voor met alles en dan ook nog een schoonmoeder er gratis bij te zeuren... ik wist het wel als ik jou was! ik was een huisje gaan huren en dan gelden er jouwn regels! ik denk dat als je man er niet in wil veranderen het alleen maar een last voor je is als ik alles zo lees... en je was al eerder gescheiden van hem schreef je... meid zorg ervoor als dat mogelijk is om een huisje voor jezelf en de kids te krijgen, dat zal je veel meer rust geven... en probeer eens te praten met je man als dat nog niet echt gebeurd is en leg hem uit wat je anders gaat doen... het lijkt er ook wel een beetje op omdat je in zijn moeders huis woont jij een beetje voor nul word aangezien??? ik had het echt niet gepikt!!! maarja das makkelijk praten als een ander niet in zo'n positie zit... mag ik vragen waarom je bij zijn moeder woont? en heb je wel de mogelijkheid om iets te huren voor jezelf en de kids? wil je veel kracht en wijsheid wensen meid!!! en laat je toch niet zo op de kop zitten!!!!
Laat ik me voorzichtig uitdrukken en zeggen dat ik me niet gelukkig zou voelen in een dergelijke relatie. Meid, ik denk dat je zelf heel goed weet wat het beste voor jou en je kinderen is!!
Jeetje! Tja, de kans dat het bij hem nog veranderd is misschien niet zo groot. Zeker omdat het al een keer op een scheiding is uitgelopen en hij er toen dus ook niks aan deed. Maar ik vind het wel hartstikke rot voor je, zo hoort het natuurlijk niet! Wat een vreemde moeder ook, dat ze zich zo mengt in jullie relatie. Ik krijg er de kriebels van!
Geen zeur hoor! We leven in de 21e eeuw hoor! Hebhet er over met je man...anders ga je het opkroppen en barst de bom op een gegeven moment!