jaloers?!?!?!

sorry maar ik ben het hier 100% mee eens.


Ik weet ook heel erg goed hoe het is om aan de andere kant te staan,
en hoe het is om te zien dat je zus (in mijn geval schoonzus) binnen No-Time zwanger word terwijl jij (ik in mijn geval) bijna 3 jaar bezig ben.
En dan is dit 6 jaar!!!!!
Ik vind bijna 3 jaar al onwijs moeilijk en heb ook onwijs veel tranen tegen mijn mannetje en moeders aangehuild, omdat ik het niet meer trok.
Moet je nagaan hoe je je bij 6 lange jaren dat aan zien moet voelen!!

 

Sorry maar ik kan er niet bij dat je jaloers bent!!! Je heb een kindje en snap best dat je graag een 2de wil maar ik zou denk ik huilen van blijdschap voor m'n zus i.p.v. jaloers te zijn...........

Jeetje ze zijn 6 jaar bezig geweest ervoor dan is het toch prachtig dat ze nu zwanger is.

Wij waren 1,5 jaar bezig toen m'n broer en schoonzus in januari kwamen vertellen dat ze een 2de kindje verwachten, ik was dolblij en ik was niet jaloers terwijl ik nog geen mama ben.
Ik hoop dat je het van je af kan zetten en dadelijk blij kan zijn voor je zus en zwager.

 

Ik snap wel dat je jaloers kunt worden op mensen die snel zwanger zijn... maar in dit geval zou ik janken van blijdschap dat het m'n zus toch gelukt is!! 6 jaar is een hele tijd.. Jullie zijn net pas begonnen voor een brusje.... Geef jezelf even de tijd en wees SUPERblij voor je zus want dat verdient ze!!

 

ik vind het erg jammer dat je jaloers bent, maar je komt in ieder geval eerlijk voor je gevoelens uit.
Ik denk dat niet iedereen zich goed kan inleven in mensen die het moeilijk hebben.

Zo heb ik een vriendinnetje die 2 keer in de eerste ronde zwanger was en de zwangerschappen gingen haar supermakkelijk af. Nu hebben we gezamenlijk een vriendin die al heel lang bezig is met kindjes krijgen, maar het tot op heden nog niet is gelukt. Ze is al langer bezig dan die ander bezig was voor de eerste. Dus toen ze ons eerlijk kwam vertellen over de mmm en haar moeilijkheden daarom heen, werd mn vriendin boos dat zij nooit zo lang bezig zou kunnen zijn en dat ze zich niet moet aanstellen!!! Ze zien elkaar nu niet meer hierdoor! Belachelijk.
Ik denk dat zij zich gewoon niet kan inleven dat het bij anderen niet zo makkelijk gaat als bij haar... We kennen wel meer mensen die in de mmm zitten en daarvan zegt ze dat die mensen zich gewoon te druk maken. 1 stel heeft nu eindelijk een kind na 8 jaar!!! En dit kind is natuurlijk heel erg gewenst en volgens dat vriendinnetje wordt het jongetje te veel verwend, omdat hij zo gewenst is... Ze kan gewoon niet kijken naar de andere kant, heet op dit gebied geen inlevingsvermogen...

 

Ik zou niet op dit moment waar jij nou in zit jaloers zijn!!! Stel dat het nog even duurt heb je een lange weg te gaan. Als je nou al maanden bezig was zou ik het begrijpen maar nu......je bent deze week pas gestopt.

Sterker nog, hier gisteren bij vrienden en daar in de vriendengroep is een meid nog niet mama maar wil wel, die was door onze vrienden al ingelicht dat ik zwanger was. Niet eens felicitaties gekregen. Dat snap ik dan ook niet om eerlijk te zijn.
Natuurlijk is het confronterend, zelf weet ik maar al te goed wat het is maar dan kan een felicitatie er toch wel af????
Gewoon gefeliciteerd en klaar?
Althans ik kreeg het nog wel over mijn lippen.

 

Heb mn verhaaltje weer verwijderd ga er maar niet op in ook.

 

Hoihoi,

Dapper dat je je verhaal hier doet. Natuurlijk hoort het niet dat je jaloers bent op je zus, terwijl zij er 6 jaar over heeft gedaan. Maar zoals velen vast ook weten, zijn gevoelens niet te leiden. Ze zijn hoogstens te negeren..... Ik lees in je bericht dat je zelf ook heel goed weet dat je dit niet zou horen te voelen, en dan je nu vreselijk op zoek bent naar een tip/manier om dat niet meer te voelen. Dat is heel moeilijk en misschien lukt het alleen maar wanneer je er wat tijd overheen laat gaan.

Ik hoop, en ik denk dat je dat wel doet, dat je je zus nooit het idee zal geven dat je jaloerse gevoelens hebt. Zij moet nu gewoon heerlijk kunnen genieten van het wonder waar ze zo lang op hebben moeten wachten. En ze zal je nu vast ook meer nodig hebben, want jij hebt alles al een keer doorgemaakt. En hopelijk, als je gewend bent aan het idee dat zij wel zwanger is en jij niet, kan je gauw met haar meegenieten.

Ik hoop dat je snel een manier hebt gevonden om ermee om te gaan!

Liefs Allistair

 

Ben het helemaal met jou eens. Jaloerse gevoelens zijn niet mooi, maar ze kwam hier ook niet om begrip te zoeken/rechtvaardiging voor het feit dát ze zich jaloers voelt, maar om er mee om te gaan. Niet echt eerlijk om zo'n negatieve reacties over je heen te krijgen...

 

Beter dan Allistair had ik het niet kunnen verwoorden.
Ik hoop voor je dat je snel zwanger zult worden en dat je de jaloezie snel aan de kant kunt zetten dat zou zo veel fijner zijn voor jou en je zus, wij zijn ruim een jaar bezig op dit moment ik hoop niet dat ik in een soortgelijke situatie kom.

Gr Bell.

 

Dat is ook weer waar meiden, goed dat je het hier kwijt kan. Van mijn kant bedoelde ik het ook niet echt heel boos of zo maar wilde haar/jou wel waarschuwen omdat, als je nu al jaloers bent je echt nog (hopelijk niet voor je) voor moeilijkere situaties kan komen te staan als het nu wel ffies gaat duren bij jullie.
Succes met zwanger worden.

 

Ik begrijp het wel hoor.... tuurlijk ben je blij voor je zus !!!

Hier ligt het wat anders, wij hebben net ons tweede kindje en waarschijnlijk blijft het daar bij (als het aan m'n vriend ligt) nu is onze buurvrouw zwanger en ben ik ook een soort van 'jaloers'... ik gun het ze van harte daar heeft het niks mee te maken en ik ben blij met onze twee kids, moet nu ook nog niet aan een derde denken

Ik denk dat het niet echt jaloers zijn is maar meer een gevoel van 'ik wil ook !!'

En bij mij misschien een beetje dat het hier waarschijnlijk niet meer gaat gebeuren .....

 

Mijn bek viel eerlijk gezegd open toen ik je eerste post las! Hoe kan je jaloers zijn op iemand die het na al die jaren eindelijk gelukt is om een positieve test in handen te krijgen!! Ik zou gek worden van blijheid als mijn zus dit zou hebben!! E of ik nou ook zwanger wil worden of niet, dat is helemaal niet aan de orde!!! Tuurlijk begrijp ik je gevoel dat je "het ook wil", maar dat je jaloers bent snap ik echt niet!! En hoe je er mee om moet gaan????? Jij moet gewoon eens gaan nadenken over hoe gelukkig jij mag zijn dat je al 1 kindje hebt en dat als je geluk hebt er nog een kindje bij komt!! En als je beseft hoe veel geluk jij hebt dat je al zo'n mooi kindje bij je hebt dan moet je maar eens aan je zus gaan denken die daar al die jaren op heeft moeten wachten.........dan kan je misschien gaan beseffen dat het belachelijk is om jaloers te zijn en dat je juist een gat in de lucht moet springen voor je zus!!!

 

Klinkt toch een beetje alsof jullie beiden het niet van elkaar kunnen verdragen aangezien zij ook boos was toen jij onverwachts zwanger was. Misschien zit er meer niet goed tussen jullie waarom anders deze afgunst tegen elkaar?

 

Ondanks dat ik me niet kan voorstellen dat ik in zo'n situatie jaloers zou zijn, vind ik de reacties hier ook erg heftig. Gevoelens zijn niet te leiden, ze komen nu eenmaal en je moet een manier zien te vinden om er mee te dealen.
TS vind het waarschijnlijk zelf ook niet leuk dat ze deze gevoelens heeft en ze vraagt om adviezen hoe ze ermee om kan gaan. Ze schrijft naar mijn idee nergens dat ze het haar zus bewust niet gunt.

TS, ik heb echt geen advies voor je om hier mee om te gaan. Mijn zus en ik raakte tegelijk zwanger. Zij van haar derde en gezonde baby, ik van mijn eerste met downsyndroom waarbij het bij bijna 15 weken zwangerschap misging. Ik ben nooit jaloers geweest op haar, terwijl zij stuk was van verdriet en zich schuldig voelde ten opzichte van mij. Ze heeft me ook gevraagd om haar niet kwalijk te nemen dat haar zwangerschap goed ging. Ik werd er bijna boos om, nooit maar dan ook nooit zou ik haar dat kwalijk kunnen nemen. Ik denk dat het zo hoort te gaan tussen zussen.

Zoals hier al eerder werd geopperd zit er misschien wel meer tussen jou en je zus niet helemaal goed waardoor je dit soort gevoelens hebt? Ik weet het niet hoor...

Hopelijk ben je snel zwanger en kunnen jij en je zus er samen van genieten. Een maand voor de uitgerekende datum van mijn zus had ik weer een positieve test en zo zijn we samen nog ff zwanger geweest. Toch leuk!!

 

gevoelens kun je denk ik niet dwingen..
Misschien heeft iedereen het wel... Tuurlijk ben je blij voor anderen wanneer je hoort dat ze zwanger zijn.. maar diep in je hartje denk je
"ik ook"

Alleen denk ik wel dat jij het jezelf heel moeilijk gaat maken als j dit in ronde 1 al hebt. Je zult toch moeten proberen in het reine te komen daarmee.
Uit ervaring eet ik dat een effectieve zwangerschap (koele term, dat weet ik) even op zich kan laten wachten.
Je moet proberen je niet te laten opvreten door negativisme..

Misschien kun je het bespreekbaar maken met je zus?

Beide mijn zusjes zijn momenteel zwanger, terwijl ik miskraam op miskraam lijk door te maken..
Ik heb hun verteld dat ik blij voor ze ben, maar dat het ook zeer doet omdat ik zelf zo graag wil. Dit begrijpen ze en daardoor begrijpen ze het ook als ik mij even erug trek als zij hu kwaaltjes uitwisselen..

(beetje belerend verhaal geworden, maar ik hoop dat je er iets mee kunt!)

 

Pfff, ik vind het aan de ene kant dapper dat je je gevoelens zo neer durft te zetten, aan de andere kant hoop ik toch dat je je snel over dit gevoel heen kan zetten.

Ik kan me namelijk helemaal in je zus verplaatsen, wij hebben zeven jaar moeten wachten voor het kostbare wat ik nu bij me draag. En ik zou kapot van verdriet zijn als mijn zussen waarvan er eentje twee dochterjes heeft en de andere 24 weken zwanger is, dergelijke gevoelens zouden hebbenjegens mijn zwangerschap, iets waar zolang voor gevochten is. Ik zou het werkelijk niet begrijpen, al zouden ze het me trachten uit te leggen, en het zou me bijzonder pijn doen dat juist diegene die zo dicht bij mij staan, jaloers zouden zijn. Er is niets om jaloers op te zijn namelijk. Voor je zus zijn 6 jaren van wachten, teleurstellingen en pijn eindelijk beloond.

 

Mijn zus kondigde vorig jaar september tussen neus en lippen door dat zij voor de tweede keer zwanger was. Mijn reactie was in eerste instantie heel blij voor haar, maar een minuut erna liet ik ook mijn teleurstelling blijken. Vooral, omdat ik toen al bezig was zwanger te raken en ik de eerst volgende had willen zijn. Nu is zin in mei bevallen van een gezonde dochter en desondanks ik zelf nog steeds niet zwanger ben, gun ik het haar van harte. Ik geniet gewoon mee met haar kids.
Ik kan me jouw gevoel heel goed voorstellen, maar anderzijds wees gelukkig met wat je hebt. Hopelijk raak je snel weer zwanger.

 

Bij mij kriebelt het al een hele tijd weer en ik zou zoooo graag willen maar kan nergens heen met mijn gevoelens en mijn wensen want ben alleenstaand. Ik vraag me zeer regelmatig af of ik ooit zelfs maar de kans zal krijgen om weer aan een zwangerschap te mogen beginnen. Of mijn dochtertje ooit nog een broertje/zusje mag krijgen.

Dus als ik heel eerlijk mag zijn, toen ik je post las dacht ik in 1e instantie:

wat zeur je nou eigenlijk? Je hebt al een prachtkind én jij krijgt tenminste de mogelijkheid om voor een 2e te gaan.

Maar ben ik met mijn gedachte dan niet juist weer een tikkeltje jaloers op jou?
Terwijl ik er helemaal geen gevoelens van 'de ander misgunnen' er bij krijg, maar meer het gevoel van 'verdorie, ik wil ook zo graag!'. Dus in dat opzicht begrijp ik je best wel en denk ik dat dat zelfs mensenlijk is en helemaal niet zo heel raar.

Maar aan de andere kant, ik ken jou natuurlijk niet en is dus voor mij niet persoonlijk genoeg.
Ik kan me namelijk bv niet voorstellen dat als mijn broertje me vandaag zou vertellen dat vrouwlief zwanger is na 6 jaar proberen en dus na 6 jaar tevergeefs hoop/verwachtingen/ellende en verdriet te hebben gehad EINDELIJK zwanger zou zijn, ik het in mn hoofd zou halen om maar ook 1 sec iets van jaloezie te voelen. Ik zou juist de 1e zijn die een gat in de lucht zou springen en mn schoonzus meteen mee zou nemen naar de prénatal bij wijze van.

Hier dus erg dubbel, ik snap het maar toch ook weer niet.

Vind het wel heel lastig voor je want gevoelens kun je nu eenmaal niet uitschakelen maar je kunt wel proberen om er positief mee om te gaan.
Probeer bv juist blij te zijn met het feit dat je je zus nu iig niet hoeft te kwetsen met het nieuws dat er een 2e onderweg is (hoe graag je dit zelf ook wilt!) terwijl zij misschien nog steeds met lege handen had gestaan, want wat lijkt me dat pijnlijk dan zeg!
Verheug je juist op het moment dat ook jij binnen nu en snel misschien met een positieve zw-test in handen staat en zo lekker samen met je zus zwanger kunt zijn!

Geniet juist van het feit dat je zus dan eindelijk voor het eerst mag mee meemaken wat jij al eens hebt meegemaakt!

Ik wens je iig heel veel succes toe!

 

Realiseer je hoe goed je het hebt en hoe moeilijk je zus het gehad moet hebben (wat dit onderwerp betreft). Beetje vertrouwen erin hebben dat het bij jou ook weer goed komt.