Ik word echt stapelgek van mijn dochter, in september wordt ze 3 jaar en de laatste weken is ze onuitstaanbaar! Ze pakt alles af van haar broertje, die is 9 maanden. Als hij iets heeft pakt ze het af, als ik zeg dat ze het terug moet geven en samen moet spelen begint ze te huilen en te stampvoeten. Als ze 's middags naar bed gaat wil ze 's avonds niet slapen. Ok dus 's middags niet meer naar bed, rond 18 uur is het hier dus heel gezellig [8D] maar de laatste weken is ze evengoed 's nachts vaker wakker. Slapen gaat ze dan niet meer. Vannacht was ze wakker van 01.00 uur 's nachts t/m 4 uur!! [:x] Het was huilen en huilen. De lamp moest opeens aan...heeft ze normaal nooit. Uiteindelijk de lamp op de overloop aangelopen, misschien dat ze bang was in het donker? Dan is het even stil en dan begint ze weer te jengelen, echt zo'n verschrikkelijke zeurtoon. Ik kan daar echt niet tegen. De jongste werd er inmiddels ook wakker van. Maar niets helpt: lief doen tegen haar niet, boos worden niet, dingen beloven niet, dingen afpakken niet. Ik zit echt met mijn handen in het haar. Please zeg me dat dit een fase is. Overdag luistert ze voor geen meter, kliert ze haar broertje! Soms is ze ook hartstikke lief hoor. Ze gaat 2 halve dagen naar de creche, misschien dat ze het daarvan leert ofzo? In het begin was ze trouwens heel lief voor haar broertje en niet jaloers. Maar nu hij meer kan wordt zij steeds erger. Herkenbaar? En wat te doen? (boos worden of niet??)
Mijn zoontje krijgt ook van die buien.. Denk dat het de welbekende peuterpuber fase is ja.. Bij hem werkt het het best als ik hem even bij me neem en een dikke knuffel geef. Dan kan ik even met hem praten en als ik dan vraag waarom hij zo doet komt hij meestal met een waterval van uitleg (of hij weet het niet en dan zegt ie dat ook). Vind het sneu voor hem, want hij weet zichzelf op dat moment gewoon geen houding te geven. Ik zou dus niet boos worden, maar troosten en proberen te achterhalen wat er op dat moment door d'r heen gaat. Als ze echt te ver gaat met iets, heel consequent zijn (en blijven). Dan is voor haar ook heel snel duidelijk wat wel/niet kan.
ze is even mama aan het uittesten en helaas heel normaal voor die leeftijd. Wat je enkel kunt doen is zorgen dat nee ook echt nee blijft en niet gaan toegeven omdat ze jengelt of gilt. als je dit gaat doen dan heeft ze der zin. ik laat mijn dochter altijd gewoon gillen tot ze ophoudt en zodra ze stil is ga ik vragen wat ze nu wil en als ze het gewoon vraagt ik haar ook een gewoon antwoord geef. soms wel erg moeilijk om te negeren maar merk nu al wel dat der driftbuien steeds korter worden. ze weet gewoon dat het toch niet werkt. lamp aan op de kamer had mijn dochter trouwens ook ineens en nu heeft ze een nachtlampje wat prima werkt. dit is een leeftijd dat fantasie ineens wel erg werkelijkheid lijkt en dan is het in het donker toch wel erg eng. niet boos worden maar gewoon even uitrazen is hier het beste. daarna als ze stil is dus lekker bij me nemen en laten weten dat je best wilt luisteren. soms erg frustrerend als ik niet snap wat ze bedoelt. broertje heeft ze hier ook wel is gewoon even omgeduwt. paar keer uitgelegt dat dat pijn doet en pijn is niet leuk. ze moet dan sorry zeggen en een kusje geven. ze heeft hem nu alweer een tijdje niet geduwt. ze is altijd erg lief tegen hem maar als ze ergens mee bezig is wil ze hem gewoon even niet in de buurt hebben.
Overdag kan ik het ook best handelen....maar 's nachts! Ze kan soms 3 uur wakker zijn en huilen en niets helpt dat. Wat zouden jullie dan doen? Nachtlampje zat ik ook al aan te denken...waar kan ik die kopen?
nachtlampjes heb je bijvoorbeeld bij leenbakker of karwei. eventueel laat je hem zelf zijn lampje uitzoeken wat het huilen betreft, zolang jij blijft komen denk ik dat ze het blijft proberen. je kunt met haar afspreken dat je eventjes een boekje gaat lezen met der en ze daarna toch echt moet slapen. ik bleef daarna vaak even op de overloop zitten en na 2 slapeloze nachten en niet gaan kijken bij der was het over met het gehuil. soms deed ze zo hysterisch dat ik begon te twijfelen of er niet echt wat aan de hand was maar vlak daarna viel ze dan als een blok in slaap. zoalng ik zeker wist dat ze had geplast, gedronken, tandjes gepoets en er niks aan de hand kon zijn ging ik ook echt niet kijken. wij hebben onze dochter uitgelegt dat ze in bed moet blijven tot het ligt is. wat ze in bed doet moet ze zelf weten, slapen of spelen maar ze mag er pas uit als het weer ligt is. als er echt wat is komt ze ons halen op onze kamer. dit mag alleen als ze moet plassen of als ze ziek is en komt verder ook niet je kunt kindjes van 2,5 al best veel uitleggen als je maar een vast ritueel aanhoudt. samen instoppen, boekje uitzoeken, boekje lezen. dikke kus en knuffel en slaaplekker
Dus gewoon laten huilen denken jullie? Misschien ga ik ook te snel kijken, ik ben ook bang dat mijn zoontje wakker wordt. Er is verder niets, want toen de lamp aan was huilde ze nog. Zouden ze bij de Hema ook een nachtlampje hebben?
Hier werkt een nachtlampje heel goed. Ook doe ik haar juist met dit soort periodes 's middags weer naar bed. Ze is vaak zo moe dat ze 's nachts dan ook niet goed slaapt. Een paar middagen naar bed en dan gaat het weer goed. Ze ligt er dan wel pas om 9 uur 's avonds in, maar dat is beter dan dat ze de halve nacht jankt.
Nikita is nu net 3 jaar geworden. Ik heb al een jaar slaapproblemen. Het is een heel pittig meisje, heb echt m'n handen vol aan haar overdag. Nee is bij haar echt nee, ze heeft een heel erg sterke wil. Heeft ook geen rust, tv kijken is bijv. niks voor haar. Zo dus ook snachts, ze komt er heel vaak uit en wil dan bij ons liggen, als ik er aan begin om d'r terug te leggen, moet ik dit soms wel 10 tot 15 keer doen! Zonder overdrijven!!! Echt volhoudertje dus! Ze droomt ook nog is heel heftig, heel vaak nachtmerrie's, dan heeft ze het over draken en beren die haar pakken. Ben al heel voorzichtig met alle verhaaltjes voorlezen enz enz> Niks helpt. Lampje ook niet. Ondertussen zijn we oververmoeid en ben ik ten einde raad.....
Hier verkopen ze ook van die nachtlampjes bij de supermarkt/drogist overigens Gewoon in het vak zegmaar naast de babyvoeding.. waar ook de flesjes/bekers/knuffeltjes liggen. voor anne is dat duidelijk echt niet genoeg... nu hebben we een schemerlampje met een philips nightlight erin. gewoon een gloeilampje dus.. maar wel maar 7w dus je bent niet arm als het heel de nacht brand.. en hij is minder fel natuurlijk. In een bloemlamp van ikea.. roze plastic kap dus hij laat wat minder licht door ook nog. als het aan anne ligt gaat daarentegen het grote licht ook nog aan.. want anders komen de krokodillen... (geen idee hoe ze daar ooit op gekomen is.. maar die wonen als sinds ze in een peuterbed slaapt onder de commode) het is hier 3 weken echt niet te doen geweest.. werd ze echt in dikke paniek wakker... werden er helemaal gek van en ineens was het over? snapten er niets van wel vraagt ze elke avond "en als er wat is mag ik mama roepen he?" en ja natuurlijk mag dat als ze eenmaal slaapt gaat het wel gelkkig. Althans.. de enorme blinde paniek is over.. het bang in het donker is verre van over @sammie: mja als die draken en beren er eenmaal in zitten.. krijg je het er niet meer uit lijkt het de krokodillen hier blijven ook elke avond terugkomen... wij hebben anne aangeleerd dat ze ze weg kan sturen... (en zeggen dan ook: kijk, ziejewel.. daar gaan ze, lekker in de tuin spelen) en nou luisteren ze heel vaak toch niet naar anne... maar als mama of papa ze wegstuurt dan lukt het vaak toch wel. (en in noodgevallen til ik de krokodil op en gaat hij mee naar beneden ) wij proberen een beetje een middenweg te vinden tussen de overduidelijke fantasie... en toch zorgen dat het niet eng is ontkennen helpt hier namelijk toch niet.. ze begint meteen weer te gillen zodra je de deur dicht doet. maand geleden... anne boven aan de trap "mama... ? de krokodil is verdrietig!" wat bleek.. de krokodil zat op de trap in een hoekje te huilen omdat hij niet mee mocht spelen... ik smolt accuut (plus dat is heel wat anders dan in je billen gebeten worden!) dus toen mocht hij met mama mee beneden op de bank koffie drinken.
@saskia wat jullie doen is super! Een kind kent fantasie nl niet en voor hem/haar is die fantasie absoluut werkelijkheid. Zo'n kind is ervan overtuigd. Als jij er boos om word of het wegwuift kan een kind zich heel onbegrepen en bang gaan voelen. Hier overigens een nachtlampje van ikea
Wow, wat hebben we allemaal toch eigenwijze 3 jarigen!! Wij zitten nu ook in die fase. Alles uitproberen, ruzie maken, gillen, huilen, etc. Ik blijf ook volhouden, maar ik word er wel erg moe van. En ik zou het helemaal niet trekken als ze 's-nachts dan ook niet zou slapen. Gelukkig slaapt laura wel goed. Wij hebben hier de airconditioning altijd aanstaan en daar zitten lampjes in. Dus haar kamertje is nooit helemaal donker. En dat vindt ze nu iig voldoende.
wij kijken voortaan ook eerst of alles krokodil en monster veilig is voor ze in bed stapt voelt ze zich toch een stuk prettiger. heel soms vinden we wel is een enge beer ofzo maar die gaat dan inderdaad de raam uit of moet naar beneden . hoe leuk ze het dan ook mee doen he. zo fantastisch
Heel herkenbaar, onze zoon is dan wel nog iets jonger maar wat je schrijft herken ik helemaal... Zijn zusje krijgt regelmatig een duw of hij knijpt haar oid. En ons test hij ook heel erg uit de laatste weken. Ik probeer consequent te zijn maar dat is heel erg moeilijk het is ook echt een driftkikker en kan heel hard krijsen haha. Met slapen hebben wij sinds enkele maanden ook een nachtlampje. Dit gaat zelfs overdag (middagslaap) aan. Het is er een van Ikea.
dank je wel voor jullie berichtjes. Het is zo herkenbaar en ik zocht op een verdrietige dag als deze steun. En gevonden, tenx tenx. Ik kan nu weer wat opgewekter de dag aan.
vanavond.. de popjes zaten bij elkaar op schoot want ze waren bang voor het "splook" (vast een combi van spook en sprookje denk ik ) dus ik "ja maar er is toch helemaal geen spook?" "gister wel hoor mama" "oh en wat heb je dan gedaan toen?" (gister sliep ze bij oma" "ksst! ksst! onder de kast splook!" so cute