Mijn man en ik zijn beide voor het werk vaak in het buitenland. Ons zoontje van ander half gaat dan naar mijn schoon ouders. Dit gaat al zo sinds zijn geboorte en ging altijd goed. Mijn zoontje is een makkelijke slaper. Hij slaapt overdag nog 1 keer en als hij moe is gaat hij bij de deur staan zwaaien dat hij naar boven wilt om te slapen. En s avonds loopt hij na t voorlezen naar zijn bedje en pakt dan zijn tuttel en speen en als je hem neer legt gaat hij rustig liggen en slaapt zonder een kik te geven in. Nu hebben we een maand vakantie gehad en zijn dus dag en nacht samen met hem geweest ( mijn man ik en ons zoontje) Afgelopen week moest ik van vrijdag avond tot en met dinsdag weg voor t werk. Die avond en middag zijn mijn man en hij samen geweest, geen probleem. Mijn man moest de volgende dag weg tot en met dinsdag en heeft hem naar zn ouders gebracht. En daar is het ergens mis gegaan. Hij wilde daar niet slapen, wil niet meer gaan liggen en als je weg loopt zet hij t op een krijsen. Nu kan ik me voorstellen dat t weer wennen is voor hem, opeens mama en papa weg. Nu is hij alweer sinds dinsdag thuis , maar nu is t thuis net zo. Hij wil niet meer slapen en gilt t uit. Ook wordt hij s nachts vaak wakker en zijn we zeker 2 uur met hem bezig om hem weer in slaap te krijgen. We halen hem niet uit zn bedje, maar troosten hem daar. Ik kan me voorstellen dat hij bang is geworden dat wanneer hij gaat slapen dat opeens zijn ouders er niet zijn en dus zijn ogen niet meer dicht durft te doen. Echter dit was nooit een probleem. Mijn vraag aan jullie is: wie herkent dit? Hoort dit bij de leeftijd of is het verlatings angst? Hebben jullie nog tips? Vindt het met name zo zielig voor hem! Overdag is hij niet bij ons weg te slaan, erg aanhankelijk ( was hij nooit) maar is verder erg lief en gezellig. Omdat hij waars ons in de gaten kan houden of we wel bij hem blijven. Sorry, heel verhaal, maar we weten niet hoe we zijn vertrouwen weer terug kunnen geven of dat het bij de leeftijd hoort.. Alle tips zijn welkom!! Patty
Anderhalf is wel een verlatingsangstleeftijd, dus zijn reactie kan heftiger zijn. Ik denk dat hij inderdaad bang is dat jullie hem weer 'alleen' laten, hij heeft dit besef en kan meer anticiperen op wat mogelijk gaat komen. En tegelijkertijd snapt hij niet wat jullie gaan doen en dat jullie echt wel terugkomen. Misschien zijn er boekjes voor die leeftijd die hierover gaan? Verder veel uitleggen en vertellen dat mama altijd terug komt. O wacht: De UIlskuikens is misschien een geschikt boekje. Gaat over een mama uil die altijd terugkomt. Misschien heb je daar wat aan. Verder geen tips behalve: is het niet mogelijk dat jullie je trips omstebeurt plannen? Ik neem haast aan van niet, anders hadden jullie dat wel gedaan denk ik
Hoi hoi, Hier ook 1 van anderhalf! Altijd goed geslapen en nu echt drama...het zal even wennen zijn na de vakantie maar denk toch ook wel dat het met zijn leefdtijd te maken heeft hoor. Groetjes Lysanne
dat heb ik OOK wel gelezen HOOFDLETTERS zijn niet nodig hoor... er zit echter een HEEL GROOT verschil tussen 16 maanden en 20 maanden VANDAAR dat ik het vroeg
Wat hier het probleem bleek te zijn dat Kylian het gevoel had de controle te verliezen over het donker en licht zijn. Wij hebben hem toen een nachtlampje gegeven (q10 tien, die hebben niet veel stroom nodig en worden ook niet warm) die hij zelf aan en uit kon doen. Ook heel duidelijk de afspraak gemaakt dat alleen Kylian aan de lamp mocht zitten (dus wij zetten hem 's nachts niet uit). En toen was het weer goed. Nu is hij bijna 4 en sinds 2 weken wil hij zonder lamp slapen maar dan moet zijn deur wel helemaal open zodat er daglicht binnen komt. Soms wordt hij 's nachts wakker en dan is er paniek (want dan is het donker) dan ga ik hem troosten en doen we zijn lampje aan en is het weer goed. groetje sAnita
Bedankt voor alle reacties! Om op jullie vragen terug te komen: Mijn zoontje is 18 maanden EDenk niet dat het aan dag/nacht ligt, aangezien hij overdag ook niet meer wilt gaan liggen. We proberen idd alles uit te leggen wat we gaan doen. Ook proberen we de trips naast elkaar te plannen,maar dat luktniet altijd, helaas.. OOw...wisten we maar wat het was en wat we er aan konden doen. Vannacht weer twee en half uur gegild, wordt er een beetje moedeloos van. Dat boekje ga ik zeker halen, goed idee! Mochten er nog andere tips/visies zijn dan is dat van harte welkom! Fijne dag iedereen!
Het kan inderdaad een combinatie zijn; de leeftijd (cq verlatingsangst) en een maand volop aandacht van papa en mama. Mijn zoontje heeft nooit last gehad van verlatingsangst, totdat ie 2 maanden geleden opeens begon te huilen als we hem achterlieten op het KDV! Jeetje, dat was ik helemaal niet van hem gewend en ik vond het moeilijk... Het heeft een maand geduurd en nu lijkt het over te zijn. Ik kan me voorstellen dat je zoontje even in de war is, maar dat gaat vast weer over. Sterkte!
Yukl vandaar dat ik naar de precieze leeftijd vroeg.. De leeftijd waarop jou zoontje het had was dus 16 mnd en volgens mij hebben ze dat rond die tijd en dan weer ff niet en rond 20 mnd is ook weer berucht geloof ik (hier momenteel ook) ik denk dat je gewoon écht jullie reizen naast elkaar moeten plannen..
@ lovelyDK: maar niet ieder kind heeft er op hetzelfde moment last van Ik geloof dat er onder het jaar ook een periode van verlatingsangst bekend is. Daar heeft zoonlief nog nooit last van gehad. Dus waarom zou de kleine van TS daar niet nu last van kunnen hebben (aangewakkerd door de maand vakantie)?
Hoi, Wat vervelend voor jullie en je zoontje dat hij zo overstuur is elke keer. Ik zou hem uitleggen wat er gebeurd en wat er gebeurd is. Als hij zo overstuur wakker wordt s'nachts zou ik zeggen: papa en mama blijven bij jou , ga maar lekker slapen ect. Ik denk dat je kindje meer snapt dan dat je denkt, het zal misschien niet gelijk helpen, maar hem wel een gevoel van zekerheid geven. Bij opa en oma zou ik een kalender maken waar ze samen de dagen afkruizen. Als hij overstuur is, naar de kalender gaan en uitleg geven over waar papa en mama zijn en hoelang het nog duurt voordat ze terugkomen. Veel praten dus. Succes! Ik hoop dat het snel beter gaat. Liefs Suzanne
Yukl gelukkig weet jij overal de oplossing voor misschien kunnen we beter voortaan allemaal een pb naar jou sturen, komt alles goed! Ik probeer alleen mee te denken met ts
ging dat maar zo makkelijk... We kunnen een en ander aangeven maar t bedrijf bepalt uiteindelijk wanneer en hoelang we van huis zijn. We hebben bvb in 10 jaar tijd nog nooit samen vakantie gehad en/of kerst/oud en nieuw samen kunnen vieren thuis. Maar dat is een gegeven en dat is de keuze die we gemaakt hebben. En vooralsnog ging het altijd goed met slapen van de kleine bij opa en oma. Dus begrijp niet wat er opeens veranderd is dat hij niet meer wil slapen.. Ik denk gewoon t vertrouwen blijven geven dat we altijd terug komen en hopen dat hij ook weer durft te gaan vertrouwen.. Nogmaals dankvoor de reacties!
Heeft ie niet toevallig ergens anders last van? Klinkt als verlatingsangst, maar omdat wij zelf een klein beetje aan het tobben zijn met oorpijn dacht ik daar nu aan (wordt dus zwaar beïnvloed door mijn persoonlijke situatie, maar dacht ik zeg het toch even).