Ik begreep van TS dat er gevraagd werd naar de algemene mening van iedereen en niet alleen naar diegene die er wel voor kiezen om fulltime te werken. En ik zeg ook niet dat de vrouw niet fulltime mag werken, maar het gaat om beide anders hoef je je kind ook geen 5 dagen naar de opvang te brengen.
Nee hoor, er wordt gevraagd hoe meiden het ervaren die in een soortgelijke situatie als de topicstarter zitten.
Reacties van mensen die "anti-FT" zijn kunnen me echt het gevoel geven dat we het niet waard zijn om kinderen te nemen/krijgen. :x BTW, mijn ouders hebben ook altijd FT gewerkt, en heb niet de indruk dat ik onstabiel ben, emotioneel verneukt of wat dan ook. Altijd goeie band gehad met m'n ouders, nooit problemen gehad of het gevoel dat ik iets tekort kwam...
Wat een leuke topic! Zijn er nog plaatsen in de club? Ik dacht dat ik veel werkte maar nu heb ik echt bewondering voor jullie, dames! Ben niet echt een carriere frick (= per se een partner of een top manager worden etc) maar ik ben heel goed in wat ik doe en daardoor ben in de organizatie gewaardeerd. Oorspronkelijk had ik het idee om 3 dagen te gaan werken maar tijdens mijn zwangerschapsverlof heb ik een promotie aangeboden gekregen die ik niet kon weigeren Dus na het verlof begon ik met 3 dagen op kantoor + 1 dag thuis en vanaf dit jaar gewoon 4 dagen op kantoor. Op vrijdag ben ik vrij en normaal gesproken is het ook echt vrij maar omdat ik een "fast moving consumer goods" industrie werk, zitten er pieken tussen, en omdat ik een eindverantwoordelijke voor een divisie ben, moet ik ook 's avonds, op vrijdag, weekend of een feestdag mijn laptop aanzetten of een conference call hebben. Vindt mijn baas volgens mij het eerger dan ik Mijn man werkt gewoon 5 dagen, is echt ouderwets Daarom is het altijd puzzelen als ons dochtertje ziek is maar we hebben nu een hulp / stand-by oppas die 2 dagen in de week beschikbaar is en andere 2 dagen coveren we zelf (1 x iedere ouder). Nadel is dat ik 2 uur reistijd per dag heb. Daarom zit ik met het idee om iets in de buurt te zoeken en tegelijkertijd nog een stapje in mijn carrere maken, maar dat is nog een beetje vazig. Maar dames, vinden jullie de belastingstelsel niet demotiverend? Als ik zie hoeveel we netto overhouden na iedere promotie of salarisverhoging of meer uren werken, schrikken we dood - soms gaan we echt op achteruit! Met name KDV is een grote kostenpost geworden sinds ik back to work ben, 700 euro per maand eigen bijdrage! Dat men in deeltijd niet kan groeien vind ik het grootste onzin. Zoals het hier is al gezegd, mogelijkheden genoeg voor 4 dagen, en als je efficient werk, krijg jij alles geregeld thuis en aan het werk. Dat taboo op zorg voor kinderen uit te besteden is echt niet meer van deze tijd - Lisa gaat met veel plezier naar de kdv en leert daar veel meer nieuwe dingen dat ik haar kan aanbieden. Leuk kletstopic, gaan we door!
Ik denk eerlijk gezegd dat we echt beter een topic bij "clubs" kunnen starten, ik vind het zo jammer dat wat een topic over de combinatie carrière en moederschap zou kunnen zijn (zo was het ook geopend), weer zo'n oeverloze discussie wordt.
Tjah! ik werk ook fulltime en noelle moet ook 5 dagen naar het kdv. Het is gewoon niet anders. Nu kan ik haar alles nog geven wat ze wilt.. Zonder baan gaat dit niet en kunnen we ons huis uit. Dus het is het 1 of het ander.. Ik heb ook geen familie in der buurt wonen die op haar kan passen.. Was t maar waar..
Sorry mamavankirsten.. bovenstaande passage kwam op mij anders over... komt waarschijnlijk door de drie vraagtekens en twee uitroeptekens en het gebruik van 'je'...
Ik vind absoluut niet dat moeders die fulltime werken (én de partners ook) het niet waard zijn om kinderen te hebben, maar ik vind het ook weer niet "ideaal" en snap niet dat sommige ouders er voor kiezen. Op ons kinderdagverblijf zit ook een meisje dat er 5 dagen per week zit, ze is er altijd al om 07.00 en wordt ook echt pas om 18.30 opgehaald. Ik voel dan best wel een beetje medelijden met dit kleine meisje,. Ik ben zelf carriere gericht en zou best fulltime willen werken, maar dan zal mijn vriend minder gaan werken. Of beiden 4 dagen per week zodat Liam maar 3 dagen per week naar het kinderdagverblijf hoeft. Wat ik wel jammer vind is dat hier nu een hele negatieve discussie over ontstaat, iedereen heeft hier toch een eigen mening over en doet wat hem/haar goed lijkt. Prima dat er een discussie onstaat over wel/niet fulltime werken, maar het moet wel leuk blijven en ik vind het een beetje onzinnig dat mensen gaan reageren die enkel verwijtende opmerkingen kunnen maken.
Haha ik dacht gisteren nog aan de niet-motiverende werking van ons belastingstelsel toen ik typte welke fooi wij terug krijgen voor de kinderopvang. Maar ja, ik werk ook niet echt voor het geld an sich (wat natuurlijk wel erg lekker is) maar ook voor een heel groot deel voor de voldening die het me geeft. Qua deeltijd geloof ik dat we hier wel redelijk op 1 lijn zitten met z'n allen, maar 4 dagen in de week wordt niet echt meer als deeltijd gezien. Alles beneden 4 dagen maakt carriere maken en promoties wel erg moeilijk.
@werkdag zelf indelen: Ik lees bijna alle dames hier zeggen dat dat wel een must is, en dat bijna iedereen er ook een zekere mate van vrijheid in heeft. Mijn man en ik allebei ook en dat maakt het leven echt veel makkelijker! Geen problemen met als mini een keertje een prikje moet halen, dan werkt 1 van ons gewoon thuis die dag en werkt wat langer door. Ook weinig stress met naar de gastouder brengen en halen want als je een beetje flexibiliteit in je werkuren hebt maakt het ook niet uit of je 's ochtends met je nette werkpak aan ineens in de deuropening helemaal ondergekotst wordt door je kind, dan heb je nog tijd om je om te kleden
Mee eens, kunnen we de mods niet vragen dit topic te verplaatsen? We hebben al zo'n lekker beginnetje
sorry hoor! Maar ik kies hier uberhaubt niet voor! ik had ook graag fulltime bij mijn kindje willen zijn! Maar dat kunnen we gewoon neit opbrengen. We hebben iedere cent nodig!! ik moet noelle dus wel 5 dagen wegbrengen. Van 8 tot 5. Binnen dit bedrijf is of FULLtime werken, of eruit. Maar heel veel komen me echt over van; als je fulltime werkt en het zonder fulltimewerken financieel niet red mag je geen kinderen nemen.
Mijn man is UD (en postdoc) en heeft een vast contract Dus ook in de academische wereld kun je zekerheid krijgen mbt contracten. Maar waarschijnlijk doel je meer op AiO's en postdocs.
Opvallend dat erg veel vrouwen flexibiliteit hebben in hun baan! En het allemaal als prettig/nuttig ervaren. De overheid is overigens van plan dit meer te stimuleren bij bedrijven, al vraag ik me af hoe ze dat gaan doen
Ik geloof niet dat er hier ook maar iemand is die jou aanvalt? Indien het echt financieel niet anders kan dan is het toch niet meer dan normaal? Volgens mij lees jij behoorlijk verkeerd. Er wordt juist gezegd dat wanneer je fulltime werkt en dit doet puur voor jezelf (en dus NIET omdat je het financieel nodig hebt) dan zetten sommige dames er hier vraagtekens bij of dit wel "ideaal" is. Yukl: Ik denk inderdaad dat flexibiliteit voor veel vrouwen de mogelijkheid creeert om carriere te kunnen en willen maken. Ben echter wel benieuwd hoe de overheid het wil gaan stimuleren? Hoe zit het eigenlijk met die van 9 tot 3 banen? Daar was een tijd geleden ook zo'n campagne over geloof ik? Toch heb ik nog nooit iemand gehoord die zo'n baan heeft en ik heb ook nog nooit een vacature hiervan gezien?
Voor een je een UD aanstelling hebt bij ons (Geesteswetenschappen en Natuur/Wis/Scheikunde) ben je meestal al 40 of ouder, en heb je een slopend proces van tenure track achter de rug. De enige 'jonge' UDs die ik ken, hebben 2 of 3 postdocs achter de rug OF zitten op een afdeling waar zoveel onderwijs nodig is (zoals Rechten) dat er veel meer UDs benoemd worden. Ik zit in een tak met misschien 20 studenten per jaar, mijn man ook. Mijn man heeft een lange route genomen naar promoveren (mavo-MBO-HBO-WO), en is nu met zijn 1e postdoc bezig (en wordt 35), ik ben 30 en nog niet gepromoveerd. Dus die zekerheid die er wel is, komt voor ons pas vrij laat, als hij al komt, vergeet niet dat wij dan ook een UD positie zouden moeten bemachtigen op dezelfde universiteit (iig wel als we hier in het Noorden blijven).
@ MvLiam: inderdaad, ik heb daar ook niets meer over gehoord. Ken niemand die een 9 tot 3 baan heeft... De overheid is er volgens mij niet zo goed in om hun projecten lang vol te houden @ evenstar: dat is wel minder inderdaad! En dan zit mijn man te zeuren dat er zo weinig hoogleraar plekken zijn Hij zit bij psychologie (wel de richting methodenleer, die hebben ook maar 10 studenten per jaar) dus daar zijn denk ik wel meer UD plekken. Bovendien denk ik (wat misschien belangrijker is) dat ze bij psychologie makkelijker aan subsidies kunnen komen. Ze hebben dan ook belachelijk veel AiO's en postdocs en daardoor dus erg veel geld.
Gelukkig wordt het bij het NWO ook gestimuleerd (gezien het nog altijd treurige aantal vrouwelijke hoogleraren). In het Veni-Vide-Vici traject is er een soort vertragingsclausule mbt het moment van aanvraag van de beurs (normaal tot 5 jaar na de promotie voor een Veni, maar een stuk meer als je tussendoor kinderen hebt, en die verlenging is per kind, en geldt volgens mij ook voor deeltijd/ouderschapverlofopnemende vaders). Maar hoe dan ook: het blijft een kwestie van veel ballen in de lucht houden. Ik verzucht wel eens (als ik eventjes dikke wallen en een klein beetje zelfmeelij heb ondanks dat het een zelfverkozen toestand is )... je moet rond je dertigste wel alles tegelijk, zeker als vrouw: als je carriere wilt maken is de periode tussen afstuderen en je 35ste cruciaal, en voor het stichten van een gezinnetje zit je precies ook in die periode, tenzij je het niet erg vindt om te wachten tot na je 35ste, dat kan een keuze zijn, maar dat wilde ik dus niet. Ik kwam mijn man nou eenmaal niet tegen op een zodanig moment dat ik eerder aan kinderen had kunnen beginnen dan nu, en voor een promovendus heb ik een heel gemiddelde leeftijd. Nu valt de ideale tijd voor ons om een gezinnetje te stichten gelijk met een de periode dat we carriere-techisch ook het meeste uit onszelf moeten halen, en dat vind ik best zwaar.
Ah, psychologie... ja daar hebben ze absoluut sneller gelden en posities dan bij mijn tak van sport. Geeft ook niet, met psychologisch onderzoek wordt in de praktijk ook veel meer gedaan dan met mijn fundamentele gefröbel. Dus moet daar ook in geinvesteerd worden, bovendien hebben ze daar volgens mij zelfs overwogen om studentenstops of numerus fixus in te stellen... haha, dat zie ik bij ons niet gebeuren (*stelt zich even een dramhek voor bij haar afdeling* ). Mijn man heeft nog een uitwijkmogelijkheid naar de industrie, maar ja, dat moet je ook willen, dan werk je echt in opdracht van, en niet als pionier op een stukje DNA, bij wijze van spreken