Ik wordt bijna gelukkig van jullie verhalen. Hoe vreemd dat ook moet klinken. Écht, ik had het allemaal zo zelf kunnen schrijven! Hier gelukkig wel een man die graag mee gaat naar de gyn. Hij zegt ook dat ik hem dingen moet zeggen om te doen. Ja heel leuk, maar als ik dan steeds moet horen "dat doe ik morgen wel" heb ik er zat van en ga zitten mokken. Nu maar gezegd dat we morgen naar een rolgordijn gaan kijken. Prima, hij gaat wel mee! Hm, zo moet ik dat dus gaan doen.
Jazeker heel herkenbaar hoor, deze zwangerschap gaat zo snel. Eerst keek ik zo uit naar die echo's en vk bezoekjes en die leken dan zo ver weg. Terwijl ik nu op Vrijdag vaak heb van oja maandag moet ik alweer naar de vk. Ik heb het kwa regelen nu wel juist andersom omdat we bij de eerste overal erg laat mee waren 32 weken geboorte kaartjes bestellen, 35 weken erkennen, 38 weken bed op klossen, we hebben zelfs met 36/37 weken heel onze slaapkamer nog verbouwd en beneden met een matras op de grond geslapen hihihi. Als ik daar nog aan denk Nu hebben we het erkennen al geregeld, geboorte kaartjes zijn uitgezocht en over 2 weken wordt aan het kamertje begonnen. Maar net als Anne moet ik ook vaak denken hoe ver ik precies ben dan zeg ik 17 weken. Dan denk ik ohhh dat is morgen alweer 18
Ook wij liggen precies op 1 lijn! Ik heb nu verlof dus merk wel dat ik me nu (eindelijk) wat meer focus op de zwangerschap. Ik schrijf zwangerschap want het is niet eens zo dat ik de hele dag aan de baby denk. Daar voel ik me wel eens schuldig over. Probeer daarom 's avonds in bed altijd even met de baby te spelen. En dan voel ik wel weer de kriebeltjes, hoor, want ze is hartstikke welkom! Ik moet me dan helekmaal terugtrekken en in mezelf keren. Heel vreemd, dan lukt het pas. Maar ja, het is gewoon druk en zwaar. Een kleintje die rondloopt en eentje die in je ronddobbert, hahaha. Ik kijk veel meer uit naar het moment dat ze er is. Dat ik kan zien hoe ze eruit ziet en op wie ze lijkt. Dat ik haar kan ruiken (want toen mijn eerste dochter er eenmaal was, heb ik uren aan haar lopen snuffelen, zo'n bijzondere geur. Back to nature ) Daarom weet ik dat het wel goed zit en dat ik de aandachtsuurtjes na de geboorte dubbel en dwars zal inhalen.
Ik ben nog niet zo lang zwanger van de tweede maar ik betrap me er nu al vaak 's avonds op dat ik denk: god, das waar ook, ik ben zwanger! Ik sta er gewoon niet bij stil terwijl ik bij mijn eerste zwangerschap echt aan niets anders kon denken.
Bijna de eerste verjaardag zie ik! Daar ben je nu toch veel meer naartoe aan het leven? Tenminste, dat had ik wel.
Haha, zijn er ook zwangeren die dit niet hebben? Fijn zeg, dat iedereen dit zo ervaart! Ik moet ook even nadenken over het aantal weken, de tijd gaat ook veel sneller. Bij de vorige zw zat ik er echt op te wachten, wist ook altijd precies hoe groot de baby precies was en dat soort dingen. Nu was ik ook 'opeens' 12 weken en nu alweer 15, jeetje, tijd vliegt. (vandaag ook, moet nu echt naar bed, weltrusten!)
Geloven jullie me als ik schrijf dat het bij een derde ECHT NOG sneller gaat.... en inderdaad dat mensen dit dan zo normaal vinden.... dat ze niet eens meer feliciteren.... "alles wegwuiven met de woorden: ach het is je derde"..... en niet begrijpen dat je nu ook tegen een bevalling kan ophikken... "jij weet wat je kan verwachten"...... Tuurlijk... heb gelukkig hier 10 weken geleden het script van mn derde bevalling al op de post toegezonden gekregen.... ff doorgenomen..... de eerste oefeningen zijn over een paar weken... en de generale repetitie staat gepland als ik 37 weken ben.... om vervolgens de grote finale te hebben op precies 6-9...... om 10.00 uur... Gelukkig ben ik behalve in het bezit van een uitgelubberde baarmoeder (ja dat heb ik echt te horen gekregen) ook in het bezit van een super slappe rekbare muts... die binnen no-time die gewilde 10 cm ontsluiting behaald... Wellicht een dikke 15..... zodat deze derde spruit, met een grote snelheid zo in de handschoenen van de verloskundige wordt, gelanceerd, terwijl deze rustig aan haar koffie staat te lurken. Verder heb ik de mazzel als thuisblijfmama want peuter en dreumes houden zich precies aan mn pauzetijden... zoals we hebben besproken in de CAO.... Krijg van de verloskundige te horen dat ik rustig aan moet doen... en een absoluut tilverbod... Heb mn peuter en dreumes maar voor de zekerheid in het begin van mn zwangerschap op een streng dieet gezet..... zodat ze eerst niet meer als 10 kilo wogen.... en nu probeer ik die 5 kilo te bereiken... want tja meer mag ik toch echt niet tillen.... Gelukkig springen zelf op de eetstoelen voor het eten en commode voor een schone broek.... dus dat scheelt... Ben mn peuter trouwens aan t inleren, zodat hij tijdens mn zwangerschapsverlof (over 4 weken) de huishoudelijke taken en de zorg van zn zusje kan op zich kan nemen..... Je kan er niet op tijd genoeg mee beginnen.... heb niet voor niets dreumes een baby born op haar verjaardag gegeven.... vooruit denken noemen ze dat.....
Ik heb niet alles terug gelezen dus waarschijnlijk val ik in herhaling maar bij mij is het precies andersom. Ik heb totaal niet genoten van mijn eerste zwangerschap, ik was erg onzeker en wilde gewoon dat ons kindje zo snel mogelijk kwam! Eenmaal bevallen kreeg ik daar een heel rot gevoel over, zoiets maak je niet zo heel vaak mee. Nu ik dus weer zwanger ben heb ik me voorgenomen echt te gaan genieten! Morgen weer een echo en daar kijk ik zo naar uit... Ik kan niet wachten om weer een kamertje uit te gaan zoeken en weer maatjes 50-56 te gaan kopen.
ik hoor dit niet graag allemaal.. heb van mijn vorige zwangerschap zo bewust genoten, en dat wil ik de volgende keer eigenlijk weer. maar ik ga zeker wel weer yoga doen, kan ik er in ieder geval 1x per week bij stilstaan. (maar goed, eerst maar eens zwanger raken....)
..oh wat fijn dat jullie dat ook hebben! ik had me ook van alles voorgenomen maar in de praktijk werkt het toch even anders... We zijn het nog niet eens 100% eens over de naam! ai... Mmm, ik ga nu meer eens wat kleertjes uitzoeken, kijken wat ik nog aan moet schaffen...
Ach, als je een paar pakjes en rompers hebt ben je al een heel eind! Ik heb genoeg in de kast, maar weet nog dat je zoveel krijgt dat het nog moeilijk is om je kindje alles aan te kunnen trekken voor ie eruit is. Hoever ben je zwanger? De namen gewoon heel vaak roepen en schrijven. Zo vielen er bij ons steeds meer namen af en kreeg ik uiteindelijk m'n zin!
wat ben ik blij dit te lezen zeg! ik ben nog maar net zwanger en het voelt allemaal zo anders! dacht al dat ik niet helemaal normaal was. maar als ik dit allemaal zo lees... hoort het er allemaal bij. jeeeeej ik ben nog steeds "normaal"