Joh, ik ben Italiaanse en soms kan ik ook "losgaan"hoor. Zelfs een "normale discussie"gaat tussen de broer en zussen gewoon flink heftig ( neem elke Italiaanse parodie en hij klopt aardig, ) Hi hi. Ik ben helemaal niet Aso f iets dergelijks ( vind het ook niet een bepaalde eigenschap van een aso of niet) Maar... Soms is het wel beter om tot tien te tellen. En natuurlijk helemaal niet schreeuwen als je kind erbij is.
Ik ben persoonlijk erg blij met de reactie van kvinna. Want inderdaad...er is ook een kindje dat het getier van haar mama over zich heen krijgt. Men maakt mij moeilijk wijs dat er ALTIJD rekening wordt gehouden met een kleintje wanneer en waar mama eens uitgebreid gaat schreeuwen of niet. Sterker nog...als het een gewoonte wordt, doet het er steeds minder toe wie er getuige is van een ruzie. TS schaamt zich op dit moment (gelukkig) voor haar eigen gedrag, omdat ze er niet meer omheen kan nu de politie aan de deur is gekomen. NU kun je er nog iets aan veranderen. Wanneer je de schaamte eenmaal voorbij bent en het gedrag bestempelt als 'normaal voor vrouwen, gedrag dat iedereen wel eens laat zien en waar niks mis mee is', dan ben je volgens mij een brug te ver. Plurkie, zoek alsjeblieft wel degelijk professionele hulp. Als je het niet voor jou (en/of je partner) doet, doe het dan in ieder geval voor je kind!!
wij schreeuwen ook. maar wij brengen altijd eerst de kinderen naar bed en gaan dan pas schreeuwen. Maar trek je niks van die buren aan..alsof hun nooit schreeuwen of ruzie hebben. Dat ze de politie bellen is alleen maar goed..ik heb zelf ook eens de politie willen bellen voor buren omdat ze heel hard schreeuwde en ik de buurvrouw keihard hoorde huilen...ze hadden nooit ruzie en dan als je het dan zo heftig hoort denk je meteen dat het erg te erg aan toe gaat en bij sommige is de politie ook wel nodig want die gaan weer over tot geweld
Plurkie Wat bedoel je nou? @ mamabeer: jullie brengen de kinderen naar bed en gaan dan schreeuwen? Worden ze er dan niet wakker van? Zie het een beetje voor me hoe dat dan moet gaan, je woede bewaren, kindjes braaf slapen en dan gaan papa en mama eens lekker een potje op elkaar schreeuwen
Lol, sorry, maar ik zie het al voor me "o lief, ik ben nu echt heel kwaad (op een gewone normale toon) Even de kinderen in bed leggen! ZO EN NU BEN JIJ AAN DE BEURT Ben het er ook mee eens, dat schreeuwen voor "anderen" heel dreigend over kan komen, wij hebben een beroeps schreeuwer/schelder als buurman, en dat is niet echt een pretje.
Met mijn reactie bedoelde ik niet dat ik vind dat je daar hulp voor moet zoeken, maar TS geeft aan dat ze niet zo'n moeder wil zijn. En als je consequent schreeuwt, is het echt niet raar als je daar hulp bij wil. Ik doe het zelf niet, schreeuwen waar de kleine bij is.
oh erg , doen we ook welles , ik kan mij emotie's ook niet onder controle houden , dan ga ik scheeuwen ,heel hard soms , maar altijd als kinderen niet thuis zijn , dan denk ik het kan wel even gelukkig gebeurt het niet zo vaak maar eens in paar maanden kan wel gebeuren en zo laatste ook , ramen ,deuren open , alle buren hebben mij gehoord ,dat weet ik zeker want buurf maakte een kwetsend opmerking van dan schaam ik me dood , ik sta wel op lijst voor therapie , heeft ook met verleden te maken dat ik nu zo heftig reageer maar schaam me wel dood voor hoor , vooral omdat iedereen kent ons als leuke buren , gene overlast enzo , allen eens in zo veel tijd dan gebeurdt het wel
ja we zijn heel goed in een blij gezicht op te zetten we brengen ze naar bed en dan gaat het los hahaa gelukkig hebben wij maar 2 a 3 keer per jaar ruzie en het is meestal rond de december maand en in mei heel stom maar altijd in deze maanden hebben we een keer ruzie en vaak ook in de avond...volgens mij komt het lichaam dan tot rust en begint je agressie. Als de kinderen toch beneden zijn dan loop ik de voordeur uit en kom ik terug als ik rustig ben
owja ze worden er niet wakker van die van ons liggen meestal binnen 10 minuten de slapen en door alle herrie heen. Dat hebben we te danken aan onze buurman(die nu gelukkig weg is) die had altijd midden in de nacht keihard zn hardcore muziek aan staan zo hard dat je bijna uit je bed trilde en door die herrie slapen ze nu heel erg vast
Oeps....verkeerde naam voor TS. Ben in meerdere topics tegelijk bezig en denk dat ik haar naam net gezien heb of zo... Excuseer
jup, ik ben ook een schreeuwer, en schaam me er ook echt voor! zeker de laatste weken gaat het niet lekker tussen vriend en mij, en is het bijna iedere dag wel raak. morgen hebben we een afspraak bij de ha, kijken of we relatietherapie, hulp voor mijn schreeuwen en hulp voor problemen van vriend kunnen krijgen. mijn vader was een enorme schreeuwer, en heb het dus over genomen van hem. wil ook echt hulp hebben om minder te schreeuwen zodat mijn kids het neit ook over nemen.
ik heb het ook hoor, en als mij man dan nog gaat lachen dan is het hek helemaal van de dam.. maar ik schaam me echt niet voor me buren hoor ( haha mijn bovenburen moeder en 2 kids die kan je aan het eind van de straat nog horen) wel rot dat ze daarvoor de politie bellen zeg. wat moet je daar nou weer tegen zeggen, wat sommige zeggen over even weggaan,vind ik geen goed idee.. wij hebben altijd geleerd om niet boos weg te gaan en al helemaal niet in de auto stappen. stel je voor dat er wat met de ander gebeurd! je vergeeft het je zelf nooit als je net daarvoor ruzie hebt gemaakt,en weg bent gegaan.. en als je dan ECHT weg wil, doen wij toch altijd even de boosheid opzij zetten even elkaar een kus geven en dan pas weggaan!
hhahahhahaha ik heb een harde stem dus al ben helemaal happy dan is het net of ik ruzie maak hahahaha maar dan zit ik het gewoon vol enthousiasme te vertellen.
haha ik heb het ook weleens hoor. het is wel veel minder geworden. Wij wonen in een kleine straat waar de buren nog gezellig met elkaar op straat gaan zitten.we wonen in gehorige oude woningen Mijn overbuurman had het er pas over dat hij me weleens hoorde schreeuwen als mijn man en ik ruzie hadden. zei ik ook: klopt wel ja haha maar goed achteraf denk ik ook weleens had ik niet wat stiller kunnen ruzien? maar ik let er nu wel meer op moet ik zeggen, dus het gebeurd zelden nog. ik ben gewoon expressief kun je zeggen haha zoals hier genoemd is heb ik ook een harde stem dus dat werkt ook wel mee.
Ik schreeuw echt nooit als we 'ruzie' hebben, maar ik heb dus ook nooit knallende ruzie. Wel discussies en meningsverschillen natuurlijk, maar verder niet. Als je echt aan jouw manier van ruziemaken wilt werken, dan zou ik daar allereerst op een rustig moment met je partner over praten. Wat vindt hij, wat wil hij er aan doen (je maakt tenslotte samen ruzie, dus moet je er ook samen wat aan doen in mijn ogen). Je kunt proberen afspraken te maken, bijvoorbeeld een codewoord afspreken waarna je de kamer uitgaat oid. Je zou ook voor een vorm van therapie kunnen kiezen waarbij jullie op dit punt worden geholpen. Misschien dat je daar meer pointers en tips van oppikt. Tussenweg kan ook nog zijn om in de bieb naar boeken hierover te zoeken of op internet naar sites.
Ik schreeuw zelf ook nooit maar bij mijn vader en stiefmoeder werd wel altijd geschreeuwd en ik zal nooit vergeten hoe verschrikkelijk ik dat als kind vond... Ik hield me dan maar stilletjes afzijdig op m'n kamer of sloop de deur uit naar m'n tante die enkele huizen verderop woonde. De buren konden dit ook vaak horen en ik schaamde me als kind dood tegenover hen. Was ook met niemand van de kinderen in onze buurt bevriend omdat ik bekend stond als dochter van... Ik hoop echt dat jullie eraan zullen werken want het heeft geen zin om te roepen, het is écht niet leuk voor jullie kindje en het is een slecht voorbeeld. Hoe zou je reageren als jullie kindje zo tegen jou zou roepen? Waarschijnlijk zou je zeggen (of roepen?) dat het niet kan, dat ze straf krijgt,.... terwijl je net hetzelfde doet...
Daar was ik weer. Ik wil absoluut niet gaan gillen waar mijn dochter bij is. Maar het gebeurt wel. We hebben geen plekje waar we haar dan naar toe kunnen brengen, dus het is wat moeilijk. Verder hebben we echt een heel gehorig huis (als wij normaal lopen op blote voeten, belt de buurman al aan dat zijn tl-buizen staan te trillen) Op het moment van zo'n ruzie kan het mij heel weinig schelen wie er mee staat te luisteren. Het gaat dan ongeveer zo:' sst, sta niet zo te schreeuwen, de buren kunnen ons wel horen.' Ik: Wat kunnen mij die buren schelen, ze mogen best weten hoe jij bent.' Achteraf schaam ik me natuurlijk wel, maar ter plekke. En weglopen doe ik ook wel eens, maar meestal keer ik dan weerom, omdat ik toch dat ene nog niet heb kunnen zeggen en dat moet en zal dan ook weer gezegd worden. En als ik niet helemaal klaar ben, blijft de boosheid in mij zitten. Relatietherapie heb ik voorgesteld, maar mijn man ziet dat totaal niet zitten. En ik in therapie.. tsja.. noem het schaamte, maar ik wil niet weer naar de dokter/psycholoog, in ieder geval niet in mijn eentje. Bij mij zit hoe ik reageer ook heel erg in mijn verleden en karakter, maar daar wil ik eigenlijk wel gewoon eens overheen kunnen stappen.
Ik zou er eerlijk gezegd wel hulp voor zoeken. Ruzies maken grote indruk op een kind. Wanneer je zelf al zegt dat je dit niet wilde maar dat je moeder het ook zo deed, en je dit dus eigenlijk van haar 'geleerd' hebt, dan weet je wat een voorbeeld het is voor je dochter.. Kinderen hebben altijd het idee dat zij de schuld zijn van een ruzie, omdat zij het anders voor zichzelf niet recht kunnen praten, het is gewoon schadelijk. Het is echt niet raar dat je schreeuwt, daar hoef je dit topic maar voor te lezen om te weten dat je niet de enige bent, maar slecht is het wel. En omdat je het echt uit onmacht doet is het denk ik wel goed om er hulp voor te zoeken..
Misschien kun je dan beginnen met een boek hierover? En dan samen met je man die dingen bespreken. Je zult toch op een of andere manier dit moeten doorbreken, daarvoor zul je dus bepaalde dingen anders moeten gaan doen. Misschien kun je proberen eerder in te grijpen, dus als je merkt dat een discussie de verkeerde kant opgaat, maar je nog niet te boos bent. Wat ook nog kan helpen is om je meer in te leven in hoe en waarom je man denkt en reageert als jullie ruzie hebben en wat zijn punt nou precies is. Hij moet dat dan natuurlijk ook bij jou doen Als je elkaar beter begrijpt, kun je normaler met elkaar praten.