Ik kan hier niet echt over meepraten. We zijn zelf vorig jaar getrouwd en toen pas samen gaan wonen. Voor mij heeft het huwelijk zeker wel een toegevoegde waarde: de belofte! Ik ben er heilig van overtuigd dat het beter is om bij de man te blijven die straks de papa van mijn kinderen wordt (tenminste, als we die kunnen krijgen natuurlijk). Voor de kinderen en voor ons. Een huwelijk (en relatie) is iedere dat weer voor elkaar kiezen, in elkaar investeren. Als je verliefd bent, gaat de liefde automatisch. Na die tijd is liefde een werkwoord! Een huwelijk/relatie is niet altijd even makkelijk, iedereen heeft zijn ups en downs. En juist daarom vind ik de belofte achter het huwelijk zo belangrijk: Een belofte dat je echt je uiterste best voor elkaar zal blijven doen. Die belofte geeft ons een hoop rust, omdat wij weten dat we elkaar (mede hierdoor) kunnen vertrouwen. We staan immers beide achter de belofte die we afgelegd hebben.
voor ons ook geen must, over een paar jaar als de kinderen oud genoeg zijn, gaan we ws trouwens. maar dan wel klein
ja meid heel leuk en aardig maar dit is niet wat ik wilde weten je mag uiteraard je mening geven maar was niet de opzet van mn topic snappie
Mijn vriend wil ook niet trouwen... Voor hem heeft het ook geen meerwaarde. Zijn nu 6,5 jaar samen. Heb mezelf er wel bij neergelegd inmiddels hoor. Dus tis geen issue hier gelukkig.
mijn man wilde eerst ook niet perse trouwen. Ik wel. Hij wilde graag een kindje. Ik wilde alleen een kindje in een huwelijk (ja ja ouderwets). Ik heb niet gedreigd ofzo maar hij is gaan nadenken en heeft me toen ten huwelijk gevraagd. Uiteindelijk vond hij het fantastisch. Zowieso is het die ene fantastische (maar wel erg dure...) dag. Maar ik vind het wel iets toe voegen om getrouwd te zijn. Noem het ouderwets. Ik wil niemand voor het hoofd stoten maar ik vind "vriend" toch anders staan dan "man" voor mezelf dan he. Ik vind dat als je trouwt je bewust kiest om je leven verder voor altijd met elkaar te delen. Dat dit niet zomaar het volgende vriendje/vriendinnetje is zeg maar.
Datzelfde wens ik jou toe Plurkie! Dat er ooit een keer een dag komt waarop we wel in een mooie jurk, gelukzalig lachend en met vlinders in onze buik kunnen vieren dat we als man en vrouw bij elkaar horen. Laat het me alsjeblieft weten als hij je ooit vraagt he? Ik wens je heel veel geduld, vertrouwen en bovenal liefde (voor jezelf). Een hele dikke knuffel voor jou!
voor mij is trouwen ook niet zo nodig... We zijn op maandagmorgen getrouwd omdat ik zwanger was, maar hebben het bijna tegen niemand verteld. Alleen onze ouders waren erbij en daarna zijn we thuis koffie gaan drinken en vervolgens gewoon gaan werken. We wilden niet gefeliciteerd worden enzo, want het was echt puur voor het papiertje.. Ik noem hem ook nog steeds mijn vriend. Mijn schoonzus is wel getrouwd met alles erop en eraan. Het was een prachtige dag en ze leken zo gelukkig samen. Twee jaar later zijn ze alweer gescheiden en toen bleek dat ze al járen elkaar ongelukkig maakte. Dan zou ik liever een fijne relatie hebben eerlijk gezegd en ook vooral blij zijn met wat je hebt.
Beetje OT maar goed : Ik kies ondanks dat ik niet getrouwd ben ook steeds weer om mijn leven met mijn vriend te delen. Ik voel me volledig met hem verbonden, ook zonder huwelijk. Ik heb soms ook het gevoel dat het sommige mensen (waarbij ik niemand aanspreek of tegen het hoofd wil stoten ) meer gaat om de dag van het huwelijk en dat die zo mooi en groots mogelijk moet zijn, dan om het huwelijksleven wat daarna komt.
Mijn vriend en ik hoeven ook niet zo nodig te trouwen. We zijn nu 12 jaar samen en vinden allebei dat het niet echt iets toe zou voegen aan onze relatie. Ik zeg niet dat het er nooit meer van komt, maar voorlopig niet. Het lijkt me dan wel leuk als de kind(eren) wat ouder zijn en het ook bewust mee kunnen maken.
Voor mij is het niet heel belangrijk, maar als mijn vriend me zou vragen zou ik zeker wel ja zeggen! We hebben een kleintje van ons samen onderweg, een grotere verbintenis is er naar mijn mening niet