Ik vind het ook zo raar dat mensen het vreemd vinden dat je maar 1 kindje wil. Net alsof je dat niet normaal is. Alsof je je moet verantwoorden dat je 1 kindje wil. Je vraagt toch ook niet waarom iemand 2 of 3 kinderen wil.
hoi meiden, ik heb dit topic helemaal gelezen en ik weet niet of ik hier ook mag schrijven maar wil het toch even kwijt. mijn man wil ook niet voor een tweede dus ik denk dat wij ook maar 1 kindje houden. ik zelf dacht eerst ook dat ik maar 1 kindje wou want ik voelde me helemaal compleet met zijn drietjes. de zwangerschap vond ik geweldig en heb ook echt genoten van de zwangerschap. de bevalling daarentegen vond ik vreselijk ben thuis bevallen. en na 2 uur had ik al 10 cm ontsluiting maar moet 2 uur persen en bijna naar het ziekenhuis. maar toch nog optijd gekomen. de placenta liet het ook bijna van zich afweten en kwam pas na een half uur en toen nog hechten terwijl de verdoving niet bij me werkt dat was ook niet echt een pretje. ik zei toen gelijk dit wil ik nooit weer! maar nu is onze kleine bijna 9 maand en het begint toch ineens weer te kriebelen weer een kleine baby wat geweldig. maar ja mijn man wil niet nog 1 er bij dus dan wil ik het ook niet. toch voelt het bij mij nu niet meer helemaal compleet. en zou ik dat andere kindje toch missen mocht ie er anders wel gekomen zijn. ik heb pcos dus er is altijd maar de vraag of het weer komt. dus zo kan het ook dat je er niet echt voor kiest maar je geen keus hebt omdat je er niet allebei achter staat. ik vind wel als je niet nog een kindje wil moet je dat zeker niet doen. en als mensen zeggen van wat is nou 1 kindje vind ik de grootste onzin die er bestaat. er zijn mensen die kunnen niet eens 1 kindje krijgen. wie bepaald nu dat 2 3 4 kindjes wel goed is. je moet doen waar je je goed bijvoelt dat is het beste aantal kinderen wat je op de wereld zet. liefs
Ik ben er nog niet uit. Was 39 toen ik meteen zwanger was. Vond het heerlijk om zwanger te zijn, maar was wel zwaar en bevalling ook. Ben nu na 14,5 maand aardig hersteld, maar nog niet helemaal. Ik ben bewust fulltime moeder en heb een geweldige zoon, maar een heel druk en gevoelig mannetje, heel slopend soms! Mijn man vind het goed zo, die wil mij een volgende zwangerschap besparen, heeft mij heel slecht zien liggen en dat is niet fijn, hij is bang dat me een volgende keer dit weer overkomt. Maar ik heb wel kriebel, want op zich heb ik genoten van mijn zwangerschap en een tweede zou ook heel welkom zijn. Aan de andere kant is alles goed zo en ik ben niet meer de jongste, dus... Mijn vriendin heeft een zoon van 12 en dat is een heel gelukkig kind met veel vriendjes en die heeft nooit ruzie met broertjes of zusjes en dat hadden wij thuis altijd. Ook geen hechte band onderling. Ik word onderhand moe van de mensen die vragen: "En? Al bezig voor een tweede?". Vind dat heel brutaal eigenlijk! (Zouden ze dat met een 3e of 4e nou ook vragen?).
Ik mocht 2 december 2009 bevallen van een prachtige dochter. Nu dat ze er is, zijn we echt zo blij dat we een docher gezond en wel mochten krijgen. Het is echt een wondertje. Iedereen vraagt ook aan ons, en wanneer komt de 2e? eerlijk gezegd zou ik het voor mijn dochter wel leuk vinden als ze met een broertje of zusje zou kunnen opgroeien... Maar lichamelijk en geestelijk zou ik het niet trekken. Ik ben rugpatient, en heb daar de hele dag door klachten van. Ook wordt ik nooit uitgerust wakker, en ben er dus eigenlijk bekaf van. Ik kan nu alle tijd die ik heb aan mijn dochter geven, en alle liefde aan haar. Voor haar zou het niet eerlijk zijn als ik er nog een kindje bij zou krijgen. Ik zou dan chagrijnig worden van de pijn ook, en dat is voor het hele gezin niet goed. Nee, mijn man en ik staan er allebei achter, 1 is genoeg. We hebben met haar heel erg geluk gehad, =want vanaf het begin slaapt ze snachts goed door, en moet er niet aan denken dat je daarnaast met een actief ukkie ook nog eens je nachtrusten zou moeten missen, dan zou ik echt niet trekken. Voor ons dus allebei echt ook een bewuste keuze. Nu redden we het goed, en we zijn al heel dankbaar dat we een gezond meisje in onze armen mogen houden.
Hier ook iemand die bewust kiest voor 1. Voor ons spelen er meerdere factoren mee. Geen gemakkelijke zwangerschap, helse bevalling en een man die ouder is. Maar de factor die het meest mee speelt is dat ons gezin voor ons zo klaar is. Voor ons gevoel hoeft het niet ( beide hebben we dat). kieke
Wat is oud(er)? Gewoon nieuwsgierig hoor! Mijn man is ook ouder dan de gemiddelde papa, toch voelt hij zich niet oud.
Hij voelt zich ook niet oud.........( qua leeftijd helemaal niet, hij is 39) maar hij wil geen kinderen na zijn 40ste. En aangezien hij over 6 maand 40 wordt, redden we het niet meer. Dus dan speelt zijn leeftijd mee en voor een 2e kindje is hij voor zichzelf te oud, haha, dus note voor mezelf anders formuleren En helemaal gelijk, je bent zo oud als je voelt.
Oh, dan is mijn man wel heel oud (43). Ik dacht dat je een man had van 58 ofzo, die aan zo'n tweede leg is begonnen ofzo!
wij zijn er ook nog niet zeker van maar we neigen naar "het bij 1 kindje houden" en eigenlijk nog wel om "egoistische redenen" ik heb opzich een goede zwangerschap en bevalling gehad, maar wij vonden het eerste jaar, en dan met name de eerste maanden en VOORAL de eerste weken heel zwaar. het heeft heel lang geduurd voordat ik weer een beetje het gevoel had niet alleen maar mama te zijn en weer een beetje in een ritme kwam. in het eerste jaar zijn er meer onderbroken nachten geweest dan ononderbroken en ik heb dat als heel zwaar ervaren. net nu onze kleine man (bijna) standaard doorslaapt en ik ook weer een beetje tot rust gekomen ben, krijg ik zo vaak de vraag; en, wanneer komt de tweede? word er niet goed van. het kriebelt wel een beetje hoor, het bijzondere van een groeiend mensje in je buik, zo'n heel klein babytje die nog zo lekker in je armen kan slapen. maar dan denk ik weer aan al "dat zware" gelukkig hebben we nog tijd zat om ons te bedenken. maar eerlijk gezegd snap ik mensen niet die na 1 jaar alweer voor een tweede gaan! wij hebben trouwens wel een pittig en niet echt makkelijk mannetje, dat heeft er misschien ook wel mee te maken.
Hier was het ook een jaar/14maanden bikkelen, maar ik denk dan: ach, we zijn straks 2 jaar verder, wat is nou 2 jaar voor een heel leven?
Wij hebben juist een heel makkelijk mannetje en dat brengt mij een beetje aan het twijfelen. Nu is alles zo ontzettend makkelijk, mannetje slaapt tot half 10 's ochtends als het moet, gaat zonder problemen naar het kdv 2 dagen in de week, enz. enz. Mijn vriend is voor 85 % zeker dat hij het hierbij wil laten (houdt erg van zijn rust op zijn tijd). Ik zit op 25 % denk ik dat ik het hierbij wil laten. Financiele plaatje heeft er ook mee te maken. Ze bedenken tegenwoordig zoveel "leuke" dingen, dat het leven zo goed als onbetaalbaar wordt. Wil ik dat mezelf en mijn kinderen wel aandoen?
Oud? Jij bent gek De mijne was precies 50 toen onze meid geboren was. En geloof me, nog heeeel actief met onze meid en vol liefde. Wat zegt leeftijd? 2e Leg inderdaad, maar dat vink zo'n denigrerende opmerking (die horen we vaker) Jij hebt een broekie nog Maar de mijne is ook nog een bloempie hoor. En dus voor ons ook bewuste 1 meisje, voor hem eentje erbij, voor mij de enige
Haha, ik hoorde de term "tweede leg" laatst pas voor het eerst en vind hem geweldig! Liefde is liefde meid! Ik vind 43 in getallen helemaal niet oud en ik heb echt nog zo'n jonge god die altijd 10 jaar jonger geschat wordt, het was meer cynisch bedoeld omdat mijn voorganger haar man van 40 al oud vond. Kan me wel voorstellen dat als je al meer kinderen hebt en 50 bent, het wel goed vind zo.
Hier ook bewuste keuze. Zit er zelfs al aan te denken om mij te laten helpen. Wilde ik eigenlijk al laten doen toen ik net bevallen was, maar de huisarts wilde me toch even meer tijd geven om goed na te denken. De reden voor de keuze? Gewoon mijn gevoel, m`n man is 48 en ik 31 maar daar ligt het totaal niet aan.
I know, was ook helemaal niet raar bedoeld hoor. Maar MOEST gewoon even reageren Meid, wij hebben pas ervaren mannen Ik vindt die reclameslogan zo leuk "Separates the men from the boys" (is van Boss)
Gheghe, vind hem eigenlijk steeds leuker worden hoe ouder hij wordt. Mentaal sterk en die grijze slapen, jum! Vind hem al ruim 20 jaar leuk, maar ben nog lang niet op hem uitgekeken! Laatst waren we een ijsje aan het kopen en ik sta buiten met de wagen, staan er potdorie gewoon twee meisjes van 16 tegen hem aan te vrijen, serieus! Tsja, die Clooney is toch ook sexy? Je weet wat ze zeggen: sex wordt pas echt leuk op je 40e. Nou, ik weet het wel zeker! belachelijk offtopic dit, sorry
hmmmm, dus ik moet not 16 jaar wachten op goede sex................ whahahahahahaha, grapje Maar wij zijn ook een stel die bewust kiest voor 1 kindje en daar ook geen geheim van maakt.... nou, je moet iedereen es horen!! wij waren binnen 2 maand zwanger, alles ging voorspoedig, nergens last van gehad tijdens de zwangerschap, de bevalling was zwaar maar prima, en hebben een makkelijk jochie dat al vanaf 7 weken doorslaapt van 21.00 tot 8 uur de volgende dag.... en toch houden we het bij één want wij willen namelijk veel leuke dingen doen met onze kleine, en hij mag altijd vriendjes meenemen alstie wil als we naar pretpark of wat dan ook gaan, en we willen graag nog wat grote reizen maken zoals naar Florida (disney wold) als hij een jaar of 5 is, en ja we willen ook graag zelf nog wat leuke dingen doen en financieel willen we die ruimte graag hebben.... egoistisch he we houden van onze Jelmar en hebben superzin om hem alles te laten zien, leren en ontdekken met hem!! Maar iedereen vind het dus stom, en egoistisch en het "arme jongetje" zal nooit een broertje of zusje hebben, gaat een giga verwend nest worden................................ vind ik zo'n bullshit en ook erg vervelen! Fijn dat jullie graag een hok vol kids willen, maar wij niet! en mijn Smoeder blijft maar roepen: " alstie straks wat ouder is begint het toch wel weer te kriebelen bij je!" nou, dat denk ik niet!! en al zou dat wel zo zijn, voor dit moment heb je onze keus maar te respecteren!! nou, dat was het wel zo'n beetje
en daarbij zie ik op dit moment alleen nog maar de "nadelen" van het hebben van 2 kinderen. -je kunt niet meer zo makkelijk weg, en oppas regelen wordt al lastiger. -alles wordt een stuk duurder -boven zijn alle slaapkamers bezet en kunnen we onze spullen bijna niet kwijt -de aandacht verdelen lijkt me ook heel moeilijk -slaapt de een, kun je niet weg, wordt diegene wakker, moet de andere naar bed misschien valt het in de praktijk wel mee maar toch, zo voel ik het nu. ja misschien gaat het straks kriebelen, maar dan heb ik ook nog mijn gezonde verstand. ik luister niet alleen naar kriebels
Ik zeg op dit moment ook: ik hou het bij 1 kindje. Ik ben een alleenstaande moeder, en als ik ooit weer een leuke en goede man vind dan weet ik niet of ik nog een 2e kindje wil. Hier is nl. heel veel gebeurt en straks sta ik er alleen voor met 2 kindjes deze angst zit er bij mij goed in dus... maar goed ik zeg dit nu en wie weet praat ik over 2 jaar wel anders toch?
Hier een twijfelaar. Aan de ene kant is het goed zo maar aan de andere kant....Ik ben er nog niet over uit of ik echt graag een 2e kindje zou willen of dat het een soort van oerinstinct is die die kriebels veroorzaakt. Vriendlief neigt meer naar 1 kindje. Hoe dan ook, vind het een moeilijke beslissing! x