Misschien heel makkelijk van mij gedacht maar ik dacht altijd maar zo: Wat er in kan, dat kan er ook weer uit. Er is nog nooit een kind blijven zitten. Deze gedachtens hielpen mij om niet zo angstig te zijn want ja pijn krijg je zowieso.
Ik was ook zo bang tijdens mijn zwangerschap en dan vooral voor de knip. Maar toen ons meisje het tijdens de persweeën zwaar had en haar hartslag flink daalde wilde ik niets liever dan een knip. Toen was ze er zo. Ik werd verdoofd en heb er niks van gehoord of gevoeld (je kunt ook van te voren aangeven dat wanneer een knip nodig is de verloskundige deze zet zonder dat je er erg in hebt). Wat ik bedoel te zeggen is dat je op dat moment alleen maar aan de kindje denkt en jezelf wegcijfert. Wat hielp bij de weeën was me eraan overgeven. Dat scheelde enorm in de pijn. Succes meid. Het komt goed. Nu zie je er enorm tegenop, maar later wordt het vast de mooiste ervaring uit je leven.
Ik weet niet of het al is gezegd, maar is hypnobirthing niets voor jou? Kijk maar eens op youtube onder hypnobirthing, lijkt me een heeel goede manier om je angst kwijt te raken Sterkte.
Zo tot de 30-32 weken zag ik er ook heeeel erg tegenop... Daarna dacht ik er niet eens zo veel meer aan, want ik werd zooooo benieuwd naar ons kindje. Wat mij heeel erg heeft geholpen is gewoon er van uit gaan dat je 48 verschrikkelijke uren zult hebben... De ergste uren van je leven. Je zal heeeeeeeel veel pijn krijgen. Maar je kan er nu toch niets meer aan veranderen. Je zal die 48 uur door moeten zien te komen en ooit zal die pijn weer stoppen. Elke wee is een stapje verder en dichter bij het eind... O ja, mijn bevalling heeft 2 uurtjes geduurd, dat wist ik van te voren toen nog niet natuurlijk... ik dacht dat de weeën misschien nog wel voorweeën waren, want ik ging er van uit dat ik de weeën al niet kon handelen... Maar goed, ook bij de volgende ga ik weer van 2 volle dagen pijn uit. Dan valt het altijd mee. En nog een positief voorbeeld, ik ben niet gescheurd, geknipt of gehecht. Maar ok.. ook nu ga ik weer uit van een totaal ruptuur. En waar ik ook maar aan denk... mensen verbrijzelen benen, breken hun rug.. hebben de engste ongelukken helemaal voor niets... dit doen we voor een reden. En die laatste uren denk je trouwens alleen nog maar aan je kindje... die moet gezond ter wereld komen... en goed luisteren naar de vk. Ik had gelukkig een hele strenge, want ik heb ook geroepen "ik kan dit niet!!!" Maar zelfs ik, de kleinzerigste persoon die ik kan bedenken kon het. O ja en ik doe nog steeds liever een bevalling dan dat ik flinke kiespijn heb
dit is wel een goede trouwens. Ik ben namelijk doodsbang voor de tandarts en ook daar ga ik wel naartoe. Als ik dat kan, dan kan ik dit helemaal. Als ik bij de tandarts ben geweest kom ik terug met pijn. Na het bevallen kom ik terug met m`n kindje Thanx. En ik denk dat het na vandaag nog beter zal gaan, heb namelijk straks 3d/4d echo en ik denk dat ik dan helemaal verliefd zal zijn op ons mannetje en alleen maar denk aan de tijd samen. Liefs
Weet je, er is er nog nooit 1 blijven zitten. Ik ben ook bang, net als jij. Ik ben gewoon eerlijk gezegd als de dood voor de pijn. Ik kan normaal nog geen dag koorts verdragen zonder een strip paracetamols achterover te slikken. Zo kleinzerig ben ik gewoon. En nu moet er een kind door. Je kan daar jezelf helemaal gek over maken, compleet over de zeik helpen, 100 keer zeggen dat je bang bent en jezelf helemaal laten mee slepen. Maar feit is, het gaat gebeuren en het doet pijn. Door jezelf helemaal door het dolle heen te helpen en het zo vaak te herhalen voor jezelf, maak je het voor jezelf ondraaglijk. Bedenk, er komt gewoon een oerkracht in je los, dat komt door alles wat je lichaam aanmaakt. Relativeer, het is zoals het is. Geniet van het feit dat er in je een wezentje groeit wat straks jou mooie kindje is en denk daaraan! Richt je op je doel. Dat kan je wél doen, kost je geen geld en leverd je meer rust op.