een tijdje geleden heb ik een berichtje geplaatst dat mijn man had aangegeven te willen scheiden. ons zoontje was net 1 jaar geworden. hij had al een half jaar aangegeven dat hij erover na aan het denken was en woonde al een aantal maanden niet meer thuis. nu heeft hij een paar weken geleden opgebiecht dat er een ander in het spel is waar hij verliefd op geworden is. al een half jaar. hij is daar een relatie mee begonnen. nu zegt hij tegen mij dat hij het mij al die tijd wilde vertellen maar dat het niet mocht van haar. hij is daar verschrikkelijk slecht (geestelijk) van geworden. hij zit nu aan de anti-depressivia. hij heeft spijt en is gestopt met haar zodra hij het opgebiecht had. ik weet niet meer wat te geloven. ik denk was een vent destijds en had het meteen gezegd. maar zo werkt het niet zegt hij dan. wat moet ik nu doen. hem nog een kans geven en dus ons zoontje een gelukkig gezinsleven. hij zal eerst wat beter moeten worden. hij zit nu te veel in de put. het is al zolang aan de gang en hoe lang moet ik daar dan op wachten. of zal ik voor mezelf kiezen en ermee stoppen. ik hou nog van hem maar weet niet of het nog gaat lukken tussen ons. er is nu zoveel gebeurd. ik word gek van het nadenken.
Ik denk dat je uiteindelijk de enige bent die hierop antwoord kan geven , wat wil en denk jij zelf? Je geeft aan dat er heel veel is gebeurd , en hij is vreemd gegaan. Dit zou voor mij al een reden zijn om te zeggen ik stop ermee , maar dat is voor iedereen anders. Ook zeg je zelf al dat hij op het moment geestelijk helemaal in de war is , hoe lang wil je daar inderdaad op wachten , want dat veranderd niet van de een op andere week. Succes met het maken van een beslissing in ieder geval , denk vooral aan jezelf en je kleintje...
Ik zou zeggen kies voor nu voor je zoontje en jezelf en ga eerst rustig bedenken wat je wilt. Neem dus geen overhaaste beslissingen. Verder wil ik me aansluiten bij Beertje.
Het ligt er ook een beetje aan waarom hij is vreemdgegaan. Tis een beetje lastig zo'n situatie..als ik in deze situatie zat zou ik mezelf een aantal vragen stellen. Hou ik nog van hem? Houdt hij nog van mij, heb je nog gevoel voor elkaar..? Als ik in deze situatie zat, dan zou ik er zelf voor kiezen om eerst een goed gesprek met hem te voeren en dus vragen of hij nog gevoelens voor me heeft en nog van me houdt.. En waarom hij is vreemdgegaan. Mocht uit de antwoorden blijken dat ik een poging zou kunnen wagen om het opnieuw samen te proberen, dan zou ik hem heel goed duidelijk maken dat hij dit niet nog een keer hoeft te doen en hij dan niet meer hoeft aan te bellen. Als ik geen kind met hem samen had en hij ging vreemd, dan had het anders geweest als dat je een kind van hem hebt..het liefst ben je toch een gezin. en heb je een vader voor je kind. Succes met het maken van een keuze.
Ja, idd, is er een excuus voor vreemdgaan dan??? Zou ik maar niet te hard gaan roepen dan als die er is, want dan zullen er heel veel mannen (vrouwen) zijn die dit excuus gaan gebruiken!
bedankt voor jullie reakties. ik weet waarom hij is vreemgegaan. en dat dat is gebeurd kan ik ergens misschien wel snappen. hij heeft het een half jaar stil gehouden en dat snap ik niet en dat is hetgeen waar ik nu dus "tegen aan loop" maar inderdaad ik moet het zelf beslissen. zal nog moeilijk worden want hij is toch de papa.
Persoonlijk vind ik dat je alleen verder moet gaan als je hem echt helemaal kan vergeven (niet vergeten..) Anders blijft dit altijd tussen jullie in staan en dat voelt je kindje ook. Als de liefde sterk genoeg is en je kunt het hem helemaal vergeven, kan de relatie weer vanaf nul beginnen en heeft het echt wel weer een goede kans is mijn ervaring. Succes en sterkte in ieder geval, het lijkt me erg moeilijk voor je!
Tja, alleen jijzelf kan bepalen of je hem kan vergeven. Vergeten gaat denk ik nooit lukken. Ik wil je wel meegeven dat ouders die bij elkaar blijven geen garantie is voor een gelukkig gezinsleven voor je zoontje. Als je alleen bij je man zou blijven voor je zoontje denk ik niet dat iemand, je zoontje incluis, daar gelukkiger van gaat worden...
Dit vind ik niet meer onder vreemdgaan vallen, dit is gewoon een ordinaire affaire! En idd, jij alleen kan die keus maken....niet wij, niet je man, alleen jij. Maar ik moet wel zeggen dat ik het een beetje de omgekeerde wereld vind hoor. Hij kwetst jou, hij heeft maanden lang een ander, hij liegt tegen jou en nu is hij degene die zielig en in de war is?????
Ik vind het ook geen vreemdgaan in dit geval. Bij vreemdgaan denk ik aan iets dat eenmalig is, misschien twee keer maar zeker geen half jaar lang! Verliefd worden op een ander kan iedereen gebeuren, het gaat erom hoe je er mee om gaat. Hij had eerlijk moeten zijn, zodat jij wist waar je aan toe was. Wat je moet doen kan echt alleen jij beslissen. Ik zou hem niet meer kunnen vertrouwen, het zou niet werken. En om goede ouders te zijn hoef je echt niet bij elkaar te wonen hoor! Soms zelfs beter van niet. Sterke!
Nou we hebben beslist om er mee te stoppen. alles wordt weer in gang gezet. Momenteel is mijn ex te depressief om uberhaupt iets te doen duss aan een nieuwe toekomst werken gaat helemaal niet. Buiten het feit dat ik hem weer zou moeten kunnen vertrouwen. ik hoop dat hij wel weer beter wordt. hij is nu onder behandeling van een psychiater. Hij beseft nu wat hij allemaal gedaan heeft en op het spel gezet heeft. Helaas te laat voor ons. daar hebben we wel veel verdriet van dat het zo moet eindigen terwijl ons zoontje nog zo jong is.