De eerste drie maanden na de geboorte heb ik me heel goed gevoeld. Daarna ging het steeds minder. Nu gaat het helemaal niet meer en heb ontzettend last van angstgevoelens en paniekaanvallen. In het verleden heb ik antidepressiva geslikt ivm straatvrees. Ik vrees dat ik weer medicijnen moet gaan slikken. Maar ik ben zo bang voor de bijwerkingen. En vraag me af of het helpt. Wie heeft hier ervaring mee? Het valt met trouwens ook op dat het allemaal nadat ik gestopt ben met borstvoeding is begonnen. Kan dat ermee te maken hebben?
Hoi pelikaantje, Ik heb hetzelfde gehad. Zie onderwerp slapeloosheid/postnatale depressie. De angst begon bij mij ook nadat ik gestopt was met borstvoeding. Het begon bij mij met niet kunnen slapen en vervolgens verschrikkelijke angst en paniek. Ik was zo bang dat het niet meer goed zou komen. Ik ben aan de ad en kalmeringspillen gegaan en nu gaat het een stuk beter. Soms voel ik het nog wel opkomen en ik ben ook bang hoe het gaat als ik weer volledig werk. Maar ik zou er niet te lang mee rond blijven lopen en naar je huisarts gaan. Het is ook zo zonde, want als je je goed voelt kan je veel beter genieten van je baby. Mijn huisarts heeft mij echt fantastisch opgevangen en gesteund. Veel sterkte pelikaantje en geloof mij het kan een stuk minder worden met antidepressiva.
Alle medicijnen hebben bijwerkingen, lees maar eens de bijsluiter van paracetamol ! Maar als je pijn hebt neem je toch. Echt als het nodig is is het nodig en ga je je er hopelijk veel beter van voelen. Er zijn zoveel verschillende middelen. Er zit vast wel iets tussen wat goed werkt voor jou en weinig of geen bijwerkingen heeft. Overigens kan ik me voorstellen dat het stoppen met de bv wel een rol speelt. Heeft allemaal met hormonen te maken.. Sterkte en ik hoop dat je je gauw weer lekkerder in je vel voelt !
Hoi, allereerst sterkte met je paniekaanvallen! Die zijn vreselijk, ik weet er alles van. Ik heb fluoxetine als AD gehad toen ik na de bevalling paniekaanvallen kreeg. Tijdens het inwerken alaprazolam erbij om de bijwerkingen te onderdrukken. Ja ik ben even nog dieper weggezakt in mijn depressie, maar na 6 weken knap je heel langzaam weer op. Succes!
Ik wil je even heel veel sterkte wensen, ik heb er geen ervaring mee maar het lijkt me verschrikkelijk.
Bedankt voor jullie reacties. Inmiddels heb ik oxazepam van de huisarts gekregen om de ergste paniekaanvallen op te vangen en het werkt wel. Ik heb ook smetvrees waardoor ik deze paniekaanvallen krijg. Het is verschrikkelijk en ik ga er ook van alles aan doen om er vanaf te komen. Deze week weer naar de huisarts om te kijken hoe verder, waarschijnlijk dus antidepressiva en therapie. Ik wil er echt van af en lekker genieten van mijn dochter.
oxazepam zou ik dan weer wel mee uitkijken ! Niet meer gebruiken dan echt nodig. Dat is zo verslavend spul en huisartsen zijn er soms nogal makkelijk mee. Maar wel fijn dat het werkt, dat is het belangrijkste, dat je je in ieder geval wat beter voelt !
hallo, hier nog iemand! ik neem nu al een maand of 6 paroxetine. ik had ook veel schrik voor de bijwerkingen en dat de paniekaanvallen erger zouden worden,maar in het begin moest mijn lichaam wennen aan de paroxetine en kreeg ik (gelukkig) alleen maar trillingen,maar moest daarvoor de alaprazolam nemen en na een 4 tot 6w waren die over en ik ben toch blij dat ik ermee ben begonnen.
ik heb na mn bevalling van alyssa ook een postnatale depressie (in combinatie met een burn out) gehad. eerst kreeg ik paroxetine en oxazepam maar ik werd gek van de bijwerkingen en werd zo duf als een konijn. na 4 weken werd het niet minder en ben ik overgestapt naar citolapram en dat ging veel beter. binnen 2 weken werd ik al rustiger en voelde ik dat ik vooruit ging. toen ik gestopt was met de ad merkte ik dat het door de microginon kwam. net voor en tijdens mn stopweek voelde ik me prima, maar de rest van de tijd een beetje onrustig (is meestal andersom). heel veel sterkte ermee. liefs doris
ik had/heb een aanpassingsstoornis het is een soort overspannenheid google het maar eens. deze was met angsten en onrust..dit was echt wel lijden hoor. ik heb zyprexa 2,5 mg gekregen...dit was echt me dikke maatje ! heeft me echt geholpen in de moeilijkste tijden ooit! nu met stoppen maakt die me het moeilijk ...gewoon stoppen gaat niet ook al is het de laagste in mg..deze snij ik door de midden... ook ik had nergens last van de eerst 3 maanden en daarna sloop het er langszaam in. bij 5 maanden na de bevalling was het niet meer uit te houden geen controle meer... en nu tja gaat het stukken beter... ben de zyprexa aan het afbouwen..dit is wel merkbaar maar nu al 5 hele goede dagen gehad. af en toe van die angst gedachtens maar die nemen niet de macht over... volgens mijn internist,huisarts en pyscholoog ligt het aan een combi van hormonen,schildklierziekte , uitputtende zwangerschap,bevalling, nieuwe moederschap en karakter van mij zelf(controlfreak en meer) volgens hun duurt het altijd wel effe voordat een vrouw hersteld is en bij mij wat langer en heftiger. maar het komt goed...echt waar.. veel sterkte..denk veel aan je zelf! stel je grenzen op en luister naar je lichaam en geest!
Ik heb fluvoxamine van de huisarts gekregen. Dit heb ik in het verleden ook geslikt. Qua bijwerkingen ben ik erg misselijk en moe, maar het is te doen. Voor de medicatie duurt het 2 tot 4 weken tot het echt gaat werken. Al zijn er nu al momenten dat ik me beter voel. Verder ben ik aangemeld voor therapie. Ik zie het wel weer positief in.
Hoi Dames, Ik heb ook last van angst en paniekstoornissen, helaas al vanaf 2004. Ik durfde nooit zwanger te worden omdat ik mezelf niet "goed en verantwoordelijk" genoeg voelde. Ik kon zelf immers in paniek raken op straat en hoe moet dan met een kind erbij? Ik september werd ik overvallen door een misselijk gevoel en hoewel we niet bezig waren met een kindje krijgen wist ik het meteen!! Ik was zwanger. Ik voelde een druk om mezelf onder controle te krijgen en gek genoeg ging het beter tijdens de zwangerschap. Zelfs een bevalling heb ik overleefd en ik dacht als mijn lichaam dat aan kan dan kan het alles aan! Ik ben bevallen van een geweldig mooi meisje. Ik gaf bv maar na 7 weken was het er niet voldoende meer en nu zit ze op kunstvoeding. Ik heb heeeeeel veel moeite gehad met het stoppen. Maar het brak me ook op. Mijn dochtertje dronk niet goed dus moest ik alles kolven en dan met een flesje geven, ik was gestopt met roken nadat ze bevallen is (weet het, had het eerder moeten doen), angsten kwamen ineens heftiger terug..... en het idee dat ik weer moet werken.... vreselijk! De dokter gaf aan dat ik Paroxetine (ofziets) kan slikken. Maar hoe graag ik me weer op en top wil voelen en kunnen genieten van mijn meisje... ik ben zo bang voor de bijwerkingen..... Als het alleen maar erger wordt in het begin hoe moet ik dan werken?? Heb nu ook ademhalingstherapie. En wat ik ook erg eng vind is dat ik ooit een tweede wil.... niet teveel ertussen en dan moet ik ermee stoppen ivm de zwangerschap... Soms weet ik het ook niet meer... en denk ik hup die tweede er achteraan en dan aan de AD gaan.... pff moeilijk hoor!
@Nathalie: Ik was ook bang voor de bijwerkingen, maar dat viel nog mee. Ik heb me even slechter gevoeld, maar ik voel me nu zo veel beter. Ben blij dat ik toch begonnen ben. Wat betreft werk, ik zit in de ziektewet. En de bedrijfsarts staat achter me. Dus ik zou contact opnemen met de bedrijfsarts als ik jou was, het is niet de bedoeling dat je als maar slechter gaat voelen. Ook ik wou graag snel een tweede. Ook gezien mijn leeftijd. Maar daar heb ik mij bij neergelegd. Om aan een tweede te beginnen moet ik me eerst weer heel goed voelen! Want ik moet er nu ook voor mijn dochter zijn. Dat is NU belangrijk. En dan maar weer met medicatie stoppen als we weer willen beginnen. Sterkte meid. Je mag me altijd PB-en.