Zo stom dat ik me er nu al druk om maak... maar ben zo bang dat als de kleine er straks is, mijn schoonmoeder zich overal mee gaat bemoeien. Dat ze op haar vrije dag hier steeds voor de deur staat etc. Ze hebben ook al een campingbedje gekocht en tweedehands wippertje (vies ding vond ik het), maar ik wil helemaal niet dat onze kleine daar al zo snel gaat logeren! Pas als ie wat steviger/minder kwetsbaar is misschien, maar het eerste half jaar toch niet... en ook pas als ik het vertrouwen heb dat hij daar veilig is. Ze zijn in mijn ogen soms nogal makkelijk en hebben bijv. een vijver; ik moet er niet aan denken dat de kleine daar in valt! Natuurlijk wil ik dat de kleine met een opa en oma opgroeit (zelf heb ik geen contact met mijn familie), maar ik heb soms een beetje moeite met ze (mijn man ook, maar toch minder/anders als ik). Mijn schoonmoeder heeft een rijbewijs, maar vindt autorijden eng. Elke keer als ik bij haar in de auto zit houd ik mijn hart vast! Doodeng haha. Ik wil dus echt niet dat ons kind bij haar in de auto zit... Ben ik nu zo stom/overdreven? Ze bemoeit zich nu al zo met me; omdat ik geen moeder heb (of in ieder geval geen contact met haar), denkt ze dat ik altijd maar zielig en ongelukkig ben. Ze behandelt me als een verloren puppy. Een kind. En kan erg opdringerig zijn. Ik heb nu al moeite met haar, laat staan als de kleine er is.... Met mijn man heb ik het al besproken; hij verzekert me dat WIJ de baas zijn, maar hij is niet altijd even sterk tegenover zijn ouders en ik wil ook niet als een zeur overkomen...
Ik herken het helemaal hoor. Mijn ouders wonen niet in de buurt maar m'n schoonmoeder wel. Die zou straks 1 dag per week gaan oppassen. Alleen kan ik me echt dood irriteren aan haar en de hormonen maken het alleen maar erger. Het is zelfs zo erg dat we voor de zekerheid een dag extra kinderopvang ingeschreven hebben ( 2 ipv 1) mochten we er niet uitkomen met haar. Ze heeft nogal wat kwaaltjes, en heeft de neiging om dan te zeggen: ik zou zo van het balkon springen. Geeft niet echt een lekker gevoel om ons kind daar straks achter te laten. Ik leef helemaal met je mee
Gewoon kijken hoe het straks loopt. Jij en je man zijn degenen die bepalen of je kindje er wel of niet gaat logeren. Jullie mogen (en moeten) aangeven wat je wel of niet wilt. Mijn zwager en schoonzus hebben ook een ledikantje gekocht, terwijl ik (ook voordat ze hem kochten) al een paar keer aangegeven heb dat dat niet nodig is. Ik ben niet van plan onze kleine bij hun te laten logeren. (Zou niet weten waarom. Als we eventueel een keer 's nachts oppas nodig hebben, denk ik toch eerder aan de grootouders.) Als zij dan toch zo nodig een ledikant willen kopen: prima, ik ga me daar niet druk om maken. Ik heb ze gewaarschuwd, de teleurstelling is voor hun!
Maak je niet te druk van tevoren (ik snap het wel hoor!). Straks heb je eerst even verlof en kun je zelf aan je kindje en de nieuwe situatie wennen. En dan ervaar je ook hoe je ouders en schoonouders er mee omgaan. En later kun je vanzelf als je er meer aan toe bent je kindje wat meer 'delen' met hen voor zover je dat zelf wilt. Bedenk gewoon dat het jullie kindje is, en dat je zelf bepaalt wat jullie willen!
hoi! ook ik heb me daar geregeld druk over gemaakt. dan vooral over mijn schoonouders. ik kan dan wel goed met ze opschieten maar toch veranderd de band wanneer er een kindje komt..tenminste, dat voelt hier wel zo. houd je inderdaad voor dat jullie de baas zijn en bepalen wat je wel of niet wilt! mijn dochter is inmiddels al ruim een jaar maar heeft alleen nog 2x bij mijn ouders gelogeerd. ik laat haar ook niet s`nachts slapen bij mijn schoonouders. voor mijn gevoel zijn ze te onwennig daarmee. dus volg je gevoel en je bent totaal niet overdreven hoor! het belangrijkste is wel..blijf met je man/vriend praten wanneer je je druk maakt of het ergens niet mee eens bent zodat je van elkaar weet wat je wel of niet accepteerd en dus 1 lijn trekt. liefs
Ik heb het ook wel gehad. Schoonmams die met allerlei ongevraagd advies kwam, of met stomme opmerking die een vrouw+hormonen gek maakt. De eerst paar maanden was dat ook nog even zoeken, maar inmiddels is het allemaal prima. Ze doen dingen anders, maar niet perse slechter, en we kunnen open praten over opvoeddingen. Want ik doe dingen gewoon anders, en ze gaat daar meestal in mee, zo niet, dan houd ze zich in die situaties afzijdig.. Moet ik wel zeggen dat we ze eens per maand een dag zien, dus ook weinig tijd om je echt te irriteren. Maar ik mail bijna dagelijks met haar! Logeren heeft hij daar pas vorige maand gedaan. Ik vond het niet nodig om dat eerder te doen, maar nu kon het even niet anders. En ons jochie had er zin in.
heel herkenbaar.. kan het nu al niet zo goed vinden met mijn schoonouders ze geven me altijd het gevoel dat het nooit goed genoeg is.. denk dat ze wel 20 keer aan mijn man hebben gevraagt of hij wel zeker wist of ik de ware was.. zelfs op onze trouwdag hebben ze het hem gevraagt.. ze zijn altijd heel bemoeiachtig.. ben best wel bang over hoe het straks gaat.. ben dus ook bang dat ze constant op de stoep staan.. dat ze constant ongevraagde adviezen gaat geven dat ik dit niet goed doe en dat niet goed doe... het duurt nog even maar kan me der nu al heel druk om maken.. wat is dat toch af en toe met schoonmoeders hahaha en nee hoor je bent niet stom of ovedreven
Fijn dat ik niet de enige ben; maar voor jullie wel naar natuurlijk. Ik wil me er ook helemaal niet nu al druk om maken, maar ze maakt me zo onzeker... ik kan me een 10 voelen, maar dan ben ik bij ze op visite en ineens voel ik me weer een 0. In het begin had ik zelfs een beetje een hekel aan haar; ze vroeg ook aan mijn (inmiddels) man of ik niet een tussendoortje was, want dat vond ze dan zielig voor me. En we gingen heel snel samenwonen (liefde op het eerste gezicht), dan vroeg ze ook gewoon of hij dat wel zeker wist etc. Waar ik bij was! Dat heeft me zo gekwetst... Gelukkig geeft mijn man me gelijk. Dat scheelt wel. Ze woont helaas op fietsafstand en heeft 1x per week vrij (als er ook nog eens markt is hier). Straks is ze er elke week....! Hoop het niet. Ik weet dat ze veel goed bedoeld hoor, ze heeft niet eens in de gaten hoe ze is... en soms vind ik het hartstikke gezellig met haar, maar wel als mijn schoonmoeder en niet als mijn moeder. Zo gedraagt ze zich. Alsof ze me heeft geadopteerd. Mijn man doet nooit iets in zijn eentje met haar, ik regelmatig. We hebben afgesproken dat dat moet veranderen. Ik wil niet eens door mijn eigen moeder zo behandeld worden, laat staan door haar. Ik heb niet voor niets het contact verbroken met mijn familie... Zo, ff uitgeraast haha
Hier heb ik probelemen met mijn eigen moeder... Ik vindt tweedehands spullen ook niet fijn en zij had ook een bed gekocht en iets van speelgoed terwijl ik duidelijk had gezegd dit niet te willen... Ook vindt ze dat ze te weinig mijn dochter ziet...de eerset keer slapen was bij schoonmoeder nou toen heeft ze 2 maanden niet gebeld... Ik heb gelijk heel erg duidelijk gemaakt wat wij ervan vinden en zijn ze het er niet mee eens jammer dan is ons kind! Ik weet niet hoe het bij je schoonfamilie eraantoe gaat maar hier zijn ze daar veel closer en dat vindt ik niet ltijd fijn want ik ben dat niet gewend...mischien doordat jij geen familie (ik ook niet) hebt gehad je gewend bent om meer op jezelf te zijn?
Ik ben iemand die zich heeft vrijgevochten, moest ook wel. Ik laat me echt niet vertellen wat ik moet doen. Maar tegelijkertijd ben ik ook een heel onzeker mens hoor. Met de 'gezelligheid/intimiteit' heb ik niet zo'n moeite, maar ik wil wel graag mijn eigen gang kunnen gaan. Mijn schoonmoeder projecteert haar eigen dingen op mij. Zo is zij niet graag alleen en zij kan het zich dus niet voorstellen dat ik wel graag alleen ben. Ik vind dat heerlijk! Vrijheid (behalve mijn man dan, met hem vind ik het altijd heerlijk) En ze zegt ook altijd van die dingen zoals 'ik bemoei me mooi niet met mijn kinderen, zoals mijn moeder deed' terwijl ze dat juist wel doet! Ook zegt ze 'ik heb geen hulp nodig, ik kan prima voor mezelf zorgen' maar vervolgens belt ze wel voor elk dingetje mijn man. Heel irritant. Natuurlijk heeft zij het ook niet makkelijk gehad, maar ik baal zo dat ik 'de lul ben'. Met 1 adoptiedochter heeft ze geen contact meer, de ander laat haar een beetje links liggen. Ik mag haar zelf ook niet zo. En dan heeft ze nog 2 pleegzoons. Waarvan de jongste 20 jaar jonger is dan mijn man. Ik ben dus een beetje de lang verloren dochter. Heel benauwend vind ik dat.
hmmmm....tja aankaarten meid anders blijft het zo hangen toch? En mannen kunnen nooit zo tegen hun moeder ingaan hoor...
Haha nee dat is inderdaad zo. Al doet mijn man erg zijn best nu. Hebben een heel erg goed gesprek gehad. Ik zal het nog even wat tijd geven... mijn man ook een kans geven Wilde gewoon even mijn ei kwijt. En als ze zich inderdaad met van alles gaat bemoeien straks, als de kleine er is, dan zal ik er toch een keer wat van moeten zeggen vrees ik.
ach ja dat zal ze vast doen maar uiteindelijk is het toch jullie kindje he... Ja is altijd wat moelijker voor de mannen he hhahaha...komt goed meid!! Jij bent het kwijt nu hahaha
Dit soort dingen zijn altijd lastig. Ik had mijn schoonmoeder met de zwangerschap gevraagd 1 dag op te passen (scheelt geld etc), maar toen de kleine er eenmaal was, irriteerde ik me mateloos aan mijn schoonmoeder. Ze luisterde niet naar ons, toonde geen belangstelling want ze kreeg haar straks 1 dag in de week. Dat was leuker dan zo bij ons op de koffie. Het babybedje staat klaar, de box en nog meer spullen. Maar mijn dochter heeft er nooit in geslapen en gespeelt tot vorige week. Toen hebben ze een middag uit nood opgepast. Ze gaat naar een oppas, en niet naar mijn schoonouders. Het voelt niet goed. En logeren?? Geen haar op mijn hoofd. Luister naar je gevoel, jullie zijn de ouders!
Ik ben wel heel blij met mijn ouders, en nu zelfs met mijn schoonouders. heb net mijn ouders gebeld en die komen logeren tot de kleine er is, t begint nu zo te rommelen, ze zorgen voor mijn zoon die heeft zoveel medicijnen. mijn schoonouders werken mee in het bedrijf, en nemen het helemaal over als ik ga bevallen zodat mijn man alle tijd voor mij heeft. soms moet je er doorheen prikken hoor, wil niet zeggen dat ik me ook wel eens irriteer hoor, maar ik ben toch heel blij dat ze voor ons klaar staan!
Mijn schoonmoeder stond elke dag bij mij aan de deur! Wij zijn nu dan ook verhuist. En ze heeft geen rijbewijs dus nu zou ze eerst moeten bellen als ze wil langs komen. De kraamverzorgster liet haar elke keer binnen, ik ging al speciaal naar boven om bv te geven omdat dat niet zo goed ging en dan kwam ze er gewoon bij zitten op het bed! En dan ook echt een paar keer per dag he! ooh ik kon haar wel wat!
Oh my god... ik dacht dat ik het al erg had, maar als ik jullie verhalen lees !! gister heb gewerkt en mijn zoontje was bij mijn schoonouders ( die nu vakantie hebben) ze hadden mij smiddags al een smsje gedaan dat zei ons zoontje wel naar huis zou brengen op de fiets.. ik dacht prima.. maar zij zouden eerst wel even naar mijn vriend bellen om te checken of hij dan al wel thuis was voordat dat ze vertrokken. was ik gisteravond klaar om 6uur bel ik naar mijn vriend.. van ; 'goh hebben je ouders al gebeld dat ze er aan kwamen ? ' hij zei van niet.. dus ik wist dat ze nog niet weg waren .. Ik belde hun om te zeggen dat ik wel met 10min bij hun kon zijn, dan kon mn zoontje gewoon met de auto meenemen. maar ze zeiden nee we brengen hem wel, ze stonden op het punt om te vertrekken. ik dacht nouja ook goed.. Had ertoch niet meer teveel over te zeggen.. Maar wat was het nou .. toen ik hun belde .. belde hun mij ook tegelijkertijd.. maar hun zijn vergeten weer weg te drukken, dus ik dat hele gesprek wat ik met mijn schoonvader had.. kon ik allemaal horen in een voicemail bericht.. ( hun belde weer met een andere telefoon .. snappen jullie het nog ??) maar hun hebben die 10 min aan laten staan.. dus ik lekker mn hele voicemail beluisteren..hoor ik mn schoonmoeder zeggen .. goddomme hee.. ik zei toch dat we gingen fietsen.. dat was toch afgesproken.. bah bah bah.. ( op zo'n norse toon ) Nou ik had het niet meer.. ik heb dat mijn vriend laten luisteren, die had ook al zoiets van .. sloeg ook nergens op..!( ipv dat hij dat tegen haar zegt.. maar nee hoor ) Toen ze hem gister dus kwamen brengen een uur later :O bleven ze gerustig zitten.. Ik had echt zoiets van .. hallo .. wij komen allebei net uit ons werk.. mogen wij even rustig eten etc.. ik ben toen lekker een uurtje in bad gaan liggen met mn zoontje.. .( in de hoop dat hun wel zouden vertrekken) Maar nee hoor meneer en mevrouw bleven tot 10 uur zitten .. AAAAAAAAaaaaarghhhh kon mezelf wel voor mn kop slaan.!! Ik erger me ( behoorlijk snel aan iets) aan hun levenstijl, manier van denken etc.. ! Wij gaan ook een dakkapel plaatsen... zij moeten dan gelijk weten wie dat gaan doen en hoe ..en hoeveel dat gaat kosten ..!dat gaat hun toch geen reet aan !! mijn ouders zijn daar heel anders in .. en die zou ik ook gewoon kunnen zeggen , mocht er iets zijn wat wij niet fijn vinden .. dan houden ze zich daaraan ... mijn schoonouders vinden het vaak onzin.. omdat dat 'vroeger' ook wel werd gedaan !>>! !^#%!^&%^#%%!&^% frustratie !! hmm lucht op ..!
heeeel herkenbaar! Ik zie het gebeuren bij mijn schoonzus, bij haar kindje. Ik zelf krijg nu al tips over hoe ik het straks moet doen, want "zo ging het vroeger ook". Ik mag volgens haar ook gewoon wijn en bier drinken tijdens m'n zwangerschap want vroeger kon dat ook allemaal.... Uhm... NEE! Maar het ergste van alles vind ik de opmerkingen van de laatste tijd: Het is niet erg als mijn vriend een ongeluk krijgt, want dan krijgen zij ons huis (we gaan binnenkort pas een samenlevingscontract tekenen)MAAR er kan wel een deal gemaakt worden: zij over een half jaar ons kind, en dan mag ik het huis houden... Ik kon het altijd best redelijk goed met haar vinden, ze maakte wel vaker rare opmerkingen maar het lukte me altijd aardig om me daar niks van aan te trekken. De laatste tijd helemaal niet, zullen ook wel de hormonen zijn misschien. Idd frustraties en schrijven lucht zeker op zo. Liefs
Wat vreselijk zeg, ik zou echt ontploffen! Mijn schoonmoeder zei inderdaad ook dat een wijntje of biertje geen kwaad kan... belachelijk....
Oh bij ons is het gelukkig precies andersom, mijn vriend heeft geen contact met zijn familie dus dat probleem heb ik gelukkig niet. Mijn moeder komt hier zelfs me kraamtijd doen, das gelukkig ook niet zo'n bemoeial. Weet helaas niet hoe ik er mee om zou gaan als ik jou schoenen zou staan...