Ik heb de vraag van 2 mensen gehad; van mijn moeder - en dat mag, want die wist dat ik een spiraaltje had en ze wist niet dat ik hem had laten verwijderen. Dus; heel terrecht, en ze vroeg het gewoon zo van "oooooh wat leuk!! ..... Was het de bedoeling? " En, van iemand die tot vorig jaar mn vriendin was. Die vroeg ronduit of het geplanned was, of dat we heel verrast waren. Nu zijn we in November getrouwd, huisje gekocht, 3 slaapkamers, auto voor de deur, beiden een baan dus zo gek is het niet, maar zeker van haar kon ik die vraag dus niet uitstaan!
Ik heb van verschillende mensen een soortgelijke vraag gehad. Ik ben nu zwanger van onze tweede. Ons zoontje is nu anderhalf. En dan krijg je vragen/opmerkingen als: "Ben je er wel blij mee?" "Sjonge! Je verrast vriend en vijand ermee!" "Je vindt het toch wel leuk, of niet?" Alsof het zo gek is dat ik nu zwanger ben. Vinden mensen dan dat het te dicht op onze eerste zit?
ik ben zwanger van de 2e, weliswaar redelijk snel achter elkaar, maar ik heb hormonen moeten slikken om een eisprong op te wekken en het heeft gelukkig maar 7 maanden geduurd. Vraagt mijn collega: was het een ongelukje? Ik heb maar gezegd dat dit kind heel erg gepland was. Weet hij veel...
Ik vind het zelf helemaal geen vervelende vraag, het zou toch best kunnen dat het niet gepland was? Ik vind het iets anders als er een oordeel aan vast zou zitten, maar dat vind ik niet aan de vraag 'Was het gepland?' Het zou kunnen zijn dat het niet gepland was, het zegt toch niets over hoe gewenst de zwangerschap is?
ik krijg nu veel de vragen of ik al weet wat het is? eh nee dat is nog te vroeg , of ik het wil weten? ja en daarna nog waarom dan? eh daarom!
Wij zijn beide 27 jaar en een jaar getrouwd en zelfs ons word het af en toe gevraagd. Ik geef dan maar als antwoord "wel gepland maar nog niet verwacht en heel erg welkom". Was namelijk vorig jaar oktober bewust gestopt met de pil, maar we hadden niet verwacht dat we zo snel zwanger zouden zijn. Om de een of andere reden hadden we het gevoel dat het nog weleens een tijdje kon gaan duren.
Hier ook wel eens de vraag gehad hoor (ik 35 en vriendlief 40), maar heb het niet als vervelend ervaren. Het is meer zo: "Wat leuk dat je zwanger bent, althans ik neem aan dat jullie er ook blij mee zijn." Ik ervaar dat meer als voorzichtigheid van mensen.
Ik kan me er wel iets bij voorstellen dat het gevraagd word, maar iedereen stelt deze vraag ook aan mij en mijn vriend, in het begin vond ik het niet zo erg, maar begint nu wel vervelend te worden hoor, zal wel aan de hormonen liggen maar kan me er knap over opwinden haha!
Die vraag zou ik niet zo erg vinden. Een kennis durfte te vragen: Laat je het wel weghalen? Ik was compleet in shock! Dat zeg je toch niet!
ZO HALLOOOOO !! ronduit onbeschoft!!! sprakeloos, dat zou niet eens in mijn hoofd opkomen, welke $"""#$%#% denkt daar nu aan, voor hetzelfde geld was je jaren bezig geweest........ tssss sommige mensen GRRRRRRRR
Die vraag stellen ze ook als je al jaren samen bent en een half twintiger bent. Het lijkt in het rijtje thuis te horen van wil je weten wat het word
Nou stellen sommige mensen misschien de vraag om inderdaad even voorzichtig te zijn met feliciteren. Je weet het natuurlijk nooit. Maar de persoon die het mij vroeg reageerde zelfs nog vreemd toen ik zei dat het zeker gepland was. Hij vond het maar snel na onze bruiloft, september 2008. Ik zei dat we daarnaast ook al 8 jaar samen waren. Toen zei hij: 'Nou gefeliciteerd dan maar'. Dan maar??? Tjonge jonge, wat een enthousiasme.
Hier ook vaak gehoord bij de eerste. Ik studeerde nog, we woonden in een klein appartement en onze situatie was niet echt ideaal.. En ze was ook niet gepland Maar ik werd er op een gegeven moment ook wel een beetje flauw van dus mijn tegenreactie werd als de vraag weeeer werd gesteld: 'maakt dat wat uit dan?' Vraag die we nu nog steeds krijgen: 'gaan jullie nou ook trouwen?' Of 'wanneer gaan jullie trouwen?' Waarom? Omdat we kindjes hebben samen? Snap het niet
Of je nu een koophuis, huurhuis, getrouwd bent of niet, waar slaat t op? Ik raakte bewust via een donor zwanger op mijn 19e, ik woonde nog thuis, nou en mijn keuze toch!! Ik krijg de vraag nu nog hoor, of ze uberhaupt wel van dezelfde man zijn....uhhh t liefst zeg ik dan "Hoe vaak heb jij sex in de week?" LOL
ook als je getrouwt bent vragen ze het hoor.. of ze kijken naar je buik naar je gezicht en weer naar je buik.. heb al 2 keer gehoord of het een ongelukje was ben 23 man 34 we zijn gelukkig getrouwt zijn al bijna 7 jaar samen... heb nog een jong koppie denk
Heeft niemand hier gevraagd gelukkig...Maar snap werkelijk niet waar mensen het lef vandaan halen om zulke vragen te stellen... Inderdaad wat iemand al zei...Maakt dat wat uit dan? x
Bij onze zoontjes heeft niemand het gevraagt...En dat terwijl ik bij de oudste toen zelfs 20 was (en hij was zeker wel gepland )..maar bij mijn dochter heb ik de vraag wel vaak gekregen. Zelf denk ik doordat mensen tegenwoordig graag 2 kindjes zouden willen en niet meer.... Vond het in iedere geval heel erg onbeschoft deze vraag...
Haha nou genoeg herkenning in ieder geval! Nogmaals: ik vind het niet erg om de vraag te krijgen en geef gewoon antwoord. Zie het ook niet als kwetsend ofzo. Maar vroeg me af of het nu aan ons ligt dat we die vraag zo oproepen. Kennelijk niet! Krijg wel de vraag ook wanneer we gaan trouwen ja. En als ik zeg dat we dat voorlopig niet gaan doen allemaal dingen waar ik aan moet denken (ja maar dan moet je wel erkennen he! Joh echt?! Nooit aan gedacht. Een testament? Werkelijk?! Nooit aan gedacht). En sommigen beginnen een heel verhaal te houden waar geen bal van klopt (kost heel veel, kun je niet goed regelen, papa heeft nooit dezelfde bevoegdheden etc. tegen mijn vriend) en daar irriteer ik me dan wél aan. Wat denk je nou, dat we een bewuste keus maken en verder niets uitzoeken? Irritant.