Ik ben nu 6 en een halve week zwanger en sinds een week is de misselijkheid en moeheid weer begonnen. En ik heb er zo'n moeite mee.. Ik kan helemaal niet de leuke mama voor m'n kinderen zijn, voel me schuldig omdat ik niet tot het doen van leuke dingen in staat ben en me constant down voel (downheid zal ook wel van de hormonen komen). Over 2 en een halve week hebben we vakantie maar op deze manier zie ik het niet zitten om op vakantie te gaan of dagjes weg. Is dit herkenbaar voor anderen? Hoe kwamen jullie die weken door toen jullie zoveel last hadden? Bij de eerste zwangerschap was ik ook heel erg misselijk, maar toen kon ik gewoon zoveel rusten als ik wilde en had ik nog geen kinderen om voor te zorgen.
hoi, heel herkenbaar, ik voelde me vanaf week 6 ook verschrikkelijk, ook heel depri-achtig, misselijk, doooodmoe. Ik dacht, dit gaat nooit voorbij, dit is verschrikkelijk etc etc. Maar....het goede nieuws is,....het gaat echt voorbij!! Bij mij vanaf week 9 voelde ik me stukken beter. zo tussen 6 en 8 was het ergst, dan langzaamaan elke dag langere periodes dat ik me goed voelde. Nu heb ik bijna nergens meer last van (alleen wat vermoeid..) Dus zet even door (ik weet, het is moeilijk!)...probeer niet te denken, dit is voor altijd, maar probeer je er even bij neer te leggen dat het voor nu zo is.... veel sterkte! xx
hey meid, kun je geen hulp in schakelen van familie of vrienden, zodat jij wat rust kan pakken? Ik vond het bij dit 2e kindje ook veel zwaarder. En door de vermoeidheid wordt je niet echt vrolijker.... Op vakantie ben je met z'n 2en, dat scheelt misschien een stuk? Dan kan je partner bij springen als het niet gaat, en daarbij, dan vermaken je kinderen zich misschien wat meer zelf?
haha ja ik was dit geoof ik ook vergeten dit is de derde dreumes is nu 14maanden en eentje van 3jaar. Ben zooooo vreselijk moe dat ik smiddags lekker op de bank ga liggen, meestal slaapt dreumesje nog even ,en erg misselijk maar dan de hele dag smorgens als ik opsta is het t minst en word dan erger en savonds pas weer wat minder maar als ik naar bed ga weer erger en een heel erge honger steeds en ik omet dan wel wat eten want anders moet ik weer spugen Vooral de vermoeidheid vond ik vervelend maar ja hopelijk duurt t nu iets minder dan 5maanden (dit was bij de tweede was ik zo spuugmisselijk 5 mnd lang)
Voor degenen die al kinderen hebben, hoe doen jullie dat dan? Ga je ondanks de misselijkheid wel met ze weg en ze vermaken of heb je ook wat meer de tv aan en veel thuiszitten? Over familie, helaas allemaal te ver weg om de meiden ff op te vangen. Ik hoor ze nog niet klagen hoor, maar vind het zelf zo vervelend voor ze. Hoor leuke verhalen van vrienden en familie die lekker naar pretparken en op vakantie zijn geweest en ben bang dat ik ze dat plezier die zomer niet kan geven.
Makey, jouw nickname herinner ik me nog wel, was van de meiden tegelijkertijd zwanger met jou, zijn in maart 2007 geboren. Klopt dat ongeveer met jouw oudste?
ik ben ook alleen maar misselijk ben nu 4 maandjes en nog steeds en iedereen maar hard roepen dat het met 3 maanden echt over moest zijn.... jaja nou niet bij mij ben nog steeds iedere dag ziek... ik wou dat het over was
nee ik deed zeer weinig met dochter, maar ze is wat ouder ook. maar toch, het kan toch niet anders, en later, als je weer fitter bent, maak je toch alles weer goed? zou me niet al te druk maken hoor!
Lang geleden dat ik je heb gezien, ken je naam nog Gefeliciteerd met je zwangerschap! Helaas heel herkenbaar, die van mij liggen nu in bed terwijl dat eigenlijk echt niet meer nodig is 's middags En de tv draait hier héél vaak Zandkasteel... maar ja, je moet wat he? Komt wel weer goed!
Ik heb de misselijkheidsweken overleefd door de halve dag liggend op de bank met mijn dochter te spelen. Boekje lezen, puzzelen etc. Of ik zette haar aan tafel met een tekenvel of klei en ging dan gauw weer liggen. En bij haar slaapje ging ik zelf ook slapen. Het is even niet anders. Verder veel afhankelijk van anderen en mijn vriend nam (en neemt) veel op zich. Als je er middenin zit duurt het lang maar het gaat echt weer over! Of het wordt in elk geval beter.. Sterkte!
Haha je maakt me nieuwsgierig, wat was jou nickname toen als ik vragen mag, misschien ken ik jou ook nog? Iig fijn om een herkenbaar verhaal te lezen Slaapjes krijg ik er helaas echt niet meer in, maar ik heb wel het geluk dat ik ze niet al teveel hoef te vermaken omdat ze ook (meestal) goed met elkaar kunnen spelen. @Maja, ja mijn vriend neemt nu ook meer op zich, maar ik voel me daar nogal rot onder aangezien hij sinds kort een nieuwe baan heeft en 12 uur per dag van huis is. Gun hem z'n spaarzame vrije uurtjes zoveel mogelijk.
Hey ik ben nu 6w precies zwanger van de eerste en voel me ook steeds beroerder... af en toe goede momenten maar veel al super moe, misselijk, down, piekeren en noem maar op. hoop dat het over gaat. ze zeggen tegen mij genieten ervan... daarnaast zit ik nu in Italie.. op vakantie de laatste met mijn mannetje alleen... maar genieten pffft vind het maar lastig.. xxxx en sterkte
Ik heb er ook last van. Vanaf de 7e week moet ik heel veel overgeven. Ik zit nu in de 13e week, en vind het zoooo zwaar. Na 6 weken overgeven is bij mij de koek echt op. Zo meteen heb ik weer een afspraak bij de huisarts.
Hoi meiden, Ik herken het helemaal, had gelukkig nog geen kindje toen ik zo misselijk was, maar het is echt vreselijk. Kan me voorstellen dat het met een kleintje erbij nog erger is, want je kunt moeilijk zeggen dat ze de hele dag op de bank moeten zitten. Misschien helpt het om ze een beetje te laten helpen met dingen? En verder veel hulp inroepen! Misschien hebben jullie nog iets aan dit topic: http://www.zwangerschapspagina.nl/gezondheid/148765-hyperemesis-gravidarum-129.html daar zitten meer meiden die last hebben van zwangerschapsmisselijkheid in ernstige vorm! Groetjes en succes! ps: hier op zp staat nog meer info: Extreme misselijkheid tijdens de zwangerschap - Zwangerschapspagina
Ik ben gisteren bij de huisarts geweest omdat ik het echt niet meer trok en heb nu emesafene meegekregen, dat is behalve tegen braken ook tegen misselijkheid en het werkt aardig. Sinds gisteravond een stuk minder misselijk (wel heel moe en duizelig maar dat was ik toch al een beetje) en ik denk dat ik het zo een stuk beter vol kan houden gelukkig
Zo herkenbaar, dat ziek zijn. Ik ben nu 13 weken zwanger van de derde en ik begin nu na 6 weken ziek zijn weer een beetje mens te worden. Ik heb me naar de andere twee ( 5 en 3) erg schuldig gevoelt want ik kon echt helemaal niets. De huisarts maakte zich zo'n zorgen dat er ook een bloed en urine onderzoek is gedaan, hier kwam gelukkig niets ernstigs uit. Ik heb erg veel steun gehad van de mensen in mijn omgeving en de kinderen zijn iets vaker dan normaal uit logeren gegaan. Nu gaat het gelukkig beter en kan ik weer de moeder zijn die ik wil zijn. Mijn advies; Hoe verveld ook luister naar je lichaam en vraag mensen om hulp. Marinde