Is een tweede kindje erbij heel veel drukker, anders of valt het mee?

ik heb pas 9 weken een tweede kindje maar tot nu toe niet zwaar hoor zo'n baby slaapt alleen maar joh. alleen ben je wel wat meer gebonden aan huis vind ik. Je zit toch nog met allerlei slaapjes. de oudste slaapt nog 3 uur tussen de middag en die baby natuurlijk ook en dan vaak weer net iets andere tijden dus dat is soms een beetje puzzelen. Maar ik vind het echt te doen hoor met 2

 

Ik heb een chronische aandoening aan mijn gewrichten en inmiddels twee kinderen. Gaat prima! Natuurlijk is het best hard werken af en toe en zeker de eerste weken was het soms ook wel even afzien. Pfff... nieuw ritme vinden maar het is ook zo leuk!
Ik heb wel het geluk dat ik twee goed slapende kinderen heb, dat scheelt een boel.

 

Ik vind het wel zwaar nu. Toen Thijs net geboren was vond ik het eigenlijk beter te doen. Maar toen hij wat groter was en dus wat meer regelmaat in z'n dutjes had was het lastiger, omdat ik hem ook niet zo makkelijk mee kon nemen.
Nu is het vaak wel druk ook omdat zie niet altijd met elkaar overweg kunnen (Thijs wil alles doen wat Rick doet, maar Rick wil zelf spelen en Thijs kan ook niet echt meespelen). Dus ben de halve dag politieagentje aan het spelen.

Maar goed ik heb ook genoeg dagen dat het rustig gaat en alles gewoon leuk en gezellig is.
Het is voor iedereen heel persoonlijk, maar achteraf had ik er denk ik toch liever wat meer tijd tussen gehad.

Ik heb altijd gedacht dat ik 3 kindjes wilde, maar nu weet ik het zo net nog niet, misschien tegen de tijd dat Thijs naar school gaat.

 

Ik vind het niet zwaar, maar ik vind ook dat ik makkelijke kindjes heb. Tussen de middga slapen ze allebei een paar uur en dan kan ik me weer opladen of wat voor mezelf doen. Of je nou 1 of 2 kinderen meeneemt naar bv de supermarkt maakt voor mij niet uit.

Roos is ook wel erg lief voor Suze en ze zijn graag samen

 

ik moet je eerlijk bekennen dat ik twee kindjes veeel meer werk vind, omdat je altijd 'stand by' bent, je hebt nooit een moment dat je echt kan ontspannen omdat er altijd wel eentje wakker is/aandacht nodig heeft. Nou hebben wij dan wel een baby die erge refluxklachten had de eerste drie maanden, en nu nog 's nachts regelmatig wakker wordt hoor. Maar het is wel super leuk nu, zeker om die twee samen te zien! Succes met het maken van jullie beslissing.

 

mm zwaar is denk ik een groot woord
eerder drukker
thobias is ook wel een makkelijk ventje die vind alles prima
maar zijn zus vraagt daar in tegen aandacht voor 2
nee ik vind het niet echt zwaarder
maar wat al gezegt werd je bent wel aan je huis gebonden
maar dat komt omdat ik hier ook echt bezig ben met de 3 r's voor thobias
en slaapt dus ook nog veel

 

Ik vind het nu allemaal nog goed te doen, omdat ik twee erg makkelijke jongens heb en een man die echt veel doet, dus dat is een erg belangrijke plus ( de eerste drie maanden had de baby clustervoeding van 15.00-18.00u en lag hij die tijd ook echt bij mij op schoot, maar dit trok de oudste ( toen bijna 3) erg goed, dat was fijn.
Het enige dat me dwars zit is dat ik altijd een schuldgevoel over het verdelen van aandacht heb, ookal doe ik het altijd naar eer en geweten zo eerlijk mogelijk...

 

ik zal het over een paar maandjes weten. Deze 2e zwangerschap stond eigenlijk 'gepland' voor volgend jaar... Maar het was onverwachts raak.
Ik ben zelf chronisch vermoeid. Tot nog toe vond ik de 1e weken van de zwangerschap, loodzwaar. Maar verder gaat het meestal wel. Gelukkig springt m'n man bij waar nodig.
Ik zie er wel een beetje tegenop. Gelukkig kan onze dochter vrij goed zelf spelen. Slapen heeft ze echter altijd weinig gedaan. Wat dat betreft ben ik wel jaloers op de mama's die eerder gereageerd hebben .
1 uurtje per dag is het meestal. De laatste tijd af en toe 2 uurtjes, maar dat houd dan weer in, dat ze s avonds niet slaapt voor 20.30 en smorgens wél gewoon om 6.30 uur wakker is.
Ik hoop maar gewoon dat die 2e slaapt, zoals een baby hoort te slapen dan zal het vast wel goed komen.

 

Hier anderhalf jaar verschil tussen de zonen. Ik vond het in het begin wel zwaar, vooral de nachten dan. Geen van de twee sliep door en ook de oudste had echt mama nodig 's nachts (hij zat net in een periode van eenkennigheid). De jongste kreeg borstvoeding, nog steeds trouwens.

Later kreeg kleine Lenn net een gigantisch huiluurtje net tijdens het bedtijduur van Robbe, dat was ook helemaal niet praktisch. Of Robbe wilde per se mama bij het slapengaan, terwijl Lenn de hele avond aan de borst wou hangen. Ik heb vaak gewenst dat ik me in tweeën kon splitsen .

Nu zijn ze twee jaar en zes maanden en het gaat meestal prima nu. Robbe slaapt ondertussen meestal door, Lenn nog lang niet (komt minstens 3 keer 's nachts), maar daar moeten we gewoon door.

Druk is het wel. Er is er altijd wel eentje die je aandacht vraagt. En Lenn is echt geen slaper overdag, dus ik heb erg weinig tijd voor mezelf (ik doe dan ook nog een paar uur per dag administratief werk voor het bedrijf van de papa).

Dus ja, bij momenten zwaar en druk, maar ik zou het meteen opnieuw doen. Het is heerlijk om die twee samen bezig te zien. Hoe kleine Lenn vol interesse naar zijn spelende broer kan kijken. Of hoe hij Robbe 's ochtends met een grote glimlach begroet. En Robbe die zo trots is als hij Lenn eens op schoot mag nemen. En die zijn allerliefste speelgoed met zijn broertje deelt (misschien wel omdat hij weet dat het nog altijd gewoon kan terugnemen als hij er zelf weer mee wilt spelen ). Ze houden van elkaar, dat is zo duidelijk. En als moeder vind ik dat héél mooi om te zien.

Succes met je beslissing. Volg je hart, zou ik zeggen.

 

lichamelijk is het totaal niet zwaar. ook qua etenstijden en verschoningen enzo niet. ik vind het psychisch best zwaar. eline huilt best veel, als ze niet slaapt dan is ze of aan het eten of aan het huilen. en dat is best vermoeiend dus.

aan huis ben ik niet gebonden. toch niet voor de baby... jamie slaapt tussen de middag 3 uurtjes, daar moet ik voor thuis zijn. maar dat moest ik ook al voordat de baby er was. eline slaapt overal. in de kinderwagen, in de maxi cosi, in de draagdoek,...

dus echt zwaar vind ik het niet... alleen de huilmomenten zijn lastig. ook word jamie op die momenten lastig omdat dan alle aandacht even naar eline uitgaat... best zielig als ze constant huilt, dan ben ik dus constant met haar bezig en moet hij zich even alleen bezig weten te houden tot zij weer stil is...

 

Ligt veel aan hoe de kindjes zijn...
Zwaar vind ik ook een groot woord. Onze jongste was in het begin supermakkelijk. Nu nog eigenlijk, maar is natuurlijk iets meer wakker al overdag en wil ook zijn portie aandacht.

Hij slaapt alleen nog neit door. Moeten er 's nachts nog 2-3 keer uit (waarvan 1 keer voor eten). En dat is natuurlijk wel slopend. De oudste is superdruk en heeft nogal een eigen willetje. En als je zelf moe bent, dan kun je daar niet zo goed tegen. Dus dat valt even tegen.

Maar achteraf gezien heb ik er nog geen spijt van. Nu zijn ze al heel leuk met elkaar. De oudste is superlief voor zijn broertje en de jongste heeft altijd de grootste lol als hij zijn grote broer bezig ziet. Op zo'n momenten vergeet je even hoe moe je bent

 

Ik heb er totaal geen spijt van! Maar ik vind het soms ook wel erg vermoeiend hoor! Nee ook niet zwaar.. !

Jesse wordt in oktober 3 en Timo in november 1. Alleen nu is Timo snachts veel wakker en dat breekt je wel een beetje op. Tandjes krijgen en eenkennigheid/verlatingsangst..fase..

Jesse is heel erg lief voor zijn broertje maar Timo mag daaren tegen weer niet met zijn speelgoed spelen.. Is van Jesse zegt hij dan. Heb hem al uitgelegd dat Timo steeds groter wordt en dat ze het speelgoed nu moeten delen!

Maar zoals ik al zei.. totaal geen spijt van! Maar een 3e komt er denk ik niet (hihi)

 

Goed om al deze verhalen te lezen!
Het lijkt mij ook erg zwaar met 2 kinderen.
Valerie was tot 6 weken niet echt makkelijk...vanaf toen kwam er ritme in.
Dus tegen de eerste weken zie ik erg op.
Verder is mijn man alleen in de weekenden thuis, dus door de week sta ik er alleen voor.
Ik zie nu al op tegen het moeten koken.
Valerie laat me al nooit rustig koken, en dan ook nog een baby erbij...(die vaak wel jengel uurtjes hebben tussen 17u en 19u).
En het boodschappen doen...ze kunnen niet allebei tegelijk in de kar van de supermarkt.
Het lijkt me ook dat je met 2 kinderen minder makkelijk op bezoek gaat bij een vriendin ofzo.
Nu met 1 kind heb je soms al weinig tijd om te kletsen, omdat ze alle aandacht wil.

 

eerlijk, het is zwaar. je weet wat je te wachten staat en hoe het gaat lopen. mijn dochter is een hele makkelijke, fijne zwangerschap, kon overdga bijslapen na een slechte nacht etc. mijn zoontje daar in tegen, zware zwangerschap (vanaf 33wk volledige bedrust), verkorte nekspier daardoor veel huilen en 2x per week fysio, helmtherapie, kinderartsen bezoeken etc. daarnaast is hij erg vaak ziek en slaapt nog steeds niet door. nu hij 1 jaar voorbij is hij de vrolijkste baby ooit en vermaakt zich prima met zijn zus.

ik heb een verhoogd werkende schildklier waardoor ik vrijveel gezondheidsklachten heb. zit nu z'n 6 maanden aan de medicijnen maar nog steeds is hij te hoog .

dit alles bij elkaar maakte het eerste jaar erg hectisch en zou als ik had kunnen kiezen wat langer er tussen laten zitten. nu ik het eerste jaar door ben weet ik dat niks me meer te veel wordt en geniet vollop van mijn kids. het drukke daar raak je aan gewent net zoals de slapeloze nachten. elke avond zeg ik "vanavond moet ik echt slapen, kan niet meer" maar smorgens naar een brakke nacht helpen de kindjes je wel weer lachend de dag doorkomen