Ik ga een beetje twijfelen. Ik lees hier allemaal zulke jonge mensen! Ik ben nu 39 en ga steeds vaker denken is het nog wel eerlijk ten opzicht van een kindje om zo 'oud' nog een kind te krijgen? Hoe denken jullie daarover? Kijk als het kind 30 is, dan zijn wij rond de 70 (pfff) dus er is gewoon een verhoogd risico dat het al jong er alleen voor komt te staan. Hoe vinden jullie dat? Zijn er meer vrouwen die al tegen de 40 lopen hier?
Hoi Maybemama, Wat een eerlijk bericht van je. Ik lees in je onderschrift dat je al 15 bezig bent om zwanger te raken, JEMIG! Ik kan me goed voorstellen dat je leeftijd meespeelt nu maar ga af op je eigen gevoel. Want als je je nu laat aanpraten dat het echt niet kan om op je 40ste moeder te worden dan laat je misschien je moederwens varen. Heb je dat er voor over? Heel veel sterkte en succes met een eventuele beslissing!
Ik heb me eigenlijk wel een bepaald doel gesteld, voor mijn 40ste zwanger te raken en anders inderdaad te stoppen en proberen te accepteren dat het gewoonweg niets meer wordt.
Lieve MaybeMama, Wat een verhaal... Al zó lang bezig en dan nadert die 40... Lijkt me echt een hele moeilijke beslissing voor je, en het lijkt me vreselijk als je uiteindelijk echt zou moeten toegeven dat het niet meer zal lukken. Ik ben zelf ook nog jong, maar ik ken wel een moeder die na haar 40ste nog een kind heeft gekregen, mijn eigen moeder. Ik ben de oudste van vier. We waren altijd met z'n drietjes, en toen kwam mijn moeder in de overgang, dacht ze... Zo hebben wij ons lieve broertje gekregen, dat nu 5 is. Mijn moeder was net 46 geworden toen ze zwanger werd, en bijna 47 toen mijn broertje kwam. En of mijn broertje daar slechter van is geworden? Ik denk het niet... Mijn ouders zijn met de jaren ouder en wijzer geworden, en voeden mijn broertje op met ontzettend veel liefde en geduld. Het is echt een heel lief kind. Dat maar om je een tegenverhaal te geven... Ik wens je heel veel succes de komende tijd! Liefs, Mrs Hair
Ook deze gedachte speelt bij ons , wat is te oud en wanneer stop je. Zelf heb ik alijtd gezegd als ik 40 ben en nog niet zwanger stop ik, maar ik verneem wel dat ik steeds meer mijn grenzen verleg. Wilde nooit behandelingen heb ik geroepen, ondertussen 4 IUI verder en IVF op komst. Tja wat is wijsheid en verstandig? Proberen jullie het op eigen kracht of met hulp?
Ikzelf wordt in december 39 en ben zwanger van ons 3e wondertje..... Ik heb 5jaar geleden mijn relatie toen beeindigd, puur omdat mijn toenmalige vriend geen kinderen "wilde". In het begin van onze relatie al min of meer aangegeven, maar toch aan een relatie begonnen.....Na 5jaar begon echter mijn klok te tikken, was toen 33jr, en wederom de vraag gesteld, maar nee was zijn antwoord. Na een half jaar ontmoete ik mijn huidige man en mijn 1e vraag was of hij openstond voor kinderen en dat was hij (anders was ik ook niet verder gegaan in deze relatie) toen is alles ook snel gegaan. Op mijn 34e ons 1e kindje, op mijn 37e ons 2e kindje en nu op mijn 38e 3e kindje. Tussen ons 1e en 2e kindje een miskraam gehad en toen begon ik ook wel zenuwachtig te worden, want de 2e liet toch even op zich wachten. Ik was toen 37 en vond op mijn 38e zwanger zijn toch ook al een beetje "oud".....en na de komst van de 2e kriebelde het bij mijn man nog veel sterker als bij mij, dus vrij vlot voor een 3e gegaan, want je weet nooit "hoe lang het zou kunnen duren". Het geluk was ons gegund en meteen de 1e keer zwanger! Ik begrijp min of meer wel dat je twijfelt met de leeftijd. Na 15jaar zou een "gezond" kindje toch meer als welkom zijn. vandeweek kwam ik nij de kinderboerderij een moeder met man en kindje tegen en die keek trots/beetje jaloers naar mijn kinderen/buik. Zij was 46 en 3jaar geleden hun 1e zoon gekregen. Ze hadden er ook graag meer "gekregen" maar zijzelf vond 43 toch wel een beetje een grens.....Hun natuur zat jaren niet mee, maar ze was erg blij met hun zoon (natuurlijk) en wenste mij nog een fijne zwangerschap toe. Je eigen gevoel/hart volgen in welke richting ze ook gaan, zou ik willen toevoegen. En al helemaal niet teveel luisteren naar de mening van een ander.....(ik krijg nu steeds te horen "goh, wat snel, na de 2e, maar men weet vaak je achtergrond niet......)
Ik heb een tante bij wie het nooit lukte om kinderen te krijgen. En nadat ze het allang had opgegeven, was ze in een keer op haar 42e zwanger van mijn neefje. Een echt wonder! En hij heeft het echt niet slechter dat leeftijdsgenoten van wie de ouders 10 jaar jonger zijn. De liefde telt! Heel veel succes ermee!
Hai Maybe, Hier ook een oudere zwangere, jaren geprobeerd en nu met hulp toch zwanger met 39. Eerlijk tegenover het kind? Ach, als ik nu zie hoe bewuster ik in het leven sta, hoe zelfverzekerd en rustig ik nu ben vergeleken met 10 jaar geleden............ik denk dat een kindje daar ook heel veel aan heeft, jeugd komt toch ook met heel veel andere dingen toch? En je weet toch nooit hoe het leven gaat lopen, hoe oud of jong je gaat worden. Misschien word jij wel een hele fitte tachtiger? De keuze is natuurlijk heel persoonlijk, maar zelf denk ik dat ik op deze leeftijd een fijnere moeder ga zijn dan als ik 25 was geweest......achteraf-praatje, maar goed. Veel sterkte met je beslissingen.
Ja dat klopt wel ik voel me ook veel stabieler enzo wat dat betreft ben ik blij dat ik niet begin 20 was hoor. Spannend joh zwanger! Geweldig toch!
Ik ben 36 en inmiddels 9 jaar bezig voor een 2e. Ik heb al een dochter van 12,ben net gescheiden en ga eind aug met een donor beginnen omdat ik toch angst heb om anders "te laat"te zijn. Voor mij persoonlijk is de grens 42 jaar maar ik ken veel leuke mamas die begin 40 een kindje kregen.
mijn oom was 52 met zijn eerste de 2e kwam op 56 en tante was midden 40 kinderen gezond geboren en ze genieten alle 4 met volle teugen van het leven.
Mijn vader was 43 toen ik geboren werd. Ik heb nergens last van gehad hoor, of uberhaupt gemerkt dat hij ouder was dan andere vaders! Ik denk dat een kind jezelf ook jong houdt. Mn vader is nu 72, maar nog steeds hartstikke fit, dus ik hoop nog jaren van hem te mogen genieten, en hopelijk mag hij binnenkort ook nog opa worden!
Maak je daar maar niet teveel zorgen over. Ik hoop van harte dat je een dezer dagen positief test! Het is je gegund!
Lieve meiden, Ik heb tijdens mijn stage periode een cliënt gehad die op haar 46ste jaar een zoontje heeft gekregen... Het is een prachtig kindje... Dus het kan allemaal! Veel liefs,
Wat heeft een kindje nodig? Liefde, verzorging, aandacht etc. En dat kan iedereen geven, of je nou in de 30 bent of in de 40. Tuurlijk, er zitten voor- en nadelen aan zowel op jonge leeftijd moeder worden als op oudere leeftijd. Maar het leven is soms nou eenmaal niet maakbaar, het loopt zoals het loopt. Ik zou zeggen : volg je hart. Mijn man en ik hebben het jaren uitgesteld wegens situatie met mijn stiefkinderen. Daarom was ik 40 toen ik 2x zwanger raakte (1 MK) en 41 toen ik beviel van mijn dochtertje. Nu ben ik 43, net weer een MK achter de rug en nu 6 weekjes zwanger. Mijn man wordt over een weekje 55. Ik ben zó blij dat we op het laatste moment toch ons gevoel hebben gevolgd en we genieten enorm van onze dochter. De wens voor een 2de is heel sterk en ik laat me niet (meer) afschrikken door wat dan ook, zeker niet door een leeftijd. Heel veel succes!
ps : in het onderdeel "Zwanger worden clubs" is een topic voor 35+ dames. Misschien ook leuk voor jou?