Geen adoptie maar pleegzorg

Ben ik weer even. Bedankt voor deze superlieve reacties.

Vanmiddag heb ik een gesprek met pleegzorg gehad en we hebben besloten dat we ons over twee weken beschikbaar gaan stellen voor langdurige pleegzorg voor een klein ukkie van 0-12 mnd.

Het 'lege nest syndroom' is best zwaar en ik mis ons kleintje nog steeds enorm. Maar we moeten ons er bij neerleggen. Of we toch weer crisis gaan doen, daar gaan we samen de komende twee weken over praten. Aan de ene kant wel, het is zo ontzettend leuk (jemig wat klinkt dat gek, dubbel en egoistisch) maar kan ook weer net zo verdrietig eindigen. Ook denk ik dat het te maken had met de duur van de plaatsing. Deze was vrij lang en dan ben je enorm gewend en gehecht aan zo'n ukkie. Voor een deel doe je dat zelf, voor een deel overkomt het je gewoon.
Manlief staat meer open voor crisis dan ik. Dat komt denk ik ook, dat ik mezelf echt keihard tegen kwam in dit verdriet.

@ Taliaa, wanneer het fout zal gaan, zijn wij inderdaad nr 1 om te benaderen. Dan zal ze voor 99% bij ons terugkomen. Wij hebben die wens uitgesproken en ik weet dat dit ook voor de ouders zo geldt.

Er is ook soort van nazorg maar het is hoe dan ook zo dat je het verwerken vooral zelf moet doen. Onze pleegzorgwerker belde wel, is ook hier geweest en we hebben goede gesprekken gehad. Maar hoe dan ook, het blijft vooral je eigen verdriet. De enige waar ik echt veel aan had is een vrouw die al veel langer pleegzorg doet. Zij doet dit ook vanuit ongewenste kinderloosheid en doet ook crisis. Het verschil zit hem in de ervaring die zij al opgebouwd heeft en dat zij al een 'vaste kern' thuis heeft. Ik denk ook dat dit een enorm verschil is. Wanneer je dit hebt, doe je crisis om de crisis en niet stiekem met de hoop op een blijvertje. Ik denk dat voor een kinderloosstel/persoon het moeilijker is om een plaatsing te eindigen wanneer er geen vaste kern is in huis. Gewoon omdat je huis nu ineens leeg is. Misschien wanneer een plaatsing heel zwaar was en je een soort van 'opluchting' kunt beleven, maar wanneer er sprake is van een échte klik heb je alleen maar verdriet. Al geeft het steun dat je weet dat je het voor het kindje hebt gedaan en dat het nu wel weer heel fijn is dat het bij de ouders kan/mag wonen.

 

Weet je Lalindsay, die doelgroep is ontzettend leuk. Maar ik zie altijd enorm op tegen die vreselijk lange wachtlijsten. Op een goed moment ben je er zogezegd 'klaar voor'. Ook heeft crisis echt zijn charme hoor. Die rush van het bellen en brengen is zo ontzettend bijzonder. Het lijkt bijna wel een bevalling . Ineens moet je gaan rennen naar de winkel, spulletjes kopen, kleertjes kopen, voeding en dan max een uurtje na het bewuste telefoontje staan ze op de stoep. Zo ontzettend gaaf, een enorme shock de eerste keer maar ook zo bijzonder.

 

OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO maar dat zou toch eens mooi zijn!!! Maar dan heb je wel al een goede referentie met moeders aan je zijde!!

Ik snap dat je het al gaat hopen. Maar dat je niet verder hebt gevraagd . Ik had ze allang gevraagd om een tipje van de sluier op te lichten .

 

Lalalindsay, je hebt een pb.

 

Toooeeeeetooooeeeet is er nog iemand????????????

Hey Tanja, ik zag nu je pb pas, ik heb geen emailadres van je . Ik wil en kan nog steeds!! Alles kan, alles mag. Ik volg wel.

 

Dat vind ik een dubbele Willemijn. Voor een groot deel ben ik er op tegen maar dat hangt ook wel een beetje af van de soort behandeling. Behandelingen met hormonen vind ik eerlijk gezegd bijna vragen om problemen. Een enkeling blijft evenwichtig en kan de zorg en de behandeling aan en een ander veranderd enorm en kan daarom niet de zorg bieden aan het kindje die het zo hard nodig heeft.
Aan de andere kant, tijdens je zorg voor het kindje kun je ook iets anders emotioneels meemaken en zal de plaatsing ook niet afgebroken hoeven worden.

 

Daar heb je helemaal gelijk in hoor Brusje, maar een vruchtbaarheidsbehandeling vraagt denk ik emotioneel meer van je dan een zwangerschap op zich.

Spannnend he Lindsay! Ik hoop echt dat het spoedig voor jullie ook zover zal zijn. Hier is het helaas nog stil .

 

Misschien moet je niet té eerlijk zijn Willemijn. Die info kan echt tegen je gebruikt worden. Ik denk eerder dat je heeeeeel eerlijk bij jezelf na moet gaan of jij het aan zou kunnen en desnoods mensen die heel dichtbij je staan om hun eerlijke mening vragen dan dat je daar gelijk slapende honden wakker te maken en je je eigen glazen ingooit die misschien nergens voor nodig zijn.....