ow dan had ik dat verkeerd begrepen uit je begin post helaas (of soms gelukkig) is vruchtbaarheid niet erfelijk bepaald. Ik was als tiener ook heel bewust dat het niet altijd kan lukken. 2 tantes van mij zijn kinderloos gebleven, mijn oma heeft een doodgeboren kindje gekregen, mijn moeder meerdere miskramen en ik dacht dus dat het voor mij ook moeilijk zou worden. Ik heb helaas ook een miskraam ervaren, maar de gyn zei dat het niets met mijn familie te maken heeft. ik heb wel gezegd, vanaf de eerste keer dat ik ongesteld werd, als ik zwanger raak (niet dat ik al seksueel actief was, maar wist ik veel), dan laat ik het never nooit weghalen. Stel dat je later geen kinderen kan krijgen, krijg je altijd spijt dat je een kindje gehad had kunnen hebben. En hoe jong je ook bent, een kindje heeft gewoon recht op een leven, hoe moeilijk het soms ook gaat.
Die attitude heb ik ook. Een baby in de buik is onschuldig aan alles wat er vooraf is gebeurd. Om het dan weg te halen, zou ik persoonlijk (lees: ik bij mezelf), zeer oneerlijk vinden tegenover de baby. Die is vrij van de zonde. Maar goed...het worden dus spannende tijden de komende maanden. A new adventure = ))
En natuurlijk om het feit dat die ene keer misschien ook gelijk de laatste keer zou zijn...Pff....het idee alleen al om geen kinderen te kunnen krijgen. Ja, sorry...Ik krijg dan te horen; je hoeft daar helemaal nog niet aan te denken. Maar ik denk bij mezelf; als ik er gewoon vanuit ga dat ik kinderen kan krijgen, dan komt de klap des te harder aan. Het is gewoon dat het al een droom is van jongs af aan (tiener dan) om kiddies te krijgen. Ik kende een vrouw vroeger die ook geen kinderen kon krijgen en die werd ontzettend depressief door dat ze zelfs moeilijk over het onderwerp kon praten. En een lerares van mij die vertelde dat ze net te horen kreeg geen kinderen kon krijgen en zij was dan tegen de 40 aan. Ze had haar bootje gemist, te lang gewacht met kinderen krijgen. Tja...dat zet je aan het denken he...Ik kijk nu steeds om me heen naar die kleine koters buiten en ik krijg er dan warme gevoelens bij en toch sluipt die gedachte van; misschien krijg je ze niet. Ik maak mezelf gek...I know...*Zucht*
soms denk ik er ook wel eens aan dat ik nooit kinderen zal kunnen krijgen. maar een vriendinnetje van me denkt dat ook (maar dan echt in sterke mate, niet meer 'normale angst'). En zij is dus al 4 jaar bezig en medisch is er niks mis met haar en haar man. Het zou dus gewoon moeten kunnen. Ze denkt dat het echt komt omdat ze zo negatief over zichzelf denkt (heeft een heftig verleden), dat ze daarom steeds niet zwanger wordt. ik weet niet of dat kan, maar het zou kunnen...
Hey dames, Doodah, ik denk wel te weten hoe je je nu voelt:werd gister ongesteld.Ronde 2 dus mislukt; hadden echt op het goede moment geklust dachten we. Kwam de ongi ineens 3 dagen te vroeg! Eisprong dus net gemist waarschijnlijk... Ik baal als een stekker; ik wil het ook zo graag! Ik ben al 1,5 jr geleden gestopt met de pil; toen nog niet om zwanger te raken. Ik dacht dus wel snel zwanger te kunnen raken, maar dat valt tegen. En natuurlijk zie je ineens overal om je heen kleine hummels... En ja, de twijfels of je dan wel zwanger kunt raken komen zo nu en dan ook boven. Maar ja, we blijven positief! Gewoon op voor ronde 3! Ik heb trouwens ook altijd een aanloop tot de ongi. Ik dacht dat ik de dag dat het doorbreekt als 1e dag moet tellen. Maar misschien dus toch wel eerder... Deze ronde zullen we het maar ruim nemen en flink klussen (zal mijn man niet zo erg vinden! ) Suc6! groetjes
Oeff...I know the feeling. Misschien wel...dat je door je eigen emoties je eigen geluk bederft. Vaak reageert je lichaam ook op stress en negatief denken, dus dat zou niet heel vreemd zijn.
Hahaha, ja...dat had ik dus ook!!! Ik heb nooit de pil geslikt, dus thats a pluss! Ja, ik ga ook deze maand hard aan de slag en ik wil toch maar niet met testen aan de slag, anders ga ik onder druk zeg maar met mijn man naar bed. Dus...gewoon nog steeds romantisch houden. : p, welke man vindt dat nou wel erg???!! = P