Zag net tot mijn grote verbazing dat dit topic weer open is en dat er weer actief gepraat wordt. Nieuwe dames, welkom. Las net iets over babyspullen verkopen en over positiekleding. Ondanks dat wij een keuze hebben gemaakt niet voor een 2e te gaan, merk ik dat ik het wel moeilijk heb om de spullen te verkopen. Hoop dat ik straks er een van mijn vriendinnen er maar blij mee kan maken. Hecht er toch teveel sentimentele waarde aan en zal het een mooie gedachte vinden als ik er iemand anders blij mee kan maken. Positiekleren, daar heb ik dan helemaal geen moeite mee. Kreeg vandaag net een tads vol terug van een vriendin die trouwens nog niet weet dat we niet voor een 2e gaan. Ik keek erna en dacht wat ben ik blij dat ik ze niet meer hoef te dragen. Dan het andere onderwerp, sterilisatie, mijn man is heel duidelijk als hij 40 is ( nog 1 1/2 jaar) laat hij zich steriliseren. Hij wil na zijn 40ste geen vader worden, dus dan mag hij er iets aan gaan doen. Vind hij niet erg, zijn motto is jij hebt pijn geleden bij de bevalling en jij moet die troep slikken. Een sterilisatie is dan het minste wat ik kan doen. Dus slik nog een half jaar de pitroep en dan gaat die de vuilnisbak in Moet er niet aan denken zelf gesteriliseerd te worden. Het idee staat me totaal tegen. Krijg er gewoon kriebels van over mijn lichaam. Keuze maken, als laatste, de keuze 1 kind of meer, vond ik ook moeilijk omdat je niet weet wat er in de toekomst gaat gebeuren.Wel heeft het mij veel rust gegeven om te zeggen we gaan voor 1. Hij staat niet alleen er later voor. Hij heeft neefjes en nu al vriendjes. Ook heeft hij een hele bups oom en tantes ( waaronder vrienden van ons) die hem op zullen vangen. Ga ervan uit dat hij vriendjes krijgt en hopelijk een partner met wie hij zal samenleven. Ik ga er niet vanuit dat hij eenzaam zal zijn omdat er zoveel mensen zijn. Het is niet makkelijk om tegen de stroom in te gaan en te zeggen we gaan voor 1. Maar het was voor ons de beste beslissing voor ons is gezin compleet. Succes met het kiezen en zoals mijn vader zegt het is altijd weer terug te draaien. gr Kieke
OOk wij hebben alle grote spullen al verkocht. Kinderwagen, box babykamer. Nu staan er nog 2 grote dozen met kleiner spul. Heb ik op marktplaats staan. (trouwens heel irri, mensen wel reageren lijkt serieus en dan hoor je niks meer grrrr) Maar ben blij dat ik van dat grote spul af ben, en het geld was ook weer mooi meegenomen.
Mag ik me ook aanmelden? Ik zit alleen wel met een dilemma. Voor mijn gevoel zijn we compleet zo; ik heb niet de behoefte aan een tweede kindje. Dat klinkt misschien heel hard en ook ik loop tegen veel onbegrip aan als ik dat eerlijk zeg (tegenwoordig zeg ik t ook niet meer zomaar tegen iedereen, blijf ik eerder vaag, vanwege de belachelijke reacties) maar zo voel ik t gewoon. Wel zit ik met het probleem dat mijn man heeeeeeeeeeeel graag een tweede kindje zou willen in de toekomst, en ik dus nu echt niets daar voor voel. Ik heb een lange zware zwangerschap gehad die eindigde in een 24 uur durende bevalling met totaalruptuur; ik heb weken fysiek moeten herstellen en mijn hormoonhuishouding was helemaal naar de ***, kortom hoewel ik de bevalling op zich zo over zou doen, trekt het me totaal niet om nog een keer zwanger te raken en te bevallen. Met name de kraamperiode en die eerste hele kwetsbare maanden, vind ik echt helemaal eng om nog een keer mee te maken. Ik houd ontzettend veel van ons meiske en ik vind het heerlijk om haar te zien opgroeien. Ik heb het gevoel dat we met haar komst echt compleet zijn. Helaas ziet mijn man dat niet zo. We hebben afgesproken dat we gewoon een tijd afwachten (sowieso wilden we niet snel achter elkaar kinderen, áls er al een tweede zou komen pas als onze dochter 3 of 4 jaar zou zijn), en dat ik dan kijk of ik me nog zo voel... Maar ja ik ben wel bang dat ik het dan nog steeds zo voel, en dat ik mijn man dan erg moet teleurstellen... hij wil het echt heel graag, maar ja ik moet natuurlijk ook niks tegen mijn eigen gevoel in doen, toch? Ik word ook echt gek van al die mensen die roepen (hier in Limburg is dat echt erg) "Een kind is geen kind" - die mensen zou ik wel te veel kunnen doen!! :x Ik ken zo veel mensen die nauwelijks contact hebben met hun broer/zus, en ik ken zo veel mensen die alleen maar ruzieden met hun broer/zus toen ze klein waren... ik zelf heb een vrij leuke band met mijn broer maar we zien elkaar maar 4 a 5 keer per jaar... ach, ik ga me ook niet eens meer verantwoorden naar die mensen toe die zoiets doms roepen, maar het lijkt wel een taboe ja. Alsof je met een kind minder meetelt of zo.En dat ze er inderdaad standaard vanuit gaan dat het over een paar jaar wel anders zal zijn, daar kan ik me al helemaal aan ergeren. Wie zegt dat ik dat dan moet gaan voelen? Ach , in elk geval fijn om hier met lotgenootjes te praten!
Mensen lijken inderdaad een beetje te redeneren dat je pas echt ouder bent als je twee kinderen hebt Heel raar, maar ach... Dat is net zoiets als dat mensen nu nog tegen me zeggen: "ja, maar die van jou is nog geeneens 1!" (met andere woorden: wat weet JIJ nou van het ouderschap af?!) Lekker laten gaan; er is altijd wel iets te zeuren De situatie met je man die wel een tweede wil: lastig, maar ik neem aan dat je wel heel duidelijk tegen hem bent over je gevoelens zoals ze nu zijn...? Dan weet hij dat het nu zo is, en dan inderdaad even een tijdje niet over praten. Dingen kunnen veranderen en misschien denk jij er inderdaad over 2 jaar heel anders over: das dan mooi meegenomen, maar voor hetzelfde geld verandert jouw gevoel niet en verandert juist je man van gedachten - dat kan ook nog Lekker laten rusten en over een jaar (of twee) nog eens over beginnen
Fijn om te lezen dat er meer mensen zijn die moeite hebben met het verkopen van de baby spullen. Wij hebben alles bij mijn ouders op zolder staan en daar vreet het echt geen brood hoor maar vriend lief wil het wel verkopen en ik ben der nog niet echt aan toe. En al kan het bij ons nu ook niet meer kan en het al definitief is voelt het toch vreemd.
Dat heb ik ook heel erg gehad hoor, voor ik er aan toe was om alles te verkopen. Het is een soort proces waar je door heen gaat. Je neemt dan afscheid van iets wat je nooit meer zal hebben en dat is even wennen. Maar gewoon rustig aan op jou manier doen. En nog niet doen als JIJ er nog niet aan toe bent. Toen ik net bevallen was, een maandje later ofzo miste ik heel erg die buik en de super kraamtijd die ik heb gehad. Kon dat ook maar moeilijk loslaten.(misschien ook wetende dat je dat nooit meer zal meemaken) Uiteindelijk is dat ook goed gekomen hahaha.
Hallo, Hier nog een 1-kindje mama. Voor mij is het een heel bewuste keuze. Ik had altijd gedacht dat ik 2 kindjes zou willen, maar ben er tijdens de eerste maanden, inmiddels jaren, achter gekomen dat ik erg veel behoefte heb aan tijd voor mezelf en rust in mijn omgeving. Met 1 kindje kan dat beter dan met 2 of meer. Ik kan nu volop mama zijn voor mijn dochter, maar tegelijkertijd ook nog mezelf zijn. Dit was wel wennen voor mezelf, want ik had altijd gedacht dat ik alles (inclusief mezelf) aan de kant kon zetten voor kinderen, maar dat blijk ik niet te kunnen. Ik wil mezelf niet kwijtraken en tijd en geld over houden om leuke dingen te doen. Ik ga graag op vakantie en vind het leuk om mezelf af en toe in de watten te leggen met mooie kleren of dat ene, iets te dure, paar laarzen. Met 1 kind heb ik die ruimte. En ja, dat kan egoïstisch zijn, maar aangezien ik (en mijn vriend) degenen zijn die de kinderen moeten opvoeden, vind ik het wel zo belangrijk dat wij achter een bepaalde keuze staan. Daarbij is mijn drang om een 2e te willen helemaal weg. Voor mijn gevoel klopt het nu zoals het is. Ik heb de liefste dochter van de wereld, wat wil ik nog meer? De enige reden die ik kan bedenken om een 2e te krijgen, is dat dat leuker is voor mijn dochter. Ik heb zelf een oudere zus en mijn vriend 3 jongere broers en ik zie wel degelijk de voordelen hiervan. Maar ik denk dat mijn dochter meer gebaat is bij ouders die goed in hun vel zitten, dan bij ouders die constant zichzelf voorbij lopen. Ze is ook absoluut niet verwend of eenzaam. Ze gaat 2 dagen per week naar het KDV waar ze leert om met andere kindjes te spelen en ze kan zichzelf heel goed vermaken. Ik vind echt dat iedereen deze keuze voor zichzelf moet maken en daarin ook egoïstisch mag zijn. Het is tenslotte jouw leven, waar jij iedere dag middenin zit. Probeer het dan zo aangenaam mogelijk voor jezelf te maken. Een ander kan niet oordelen over wat voor jou prettig is. Ivka
Welkom Ivka! Goed dat je voor jezelf kiest: dat is altijd het belangrijkste. Wat je zelf al zegt: JIJ bent degene die voor je kind moet zorgen, dus dat wil je ook zo goed mogelijk doen. Als bij jou (net al bij mij) een belangrijke voorwaarde daarvoor is dat je rust in je leven hebt, dan doe je het toch super?! Even heel iets anders, en ik weet dat ouders van meerdere kindjes weten dat het anders is, maar hebben jullie ook niet dat als je naar je kindje kijkt, je je niet kunt voorstellen dat je ooit nog zó'n leuk/lief/geweldig kind zou kunnen krijgen en dat je je dus ook niet kunt voorstellen dat je van een tweede kind net zoveel zou kunnen houden? Dat gevoel overviel mij dit weekend ineens, namelijk, dus ben ff nieuwsgierig, haha!
dit gevoel heb ik eigenlijk altijd. ons ventje is zó ongelovelijk makkelijk dat ik dus totaal niet kan geloven dat een eventuele 2de kindje net zo super en geweldig en lief kan zijn als ons mannetje. stél dat we toch een 2de kindje krijgen op een of andere manier (verstandsverbijstering ofzo) dan zou ik er tuurlijk ziels veel van houden, maar nu kan ik idd niet geloven dat ik mijn liefde voor mijn zoontje, keer 2 kan hebben ik snap wat je bedoeld
Hallo meiden, Wat leuk dat er zo'n forum is voor moeder(en vaders) met bewust 1 kind. De verhalen die ik hier heb gelezen komen mij zo bekend voor! Als jullie het leuk vinden klets ik gezellig mee! Ook wij hebben 1 dochter (5 jaar)en zijn daar zielsgelukkig mee en zouden absoluut geen 2e willen! Wat een reacties krijg je daar soms op, ook "1 is geen" is tegen mij ook wel eens gezegd, maar als ik dan met mijn dochter na schooltijd lekker naar het buitenzwembad kan, of naar de speeltuin of wat dan ook, dan moeten de moeders met 2 kinderen naar huis, want de baby moet slapen! Als je dan ook vaak de reacties ziet van het oudste kind, ik vind dat zo zielig, heel vaak is dat kind dan de "dupe" van het 2e kind, althans, zo zie ik het vaak en vooral bij ons op school. Wij hebben een vriendinnengroepje van moeders uit de klas van mijn dochter en van die moeders zijn er 3 met meerdere kinderen en 3 met 1 kind, wij (de moeders met 1 kind) doen dus heel vaak wat samen en de ander moeten dan naar huis voor de baby. Maar goed, wij hadden voor de geboorte van Esmee eigelijk ook altijd het idee dat we er wel 2 zouden willen, maar Esmee is zo'n lief kind, makkelijk in de omgang, speelt veel met andere kinderen, we kunnen alles doen, wat willen we nog meer! Stom is dat toch dat de maatschappij altijd een gezin ziet als er 2 kinderen zijn.... sommige bladen bijvoorbeeld het blad kinderen vind ik heel gericht op 2 kinderen, je ziet alleen foto's van een gezin met 2 of meerdere kinderen. In het begin trok ik mij daar best wel wat van aan, maar sinds ik ook wel eens hoor dat moeders met meerdere kinderen zeggen, pffft druk, ik kan dit niet, of dat, dan denk ik: Heerlijk!!! zou niet anders meer willen. Nou meiden, tot de volgende keer! Groetjes suzanne
Hè ja, dat is ook nog een punt. Mijn dochter is zo lief, zo makkelijk en zo leuk. Een 2e kindje kan onmogelijk net zo leuk, lief en makkelijk zijn. Met je verstand weet je wel dat je van een 2e kindje net zo veel zou houden, maar daar gaat het eigenlijk niet om. Wat wel meespeelt is toch het risico dat iedere zwangerschap, bevalling en kind met zich meebrengt. Ik heb helemaal geen verhoogd risico op wat voor lichamelijke of erfelijke aandoening, maar ik denk wel dat ik het heel moeilijk met mezelf zou krijgen als bij een 2e kindje iets niet goed zou gaan. Juist met het krijgen van kinderen is het zoooo belangrijk dat je achter je keuzes staat. Dat is in ieders belang. Ik ken moeders met 3 of 4 kinderen en het lijkt wel of ze echt nooit een moment voor zichzelf hebben, ze kunnen niet meer op vakantie, moeten iedere cent omdraaien.. Dat is gewoon niet mijn keuze. Ja, en de reactie, wat als er iets gebeurt met je kindje, dan heb je niks meer. Daar kan ik ook niet zo goed tegen. Alsof je minder verdriet zou hebben als je nog een kind hebt. Dat klinkt mij in de oren alsof je maar beter een paar 'reserve'kinderen kan hebben, zodat je nog wat over hebt als je er 1 kwijtraakt. En het klopt natuurlijk wel dat je een grotere stimulans hebt om door te gaan als je na zo'n tragedie nog kinderen hebt, maar om daar nou meer kinderen voor te willen, dat kan er bij mij niet in. Maar wat ook al besproken is hier, ik heb nog steeds niet de baby-spullen verkocht. Dat voelt zo definitief, ook al sta ik helemaal achter mijn besluit. Raar is dat eigenlijk. Maar ik wil ze ook bewaren omdat ik verwacht (en een beetje hoop) dat mijn zus en beste vriendin ooit nog kinderen krijgen en ik ze dan liever aan hun geef.
hai meiden, wij hebben toen esmee 1 werd alles verkocht! Wat een heerlijk gevoel, had er totaal geen moeite mee, vond al die ruimte en opgeruimde zolder heerlijk. We hadden echt een hoofdstuk afgesloten, de babytijd. We hielden er ook nog aardig wat geld aan over! groetjes suus
Ik vraag me trouwens echt af of het wel leuker is voor een kind om een broertje of zusje te hebben. Ik heb zelf nooit iets gemist. Als ik vroeger bij vriendinnetjes thuis kwam waar wel nog andere kinderen waren, dacht ik altijd: wat ben ik blij dat ik niet zo'n lastig broertje heb. Om die reden zou ik nooit kiezen voor nog een kind. Ik vind het zelf ook heel belangrijk om nog wat tijd en geld voor mezelf over te houden. Ik denk dat ik geen leuke moeder meer zou zijn met nog meer aan mijn hoofd.
Maar het wordt algauw als egoistisch gezien als je kiest om ook nog wat voor jezelf te willen houden. Maar mij lijkt het juist bij het krijgen van kinderen erg belangrijk om een egoistische keuze te maken. Het is tenslotte ook jouw eigen leven. Ik weet ook niet zo zeker of ieder kind wel zo gebaat is bij een broertje of zusje. Als je kind toch niet beter weet? Mijn dochter gaat twee dagen per week naar het kinderdagverblijf en daar heeft ze speelmaatjes genoeg. En thuis kan ze heel goed alleen spelen, ze wordt er juist erg creatief van om spelletjes te bedenken. Vind ik ook een belangrijke eigenschap. Uiteindelijk gaat het erom dat je jezelf goed voelt bij de situatie. Kinderen zijn toch het meeste gebaat bij ouders die goed in hun vel zitten, of ze nou alleen zijn of met drie of vier thuis. Maar nog even iets anders: er zal een dag komen dat mijn dochter vraagt waarom zij geen broertje of zusje heeft. Wat geef ik dan als antwoord? Hebben jullie daar al over nagedacht?
Dat wordt inderdaad al gauw als egoïstisch gezien, en dat is het misschien ook. Maar waar heeft een kind inderdaad meer aan..?Ik wil gewoon dat we alle drie gelukkig zijn en ik wil ook nog wat tijd overhouden voor mijn man. Ik zie zo vaak mensen met meerdere kinderen die het bijna niet geregeld krijgen, nou dan ben ik maar lekker egoïstisch. En dan zijn er ook nog die mensen die denken dat je niet van je kindje houdt omdat je er maar 1 wilt... Ik hou juist zoveel van hem dat ik al mijn liefde aan hem wil geven
En zo zijn er nog zoveel vooroordelen over enige kindjes. Ze zijn allemaal verwend, asociaal, kunnen niet met andere kinderen spelen, 1 kind is geen kind, je vindt het niet leuk om moeder te zijn, anders had je er wel meerdere enz enz. Ik probeer me hier maar niet druk over te maken. Zo kan je ze natuurlijk ook andersom bedenken. Oh, je hebt 4 kinderen, vond je de 1e niet leuk genoeg, dat je er nog zoveel bij hebt gekregen?
Ja hier heb ik wel keer over nagedacht en ook wij zullen vast en zeker deze vraag ooit krijgen van onze zoon. Tja denk dat we iets zeggen zovan, mama en papa hebben met alleen jou al een heel gelukkig leven. zoiets. tja weet er nu zelf inderdaad ook niet echt een goed antwoord op maar heb daar gelukkig nog aardig wat jaartjes om over na te denken Zal vast iets zijn met dat we heel gelukkig zijn met 1 zo'n prachtig kindje
Dat lijkt mij ook de beste reactie. Maar ik ben blij dat het nog even duurt voordat die vraag komt. Lijkt me toch lastig, aangezien enige kinderen nog in de minderheid zijn en ze waarschijnlijk straks in een klas komt waar de meeste kindjes broertjes of zusjes hebben. Ik hoop maar dat ze zelf niet al te veel last gaat krijgen van bepaalde vooroordelen die er bestaan. Maar ja, het standaard gezin bestaat toch al lang niet meer. Zo heeft mijn dochter weer 8 opa's en oma's (van allebei de ouders gescheiden en hertrouwd) en dat is weer heel bijzonder en leuk.