Hoi, Even een klaagberichtje van mij. Ik ben nu 32 weken zwanger en heb flink last van bekkeninstabiliteit. Ik heb al een peuter van 19 maanden. Die is nu flink aan het peuteren (alles is nee of drama schoppen). Ik moet nog anderhalve week werken en dan heb ik verlof. Ik doe gelukkig kantoorwerk. Die 2 dagen dat ik werk is gewoon pure ontspanning, terwijl het knetterdruk is op het werk. Mijn man werkt fulltime. Nu is mijn probleem dat ik nog vanalles moet klaarmaken voor de bevalling. En ik ga dat alleen niet redden. Mijn man helpt mij heel goed met de huishoudelijke klusjes, maar hij maakt lange dagen en eenmaal thuis kookt hij, brengt hij onze zoon naar bed en ruimt de boel op omdat dit mij de meeste dagen niet lukt ivm pijn in mijn bekken of de vele harde buiken waar ik last van heb. Heel veel mensen zeggen, vraag dan aan fam. of vrienden om hulp. Mijn familie doet net alsof ik mij aanstel. Vragen echt nooit hoe het met mij gaat. Ik heb ze wel eens gevraagd om te helpen, maar dan komt er moeizaam uit dat ze wel eens een wasje voor me willen strijken ofzo . De familie van mijn man vragen ook nooit ergens naar en zijn continue met zichzelf bezig. Wanneer mijn man vertelt hoe het met mij gaat probeert hij nog wat te overdrijven, maar het maakt geen indruk. En nee, het komt niet uit dat ons zoontje daar vaker als 1 dag in de week komt, want ze hebben het druk op hun manier. Maar wel elke avond eindjes fietsen of allerlei bezoekjes doen. Anders vind ik het prima, maar ik zit gewoon in nood. Ik trek het niet om 4 dagen in de week alleen thuis te zijn met ons zoontje. Vrienden wonen overver of werken zich ook al een slag in de rondte. Wie of wat kan mij helpen? Ik zie het echt niet meer zitten tot aan het eind van mijn zwangerschap.
Jeetje meis! Ik zou het niet weten maar ik wil je toch even een virtuele knuffel sturen en hopen dat er snel hulp voor je gaat komen!!! Succes!
Ik zou zeggen dat je man zorgverlof op moet nemen... daar is dat voor bedoelt. Jij hebt zijn zorg nu echt nodig!
misschien kijken of er iets van opvang is voor de kleine in de buurt. heb je in ieder geval een beetje rust en tijd voor jezelf. en het huishouden, misschien kun je via d gemeente hulp aanvragen, maar weet niet hoe dat rpecies zit hoor. succes in ieder geval.
Och meid dat is erg vervelend! Je man kan inderdaad voor zulke situaties zorgverlof krijgen en dan kan hij lekker bij je zijn en helpen met jullie kindje. Ik hoop voor je dat er snel een oplossing komt. Sterkte meid en probeer je rustig te houden. Knuffel
Ik ben iets minder ver nog, maar hier moest ook nog een hoop gebeuren, dus m'n man kon gelukkig een paar dagen vrij nemen. Nu liggen we weer wat op schema en ik heb even bij kunnen tanken (uitslapen scheelt al zó veel!) . Als vrije dagen niet mogelijk zijn, dan inderdaad eens informeren naar zorgverlof of mogelijk nog ouderschapsverlof op korte termijn voor je 1e (tenzij hij dat al gehad heeft natuurlijk) . Verder heeft je vlos misschien nog tips of adviezen waar je al hulp in kan schakelen of waar je nog niet aan gedacht hebt.
oohw wat vervelend meis... Herken t wel een beetje, maar ik loop al op t eind...Ik had dat gevoel wat jij nu hebt ook vlak voor mn vakantie/verlof, maar nu is t wel wat minder moet ik zeggen. Gaat je zoon/dochter naar een KDV? Zo ja, misschien af en toe reen dagje extra regelen? Zo nee, misschien ens aanmelden bij een psz? Wat ik zelf prettig vind of nu kan verzinnen: - langs gaan bij vriendinnen met kids van zelfde leeftijd; kunnen ze lekker spelen, hoef je nioet te entertainen en kan die vriendin/kennis ook een handje helpen - langsgaan bij familie; onder het mom van 'gezellig', maar ondertussen profiteer jij ervan dat opa en oma zich maar wat graag met je kind bemoeien, - dan maar wat vaker tv of dvdtje aan... minder verantwoord maar ach.. - naar de speeltuin: je moet je er ff heen slepen, maar eenmaal daar gaat hij/zij waarschijnlijk zijn/haar eigen gang - huishouden: dan maar wat minder netjes en wat kreukjes in de kleren of tijdelijk werkster inhuren? - je man vast de treinbaan (of weet ik t wat) de avond tevoren laten neerleggen, zodat de volgende ochtend flink gespeeld kan worden - zandbak in de tuin en jij op een stoel er naast; ben je er toch gezellig bij, maar hoef je weinig te doen - ga meteen zelf ook slapen als je je kleine op bed legt 's middags hoop dat je hier iets aan hebt? succes!
Wat vervelend dat je je zo voelt! Misschien wat opties? -zorgverlof voor je man -paar dagen vrij voor je man -oppas voor je zoon af en toe -veel klusjes in het weekend door je man laten doen -een lijstje met alleen de echt belangrijke klusjes maken, de anderen komen dan wel weer. Sterkte, doe rustig aan!
Vervelend joh! Helaas moet ik bekennen dat ik weet hoe het voelt, heb de afgelopen 10 weken halve dagen gewerkt en ga vanaf volgende week (nu nog vakantie) helemaal stoppen met werken ivm bekkeninstabiliteit en heb ook een dochtertje rondlopen (gelukkig doet ze dat inmiddels) van 14 maanden! Mijn man heeft het zo kunnen regelen dat hij op de 2 dagen dat ik normaal samen met mijn dochtertje thuis was (de andere 3 dagen gaat ze naar het kinderdagverblijf en beide oma's) een halve dag thuis werkt. Kijk het moet natuurlijk maar te regelen zijn met zijn werk maar voor ons is dit al een hele stap vooruit. Voor de rest zou ik gewoon proberen om zoveel mogelijk hulp van buitenaf te vragen (ik weet hoe moeilijk dit ook is hoor....), te rusten als je kleintje ook nog slaapt en het is toch ook helemaal niet erg om indien je het eventjes niet ziet zitten hem of haar even met een dvdtje voor de tv te zetten zodat jij weer even op adem kan komen. Voor de rest draag ik zelf bij wandelen/huishoudelijk werk (wat niet kan wachten tot dat manlief thuis is) een bekkenband.... geeft wel iets verlichting van de klachten. Succes in ieder geval, zijn toch lange weken tot dat de kleine geboren wordt op deze manier!!!