11mnd oud, hoe doen jullie dit???

Nou ik vind je geen zeikerd en ik laat mijn zoon ook niet huilen hoor.
Hij gaat wel naar KDV en oma past soms wel eens op.
Je leert een kind op eigen tempo de dingen aan, mijn zoon is 16mnd en begint nu wat gedram te tonen door bijv zijn hoofd op de grond te slaan als er iets gebeurd wat hij niet wilt.
Ik zeg alleen dat hij dat niet moet doen, dat dat zeer doet en verder negeer ik dat totaaaal.
Zorg er wel voor dat ie zich niet pijn kan doen.
Ik ben heel makkelijk, en mijn zoon is ook een makkelijke, leg hem in bed en hij slaapt al, vanaf 3mnd is hij zo.
Ook op het KDV.

Tijd voor jezelf is heel belangrijk, ik ben zelf alleenstaande moeder van 3 kids, maar je tijd heb je gewoon nodig.
Ik kan wel zeggen zet je eroverheen, maar ik weet dat dat gewoon een gevoelskwestie is, je moet er doorheen en die eerste x weg zonder je kind zit je ook niet lekker

 

Ik zeg: Gewoon doen!!

Mijn zoon heeft ook nog nooit ergens geslapen maar de eerste afspraak staat al. Ik ga namelijk over 2 weken naar een festival met mijn man en dan blijft zoonlief voor het eerst bij mijn ouders slapen.

Ik vind het wel moeilijk maar aan de andere kant kan ik wel weer een keer goed uitslapen.

Mijn zoon gaat naar het KDV en mijn moeder past op dus ik heb hem al eerder los moeten laten.

Het zal heel moeilijk zijn maar het is ook wel even lekker om even weg te zijn van je kind. Anders bouw je het langzaam op. Eerst ga je bijvoorbeeld een keer lunchen zodat je maar 2 uurtjes weg bent. Daarna ga je een middagje winkelen. En zo bouw je op dat je een hele dag weg bent.

En heb vertrouwen in je vriend. Hij is vader, en waarschijnlijk doet hij de dingen anders dan jij zou doen maar dat betekent niet dat het slecht is.

Als je doorgaat op deze manier dan zal je kind alleen aan jou wennen en nog erger aan je gaan hangen. Je bent niet alleen mama maar ook vrouw en vriendin.

Het is heel moeilijk maar hoe vaker je het doet hoe beter het gaat.

Succes!

 

Eigenlijk geef je zelf het antwoord al. Dit is voor jullie allebei niet goed. Begrijp me niet verkeerd natuurlijk ben je goed voor hem maar hij is er niet extra bij gebaat bij al jou goede zorgen. Sterker nog het wordt nu alleen maar moeilijker voor jullie allebei om elkaar los te laten. Begin er dus alsnog zo snel mogelijk mee. Je helpt hem er echt niet meer mee om als enige bij hem te zijn. Het ligt (ook dit zeg je zelf al) niet aan je mannetje maar aan jou. Jij hebt er moeite mee om andere te vertrouwen bij je kindje. Dit is iets wat je zelf moet oplossen want dat ben je aan je kindje verschuldigd en ook zeker aan je man/vriend want wat een geduld moet hij hebben zeg met zo'n leeuwin als vriendin

Weet je zeker dat andere je kindje laten huilen dan? Kan je hen niet leren om hem ook lekker in te stoppen en op de goede manier te verschonen?

Draai het om. Hoe langer jij de enige blijft voor je kindje hoe moeilijker het straks voor hem wordt als blijkt dat dat niet zo is...

Stel je zelf een ultimatum (maar dan wel een haalbare) het is nu 9 augustus. De aankomende twee weken laat jij je vriend alle handelingen een keer zelf doen. Eten geven, verschonen, in bad doen, naar bed brengen, troosten, uit bed halen en aankleden. De volgende twee weken doet hij deze allemaal een keer zonder dat jij er naast staat (en ga jij dus uit met vriendinnen). De twee daarop volgende weken laat je een lieve oma al die dingen een keertje doen en die twee weken daarna ga je een keer een hele avond uit met je vriend want mijn god geef die man van je zijn vriendin een keertje terug dat heeft hij wel verdiend!

En als het verkeerd gaat moeten ze dus beter oefenen he!?! Niet dat jij het dan weer allemaal alleen zelf gaat doen!

Je bent wel echt een top moeder hoor... laat je niet gek maken maar probeer echt om dit te doorbreken. Dit topic openen is al een hele grote stap in de goede richting.
Succes! Laat je even weten hoe het gaat. Misschien kan papa hem morgen lekker eten geven! Mannen onder elkaar, dat is leuk!

Oh en nog even dit. Bereid je er op voor dat het niet altijd soepel gaat he. Je kindje zal niet meteen begrijpen waarom hij papa's gezicht zien als hij moet eten. Dus dat wordt extra lastig voor hem. Bijt je tong er nog liever vanaf ipv dat je zegt:'laat mij maar'. Je moet ze echt de tijd geven om dit samen uit te vinen.

 

@Pasja83 Gezellig tot op Lowlands
Ik ga ook en mijn zoontje gaat naar opa en oma. Ik ga een dagje maar dat is meer een borstvoeding/ik heb geen zin om een heel weekend in een tentje te kolven verhaal.

 

meis echt ik snap het hoor!!hier wel iets makkelijk kwa logeren enz.....maar voor mijn gevoel gaat het het beste met ons meisje als mama er is dan zit ze lekker in dr ritme en is ze op dr best!!denk dat het ook de leeftijd is nu hangen ze ook heel erg aan mama(is mijn idee)
Wat hier vooral een probleem is het meenemen op visite enz....ik vindt dat gewoon niet fijn savonds hup in camping bed er weer uit blabla ik wil dat gewoon niet.Maar in de omgeving wordt dit niet altijd geacepteerd.
Wat ik hiervan geleerd heb doe wat goed voelt!!

Maar wat ik je wel zou aanraden is echt iets vaker voor jezelf dingen te doen je kindje heeft ook een papa die heel veel om zijn kind geeft en die 2 komen er echt wel samen uit een dagje hoor!!Het zal niet zo soepel gaan als dat mama er is(spreek uit ervaring haha)maar het is wel goed ook voor hun band!!

succes ermee en je bent echt geen zeikert hoor xx

 

Uit je verhaal lees ik de hele tijd dat alle andere mensen je kind zullen laten huilen. Waarom denk je dat? Het is maar wat jij 'voorschrijft' als moeder. Ik vind de voorstel om te oefenen een hele goede.

Ik denk overigens dat jij zelf bang bent om hem even los te laten, en dat hij het echt wel prima zal hebben een paar uurtjes met papa, maar dat jij je dan ellendig zult voelen. Maar op deze manier leer je hem dat ie niemand anders kan vertrouwen behalve jou, zelfs zijn eigen vader niet. En dat lijkt me niet goed voor zijn ontwikkeling

 

Hier ben ik het helemaal mee eens..

Dus jullie zoontje is nog nooit alleen geweest met z'n vader. Zelfs niet als jij even voor een boodschap weggaat?? Dat vind ik wel sneu voor je man, kan me voorstellen dat hij daar niet blij van wordt. Andere oppas en uit logeren gaan is een ander verhaal. Maar als je wilt dat jullie zoontje ook een goede band krijgt met zijn vader zul je hem toch wat meer los moeten laten. Ga een keer een middagje winkelen met een vriendin ofzo. Blijf voor je eigen gemoedsrust in de buurt en neem je telefoon mee. Mocht er iets zijn dan kan je altijd gebeld worden. Maar het lijkt mij dat papa net zo goed voor jullie zoontje zal en kan zorgen als jij.. En het geeft jou zoveel meer rust. En je zoontje wordt er echt niet slechter van als hij op een andere manier z'n eten krijgt of z'n billetjes niet door mama worden schoongemaakt. Als het maar gebeurd!
Verder vind ik het een heel geruststellend idee dat onze dochter zo op haar gemak is bij haar opa's en oma's. Mocht er ooit iets zijn waardoor we ineens opvang nodig hebben voor onze meid, zal ze altijd ergens terrecht kunnen waar ze zichzelf helemaal prettig voelt.

Laten huilen vind ik moeilijker te beoordelen vanuit hier... Is het huilen, krijsen, jengelen.. Ik zou hem sowieso niet uit bed halen. Maar lekker bij hem gaan zitten, laten zien dat je er wel bent voor hem. Zelf in slaap vallen zul je hem misschien toch moeten leren. Er zijn hier op het forum vast genoeg tips te vinden.

Succes, En onthoudt dat er genoeg mensen zijn die zeker net zoveel om jouw zoontje geven als jij en er dus ook geweldig voor zullen zorgen..

 

Ik zou jezelf eens een opdracht geven, bijvoorbeeld een avond weg gaan (met een vriendin ofzo). De eerste keren heb ik toen zelf een hele lijst gemaakt met hoe het allemaal moet, heel duidelijk. Voor mezelf gaf dat rust, en de gene die oppaste was gelukkig ook heel serieus er mee bezig.

Verder denk ik dat het echt belangrijk is dat je hiermee bezig gaat met je partner. Doe het eens wat meer samen, betrek hem erbij en laat hem zien hoe jij het doet. Het gaat 's avonds niet helemaal goed, maar misschien heeft je vent wel juist een heel goed idee en komen jullie er samen uit. Twee weten meer dan één, en zoals jij nu met je zoontje omgaat is bijna ongezond! Praat er dus over, laat je vent het eens doen. Eten geven is geen hogere kunst, dat kan hij zeker weten ook! En al lukt het niet goed, geen man over boord, dan eet hij eens wat minder. Daar worden jullie allemaal flexibeler van!

Succes!

 

Mijn voorgangers hebben al veel tips gegeven. Het opbouwen is daar bijv. 1 van.

Ik snap je gevoelens wel. Ik had ze ook, maar ben er toch tegenin gegaan. Nu moet ik wel eerlijk zeggen dat ze eigenlijk alleen nog maar bij mijn moeder is geweest. Ten eerste omdat ze het dichtst bij woont (schoonouders wonen 200km verder) en omdat ik haar het meest vertrouw. (tis toch mijn moeder haha )

Aan het einde van deze maand gaat ze bij mijn schoonouders slapen. Ik zie er ook tegenop, maar ik weet dat het komt, omdat ik denk dat ze niet genoeg van haar routine afweten. Dus toen ze hier afgelopen weekend zijn geweest heb ik ze een stoomcursus "hoe om te gaan met Noor" gegeven.
Het is nu eenmaal een kindje die het best gedijd met structuur. Ze is nogal prikkelgevoelig.
Voor de rest ga ik een lijstje maken met wat ze moet/mag hebben, wanneer etc.

Verder zou ik zeggen, probeer het. Al is het maar voor een paar uurtjes. Je kindje heeft vast een heel fijne tijd en na een tijdje kan jij je ook ontspannen.
Jij hebt ook even 'me time' nodig. je zal zien dat het op den duur steeds makkelijker wordt om je kindje even aan een ander toe te vertrouwen. Heel gezond hoor.

 

Ik laat mijn kind ook nergens achter; niet bij de oppas, niet bij opa en oma, ook niet hier in huis.

Maar... ik ga vaak alleen weg in het weekend; naar een vriendin, wandelen met de honden. Ik gun mijn man die papa-tijd juist heel erg! Ik bel dan ook nooit, dat vind ik betuttelend, als er iets is, zal mijn man mij bellen (maar dat is nog nooit nodig geweest). En ik sport 1 avond in de week, even m'n lichaam en geest opladen, dat is heel goed voor je hoor; even zonder kind!

 

Nu zogelukkig het zo zegt. Ik heb ook 1x in de week dans/drama/zangles. Dat is echt even een moment voor mijzelf. Ze ligt dan al wel op bed, maar ik vind het een fijne avond. Even Danielle tijd.

 

Persoonlijk vind ik het ook niet nodig om zonder m'n kind op stap te gaan, net zoals ik dit eigenlijk niet zonder m'n man doe. Behalve overdag eens iets gaan drinken met een vriendin (maar dan gaat baby mee). Onze zoon hoort erbij en hij gaat dus altijd met ons mee of we blijven thuis. We missen het geen van beide en hebben tijd voor ons tweetjes als hij op bed ligt.

Wat oppassen betreft, ik zou hem niet naar mijn eigen moeder doen omdat ik er zowat zeker van ben dat ze hem zou laten huilen etc...maar mijn schoonmoeder vertrouw ik wel. Ik ben er echter van overtuigd dat niemand anders zo goed voor hem zorgt als mijn man of ik. Wij zijn nu eenmaal de enige echte experts van ons kind! Maar dat wil niet zeggen dat ze het niet goed zullen doen. Binnenkort zal hij er een tijd naartoe moeten omdat ik (tijdelijk) moet gaan werken... M'n hart breekt als ik eraan denk.

Wat laten huilen betreft: ik vind het 'not done'. Mijn zoontje huilt héél af en toe maar ik blijf dan altijd bij hem! En hij kan perfect zelf in slaap vallen, al vind ik dat nog niet nodig. Mijn man springt NOG sneller recht dan ik als hij huilt dus wat dat betreft, hier gelukkig geen problemen.

Je zegt dat je zoontje huilt om aandacht maar misschien is hij gewoon bang, eenzaam,...... IK geloof niet dat een kindje huilt om je te manipuleren of dergelijke! 't Is niet omdat ze je niet voor een lichamelijke zaak nodig hebben (honger, verschonen, krampen,...) dat ze je niet nodig kunnen hebben.
Misschien is het wel nuttig om een mooi avondritueel in te bouwen zodat de dag afgesloten wordt én hij nog lekker wat individuele aandacht krijgt op een aangename rustige manier?

 

Herkenbaar! Het gevoel ken ik.. ik heb ook moeite om mijn kleine uit handen te geven.. mijn 'geluk' was dat ik 6 weken na de bevalling weer moest werken, toen moest uk wel naar het KDV.. Ik merk dat het makkelijker voor me wordt als ik merk dat mijn zoontje het daar goed doet (als ik hem tevreden kan ophalen, foto's zie van hem daar als hij met andere kindjes aan spelen is..). Ik ga niet zeggen dat ik het nu makkelijk vind als hij daar heen moet, maar weet dat een paar uur per week voor hem alleen maar goed is (zit zijn moeder een keer niet 24 uur achter hem aan).. Ik kan alleen maar zeggen dat het waarschijnlijk voor jou nog meer wennen is dan voor hem.. Misschien dat die gedachte je kan helpen. Mijn vriend zei ook: andere hebben het beste met hem voor hoor, en daar heeft hij ook gelijk in. Ik kan er wel echt van genieten als ik mijn vriend met de kleine zie, zo schattig samen!

en over naar bed gaan.. tsja dat is voor alle ouders anders, ik laat die van mij nooit zichzelf in slaap huilen, maar goed hij drinkt de laatste BV voeding en valt dan in slaap. Ik voel me er niet goed bij als hij zichzelf in slaap huilt..
Veel succes en probeer er beetje bij beetje van te genieten als papa en zoon samen lol hebben, echt heerlijk om te zien!

 

Hoi hoi
Ik snap je wel! Mijn zoontje is al wel uitlogeren geweest bij opa en oma ( ook bij schoonmoeder&vriend).
Bij mn schoonmoeder laat ik hem liever ook niet meer achter. Dat was omdat het moest toen omdat mijn vriend zijn opa op sterven lag..Maar toen we hem s ochtends op gingen halen zij haar vriend dat hij net aan het huilen was terwijl ik meteen kon zien dat dat niet het geval was. Ook ging mn schoonmoeder eerst de hond uit laten en daarna mijn zoontje pas zijn fles geven vond ik ook niet zo leuk (was inmiddels half 10 toen en hij was toen 7 mnd ofzo).
Ik vertrouw ook maar weinig mensen mijn zoontje toe omdat ik zelf toch echt het beste weet hoe hij is, waar hij op reageert en wat hij wil...

Mijn ouders hebben hem nu 2x te logeren gehad. Die vertrouw ik wel met hem alleen mijn moeder is stront eigenwijs en doet dus wel dingen die ik niet leuk vindt..(zoals limonade geven of extra veel roosvicee of koekje met chocolade terwijl ze weet dat wij dat liever niet hebben).
Maar ze zorgt wel goed voor hem doet leuke dingen met hem en weet wel wanneer hij naar bed moet en haalt hem ook op tijd eruit.

Wat laten huilen betreft, ik wilde het ook niet maarrrr ik had een keer avonddienst (vriend zit in ziektewet) en toen ik thuis kwam zei mn vriend dat hij onze zoon had laten huilen. Ik was in eerste instantie boos, maar toen ik er zelf een keer bij was merkte ik dat hij dat soms wel eens nodig heeft. Hij huilt dan niet lang, meestal 15 tot 20 min en valt dan gewoon in slaap. Als hij echt overstuur is of het duurt langer dan halen we hem er gewoon uit.

Mijn vriend doet soms ook dingen anders maar ik denk dat dat vooral een kwestie van accepteren is. Niet iedereen kan alles doen, zoals wij moeders dat doen.

 

Sorry ik was erg traag met reageren en had deze post nog niet gezien.
Je moet ook bedenken dat alle moeder zich er anders bij voelen. Het zou voor jou en de papa fijn zijn als jullie op een lijn kunnen komen.
ow en ik laat mijn uk nooit zich in slaap huilen, ik kan dit niet..

 

gedeeltelijk snap ik je heel goed hoor. Maar ik begrijp dat je een thuisblijfmama bent?

Je zal je man toch moeten leren vertrouwen hoor. Het is ook zijn kindje, en ook hij moet er een goede band mee krijgen. Het is voor hem niet helemaal eerlijk denk ik dat hij niet alleen thuis mag zijn met jullie kindje omdat jij het niet los kan laten. Zo leert hij het natuurlijk ook nooit.

Verder ben ik ook graag thuis hoor, maar omdat ik in de avonden werk moest mijn man vanaf 10 weken al alleen voor onze dochter zorgen. En hij genoot hier echt zichtbaar van!

Vorig weekend heeft onze dochter voor het eerst bij mijn ouders geslapen. EN ze hebben het allemaal goed gehad. Maar ik keek er niet naar uit, en van mij hoeft het nog steeds niet. Bij mijn man zijn ouders laat ik haar ook echt niet achter als het niet nodig is, omdat mijn gevoel zegt dat ze bij mij veel beter af is.

Probeer toch eens wat voor jezelf te doen. De eerste 2 keer zul je er vast niet van genieten, maar daarna kan het echt een verademing zijn!

 

Lees nu je vraag over huilen bij naar bed gaan. Als je het idee hebt dat het aandachtshuilen is, dan zul je er echt doorheen moeten, en je kindje door moeten laten huilen. Zelf heb ik de 5 minuten regel. Na 5 minuten huilen ga ik naar boven. Maar ik weet ook dat er dan echt wat aan de hand is, want ze slaapt altijd binnen een minuut.

 

Het wel of niet laten oppassen op je kindje ligt bij iedereen anders, en de ouders moeten zich daar natuurlijk fijn bij voelen. Maar ik vind dat je moet bedenken dat jij niet de enige ouder bent. Jouw vriend heeft net zoveel recht om voor zijn kind te zorgen als jij. En ik denk dat jij het heel lief bedoelt (naar de kleine toe), maar op deze manier kun je je zoontje verkeerde gevoel meegeven, dat zijn vader niet te vertrouwen is, en dat alleen mama goed is. Zijn vader heeft toch alleen het beste met hem voor? Laat de mannen een keer zich lekker uitleven .. laat hem maar op zijn manier een poepbroek verschonen. Al zitten ze allebei onder de poep, ze zullen er toch alleen lol mee hebben?
Probeer ze even los te laten, ga zelf in een andere kamer zitten als je vriend bezig is met de kleine, ga strijken of zo. Maar geef ze een kans om een echte vader-zoon band op te bouwen. Daar worden jullie allemaal gelukkiger van, en het kan alleen goed zijn voor de relatie met je vriend.

Laten huilen:
Ik laat mijn kindjes ook nooit huilen. Hier krijgen ze 's avonds de fles in bed, en daarna geven we ze een kus, doen muziek aan en gaan weg. Meestal gaan ze gelijk slapen. Als ze gaan huilen gaan we (papa of ik) na 2-3min terug, stoppen ze weer in en blijven bij het kindje totdat deze slaapt. Hier gaan ze in ieder geval niet van de kamer af, of het moet echt heel erg zijn (lees: zusje wordt er wakker van), dan nemen we ze mee naar onze slaapkamer (ook donker) en gaan daar met de kleine in de armen even rondlopen totdat deze slaapt. Meestal is het genoeg om naast het bedje te zitten, over het hoofd aaien en zachtjes tegen te praten.

Maar het patroon waarin je zoontje zit is ook lastig te veranderen. Als hij gewend is dat ie na een krijspartij weer mag spelen, weet ie dat onderhand wel. Je kunt proberen om voortaan met hem in zijn kamer (in het donker) te blijven. Niet laten huilen, bij je nemen, rustig tegen zingen, wiegen enz. Maar dat ie doorkrijgt dat ie echt wel moet gaan slapen, en dat ie dus echt niet naar beneden mag.

Mbt oppassen: ik schrijf altijd alles in detail op voor de oppas (oma). Ook het bed-ritueel. Hier hadden ze het handje van om de kids bij elke kik weer naar beneden te nemen. Wij hebben echt voorgekouwd hoe het bedritueel werkt en wat ze mogen/moeten doen als de kids wakker worden enz. Ook hoe, wat en wanneer ze eten enz enz enz