Vooruit kijken na miskraam - part 2

hallo dames,

Zo, eindelijk weer even reageren

Ben op het werk erg druk geweest met alles afmaken zodat ik morgen met vakantie kan. Nog 1 dagje bikkelen en dan alles achter laten!
En dit weekend had ik 2 verjaardagen... pffff was wel erg vermoeiend! Niet dat het nachtwerk geworden is, maar toch. Het hakt er even in.
Aan een aantal mensen verteld dat ik zwanger ben, maar toch voelt dat nog vreemd.
Ik ben er trouwens zowaar zelf achter gekomen wat de grootste reden is dat ik nog niet op de zw kan vertrouwen.

Ik vertrouw mijn lijf niet.

Zo dat staat er.
Dat is 12 jaar geleden ontstaan toen ik eerst lichamelijk en daarna mentaal redelijk instortte (burnout). Dat heb ik totaal niet zien aankomen! Ik dacht dat ik daar intussen redelijk overheen was, maar de MA was weer zo'n fopactie. Ik heb er lichamelijk niks van gemerkt. Ik heb tot 12 weken rondgelopen zonder enig teken van mijn lijf dat er iets mis was (terwijl het vruchtje al bijna 4 weken niet meer leefde). Toen de complicaties na de curettage er nog eens bij... Ik heb gewoon weinig vertrouwen dat mijn lijf doet wat het moet doen.
Hoe ik dit precies ga oplossen weet ik niet, maar ik ben iig blij dat ik een soort verklaring heb gevonden!

@krokodiel: wat zag je er echt prachtig uit op je trouwdag! En die voeten: in iets mindere mate heb ik dat al op een warme zomerdag op hakken... Ben benieuwd wat dat dan betekent voor mij als ik zo ver zwanger ben als jij
Heb je nog veel pijn aan je teen?

@ontmoeten: ik was misschien ook wel wat impulsief met meteen ja zeggen tegende beurs. Heb er niet bij stil gestaan hoe druk zoiets kan zijn eigenlijk... Ik ga alleen wel eens naar beurzen voor mijn werk en die zijn meestal niet zo druk
Tegen dat soort mensenmassas van kakelende vrouwen kan ik ook niet zo goed. Dus een ander plekje zoeken vind ik ook prima!

@ano: je echo's zijn erg mooi! En fijn dat het kamertje nu bijna af is.

@Tamar: nog gefeliciteerd met je dochter! Vooral de taart zag er heerlijk uit

@ziekenhuistas: ik heb jullie tips maar vast opgeslagen

@Zilver: Ik wil die linkjes die je naar April hebt gestuurd ook! Kan ik me vast gaan verlekkeren
Succes met je cursus vandaag, laat je even weten hoe het was?
Arme Zilverman... hij doet het ook nooit goed Maar ik begrijp je reactie wel hoor. Al zou ik blij zijn met zo'n man. Heb je hem wel flink geknuffeld?
De mijne zorgt echt heel goed voor mij, maar dat soort klusjes zit er niet echt in. Behalve helemaal in het begin. Toen we elkaar een half jaar ofzo kende, ging ik anderhalve week voor een bruiloft naar Amerika. Toen ik terug kwam, had hij spontaan mijn hele woonkamer gewit en een muur in de slaapkamer een kleur gegeven . Ik moet er wel bij zeggen dat hij op dat moment even geen werk had, maar toch. Dat zie ik hem nu niet meer zo snel doen

@Cossy: joehoe 37 weken! Spannend hoor!
Ik kan me heel goed voorstellen dat je bij de geboorte/sterftedag van Sem* wilt doen! Vervelend dat je hierin geen steun van je vriend krijgt... Als hij er "neutraal" in staat en er niet enorm op tegen is, kan hij dan niet misschien toch gewoon mee doen, al hecht hij er geen waarde aan. Dat het voor JOU belangrijk is, lijkt me al reden genoeg. Sterkte!!

@D1982: Fijn dat alles goed was bij de gyn. En nu lekker 50% werken. Hebben ze er op het werk al rekening mee gehouden?

Maar even zwaaien naar April en Ano, want ik weet het even allemaal niet meer...

 

@D1982: Wat heerlijk dat je minder kunt gaan werken! Enne... die youtubefilmpjes mogen aan mij ook voorbij gaan hoor. Het idee dat er mensen zijn die hun bevalling op youtube zetten. Brrr!!

@Cossy: Vervelend dat je vriend zo reageert! Hij zal het vast niet rot bedoelen, maar voor jou ligt het gevoelig dus komt het cru over. Als ik je goed heb begrepen, gaat het jou ook niet om een ritueel. Maar je zult er die dag gewoon meer mee bezig zijn en er extra veel aan denken. Met alle emoties die daarbij komen. Misschien kun je hem uitleggen dat het er jou niet om gaat wàt jullie doen, maar dat je dan gewoon met hem samen wilt zijn?

@kirrebir: Ik ben benieuwd of deze ontdekking ervoor zorgt dat je het vertrouwen in je lichaam weer kunt gaan opbouwen.
En die man van jou gaat dadelijk vast weer allerlei klusjes doen. D'r moet een babykamer gemaakt worden.

 

Oeps... Ik was vergeten naar jou te zwaaien, Tupp!!

*zwaai*

 

@ Cossy
Dat zal inderdaad kwetstend zijn voor je. Bij ons is de datum (15 mei) aan ons voorbij gegaan, maar de afgelopen 2 maanden moet ik steeds vaker denken aan de mk en heb ik er wel verdriet van. Gelukkig voel ik dan weer mijn baby trappelen en ben zielsgelukkig dat we over 2 maanden een kindje krijgen. Toch lijkt het me zwaar geen steun te voelen avn je partner. Mannen zijn daar vaak anders in, maar een arm om je heen, begrip en troost zijn wel dingen die je als vrouw nodig hebt. Ik hoop dat hij je dit wel kan g ven.
- hechten Wat ik me denk te herinneren van het hechten, was dat ik wel voelde dat ze dat deden, maar dat het gewoon geen pijn deed, dus echt verdoofd. Je merkt dat ze bezig zijn, maar de pijn is er niet. Tja en het hechten op de ok heb ik door de narcose helemaal niet gevoeld. Heerlijk geslapen voor 20 minuten.


@ Tupp behangen is goed gegaan. We begonnen om 10 uur na eerst lekker te hebben ontbeten en gespeeld met zoon. Om 10 uur achter een filmpje gezet en als een idioot aan de gang gegaan, daarna lunch, spelen en zoon naar bed voor 2,5 uur, dus we konden weer verder. We hoeven nu enkel nog het patroonbehang en dat doet man donderdag, dan is hij vrij. Hij heeft bewezen dat hij kan behangen! Het zit er superstrak op. En...hij kan het zonder mijn hulp, wat wel zo prettig is, want op een trapje staan en bukken gaat me minder goed af dan verwacht.
En wat heerlijk dat jullie er klaar voor zijn en dat je man dus door zijn klussen heen is! Zin om te bevallen heb ik eigenlijk ook al. Ik wil ons kind zien !!!!! En inderdaad, het is voor ons best spannend hoe het straks gaat met zoon en de baby, maar we hebben het volste vertrouwen dat het goed zal gaan.

@ Zilvervosje fiets in de wax! Nou die man van jou is er ook helemaal klaar voor, lijkt me. Lekker van genieten dat ie zoveel doet!

@ Kirrebir *zwaait terug* Dat lijkt me heel zwaar, wat jij hebt meegemaakt. Ik ken ook iemand die een burn-out heeft gehad en die heeft haar leven drastisch omgegooid en doet nu dingen die ze werkelijk fijn vindt om te doen en legt de lat minder hoog. Mijn man is jaren geleden ook overspannen geweest en ook hij heeft zijn houding aangepast, maar toch merk je wel dat de angst er soms toch in blijft zitten om weer overspannen te raken. Gelukkig voelt hij nu wel wanneer hij een stap terug moet doen (lichamelijk en geestelijk). Ik begrijp dat je je lijf niet vertrouwt. Het voelt alsof je in de steek gelaten wordt. Dat lijkt me heel moeilijk. Mijn vriendin heeft borstkanker gehad en ze heeft veel verteld over haar emoties. Het was een moeilijke tijd, maar ze heeft keihard gevochten en dat doet ze nog steeds. Het tekent haar wel, maar ze is wel een stuk optimistischer geworden danz e voor haar ziekte was. En het mooie is, dat haar lijf nu juist alle vertrouwen krijgt en dat ze zorgt heel goed voor dat lijf. Ik hoop dat als jij straks je kindje hebt gebaard, je vertrouwen in je lichaam en jezelf ook weer terug zal komen. Ik denk het wel. Sterkte lieve Kirrebir.

@ bevallen inderdaad, zo is het volgens mij ook. Ontsluitingsweeen moet je je aan overgeven en ondergaan en persen mag je meedoen. Helaas had ik te zwakke persweeen om mee te doen. Hopelijk dit keer beter.

 

@ Krokodieltje Jouw man doet dus aan kitesurfen. Kunnen we elkaar de hand schudden. Mijn man is golfsurfer. Je wil niet weten hoeveel planken we op de zolder hebben liggen en surfpakken etc.
Mijn man heeft het surfen helaas een beetje aan de wilgen gehangen sinds de geboorte van onze zoon, hij wilde meer tijd doorbrengen met zijn zoon. Heel lief. Alleen vind ik het weleens jammer dat hij niet meer surft, hij werd er altijd zo gelukkig en ontspannen van. Jij weet waarschijnlijk precies wat ik bedoel. Ik hoop dat jouw kersverse echtgenoot wel het belang zal zien van het af en toe uitvoeren van zijn passie/hobby. Mijn man zet alles opzij voor ons gezin, wat heel mooi is, maar soms ben ik bang dat het ten koste van hemzelf gaat. Gelukkig is er in Nederland meer kans op een goeie winderige dag dan op surfbare golfen.
Poeh, kitesurfers hebben ook een hele hoop spullen die veel ruimte innemen, waarschijnlijk meer dan golfsurfers.

 

Dank voor jullie lieve woorden!

@Cossy: ik wil bv zeker wel proberen, ja!

nog even een genante vraag :
hebben/hadden jullie ook last van natte onderbroeken...?
Ik weet zeker dat het geen urine verlies is, maar soms (niet elke dag) heb ik echt ineens een hele natte onderbroek...

 

En heb je het ook al sinds het begin van je zwangerschap?

Hoe weet ik nou of het afscheiding of vruchtwater is?

 

Pffff nog erger...?
Ik heb soms al dat ik na 5 minuten buiten loop en dan zin heb om mijn ondergoed te verwisselen....

Heeft het bij jou een kleur?

Ik draag niet zo vaak licht ondergoed (meestal een gezellig kleurtje), dus ik kan het niet zo goed zien.
Maar laatst had ik een lichtgrijs boxertje aan en toen leek het na opdrogen wel wat gelig...

Het spijt me echt voor de vieze praat meiden! Maar ik weet anders ff niet aan wie ik het moet vragen...

 

@ Cossy: Wat naar dat je je niet gesteund voelt door je vriend. Ik denk inderdaad ook dat mannen dit soort dingen anders beleven dan vrouwen, omdat tijdens de zwangerschap het allemaal nog niet zo leeft voor mannen, die hebben de hormonen en de veranderingen aan hun lichaam niet. Maar gewoon een arm om je heen en het samen herdenken zou fijn zijn. Misschien gewoon open met hem bespreken dat je er behoefte aan hebt om dit samen te beleven. De meeste mannen zijn zo kwaad niet, ze hebben niet altijd gelijk door wat jij wilt, die hebben gewoon een beetje sturing nodig
Nogmaals, wat een ontzettende snoepige foto's van het kamertje op jouw hyves, heel erg mooi! Alles ligt er klaar voor om jullie prinses te ontvangen, wow!

@ Kirrebir: het klinkt cliché, maar ook ik weet wat je meemaakt. Ik heb natuurlijk al een tijdje MS en dat is wat onvoorspelbaarheid betreft zo'n nare k*tziekte; je weet nooit wanneer het opvlamt en in welke mate en op welke manier je er last van gaat krijgen. En dat maakt dat je soms zo weinig vertrouwen in je lijf hebt. Op de momenten dat het goed gaat (zoals nu), is de ziekte heel ver weg en ben ik niet bang voor wat er eventueel kan komen, maar als ik weer een opvlamming heb, dan ben ik soms best bang dat de klachten blijvend zullen zijn. Tot nu toe waren ze dat nooit, maar ik ben na de missed abortion zo hard getroffen, wel 4x in korte tijd, dat ik echt mijn best moest doen om niet heel erg angstig te worden dat het nooit meer over zou gaan.
Ook ik heb ruim 3 weken met 2 dode vruchtjes in mijn buik rondgelopen, zonder dat mijn lijf aangaf dat het mis zat, geen bloed, geen krampje, niks. Dus bij een 2e keer denk je zonder bloed of krampen dat dat helemaal niks zegt, want je lijf heeft je ook gefopt de vorige keer. Gelukkig zeiden de echo's anders tegen mij en ik voelde me ook anders dan de eerste keer, waardoor ik er iets meer vertouwen in had. Voor mij was mijn groeiende buik en de bewegingen van de baby het teken dat mijn lichaam er wel voor gemaakt is. Ik hoop dat jij dat straks ook zo ervaart, nog een paar weekjes en dan voel je je kindje trappelen!

@April: Wat leuk, een golfsurfer! Mijn man is sowieso van de watersporten, hij heeft heel zijn jeugd gewindsurft. Sinds bijna 2 jaar heeft hij het kiten ontdekt en inderdaad, als hij kan surfen, dan is het zo'n blij kereltje . Dank voor je stukje, ik laat het aan hem lezen, want ik vind het ook heel belangrijk dat hij het blijft doen, maar ik denk dat dat wel goed komt.

D1982: voelt vast als een opluchting dat je minder mag werken! Ik vond het op het eind ook erg zwaar, maar ik was op zich nog best fit en had weinig klachten, dus ik hield het gelukkig wel vol.

@ Tupp: Ik wil foto's zien van jouw kamertje! Ik ben zo benieuwd hoe het geworden is. Voelt het lekker om helemaal klaar te zijn? Vast wel!

@ Ano: En hoe zijn de meubeltjes?

@ hier: ik ben volop bezig met slapen (net wakker gebeld door onze buurvrouw om 12 uur , wat een uitvinding is dat verlof ) en met het kamertje. Gister heb ik de laatste spulletjes gekocht en ben ik begonnen met wassen en inruimen. Ik zit alleen nog steeds met (ik bedoel eigenlijk zonder) een lamp, ik weet niet welke ik wil . Best lastig. Zit al heel veel te zoeken op allerlei babywinkelsites, maar ik kom er niet uit. Zucht! Ik moet alleen nog een lamp en een stuk of 18 hydrofielluiers, want die waren gister op bij de HEMA.
Ook fijn van verlof: ik heb weer puf om hier te schrijven . Goed, ik stap maar eens onder de douche en ga daarna weer aan de slag

 

dag dames,
hier ben ik weer eens heb wel meegelezen afgelopen weekend, maar geen tijd en puf gehad om te posten.

@krokodieltje, wat een prachtige schoen heb je nog veel pijn? gelukkig kan je nu lekker bijslapen en alles op het gemakje doen, heerlijk.
en ik herken je verhaal, bij mijn ma was het vruchtje ook al 3weken levenloos toen we er bij de echo achterkwamen. dat is zo onwerkelijk. dus deze keer geloofde ik er ook niks van, want ik had de vorige keer ook niks gemerkt (het enige was dat ik niet misselijk was, maar ja, dat kan altijd dacht ik nog)

@kirrebir, aan de ene kant fijn dat je voor jezelf weet waarom je geen vertrouwen in je lijf hebt. dat had ik in het begin van deze zwangerschap ook. en nu nog soms. hopelijk krijg je stapje voor stapje het vertrouwen terug.
ik had bij leah toen ik 38weken was ook steeds natte onderbroeken, maar dat was echt nat, alsof ik echt in mijn broek pieste (heb ik 2dagen gehad) dus niet een stukje nat. dat was wel vruchtwater, ben daarna ook bevallen. maar nu heb ik het ook af en toe dat het nattig is, maar niet zo nat als toen (hoe leg je dat nou makkelijk uit al schrijvende) bij mij is het de ene keer erger dan de andere keer.

@cossy, vervelend dat je vriend zo reageert, dat herken ik van mijn vriend, die weet wel dat ik ermee bezig ben, maar hij snapt het ook niet zo goed. voor hem is het gewoon voorbij. maar daar komt hier nog bij dat hij het ook van ver meegemaakt heeft, van wat ik erover vertel(de) en mailde, dat is ook nog anders. en ik was minder ver dan jou. bij jou was het echt al een babytje. dat lijkt me nog moeilijker. alvast veel sterkte vrijdag.
bij mij is het 11september, het enige wat ik hoop is dat ik die dag niet naar het ziekenhuis moet (of moet bevallen) aan de ene kant is het wel mooi, het idee erachter. maar aan de andere kant vind ik het vreselijk.
ohoh, geen matrasje, dat is balen. en bestellen is inderdaad ook niet handig. misschien op internet zoeken? of op mp? misschien heeft iemand net de goede maat? succes

@tupp, zijn de dozen al weg heerlijk dat het bijna klaar is, maar ja, nu dat wachten. kan je niet een dagje iets leuks doen met je man? dagje weg? (op het gemakje) of zie je dat echt niet meer zitten?? ik vond het wachten ook het minst leuke, vooral omdat je niet weet wat je moet verwachten.

@april, ik had van het weekend je steunbroekje wel even willen lenen zaterdagnacht had ik nogal veel gelopen en wilde graag even zitten (het drukte weer) en moest gelijk aan je denken
leuk dat je man surfte, wel jammer dat hij dat niet meer doet. vooral omdat hij er ontspannen van werd. dat is toch goed voor hem dan.

@d1982, lekker dat je minder kan werken. je moest niet meer zo heel lang toch? hebben ze al vervanging? hopelijk wel. ik duim voor je.

@de rest, ik weet niet meer wat ik nog gelezen had dus mocht ik iemand vergeten. sorry.

@hier, ppff zwaar weekend gehad. maar het was wel erg leuk. vrijdagavond eerst leah weggebracht, die had het naar haar zin, we vroegen of ze mee naar huis ging toen wij weggingen: nee. haha dat was mooi. daarna omgekleed en uitgegaan. gelukkig met de fiets het is niet zo heel ver lopen, maar je loopt op zoon weekend al steeds heen en weer. we waren rond half2 thuis. heb af en toe gezeten en dat was goed te doen. stond nog even met 2biertjes in mijn handen (ik drink anders ook amper) en kreeg gelijk een paar vreemde blikken
zaterdag overdag niet veel gedaan, want het regende. savonds weer uitgeweest en rond 3uur thuis. dat was zwaarder, maar kon af en toe zitten, dat scheelde veel.
zondag uitgeslapen en smiddags weer over de braderie het was superdruk, vreselijk zondagavond is de visite naar huis gegaan en wij zijn nog weggeweest, frans duijts kwam nog optreden, dat was gezellig, maar erg druk. de meeste mensen hadden vlug door (als ze mijn buik zagen) dat ik niet voor niks iets meer plek wilde. dat ging goed. toen we naar huis gingen werd ik niet lekker omdat ik het zo warm had. werd er ook misselijk van. we waren weer te voet, dus onderweg werd het al beter omdat het buiten koel was.
maandag hadden we pretecho, was benieuwd hoe vriend zich voelde, maar die had nergens last van, ik was gister zo moe, het leek wel alsof ik een kater had. ppff.
bij de echo bewoog de baby goed, dat was erg leuk om te zien, want de vorige keren lag het muisstil. en je voelt de bewegingen wel, maar om ze te zien is dan ook erg gaaf. de 3d echo is mislukt, want het gezichtje lag weer in de placenta. daar had ik me al op voorbereid. we mogen nog eens terugkomen als we willen. maar ja, het is weer 1uur en een kwartier rijden (heen) en als het dan weer niet lukt? en ik krijg bij de gyn. nog een echo. over 3weken, dus mochten we dan zien dat er nog genoeg vruchtwater is kunnen we altijd nog bellen voor de pretecoh. we zullen zien.

vandaag ben ik nog moe, maar al minder dan gister. moest eigenlijk vanmorgen op een soort van cursus/uitleg. ze gaan vanaf september centraal roosteren, nu gebeurt dat nog per locatie. hier krijgen we uitleg enzo over? geen idee wat het inhoudt, maar ik moet nog alleen morgen werken en dan ben ik vrij. dus als ik over een half jaar (hoop ik, heb ouderschapsverlof aangevraagd) terugkom weet ik toch nog amper wat er gezegd is. en had geen tom tom, mijn schoonzusje had hem nodig, en het is een uur rijden dus ben stiekem in mijn bed blijven liggen. stuur morgen wel een mail naar mijn baas en die persoon van de cursus dat ik het helemaal vergeten ben en dat als we volgende week niet op vakantie zijn ik dan nog wel kom. (denk ik) zal wel zien.
ga zo nog even helpen met vriend om te klussen er moet nog geschilderd worden (deuren en plintjes enz.) het is bijna klaar, maar het zijn van die kleine klusjes, die veel tijd in beslag nemen. hopelijk mag ik helpen
zo nog eerst de was ophangen en hopen dat het nog niet gaat regenen?

 

@ hier, kom net terug uit t z'huis! Mijn bloeddruk was vanmorgen te hoog bij de ha! 160/100 Werd dus doorgestuurd, gelukkig was daar alles ok! Hoogste meting140/90. Bloed geprikt en urine gecontroleerd! Dit was schoon, vrijdag moet ik nog een x bloedprikken omdat mijn bloedplaatjes te laag waren 110 ipv 150! T zegt mij niet zoveel, maar hoor dat vrijdag wel.

Nu een dutje.....

 

Hoi!

@ Tamar: Jeetje, dat is ook even schrikken! Gelukkig viel het mee. Ik heb ook geen idee wat dat met die bloedplaatjes zou kunnen zijn, hou je ons op de hoogte?

@ Brenjomi: Klinkt als een heerlijk weekend. Wel raar dat ze er meteen van uitgaan dat jij die twee biertjes ook op ging drinken ! Daar zou ik wel een grapje mee uitgehaald hebben denk ik. Jammer dat je nu nog het gezichtje niet gezien hebt! H/zij speelt verstoppertje met je

@ Cossy: Jee, daar denk je idd ook niet aan! Heeft een buurvrouw of vriendin met kids niet een wiegje voor je dat je zolang kan lenen? Wij twijfelen nog of we een wiegje doen, of dat we voor die eerste week gewoon de bak van de kinderwagen gebruiken. Tja... eigenlijk was ik er nog niet mee bezig geweest.

@ Kirrebir: helemaal niet erg hoor, die vieze vragen. Daar is het forum toch ook voor. Ennuh, yep, ook hier de natte onderbroeken gehad. Kennelijk hoort het er bij, en soms is het iets meer dan op andere momenten. De laatste weken valt het hier ook mee, de eerste weken van de zwangerschap waren ook vrij nattig.
Ik kan me trouwens voorstellen dat je het vertrouwen in je lijf kwijt bent. Het heeft je al een aantal keer in de steek gelaten. Aan de andere kant, je had op den duur feilloos door wanneer er iets niet helemaal pluis was in je lijf. Misschien dat het toch wel communiceerde? Ik hoop iig dat de gezonde zwangerschap en baby je straks weer het vertrouwen terug geven! Het is sowieso heel lastig om vertrouwen te hebben in de zwangerschap als het zo moeilijk tot stand kwam. Ik merk dat ik nog wel eens behoorlijk in paniek kan raken als ik even stil zit. Omdat alles zo moeilijk tot stand kwam heb ik toch een beetje het idee dat we niet zo'n goede match zijn... en dat er straks misschien wel iets mis is met het kindje. Onzin natuurlijk, maar het speelt wel door mijn hoofd.

@ Cossy & Brenjomi & sterfdatum vorige kindje: Zilverman zegt het ook allemaal wat minder. Al kan hij er soms - bij Lenette van Dongen bijv. - ineens wel emotioneel van worden. Ik denk dat mannen het inderdaad anders beleven dan wij. Ik kan me wel voorstellen, Brenjomi, dat je liever niet op die datum bevalt. Ik loop dat risico ook. Ik ben 01/11 uitgerekend, 29/10 is het kindje ws. doodgegaan, 02/11 wisten wij het ook en 11/11 is het weggehaald... alle kans dus dat het een beladen datum wordt. Ik hoop ook dat het niet een van die data zal zijn.
Cossy; ik wil zelf een kaarsje branden in het raam voor Kasper*, alleen of met zilverman en even "contact zoeken" en laten weten dat ik hem niet vergeten ben. Ik vond het wel een mooi idee, aangezien ik ooit ergens de spreuk heb gelezen dat als je een kaarsje brandt voor een overledene h/zij zijn weg beter naar de hemel kan vinden. Sinsdien doe ik het eigenlijk altijd wel.

@ hier: tja.. niet zoveel te melden. Behalve dat onze "ze blijkt toch heel aardig ondanks dat ik dat niet dacht" - buurvrouw vanochtend voor de deur stond. Ik heb me echt een tijd aan haar geirriteerd (volkomen irrationeel want ik kende haar niet) omdat zij een perfect huis heeft. Altijd schoon, opgeruimd, hip... zelf altijd vrolijk, hoeft nauwelijks te werken, heeft geen proefschrift-stress, ziet er altijd verzorgd uit, is altijd op tijd wakker (grrrr). Natuurlijk was mijn huis echt een zwijnenstal en ik was net uit bed (half 11)... ben daarna meteen gaan douchen, ramenlappen, stofzuigen en aan het werk gegaan. Waar een buuf al niet goed voor is!

 

@kaarsje branden: dat doe ik ook altijd!
Na de foute echo zijn we begonnen met een kaarsje voor het raam te branden voor ons overleden kindje. Dat is langzaam weggeebt (ik denk dat hij/zij intussen zijn weg naar de hemel heeft gevonden).
Van een vriendin kreeg ik ook een lichtje opgestuurd via Stuur een lichtje! - Even laten weten dat je aan iemand denkt...
Dat vond ik ook zo mooi!
Als iemand steun nodig heeft een kaarsje sturen vind ik wel wat hebben.

Ik kan ook niet in een kerk komen zonder een kaarsje te branden (ik ben niet gelovig in de vorm van dat ik een religie aanhang). Iets in mij moet dat.
Ik vraag dan altijd aan "het universum" (bij gebrek aan een beter woord) om licht te brengen naar de mensen van wie ik houd.

 

@tamar, dat is minder. heb net even gezocht (was wel nieuwsgierig) en voglens mij is het als je te weinig bloedplaatjes hebt dat je bloedarmoede hebt? daar kwam ik op uit. kan ook iets anders zijn hoor. hopelijk valt het mee.

@zilvervosje, hihi, dat ken ik ja. meestal staan zulke mensen voor je neus op een moment dat het net niet uitkomt. vreselijk. maar zulke mensen zijn inderdaad goed voor het poetsen, dat doe ik dan ook altijd.
hier was het vanmorgen gewoon viezig van na het weekend en gisteravond zijn we nog even langs het strand gereden met de hondjes dus ja, dat helpt ook niet haha. maar het is nu weer redelijk schoon
en bij jou zijn de datums er inderdaad ook precies rond, ik vind het lastig, op zich is het wel mooi en betekent het naar mijn idee dan wel iets. zo van: op deze dag mag er ook iets moois gebeuren. maar toch.

@hier, het regende net, vriend was net buiten de plintjes aan het schilderen, dat was niet goed voor zijn humeur maar hij zit nu guitar hero te spelen (plintjes liggen binnen) en hij kan dat toch best wel redelijk goed vind dat grappig, want ik kan dat niet goed en hij is dan echt supergoed (en het is ook goed voor zijn humeur)
leah is wakker, dus die ga ik halen. daarna denk ik toch maar de was ophangen? anders binnen