Zoals mijn onderwerp het al zegt! Hij heeft dus van die buien, mijn god. Net als vandaag. Ik zeg kom we gaan naar buiten, nee hij moet slapen.Dus ik zeg ok dan gaan we slapen zaegt ie weer nee we gaan naar buiten!!! En zo gaat het vervolgens half uur lang door met alle huilbuien aan toe! Een drama. Uiteindelijk ging ik gewoon in bed liggen en ging nog even door met huilen en viel in slaap. Toen hij wakker werd ging het door,huilen omdat ik de luier wil verschonen,wil niet naar buiten, heb honger, ik sneed broodje in 2en en toen begon hij nog erger te brullen! M'n zenuwen waren in brand,ik pakte hem op en deed hem in zijn kamer. Hij stopte maar niet met hiulen,werd helemaal rood! Later kwam ik binnen,hij stopte nog steeds niet,dan moet ik de kamer uit maar dan gaat ie nog harder huilen.Ik natuurlijk schreeuwen tegen hem dat het genoeg is en zo. Zegt ie, ik moet huilen!!!! Na bijna 3 kwartier kwam hij bij z'n zinnen en vroeg of hij tv mocht kijken. En ik gam dezelfde broodje in nog kleinere stukjes! Ik weet soms gewoon niet meer eigenlijk!!M'n geduld raakt soms goed op, daarom ga ik ook schreeuwen tegen hem.Want straffen helpt gewoon niet meer! Als ik zeg bv. dan krijg je geen ijsje straks, zegt hij dan is er geen ijsje!!Het kan hem gewoon niet meer schelen! En dan is hij pas 3!! Wat staat ons nog te wachten???
hier precies het zelfde om gek van te worden hij word in oktober 3 en ik vraag me ook steeds af wat gaat dit nog geven en hoe erg zal het nog worden straffen boeit hem ook niet wat ik doe en wat ik ook zeg en hoe we hem ook straffen het maakt hem allemaal niet uit hoe consequent we ook zijn meneer heeft overal lak aan hij doet wat hij wil en meent over alles de baas te zijn hij loopt niet door de kamer heen maar rent en stampvoet door het hele huis echt verschrikkelijk en dan ook nog keihard erbij schreeuwen en met alles gooien om gek van te worden pff
Inderdaad met stampvoeten erbij, of stampend en draaiend in zijn bed. En als het hem op dat moment iets niet bevalt, gooit hij het op de grond. Het ergste is dat hij op zo'n moment het allemaal zelf niet weet! Mama wel, mama niet!! En het is allemaal mama tegenwoordig,was het al maar nu nog erger!
ik ben wel eens naast mn dochter gaan staan en heb toen mee gedaan met stampvoeten enzo....ze wist toen niet meer wat ze moest doen....ik was t zooooo zat..
kan nog ff duren hoor ons meisje is nu 4,5 en doet hetn og net zo. lekker dwarse kleuter zeg maar. zo zit ze nu sinds vorgie wk op de musikschule samen met een vriendje en etteren dat ze er doen samen ik schaamde me dood al die andwere kids warne zo lief. dus hele wk mee bezig geweest vanmorgen nog gezegd. komt ze thuis en jahoor weer hebben ze de les konstant gestoord samen aaargh kan me dan niet kwaaiier krijgen. en dan gaat het thuis door en je gewoon ronduit uitlachen als je boos word. nou probeer dan maar "pedagogisch"rustig te blijven dat is echt heel erg zwaar.
Heeeeeeel herkenbaar. Ik vind het soms ook lastig hoor. Wat bij ons wel helpt (maar dat lukt niet altijd, soms ben ik het gewoon té zat), is rustig blijven, duidelijk blijven, vasthouden aan wat je zegt. Geen ruimte geven voor twijfel of onderhandeling. Ik heb gemerkt dat als ik al wat twijfel laat horen (moeten we wel naar buiten, of zou hij te moe zijn?) dan springt mijn peuter direct in dat gat en gaat drammen. Terwijl als ik gewoon zeg, we gaan nu naar buiten en als we terugkomen ga je naar bed, dan is het meestal goed. Straffen is met dit soort dingen ook meestal helemaal geen goede optie, volgens mij. Een peuter zoekt gewoon de grenzen op en als hij die gevonden heeft is het goed, maar als hij ze niet duidelijk kan vinden, gaat hij net zo lang door met zoeken tot er iemand doordraait. Misschien zou je kunnen proberen om er een positieve draai aan te geven. Dus niet: als je niet meewerkt krijg je geen ijsje, maar dan: als je goed meewerkt, krijg je straks een ijsje. Of met het naar buiten gaan: Wauw, kijk eens wat een grote plassen er zijn, zullen we laarzen aandoen en gaan stampen in de plassen! Dan krijgt een peuter volgens mij spontaan zin om naar buiten te gaan, zelfs als ie bijna omvalt van de slaap. Ahum, dit klinkt nu allemaal alsof het hier van een leien dakje gaat, maar dat is niet zo hoor. Ik heb toevallig vorige week ook weer wat flinke peuterdrama's gehad, en net een boek over opvoeden gelezen waarbij ik op elke bladzij herkenning vond. Er stond ook een heel goed stuk in over driftbuien. Het kwam erop neer dat het heel normaal is dat een peuter zich verzet tegen regels en ge/verboden. Je moet dan zelf niet boos worden, want zijn boosheid is ook niet op jou gericht, maar op datgene wat hij moet doen of juist niet mag doen. Als je je kind dan de ruimte geeft om boos te worden, duurt het meestal niet lang. Als je zelf ook boos wordt, kan er een machtsstrijd ontstaan (wie houdt het boos zijn het langste vol?). Als je duidelijk en consequent bent, is het voor het kind heel duidelijk waar hij aan toe is. En dan kan hij daar best even boos om zijn, dat mag, dat ben je als volwassene ook wel eens als je iets moet wat je niet wilt, maar daar komt hij dan wel vrij snel overheen. Door duidelijk en consequent te zijn en niet toe te geven ben je voorspelbaar en daar houden kleine kinderen van. Als ze niet weten wat er gaat gebeuren (gaat ze toegeven of boos worden of volhouden?), dan worden ze onzeker en gaan ze zich nog meer verzetten. Dit stond dus in dat boek. En afleiden zonder toe te geven werkt bijna altijd, dat merk ik ook bij mijn driejarige. Of ergens een wedstrijdje van maken. De mijne heeft bijv. een hekel aan schoenen aantrekken, daarom doen we elke ochtend een wedstrijd wie het eerst zijn schoenen aan heeft. Nou ja, lang verhaal, ik hoop dat je er wat aan hebt. Sterkte in elk geval, gelukkig gaat dit soort dingen vaak een beetje in fases en heb je morgen misschien al wel weer een superlieve peuter in huis, zodat je je amper kunt voorstellen dat hij ook zo'n draak kan zijn, haha.
ja volgens mij is het zeker rond een jaar of 3. Mijn zoontje heeft het ook,niets is goed,zegt tegen mij bijvoorbeeld: "ben je nou helemaal gek geworden,dat doe je dus nooit meer hè". ik weet niet hoe ik daarop moet reageren,het lijkt wel of hij mij als gelijke ziet. goed,wat dus bij mij helpt: regelmaat,geen vragen stellen maar gewoon zeggen "kom we gaan naar buiten,trek jij maar even je schoenen aan dat kan jij zo goed namelijk". en verder bedenken dat het idd niet tegen jou is gericht!
Heel herkenbaar! Laura is nu 3 jaar en 3 maanden en haalt het bloed dagelijks onder mijn nagels vandaan. En het is net wat je zegt! Als ik haar probeer te straffen zegt ze ook rustig nou en!! Als ik haar op bed leg, slaat ze en trapt ze. Als ik dan zeg dat ze dat niet moet doen, lacht ze me gewoon uit en gaat door! En huilen!! Tot hysterisch aan toe! En papa mag al helemaal niets!! Als ik uiteindelijk van ellende toegeef aan mijn frustratie en ga gillen tegen der dat ze op moet houden, gilt ze gewoon terug!! Whhaaaaaaaaaaaaa Maar ooit gaat het over!
Het is ook zo dat het fases zijn, daarna is hij superlief. Gelukkig gebeurt het niet heel erg vaak dat het zo erg is! In het begin ben ik ook rustig hoor maar dat helpt ook niet. En in zo'n situatie ga ik hem ook niet straffen, helpt natuurlijk niet! Als eerst zet ik hem in het hoekje of in zijn kamer(deed voor het eerst vandaag)maar het wordt alleen maar erger. Wat ik ook tegen hem zeg lief of niet,blijkbaar moet hij gewoon uitrazen! En dat hij niet naar buiten wil is wel elke dag een strijd, dan gaat hij ineens wel ergens mee spelen en vindt hij van alles om maar niet mee te gaan! Dwarszitten, continu! Nu ook sinds we terug zijn van de vakantie moet ik bij hem blijven tot hij in slaap valt! Terwijl ik al die tijd mijn best deed om dat nooit te doen! Nu blijf ik omdat ik dat gebrul en gestamp maar niet kan aanhoren!! Morgen ga ik ermee stoppen dan huilt hij maar!
ja wendy dat hoop ik maar!!! En Inderdaad papa mag al helemaal niets doen, als hij zegt papa een kusje, zegt hij nee mama een kus!! Of als hij mete papa speelt moet mama ook altijd maar mee doen!! Nooit eens rust voor mama!
Waarom vindt hij het zo vreselijk om mee naar buiten te gaan? Meeste kinderen vinden dat juist leuk toch? Is er iets met buiten dat hij niet leuk vindt en dat je kunt veranderen? Bijv. zitten zijn schoenen misschien niet lekker? Moeten jullie elke dag langs een plek die hij eng vindt, zodat hij liever binnen blijft? Vindt hij het misschien leuker om met zijn fietsje met jou mee te gaan ipv lopend? Het kan soms zoiets 'stoms' zijn als je er dan achter komt wat er aan de hand is.
Dat is dus puur om dwars te zitten!! Als hij buiten is wil hij niet meer naar binnen! Het gaat niet om buiten maar om uberhaupt het huis uit te gaan op het moment dat ik weg moet!
bij het cb worden geregeld een cursus positief omgaan met peuters gegeven. misschien kun je daar wat herkenning vinden en tips over hoe ermee om te gaan. sterkte.
Pff herkenbaar hoor! Hier nog zo een. Soms gaat het goed en weet ik het de hele dag zo te draaien of mn geduld te bewaren dat het goed gaat, maar op het eind van de dag is de emmer dan wel vol en wordt ik dan toch weer boos. Het nadeel hier is dat hij het vooral op zn broertje gemunt heeft. Hij gaat bovenop hem liggen, zitten. Schoppen, slaan, wegduwen aan z'n armen/benen trekken. Dus negeren kan ik het ook niet. Soms bedoeld hij het lief maar knuffelt hij weer te hard. Als ik hem op de gang zet, zegt hij soms onderweg naar de gang al: ik ga sorry zeggen. En staat dan vervolgens op de gang: sorry, sorry, sorry, sorry te zingen. Niet erg gemeend dus... En af en toe gaat ie echt keihard gillen en trappen tegen de deur.. Heb nu het boek supernanny van de bieb geleend (van dat tv programma) hoop daar nog wat tips uit te halen.
Hier een meisje dat nog 2 moet worden en nu al herken ik een aantal dingen van wat jullie schrijven. Als ik zeg dat ze iets niet mag doen kijkt ze me aan en zegt ze 'wel hoor' en ik wil me nog wel eens laten verleiden tot een welles - nietes discussie ( hoe dom dat dus ook is). Als ik vraag of ze even iets wil doen is het vaak 'NEE' en als ik doorvraag krijg ik als antwoord 'ophouden mam, niet zo zeuren' . Als ze iets doet wat niet mag en ik haar uitleg dat ze in de hoek moet als ze dat nog 1 keer doet dan doet ze het snel nog 1 keer, rent zelf naar de hoek en zegt 'kijk mama, Tess luistert goed he'. Hou mijn hart vast voor als ze 3 word!
Hier ook wel eens flinke "discussies" maar ik wil altijd duidelijk hebben wie hier de baas is, en dat ben ik toevallig Geen keuze kunnen maken? Dan maakt mama die wel en wil ik er niks meer van horen! Verschrikkelijk zeuren en hangen en boos worden, hop naar de gang of in bed. Slaan of schoppen? No way dat dat hier gebeurd, ik accepteer veel maar dat gebeurd gewoon niet. En als dat wel gebeurd is het huis te klein bij wijze van En mijn meisje is nog geen 2, dus dat kan nog wat worden zometeen.. Mijn neefje heeft het in ergere mate maar ook bij hem geldt, afleiden of "straffen" is het enige wat helpt. Toegeven maakt de volgende keer alleen maar erger helaas... Klinkt misschien heel streng maar dat is het enige wat helpt heb ik vaak gezien
ohhhhh dit topic is net even wat ik nu nodig heb!!! Het is dat hij nu even rustig zit teletubies te kijken. Anders had ik hem achter het behang geplakt. Ben dus heel blij dat ik niet de enigste ben. We hebben net zitten eten. Dat hij eigenlijk alleen zijn vlees eet, nou ja. Daar heb ik me maar in geschikt. Vitamine pillen doen gelukkig ook wonderen. Maar je komt niet eerder van tafel voor dat we allemaal uit gegeten zijn. Meneer is 2 en half dus zo onderhand zou hij toch wel eens met zijn vork mogen eten. ( Of niet dan?) Hoeft niet netjes hoor. Ik ruim de rotzooi wel op. Dus op een gegeven moment zeg ik : Maik, gebruik je vork eens. NEE. Maik waarvoor heb je een vork dan? NEE, NEE. En van kwaad tot erger. Op een gegeven moment gillen en krokodille tranen. Ik denk, niet persoonlijk op vatten. (Supper Nanny ook gelezen maar onder hand heb ik behoefte Nanny McPee) Zelfs zijn toetje heeft ie niet opgegeten. Terwijl hij anders een moord doet voor chocolade pudding. Nou ja, ik heb me kalm gehouden. Maar wat had ik een zin om terug te staan gillen. Pedagoechies amehoela. Moederschap is hard werken en er geen cent voor betaald krijgen. Ach ik neem aan dat hij op zijn 16 wel met mes en vork kan eten. Bedankt voor het blazen dames Liefs Janna
Die gedachte had ik nou vanavond ook.... Het eten zat overal, behalve waar het hoorde..... Gelukkig hebben we die vochtige doekjes van de Lidl. Alles weer schoon.