Ik heb er 27 maanden tussen. Ik vind het nu erg leuk en makkelijk, maar het eerste jaar was echt drama. Om te zeggen dat ik er spijt van had is wel een groot woord, maar er zijn heel wat tranen gevloeid. De jongste huilde veel en hard, de eerste maanden. Ik kwam nergens aan toe, kon nooit iets afmaken. Dan was ik net begonnen een boterham te eten, begon hij weer te krijsen en 2 uur later vond ik dan mijn uitgedroogde boterham terug. De keuken opruimen ging in fases van 1 minuut. Dat soort dingen.Daarna ging het even wat beter, maar vanaf ongeveer 5 maanden ging hij slecht slapen. Echt slecht, er waren nachten dat ik maar 1 of 2 uur had geslapen. Ik had totaal geen energie meer en kon niks hebben, ook niet van de oudste. Toen hij 1 jaar was, is het erg verbeterd. Wij hebben besloten om de negatieve spiraal waar we in zaten te doorbreken, door hem niet meer steeds bij ons te nemen, omdat hij bij ons in bed net zo min sliep. Bovendien leerde hij net in die periode lopen, waardoor hij ineens een hoop frustratie kwijtraakte en beter z'n energie kwijt kon. En binnen een maand hadden we een totaal ander kind. Hij is nu zo ontzettend leuk en lief, ongelofelijk dat dit dezelfde boze ontevreden krijsende baby is die we vorig jaar hadden. Iedereen zegt het hoor, hij kijkt zo vrolijk, hij lacht bijna altijd, vermaakt zich de hele dag uitstekend, vindt alles prima. Niet te vergelijken... En nu is het echt super, twee kinderen. Ze spelen samen, stoeien samen en met ons, ze hebben af en toe onbegrijpelijke peuterhumor met z'n tweeën, we doen leuke dingen met het gezin, dit is zoals ik het me had voorgesteld.
Heftig om te horen! maar bedankt voor je eerlijkheid. Ook dit kan gebeuren natuurlijk. ik denk dat dit het schrikbeeld is van iedereen die nadenkt over een tweede kind. gelukkig zijn dit uitzonderingen. Voor jou echt vreselijk om mee te moeten maken. En wat fijn dat je zoontje zo enorm veranderd is in positieve zin! Dan weet je weer waar het allemaal om te doen was! Ik heb op zich dan wel een makkelijke baby gehad, nooit ziek, goeie nachten. Maar toch ook wel wat opstart probleempjes: osteopaat, inbakeren, veel huilen enz. Ik hoop dat ervaring al wat moeite en onzekerheid zal wegnemen?! Leuk ook om te lezen hoe verschillend de oudste met de jongste om kan gaan. Maar het gaat wel allemaal aardig goed?! Ik krijg er helemaal zin in!
Wij hebben de 'pech' dat de 2de niet goed slaapt 's nachts. Verder is hij supergemakkelijk (ook omdat je het nu zelf veel beter weet allemaal). De oudste is heel levendig en vraagt veel aandacht, al vanaf hij baby was. Nu, na 6 maanden met slechte nachtrust, begint alles wel zwaar te worden. We kunnen niet zo veel meer hebben, vlug boos...enz. Als de oudste dan weer eens driftbuien heeft, dan kan ik wel janken. We kunnen ook heel moeilijk terugvallen op ouders/familie/vrienden, dus beetje rust voor ons beiden is zeldzaam. Maar desondanks zou ik het niet anders gewild hebben. Ik smelt als ik ze samen bezig zie. En ooit zullen we wel weer goed slapen en weer energie hebben!!
Ik bedoelde ook niet dat ik niet kan wachten totdat ze naar de basisschool gaan. Maar goed, ze gaan nu ook naar de opvang (3 dagen per week), dus missen moet ik ze toch al. De basisschool heeft een heel ander ritme wat ons voordelen kan gaan opleveren. Op het KDV hier bestaan geen halve dagen en als ze naar de basisschool gaan, zullen we 2 halve dagen thuis blijven ipv 1 hele dag (waardoor ze maar 1 a 2 keer per week naar de naschoolse opvang hoeven, dus minder vaak dan nu). Maar... dat kan alleen als ze beide op de basisschool zitten. Bovendien vind ik het ook een voordeel dat de tijd sneller komt dat ze beide niet meer slapen overdags. Ivm de planning omtrend het op bezoek gaan bij onze ouders. Dat is met 2 slapende kinderen (op andere tijdstippen) toch vrij lastig.
Mijn zoontje neigt ook altijd naar de oudere kindjes. Ik heb laatst een pop voor hem gekocht zodat hij zijn eigen "be-bie" heeft. En hij blijkt een verrassende verzorgende kant te hebben Hij geeft de bebie kusjes, drinken, eten en legt hem in de box of in de wieg. Het voordeel is ook dat hij nu beter begrijpt wat een baby precies is en wat er nou in mijn buik zit. Het wordt wat concreter met de pop.
Ik vind het erg meevallen, had het zwaarder verwacht. En dat met een baby die door reflux de eerste 2,5 maand heel veel heeft gehuild en de eerste maand overdag alleen bij mij sliep en absoluut niet in bed wilde liggen. Gelukkig huilde Lisa vooral 's avonds als Eva op bed lag en haar de hele dag bij me houden was eigenlijk niet zo'n probleem. Nu is Eva een erg makkelijk meisje, vindt alles wel best en luistert goed, dat scheelt een hoop. Met 2,5 maand heeft Lisa 2 weken in het ziekenhuis gelegen, dat was echt vreselijk, want met 2 kinderen moet je er altijd eentje 'achterlaten'. En Eva werd ook nog ziek, dat was echt heel erg vreselijk. Met 3 maanden was Lisa weer thuis met sonde en een heel ander kind geworden, vrolijk en niet meer huilen en nu vind ik het dus héél makkelijk . Veel moeders noemen als voordeel dat ze allebei nog slapen, dat is ook wel lekker hoor, maar Eva slaapt nu niet meer 's middags en dat is toch ook wel lekker, hoef je maar met 1 overdag-slaper rekening te houden en tot nu toe sleep ik Lisa gewoon overal mee naartoe . Verder hebben we erg goede slapers, ze liggen allebei voor 20 uur op bed en worden over het algemeen beiden niet wakker voor 8 uur. Eva vindt Lisa helemaal geweldig, en andersom. Eva is nog nooit jaloers geweest, ze kan wel eens dwars zijn (peuterpuber ), maar dat was ze zonder Lisa ook wel geweest. Lisa wordt overladen met kusjes en speelgoed (letterlijk, laatst zag ik Lisa nauwelijks nog ) en als Lisa op bed ligt en Eva dat even vergeten is, vraagt ze vaak opeens: waar is Lisa? Als ze 's ochtends wakker wordt heeft ze het altijd over papa, mama en Lisa. Het is ook echt heerlijk om die 2 samen te zien! Ik verheug me erop als ze straks écht samen kunnen spelen. Wat ik wel héél vervelend vind soms, maar wat erbij hoort en wat je van tevoren ook wel weet, is dat ik sommige dingen die ik met Eva altijd deed, niet meer doe door Lisa, dat vind ik echt jammer en valt me zwaarder dan ik had verwacht. Eva komt echt geen aandacht enzo tekort, maar ik mis die momenten met Eva wel. Maar goed, die momenten hebben we gehad en die komen straks wel weer, maar dan met 2 kindjes . Zo ging ik altijd peuterzwemmen met Eva, maar dat doe ik niet meer omdat ik Lisa dan thuis moet laten met oppas en dat wil ik nu nog niet. Maar goed, als Lisa straks geen sonde meer heeft (over zo'n 8 maanden hoop ik) ga ik gewoon met 2 kindjes zwemmen . Eva kan zelf zwemmen en dan heb ik Lisa vast. Kijk er erg naar uit!!!
erg druk, maar echt heeeel gezellig. We vormen nu echt een gezin! Voorheen had ik nog wel eens tijd voor mezelf, maar momenteel dus echt niet meer. Zodra de kids op bed liggen ( s middags en s avonds) dan staat er wel weer een bult wasgoed te wachten en de rest... maar goed, dat komt straks wel weer goed als de jongste weer wat groter is!
Druif, ik bedoelde mijn stukje niet om je af te schrikken hoor. Het is gewoon dat dat eerste jaar een stuk heftiger was dan ik had verwacht. Ik dacht altijd dat een tweede veel minder ingrijpend zou zijn dan de eerste, maar ik vind het juist andersom. Met de eerste heb je alle tijd en aandacht voor dat ene kind en pas je je (zeker in het begin) zoveel mogelijk daaraan aan. De tweede moet toch een beetje meedraaien in het gezin, je hebt minder tijd, energie en aandacht beschikbaar voor de speciale behoeften van een baby. En zeker als je dan nog stevige slaapproblemen erbij krijgt.... je kunt ook niet even de middagslaapjes gebruiken om bij te tanken, want juist dan moet en wil je je oudste kind wat persoonlijke aandacht geven natuurlijk. Maar goed, zoals je zelf al zei, het hoeft niet zo te gaan, en zelfs als het wel zo is, het gaat over en dan is het hartstikke leuk, twee kinderen. De kriebels voor een derde beginnen hier nu zelfs al weer te komen, terwijl ik daar een half jaar geleden nog niet eens over wilde denken, haha
Het hangt echt helemaal van af, hoe je kindjes zijn. De eerste van ons sliep veel en was echt makkelijk. Dan moet je maar afwachten of nummer 2 dat ook is. Wij hebben gewoon echt geboft, dat de 2de nog makkelijker is en ook zo veel slaapt. Ze schelen hier 2 jaar en 8 maanden. Ik merk nu, dat ze echt op elkaar reageren. De jongste houd haar zus continue in de gaten en de oudste gaat nu allerlei gekke gezichten trekken, omdat haar zusje daar zo leuk op reageerd. Soms is het best pittig, maar je krijgt er veel voor terug en achteraf zeg je, waar is de tijd gebleven.
kijk, zo'n reactie zocht ik... ik wil ook erg graag de tweede vrij vlot erachteraan (als het allemaal kan natuurlijk) maar onze eerste is een erg makkelijk kindje wat niet tot nauwelijks huilt en enorm tevreden is.. en ik dacht wat nu als de tweede moeilijk is? (huilbaby, ziek,zoiets) jullie hebben dan idd geluk dat de tweede ook gemakkelijk is! zijn er ook mensen bij wie het eerste kindje makkelijk was, en de tweede moeilijk? hoe gaat dat dan? dat is af en toe toch wel even slikken dacht ik.. en hoe doen jullie dat in je zw-schap? je mag weinig tillen, maar je kindje moet wel op bedje, en de trap op.. als ze erg dicht op elkaar zitten gaat dat nog niet zelfstandig toch... onze mening tot nu toe: als de eerste trap kan lopen, gaan we voor een tweede.. (en nogmaals, ervan uitgaande dat er een tweede mag komen)
Eva kon met 10 maanden de trap opklimmen, dus als jouw kindje ook zo snel is kan je nu al aan de slag En tillen in je zwangerschap, niet teveel doen inderdaad, al zijn er sommigen die nergens last van hebben. Maar 2 keer per dag in en uit bed is zeker wel te doen hoor, ik kon alleen op het laatst door mijn buik Eva haast niet meer in het ledikant leggen, maar het ging nog net. En Lisa was de eerste 3 maanden helemaal niet makkelijk, maar je doet het er gewoon mee, gelukkig ging het overdag aardig en 's nachts sliep ze goed, konden wij ook bijtanken. Maar het is vaak vooral sneu voor de oudste, als de jongste zoveel aandacht nodig heeft. Ik was best bang een ongezond kindje te krijgen, niet alleen voor het kindje zelf en voor ons, maar ook voor Eva, want dat hakt echt in je gezinsleven en dat wil je voor allebei je kinderen zo mooi mogelijk hebben. Ik zou graag nog 1 of 2 kindjes willen, maar dit is 1 van de dingen waardoor ik het niet aandurf. We weten nu wat we hebben en zijn daar erg blij mee!
kijk die gedachte gang hebben wij ook.. wat als dit.. hoe gaat het dan met de oudste? de oudste krijgt toch meestal net ff wat minder aandacht denk ik..
Maar als het allemaal meezit slaapt de baby zo ongeveer de hele dag . Maar ik denk niet dat je daar van tevoren vanuit moet gaan, ik geloof ook niet dat veel mensen dat doen.
ik moet eerlijk bekennen dat ik het ontzettend zwaar vind. tussen alyssa en daymian zit 2jaar en 3maanden en alyssa is een echte pueterpuber. daarbij komt nog dat daymian erg last van krampjes heeft en nu middenin een sprongetje zit. met alyssa vond ik de eerste 3maanden ook echt overwinteren en dat gevoel heb ik nu ook. het ligt denk ik heel erg aan je kindjes hoe het gaat. moet wel zeggen dat alyssa me steeds minder uitprobeert en dat ze goed meehelpt (als ze zin heeft), daarin tegen probeert ze mn man extra uit. ik denk dat als we straks een goed ritme hebben het allemaal wat makkelijker zal gaan. liefs doris
Ik denk dat het hoe dan ook pittig wordt, of de oudtse nu 1 jaar is of 4 jaar. Elke leeftijd heeft zn voor en zn tegens. Zitten ze kort op elkaar groeien ze wel sneller samen op en kunnen ze elkaar misschien makkelijker vermaken. Al ligt dat dan ook wel weer aan de karaktertjes van de kinderen? Zit er meer leeftijd tussen dan kan de ouste misschien beter mee hepen en is die wat zelfstandiger? Nog meer moeders die hier hun ervaring willen delen?
ik had het veeel zwaarder verwacht. Wij hebben gewoon vet mazzel dat besef ik me ook. Er zit 2 jaar en 4 maanden tussen. De ouste is gewoon lief en luistert best redelijk voor een peuter. Is heel gek op zijn broertje en erg lief ervoor en slaapt nog veel. Hij slaapt 's morgens meestal tot 9 uur. De jongste slaapt tot 7 uur ongeveer krijg een fles en slaapt verder tot een uur of 10 dus de ochtend is bij ons gewoon heel relaxt. "s middags slapen ze allebei ook nog 3 uur dus ook de middagen zijn heel relaxt haha. Wordt straks vast wel anders als de jongste gaat lopen maar dan gaat de oudste ook alweer bijna naar school. Dus het is mij heel erg meegevallen. ik smelt echt als ik die 2 samen zie. De jongste volgt de oudste echt in alles wat hij doet en lacht er de hele dag om zo leuk!!!
Hier zit er 2 jaar en 3 weken tussen. Nu gaat het helemaal goed, in het begin was het ff aanpoten, maar eigenlijk goed te doen. Nou scheelt het dat ik al een peuter heb die de nodige aandacht vraagt, als baby al en dat is nog niet veranderd. En mijn dochtertje is eigenlijk heel makkelijk. Kan een half uur in de box naar vanalles kijken en ligt dan een beetje te kirren en te trappelen. Ze heeft de grootste lol. Ideaal. Ter vergelijk: mijn zoontje kan zich vanaf dag 1 ongeveer 5 min zelf vermaken. Dus mijn zoontje krijgt nog steeds veel aandacht, en nu zitten we in zo'n ritme dat als hij zn middagslaapje heeft, mijn dochter wakker is en we heerlijk 2 uurtjes tutten/spelen. Ja en mijn dochtertje slaapt vanaf 7 weken van 23:00 tot 7:00 en vanaf 12 weken van 7 tot 7, in hetzelfde ritme van haar broer.. Je begrijpt dat ik niet klaag . Oh ja het scheelt voor mij ook dat ie helemaal verliefd is op zn zusje, dus geen jaloerse praktijken tot nu toe.
Ach weet je, je groeit er gewoon in. Ik kon me na baby nummer 1 niet voorstellen dat mensen het aankunnen om 2 kinderen op te voeden. Nu is onze nummer 3 inmiddels een half jaar! En dat is inderdaad druk, pittig, af en toe echt aanpoten. Maar ook zo heerlijk! Ik vind het elke keer weer de eerste paar maanden gewoon zwaar. Met de nachtvoedingen draai je aan het begin gewoon 24-uursdiensten. Maar als er op een gegeven moment een ritme komt, en bovendien de eerste lachjes er aan komen, wordt het zo leuk!
hier zit er precies anderhalf jaar tussen. ik had het een stuk moeilijker en zwaarder verwacht, had ook verwacht dat zoonlief erg jaloers zou zijn. maar zoonlief is totaaal niet jaloers, helpt met luiers aangeven,samen flesje geven, samen in bed leggen en uit bed halen, klopt op haar rugje voor een boertje. ik stel 2 setjes samen en hij mag dan kiezen welke van de 2 ze aan krijgt die dag.... oké hij is nog maar anderhalf en zal er weinig van begrijpen, maar toch denk ik dat hij zo het idee heeft er betrokkenbij te zijn. hij knuffelt haar,geeft haar steeds kusjes, en qua energie valt het nu nog wel mee, dochter ligt veelal in bed of in de wandelwagen (als we weggaan) en de aandacht ligt dus veelal nog bij zoonlief.