mijn vriend was ook bang voor de bevalling, het bloed enz. ik zei tegen hem dat hij maar naast mijn hoofd moest blijven staan. zo zou hij het allemaal niet zien. Het ging goed, hij hield zich "sterk". toen zei de verloskundige: o ik zie het hoofdje al. meneer, wilt u ook kijken? toen werd hij toch nieuwsgierig en is niet meer van tussen mijn benen weggeweest haha
Mijn man is ook niet echt bij de bevalling zelf geweest....nou heb ik 2x een keizersnee gehad en mijn man is echt geen fan van ziekenhuizen (nog mild uitgedrukt!), dus hij is op de gang gebleven en op het moment supreme dat hij de babies hoorde, kon hij even door het raampje kijken! Daarna wel met allebei meegeweest voor alle testen en dat allemaal gefilmd en zelf de navelstrengen doorgeknipt....Maar die OK was echt teveel gevraagd. Ik vind het jammer, maar kon me zo meer op mezelf concentreren..
Wow mamanama dat is gek dat je man er niet bij was, mijn ventje zou het voor geen geld van de wereld willen missen... Hij kijkt er nu ook enorm mee naar uit!
*Grijns*... staan echt verhalen tussen waar ik tranen van in mijn ogen krijg (Van het lachen dan). Ik had ook van die verhalen gelezen vóórdat ik moest bevallen en was al bang wat ik allemaal zou gaan doen en roepen... Bleek niet nodig, was de rust zelve en hoorde achteraf van mijn man, dat ik alle mensen wel honderd keer heb verteld dat ze zo lief waren en dat ik zo blij was dat ze me kwamen helpen etc etc... Achteraf ook best genant... Zullen wel gedacht hebben: "Wat een muts... ernstige weeënstormen, ruggeprik werkte niet (na 3x opnieuw gezet te zijn), en uiteindelijk zooo uitgeput dat ik de persweeën niet meer voelde... Blijft ze nog de beleefdheid zelve...
Mijn meest genante moment kwam pas na mijn bevalling. Moest nog een paar dagen blijven, maar doordat ik zo vreselijk veel vocht vasthield tijdens de zwangerschap snurkte ik echt vreselijk (zo erg dat mijn man de laatste weken op zolder heeft geslapen). Maar dat heb ik dus ook nog een paar dagen na de bevalling gedaan. ik snurkte echt zo hard dat ik er zelf wakker van werd en de verpleegsters kwamen kijken wat voro geluid er allemaal uit mijn kamer kwam. Gevolg: Ik durfde niet te gaan slapen omdat ik het lullig vond voor mijn kamergenoot. Na drie dagen in het ziekenhuis was ik echt helemaal gesloopt van het niet slapen en net op het moment dat de gyn binnenkwam met een hele roedel (stuk of 6) co-assistentes brak ik compleet en heb ik snotterend gesmeekt of ze iets voor me konden verzinnen zodat ik een nachtje kon snurken zonder me schuldig te voelen. Achteraf is het ws uitgelegd als een typisch geval van kraamtranen/hormonen..hihi De verpleegsters kwamen uiteindelijk met de oplossing en hebben me een nachtje op de CTG kamer laten slapen. Wat een super meiden! De volgende dag was ik als herboren!
collo003: ff offtopic: ik snurk de laatste weken ook ontzettend, heb nu van die breathe right strips voor op je neus gekocht. Het ziet er raar uit, maar het helpt echt!!
Bedankt voor de tip Kwebbel, maar dat snurken van toen....daar hielp volgens mij echt helemaal niks meer aan. Kwam omdat ik helemaal opgezwollen was van het vocht (echt bijna eng), maar snurk nu weer een beetje omdat ik verkouden ben. Misschien toch maar even gaan halen.
@Drie: weet je, bij de 1e heeft-ie het wel geprobeerd hoor! Hij zat helemaal opgedoft in de OK, voelde zich niet lekker worden en toen hebben ze hem eruit gegooid... Meneer, ga maar op de gang zitten, want we hebben zo even geen tijd voor u! Daarvandaan heeft hij alles gezien wat hij wilde EN kon daarna mee met onze oudste dochter en alles doen en filmen. Anders had-ie hoogstwaarschijnlijk flauw gevallen en alles gemist (en ik daardoor ook!!) Bij de 2e heeft ij het risico maar niet eens genomen...
Hahahaha! Wat een geweldige verhalen! We zouden het gewoon als boek uit kunnen geven, wordt vast een bestseller, voel het aan mijn water ! Een combi van alle storys kan ook heel goed als korte film, zie het nieuwe gouden kalf voor Carice al klaar staan . Na 41 weken begonnen in de nacht van zondag op maandag de voorweeën. Kon er niet meer van in mijn bed blijven liggen, moest er uit om het weg te lopen in de slaapkamer, waarop mijn vriend de legendarische woorden dan neem je toch een paracetamol zegt Tuurlijk! Heb er maar niet op gereageerd. Deze weeën duurde tot het niet leuk meer was, op woensdagochtend 6 uur voelde ik ineens verandering, dat waren echte weeën! (het is waar, ook al heb je ze nog nooit gehad, je herkent ze meteen!). Goed, vk nr.1 komt rond een uur of 8: 1 cm ontsluiting. Ze zegt; als het heviger wordt en ze niet meer goed op te vangen zijn dan bel je maar, dan is het tijd om naar het ziekenhuis te gaan. Nou prima. Maar wat er die dag ook gebeurt; .dat het nu echt erger wordt, neuh. Rond 5 uur 's middags toch maar weer eens gebeld, zegt de vk; ah, ik dacht al, jullie bellen niet meer euh nee, we dachten we zien er toch maar van af? Konden er toen nog om lachen. Ze komt, inmiddels vk nr.2, en blijk met goede wil op 2 cm te zitten. Dat werd op naar het ziekenhuis en wel meteen. Mocht me niet eens meer omkleden. Nu had ik ook niet geweten hoe ik dat had moeten doen, maar ik had zon slaapshort aan van een formaat waar je niet-zwanger al liever niet publiekelijk in wordt gezien, laat staan 9 maanden zwanger .en dan staat de auto natuurlijk altijd ver weg he. Dus als een waggelende opgeblazen Donald Duck met een stukje stof tussen de billen op naar het ziekenhuis. Nadat eindelijk de ruggenprik is gezet en ik wordt teruggebracht vraag ik nog aan de verpleegkundige of ik nog naar de wc kan, zij lachen: "neehee, je krijgt een catheter! En we gaan nog veel meer bij je doen"! Met een wee-opwekinfuus in mijn arm, de ruggenprik in mijn rug, band om de buik om de weeen te meten, catheter, en twee draadjes in mijn edele delen (1 op hoofdje beeb en die ander nooit begrepen) moest ik dan op mijn ZIJ gaan bevallen! Lijkt me niks natuurlijks aan! Na 2 uur ellende, en alle schaamte voorbij te zijn, komen ze dan vragen of je een dekentje over je poepert wil ....huh? Waarvoor, om je laatste stukje vrouwelijkheid te bewaren? Gelukkig kon ze (vk nr.3) er zelf ook om lachen . Tegen 8 cm ontsluiting, was toen tegen 10e, ging ik serieus waarschuwen dat ik de stang met de papagaai straks naar beneden zou trekken. Een half uur later riep ik dat ze het maar uitzochten met z'n allen en dat ik morgen wel verder ging, maar dat mocht niet van inmiddels vr.nr 4! Afijn, donderdagochtend 00.22 uur, 4 nachten en 4 vk'en later werd na een kwartiertje persen mijn dochter dan toch geboren! Had het zelf niet eens door dat ze er al uit was, dus toen ze haar omhoog hielden was het eerste dat ik dan ook gemeend zei.."HE? NU AL?!?!?"
Ik moest worden ingeleid dus geen verhalen over thuis. Wij om 7 uur 's ochtends naar het ziekenhuis en werden daar warm onthaald met en ontbijtje en een koffie of thee. Heerlijk! Ze hadden een drukke nacht gehad dus de vk zou iets later komen. Uiteindelijk werd rond 8.30 uur het infuus gestart. Vliezen breken was voor de vk al weer wat moeilijker want meneer was vanuit ingedaalde positie alweer vrolijk teruggezwommen. Gyn erbij en met wat kracht toch vliezen kunnen breken. Alleen de ctg kon nog niet aangesloten worden. Heb uiteindelijk bijna de hele dag met externe ctg gelegen. Na een uurtje braken mijn vliezen echt goed en stroomde er toen de vk net intern onderzoek aan het doen was bijna 2 liter water uit mijn doos. Het droop zelfs op de vloer. Toen ze opstond en zei dat ze even een schone broek ging aantrekken zag ik dat haar hele broek doorweekt was. Zei toen met een klein stemmetje nog sorry tegen haar. Later vertelde ze dat zelfs haar onderbroek helemaal doorweekt was. De weeen kwamen niet echt goed op gang dus mijn dosis werd verhoogd. Toen kwam de weeen storm en ik zat binnen no time op 8 cm ontsluiting. Vk2 vertelde mij toen dat ik wel alvast mocht meepersen met de weeen. Ik was het daar totaal niet mee eens en zei dat ik gewoon doorging met puffen. Ze hebben me ook niet mer aan mijn verstand kunnen brengen dat puffen of persen net zoveel pijn zouden doen. Ze zullen wel gedacht hebben, weer zo'n eigenwijs. Had ook een prik in mijn bil gehad ter pijnbestrijding. Iets met opiaten. In ieder geval was ik helemaal high tussen de weeen door maar ik bleefvolhouden dat hij niet werkte omdat ik de weeen er dwars doorheen voelde, weet ik veel dat dat ook de bedoeling was! Het was die dag erg druk op de verloskunde afdeling en vk2 was ook met de vrouw in de kamer naast me bezig. Wij gingen ook gelijk met elkaar op dus toen ik met flinke persweeeen lag ging ze mij aanmoedigen: Kom op Miranda je kan het! Goed bezig Miranda! Waarop ik zo'n beetje schreeuwde ik heet geen Miranda! Ik heet Karlijn (maar van binnen moest ik er eigenlijk al om lachen en bedacht toen ook al dat ik dat hier niet moest vergeten te schrijven) Ook trof ik een broeder, die heeft wel drie keer verteld dat hij er al 21 jaar werkte. Die heeft het volgens mij nog het meest moeten ontgelden want op alles wat hij zei kwam mijn reactie van jij bent een man, jij hebt nog nooit een baby gekregen en daarna weer een sorry. Toen Thomas er eindelijk uit kwam en ze hem op mijn buik legden vroeg ik gelijk al wanneer mag ik weer naar huis? Waarop zij antwoorden: laten we eerst kijken of alles goed is met de baby en of jij kunt staan. Na 1 beschuitje te hebben gegeten vroeg ik weer, mag ik naar huis. Waren ze het ook al niet mee eens moest eerst nog wat vla en yoghurt eten. Uiteindelijk zijn wij om 1 uur 's nachts vertrokken en hebben heerlijk met zijn tweetjes genoten van ons kleine wondertje.
Mooie verhalen weer...had ze een beetje gemist! @Arrien: het ene draadje zit vast op het hoofd van de baby om te kijken of de hartslag goed blijft. Het andere draadje zit in je baarmoeder om de kracht van je weeen te meten...
Ik mocht geen ruggenprik meer omdat het te snel ging.. De anesthesist stond bij m'n voeteneinde het uit mijn hoofd te praten. Ik heb hem toen gevraagd of hij me dan in elk geval af wou schieten. Wou hij niet, heel flauw. Ik schijn de hele tijd 'oooh, jongens jongens.. ik wil niet meeer!' geroepen te hebben. Ik weet er echt niks meer van.. Mijn vriend en moeder vonden het wel grappig. Ik denk ik niet Bij alles wat de vk voorstelde ('ga maar even op handen en knieën' of 'kom maar even naast het bed staan' of 'ik ga het laatste randje even weg masseren') riep ik heel hard 'NEEE!'.. om vervolgens toch maar te doen wat ze zei haha! Ach, ging allemaal zo vlot, heb niet eens de kans gehad rare dingen te zeggen.
Bedacht me ook nog iets van mijn bevalling: Ik werd ingeleid in het zh en het was druk. Ze hadden verwachtdat ik als laatste die nacht zou bevallen, maar daar stak ik een stokje voor. Ben in een kwartier van 3 centimeter naar volledige ontsluiting gegaan en enorm krachtige persweeen. Toen de verpleegster dus weer even kwam kijken, schoot ze terug de gang op en we hoorden haar naar de gyneacoloog roepen dat als hij het kind nog op wilde vangen, hij NU MOEST KOMEN!!!! Hij is de kamer ingerend en kon idd nog net Amy opvangen...
Heb deze keer me enorm geirriteerd aan een pukkelige co-assistente die zeker weten nog nooit bevallen was en die enorm chagrijnig aan het vertellen was hoe ik het 'moest' doen allemaal. Ook mislukte er van alles (infuus prikken, vliezen doorprikken, electroden plaatsen etc). Nadat de artsassistente mijn vliezen had doorgeprikt ging het opeens ontzettend snel en (zoals velen weten) is het dan enorm lastig om de weeen nog enigzins op te vangen en zit je zowat tot het plafond. Ik raakte lichtelijk in paniek en toen kwam de gezellige artsassistente weer: 'Nu MOET je even rustig blijven he, gewoon blijven puffen' iets knapte er in me en heb het uitgeschreeuwd: 'ACH MENS, FUCK YOU!' haha echt niks voor mij eigenlijk, mijn man schrok er zelfs van.. achteraf eigenlijk wel beschamend haha.
Haha irritant he? Ik vind ook eigenlijk dat iedereen die zich professioneel met bevallingen bezig houdt, verplicht zelf ooit bevallen moet zijn. Ik had ook iemand die een inwendig onderzoek moest doen die dat volgens mij nog nooit eerder gedaan had, en volgens mij deed ze het met de grootste tegenzin. Toen dacht ik ook: ja hallo, ik lig hier voor mijn plezier met jouw hand in mijn doos zeker?!
Waaaahh, welk een hilarisch topic dit! Mijn bevallingen vielen wel mee qua genant. Bij de eerste heb ik wel de gyn in haar (zwangere) buik geschopt toen ze dat randje weg moest en zou masseren *schaam*, en de uitsmijter van vriendje zullen we ook niet gauw meer vergeten. Toen beeb er eindelijk uit was en moeder en kind allebei fris en fruitig bleken wilden we dus eigenlijk wel graag naar huis, en de gyn & kinderarts vonden dat best. Zegt vriendje bloedserieus: "Nou, das mooi. Als we een beetje opschieten kunnen we de bus nog halen!" Ik moet behoorlijk verbijsterd gekeken hebben... de gezichten van de artsen spraken in ieder geval boekdelen hahaha! Vriendje heeft toch de taxi maar gebeld )). Tweede was ook leuk. Eerst verdwaalden we op weg naar het ziekenhuis. Zwager (die ons weg bracht) stapte midden op de weg uit en bracht met gevaar voor eigen leven de achterliggende auto tot stilstand om de weg te vragen. De dames in die auto kregen eerst een hartverstuiking van schrik maar hebben ons toch maar mooi naar het zkh geescorteerd. Aldaar aangekomen bleek ik aan de weeenopwekkers te moeten. En die deden het goed man, wel zo goed dat beeb een hartverzakking kreeg van schrik na de eerste nogal heftige perswee. Geen nood, ik had nog een arm over dus hup volgende infuus erin voor de weeenremmers. Ineens zie ik mijn zwager helemaal groen worden en hoor ik mijn vriend heel droog brommen:"Zeg, is dat normaal, al dat bloed?". Infuusje bleek niet goed aangelegd, het bloed spoot er uit! Infuusje er weer uit, pleistertje erop en omdat beeb intussen alweer van de schrik was bekomen mocht ik na een kwartiertje toch gewoon gaan persen. Er stonden vijf man aan mijn voeteneind (er was intussen ook een echte volleerde gyn bij gekomen) om te zien of er al wat kwam... ik perste eens flink en ja hoor: daar was ie... een drol van een meter *oh nee*. Gelukkig rook de beeb die drie persweeen later kwam wel wat lekkerder .
@arrien, onwijs grappig geschreven, lig me echt kapot te lachen hier. @mamanama, thanks, dat vroeg ik me ook al tijden af! @ummm &mamasu: het zou een verplicht examenonderdeel moeten zijn!!
@Mamanama; dank je, is dat ook weer opgelost! @Miffy11; thanx . Alle verhalen zijn top, vind echt dat de verhalen gebundeld moeten worden voor een boek, zou toch geweldig zijn!
Ik weet niet zo heel erg veel meer van mijn bevalling, het ging zo ontzettend snel (4 uurtjes in totaal), maar ik weet nog wel dat ik tijdens het persen tegen mijn vriend riep: "Je mag niet kijken hoor!" (naar de bevalling zelf bedoelde ik) "Anders wil je nooit meer sex met mij..." Tja, het is maar waar je aan kunt denken op het moment dat je ligt te persen... Mijn vriend en de gyn hebben er heel hard om gelachen...