Ervaringen kinderarts (baby slecht slapen)

Ik ben op eigen verzoek doorgestuurd naar de ka. Wel had Kyra naast haar slechte slapen ook last van eczeem en aangetoonde allergieën. En ondanks dat het op eigen verzoek was, en de huisarts dat ook in zijn doorverwijzing zeer duidelijk had gemaakt zijn wij heel serieus genomen door de kinderarts en heeft hij geen moment gevraagd wat wij daar kwamen doen.

Over het algemeen zijn kinderartsen juist heel begripvol en zijn zij vaak kundiger in het vaststellen van dingen. Zo ken ik meerdere verhalen van mensen waarbij de ha niets aan de oortjes/amandelen kon zien, maar de kinderarts juist wel iets vond.

Ik vind het juist heel goed van je dat je medische dingen wil uitsluiten. Dan heb je zeker niet het 'had ik maar' gevoel, mocht er toch iets medisch aan de hand zijn.

Verder zou ik ook erg zorgvuldig zijn m.b.t. het advies van het CB. Wij kregen een boekje mee waar ik persoonlijk helemaal niets mee kon omdat het tegen alles waar ik in geloof ingaat. (strekking: laat ze maar krijsen en ook al moeten ze overgeven ga er pas naar toe als ze stil zijn). Ik snap dat je het moeilijk hebt met de gebroken nachten, maar als jij een heel slecht gevoel bij een aangeraden methode hebt zou ik daar niet voor kiezen.

Edit: verandering woordkeuze om een autolink te vermijden

 

Ik zou aangeven dat JIJ sterk het vermoeden hebt dat er iets aan de hand is. Mijn ervaring is dat kinderartsen altijd veel afgaan op het gevoel van de ouders. Ik voel me bıj de kinderarts altijd veel serieuzer genomen dan bij de huisarts of CB arts.

Overigens hadden wij een vergelijkbaar probleem...Irem sliep ook slecht (overdag dan) en ik dacht ook dat het iets medisch was, ze is daarom opgenomen ter observatie (vermoed dat ze dat jou ook zullen aanbieden, als er geen duidelijke aanwijzingen zijn doen ze geen onderzoeken bij die kleintjes maar gaan ze observeren) en binnen een paar dagen hadden we een ander kind, puur door structuur en ritme aan te houden. Achteraf bleek het dus inderdaad niets medisch te zijn.

 

Het is juist heel goed dat je eerst wil weten dat je kindje geen pijn heeft.

Mijn zoon is daar een mooi voorbeeld van:

13 maanden lang elke nacht min 6 tot 8 x gillend wakker. Anders huilen dan overdag. Wel veel verkouden.

Conclusie, hij is een maand geleden geopereerd aan zijn neusamandel, en vanaf die dag slaapt hij door. Nu even niet, maar hij krijgt ontzettend veel tanden kiezen, dus dat tel ik niet mee.

Succes!

 

Ik vind het helemaal niet vreemd om eerst alle medische oorzaken uit te sluiten. Zelfs al zou je beginnen met het volgen van een slaapmethode, dan wordt ook verwacht dat je toch wel eerst weet dat je kindje gezond is.
Mijn vorige huisarts kon nooit wat vinden, vond werkelijk alles normaal, tot hij een keer op vakantie was en ik een vervanger kreeg, die die klachten juist helemaal niet normaal vond. Was blij dat ik uiteindelijk bij de kinderarts terecht kon. Die nam me wel serieus hoor, kreeg ook veel meer uitleg over het juiste gebruik van medicijnen etc.
Nu ging het hier om reflux en luchtweginfecties, dus niet om slaapproblemen, maar volgens de CB verpleegster kon ik haar gewoon ook gewoon overdag een half uur laten huilen. Ze verging van de pijn aan haar slokdarm!
Mijn zoontje had trouwens wel slaapproblemen en daarbij hebben we na alles geprobeerd te hebben zonder resultaat een slaapmethode toegepast, maar waarbij er max. 3 minuten tussen zaten dat je naar hem toe ging, daar kon ik me nog wel in vinden. Even in een notendop hoor. Daar hebben we heel goed resultaat mee, hij is sindsdien veel vrolijker en energieker. Eigenlijk zag ik pas achteraf hoe vermoeid hij eigenlijk was.

 

Hoi,
Hier ook een slechte slaper. Verschil is echter dat er bij mijn dochter aanvankelijk overduidelijk meer aan de hand was: door de reflux blééf ze maar pijn hebben, spugen, huilen etc., waardoor ze nauwelijks sliep. Onze kinderarts nam het probleem serieus. Hij schreef medicatie voor tegen de reflux, maar toen diverse medicatie niet bleek te helpen, kon hij niets voor ons doen.
Mijn ervaring is dat het vanzelf beter gaat. Nog steeds heeft dochter perioden dat ze een aantal keren per nacht brullend wakker wordt en niet of nauwelijks te troosten is, maar over het algemeen gaat het nu wat beter. Doorslapen in de zin van helemaal niet wakker worden 's nachts en geen voeding nodig hebben is er soms wel, en soms niet bij.
Ik vind het hoe dan ook goed dat je toch bij de kinderarts te rade gaat. Mogelijk geeft hij de gebruikelijke adviezen, waaronder : even laten huilen, alleen troosten op het eigen kamertje, geen voeding meer geven etc. Wat je daarmee doet, is aan jou natuurlijk. Hier merk ik dat dochter steeds meer gaat begrijpen. Toen ze negen maanden was, konden we haar wel gaan vertellen dat ze weer moest gaan slapen (en dat deden we ook wel), maar ze reageerde er niet op alsof ze het begreep. Inmiddels gaat ze beledigd brullen, alsof ze wil zeggen 'wat fláuw mama, ik wíl/kan niet slapen!' en als we haar dan terugleggen, gaat ze meestal toch wel weer slapen. Maargoed, mijn dochter is nu ruim 13 maanden dus je hebt nog even te gaan..
Succes, laat je nog even weten wat de kinderarts zei?

 

wij zijn met onze dochter ook naar de ka geweest. nu is dat geen pueter meer maar een puber maar het is natuurlijk ook nog steeds een kind. ze bleef zeer ernstig vermoeid en zeer zware hoofdpijnen houden terwijl de huisarts al 3 jaar niks medisch kon vaststellen. ik werd het zat en heb om een verwijzing gevraagd.
de arts die wij hadden nam ons zeer serieus. hoewel er inderdaad aan alle uitslagen niks te zien was kon hij zien dat ze zich alles behalve prettig voelde. waar huisarts ons dus onverrichterzake naar huis stuurde beet de kinderarts zich erin vast. resultaat. een heel skala aan bloedtesten die op kweek gezet werden met zo'n beetje alles wat hij maar verzonnen kon krijgen.en een gesprek met een revalidatiearts wat helemaal op niks uitliep. hoewel je zou denken dat 2 collega's elkaar de handen boven het hoofd zouden houden nam hij wederom ons verhaal serieus over die revalidatiearts en ging bellen naar een heel grote revalidatiekliniek die meer gespecialiseerde mensen hadden en meer kennis met autisme verwante stoornissen ( mijn dochter heeft het syndroom van asperger)

ondertussen kwamen de testresultaten terug (duurde 6 weken) en bleek ze al ruim 3 jaar antistoffen in haar lichaam te hebben van een variant van de ziekte van pfieffer. de normale pfeiffer was nooit vastgesteld en deze zag de normale bloedtest niet. ze heeft nu CVS en dat is iets waarmee je zult moeten leren leven. dat gaat met ups en downs. en ze wordt volgende week 16. ik wou dat we veel eerder doorgestuurd waren. ze heeft in die kliniek een revalidatietraining gedaan onder begeleiding van een heel team bestaande uit artsen psygologen fiscotherapeuten energotherpeuten. dit duurde driekwart jaar. ze heeft er wel baadt bij gehad, maar zoals gezegd gaat het met ups en downs.
nu komen we niet meer bij de kinderarts maar wel met de mededeling dat ik hem gewoon moet bellen als ik vind dat er iets is. dat noem ik iemand serieus nemen. in ons geval een kind serieus nemen. want als je altijd moe bent en misselijk van de hoofdpijn en het wordt steeds weggewimpeld daar krijg je een behoorlijke knal mee.

 

hier precies hetzelfde Neusamandelen eruit en `dag oorpijn!`

 

Hier ook zo'n wondertje wat elk uur wakker werd, dag en nacht!

Na ons bezoek aan de KNO arts (wegens ontelbare bovenste luchtweginfecties en oorontstekingen) vond hij het vreemd dat we niet al véél eerder doorgestuurd waren. Hij heeft direct buisjes gekregen en zijn neusamandel is eruit gehaald... en warempel, het is nog steeds geen slaapwonder máár hij slaapt 50% van de tijd door en de rest wordt hij 1 hooguit 2 keer wakker.. HEERLIJK!

Jij hebt je moedergevoel, jij kent je kindje en je weet zelf wel of er wel of niks aan de hand is. Gewoon doorzetten!

 

Ook hier erg goede ervaringen. Thirza werd ook 8-10 keer per nacht wakker, (begonnen bij 4,5 maand en werd steeds erger).
Met 9 maanden kwamen we er achter dat ze een koemelkallergie had en zijn we op dieet gegaan. Resultaat: ze werd veel rustiger en veel minder verkouden, (terwijl we toen juist wel het najaar ingingen).
De eczeem, waarvoor we van de huisarts hydrocortison hadden gekregen, verdween echter niet.

Met 13 maanden was ik het zat en heb ik een verwijzing geeisd, nadat zowel Cb als HA helemaal niets deden. HA vond dat ik grenzen moest stellen, maar verwees me uiteindelijk wel door. In de brief de zinsnede: "heb het met moeder gehad over grenzen stellen aan een opgroeiend kind". Pislink was ik daarover, maar de kinderarts vertrok geen spier daarvan en ging gewoon heel serieus met ons de anamnese doen.
Toen we vervolgens Thirza uitkleedden voor een fysieke controle, was het eerste wat hij zei, toen hij de eczeemplekken zag: "Geen wonder dat dat kind niet doorslaapt. Als je toch zoveel jeuk hebt!" (Wat een opluchting dat er blijkbaar ook professionals waren die ons wel serieus namen!!!)

Met een sterkere hormoonzalf de eczeem onder controle gekregen, maar vervolgens kwamen de ooronstekingen telkens weer terug.
Huisarts vond dat er niets aan de hand was, (niets te zien aan de oren, volgens haar). Kinderarts dus maar weer gebeld en die zei direct: minimaal maandelijks een ooronsteking is niet normaal, je krijgt een verwijzing van me naar de KNO.
KNO keek in de oren en de neus en zei: Nou, da's wel duidelijk. Hardstikke veel vocht achter die oren en de neusamandel is flink vergroot, dus die gaan we eruit halen.

Dat is nu 2 maanden geleden gebeurd en sindsdien knapt Thirza enorm op. Ik moet zeggen dat ik nu achteraf veel duidelijker zie dat ze echt last had van dingen: ze ziet er veel gezonder uit nu, niet meer verkouden (voor de ingreep was ze bijna nooit niet-verkouden), veel minder moe, (ook al slaapt ze nog niet door, (sinds de operatie weer een serie tanden door en 6e ziekte gehad, dus tja...), 't is iig wel stukken rustiger), en is in haar gedrag ook veel vrolijker, kan veel meer hebben en is ook voor ons veel beter te genieten nu.

Lekker gaan dus: als het niks is, hoef je je daar echt niet stom om te voelen, je doet juist wat goed is door te checken of er fysiek wat aan de hand is. CB's doen het vaak andersom: eerst de pedagogische aanpak en als dat allemaal niet werkt, nog eens kijken of er misschien wel wat aan de hand is dan... Lijkt mij echt de verkeerde volgorde.
Succes!

 

Yinte, het verhaal van jouw dochter lijkt wel wat op mijn eigen verhaal (alleen was ik 13 toen ik ziek werd, en bleef CVS achteraf een onvolledige diagnose). Het heeft hier wel wat voeten in aarde gehad om eens een arts te treffen die echt naar mij luisterde en goed onderzoek deed trouwens.

 

Wat hor je toch vaak he dat huisartsen niet serieus nemen of eerst wat anders willen proberen alvorens door te verwijzen.

Ik kan ook nog steeds boos worden dat we er pas bij 4,5 maand achter kwamen dat onze knul verborgen reflux MET slokdarmonsteking had. Wat moet hij een pijn gehad hebben en wat heb ik vaak bij de ha op de stoep gestaan! Nee, het lag aan "het type" kind, blablabla. 't Is ook een gevoelig kind hoor, maar als je keel en slokdarm in brand staat, dan huil je wel ja!


Tip: maak een lijstje voor de kinderarts met hoe een dag eruit ziet; hoe laat en wat je te eten en drinken geeft, hoe vaak je kind slaapt overdag, hoe laat het naar bed gaat, wat je doet/wat helpt om te troosten etc. Handig als geheugensteun en misschien herkent de ka patronen.


Huiltherapie vanuit het cb daar heb ik wel vaker over gehoord, dat is toch 1,2,3 of nog meer uur laten krijsen zodat het besef komt: "mijn mama komt toch niet". Verschrikkelijk........

 

@boordevol Wanneer is het gesprek eigenlijk? laat je ons weten hoe het is gegaan?

 

Zooo herkenbaar. Ik ben na 15 bezoeken bij de HA bestempeld als een overbezorgde onzekere moeder die het allemaal niet aankan, ik had 'gewoon' een huilbaby en daar moest ik maar mee leren leven.
Na een bezoek bij de KA bleek onze zoon een flinke reflux te hebben en een vorm van lactoseintolerantie (daar is ie overheen gegroeid).