Hier was de eerste ook een huilbaby en wist echt niet meer wat we met hem aanmoesten. Toen we eenmaal gingen inbakeren was het over gelukkig. De tweede was echter heel anders. Heeft ook een tijdje wat meer gehuild door krampjes ( ik zag de bui al hangen) maar dit ging al snel weer beter en hij slaapt eigenlijk super en is een heel makkelijk kindje. Het hoeft dus niet perse zo te zijn dat het met de tweede net zo gaat. Wel ben je inderdaad wijzer maar ook makkelijker. Bij de eerste dacht je nog dat het nooit meer goed komt ook al zei iedereen dat dit wel zo was. Bij de tweede weet je uit ervaring dat het niet voor altijd doorgaat en dat het vanzelf ( al dan niet met hulp) beter met je kindje gaat.
Bedankt voor de reacties! Er komen een hoop herkenbare verhalen voorbij...reflux, osteo en noem maar op. Het is inderdaad wat jullie zeggen, je bent er nu natuurlijk veel beter op voorbereid en dat is ook zo. Ik denk ook wel dat ik het aankan en wij natuurlijk als gezin ook. Eerst wisten we echt niet wat ons overkwam. Er veranderd zowieso al zoveel en dan loopt het ook niet zoals je 'gedacht' had. Ik had het me niet rose voorgesteld maar op zo'n donkere wolk hadden we ook niet gerekend.
Hier ook een huilend ukkie gehad. Meisjelief had reflux waar geen medicijn tegen opgewassen was en een sterke voorkeurshouding. Met behulp van de kinderarts, osteopaat, fysiotherapeut en.. onze grote vriend De Tijd is het beter gegaan. Slapen deed dochter nauwelijks, het was brullen en spugen wat de klok sloeg Met een maand of zeven ging het beter. Inmiddels is dochter 13 maanden en huilt en spuugt ze nog sporadisch. Ook ik heb getwijfeld over een tweede kindje, ook omdat ik extreem misselijk ben geweest tijdens mijn zwangerschap. Toch hebben wij besloten ervoor te gaan
Mijn dochtertje huilde de eerste maanden ook enorm veel. Helemaal gek werd ik ervan. Ze bleek reflux te hebben en was een kindje wat heel weinig sliep en snel overprikkeld was. Ik was heel erg bang dat dit bij de 2e weer zou gebeuren. Maar wat bleek Daan is een enorm makkelijk mannetje. We wisten niet wat ons overkwam als hij in de nacht na een voeding gelijk weer verder ging slapen. Nu was hij ook erg klein en heel snel moe. Toen wij met 4 weken overgegaan zijn op kunstvoeding ipv afgekolfde melk werd hij wat onrustiger. Als we heb neerlagen begon hij te krijsen. Dit keer gelijk met nutrilon AR gestart en binnen 2 dagen een heel ander kind. Als hij last had van een huiluurtje/darmkrampjes namen we hem in de draagdoek en was hij meteen stil. Jammer genoeg had ik die doek nog niet bij Julia. Zo zie je maar het kan ook heel anders zijn.
mijn dochter was een huilbaby en dat ging over in een huilpeuter. ze bleek later autistisch.inmiddels is ze een puber en die liefste meid die je je maar kunt wensen. heel zelfstandig en behulpzaam ( met af en toe nog steeds haar huil of driftbuien) mijn tweede zoon was geen huilbaby die hoorde je nooit als baby daarna des te meer. hij heeft andere problemen die veel zwaarder zijn, hij is allesoverheersend aanwezig en dat is nog steeds zo hij heeft pddnos en adhd en is doof geweest en wilde 10 jaar lang amper iets eten of drinken en is blijven hangen in de ik ben 2 en ik zeg nee fase hij is inmiddels ook een puber.en ook hij heeft naast zijn moeilijke eigenschappen ook zijn goede kanten en is een leuke knul geworden en heel sociaal voor anderen als hij wil. mijn jongste is een heel gemakkelijk kindje. natuurlijk huilt hij wel maar gewoon zoals elk ander kindje huilt. ik verbaas me nog dagelijks als ik hem weg leg dat ie gaat slapen. dat ik hem gewoon kan laten liggen om even naar de wc te gaan zonder dat de boel afgebroken wordt. dat hij gewoon zijn kleren aan wil doen wanneer ik dat wil. dat hij meestal gewoon eet wanneer ik dat wil en dat zo vrolijk en gezellig is zonder vreselijk door te drammen. ( nu moet hij nog 2 en 3 worden natuurlijk ) met andere woorden elk kindje is anders en allemaal hebben ze hun eigen voors en tegens.
Hier ook een huilbaby, het eerste jaar was echt drama, door de hevige reflux en kma die mijn dochter had is ze heel erg veel afgevallen. Na een half jaar hadden we dat met medicijnen en nutriton enigsinds onder controle, inmiddels is ze 20 maanden van haar kma af, vorige week haar laatste (erg vervelende) onderzoek voor de reflux gehad en zal volgende week de knoop worden doorgehakt dat ze geopereerd moet gaan worden aan de reflux. Maar goed, sinds ze een half jaar was, was het huilen voor de reflux wel redelijk afgelopen. Toen kreeg ze dus elke 2 weken zo'n beetje een oorontsteking, uiteindelijk heeft ze met 13 maanden buisjes gekregen en was het stil...... Echt ongelofelijk, we weten dat we het nog ff zwaar gaan krijgen als ze geopereerd moet worden, maar inmiddels ben ik ruim 9 weken zwanger en verwachten we dat het bij de 2e nooit meer zo erg kan worden. Inmiddels luisteren alle artsen ook erg goed naar ons (nadat we een "nou we hebben van uw dochter toch wel geleerd hoor" te horen kregen toen bleek dat ze toch kma had terwijl ze toch echt geen symptomen had). En al doende leert men, bij de eerste tekenen van reflux zit ik bij de dokter, weet al welk dieet ik moet volgen tegen de kma, en duim gewoon dat de oortjes het bij deze wel doen Het blijft toch een gevoel, en het begon bij ons toch wel echt heel erg te kriebelen, dus zijn we weer begonnen